1821: Ποιοι «όλοι μαζί», βρε ζαγάρια;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ό,τι ξέρουμε για το 1821 μοιάζει με αντεστραμμένο είδωλο στον καθρέφτη. Υπάρχουν δύο ‘21, αυτό των αρχόντων, των Φαναριωτών και της επίσημης διπλωματίας και αυτό του λαού και των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου…» 

                                                                    (Δ. Φωτιάδης, από την ιστορική μονογραφία «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ»)

   Πώς γίνεται η Καλαμάτα να έχει απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό στις 23 Μάρτη του 1821, αλλά να γιορτάζουμε την έναρξη της Επανάστασης στις 25 Μάρτη;

   Η απάντηση είναι απλή: Έπρεπε ο ξεσηκωμός να εγκιβωτιστεί σε ένα σχήμα που θα εξυπηρετούσε τους επί τουρκοκρατίας εξουσιαστές του λαού που παρέμειναν τέτοιοι και μετά την Επανάσταση. Ανάμεσά τους οι σεβάσμιοι δεσποτάδες της εποχής. Κι αφού οι τελευταίοι δεν είχαν να επιστρατεύσουν τίποτα άλλο για να οικειοποιηθούν την Επανάσταση, επιστράτευσαν την Παναγία.

   Ήταν 17 ολόκληρα χρόνια μετά την Επανάσταση, με διάταγμα του 1838, που ως εθνική γιορτή ορίστηκε η μέρα του Ευαγγελισμού ώστε το ιερατείο να καμώνεται ότι ευλόγησε τον ξεσηκωμό…

Εγκληματικότητα

Tου Νίκου Μπογιόπουλου

Περιστατικά όπως η δολοφονική επίθεση στην Κηφισιά, έφεραν πάλι στο προσκήνιο το θέμα της εγκληματικότητας. Ωστόσο η «συζήτηση», στριμωγμένη στις μυλόπετρες της μικροκομματικής, μικροπολιτικής, επικοινωνιακής αντιπαράθεσης, είναι ανάξια της σημασίας του προβλήματος.

“Οι Άθλιοι”…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η είδηση γνωστή:

Ενας 24χρονος, από το Βόλο, πατέρας ενός βρέφους, έκλεψε παραμονή πρωτοχρονιάς από μεγάλο σουπερ μάρκετ 2 κουτιά βρεφικό γάλα.

Δεν ξέρω ποιος είναι ο πατέρας. Τι είδους άνθρωπος είναι. Δεν ξέρω τους λόγους που τον οδήγησαν σε τέτοια ανέχεια και σε τέτοια ανάγκη. Την ανάγκη να κλέψει 2 γάλατα για να ταΐσει το παιδί του. Όμως:

Πρώτη φορά τόσο… ξεφτιλιστερά!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Είναι αυτοί (Τσίπρας) που έταζαν «σεισάχθεια», που αποκαλούσαν «πογκρόμ» κατά του λαού τους πλειστηριασμούς, που υπόσχονταν από προεκλογικά μπαλκόνια «κανένα σπίτι σε χέρι τραπεζίτη».

Είναι αυτοί που μιλούσαν για μετατροπή της αντιπολίτευσης σε «αντίσταση» και σε «εξέγερση» καλώντας σε φυσική παρουσία στα ειρηνοδικεία ενάντια στα κοράκια (Καμμένος).

Είναι αυτοί που έβγαζαν φωτογραφίες πίσω από πανό σε συγκεντρώσεις κατά των πλειστηριασμών (Τσακαλώτος), που εκφωνούσαν λογύδρια ενάντια στις κατασχέσεις (Αχτζιόγλου), που στήνανε ακόμα και προεκλογικές διαφημίσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Ατιμίες με… μεσάζοντα ή με… πληρεξούσιο;!!!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Από τις αρχές του 2017 στην Υεμένη έχουν σκοτωθεί 1.700 παιδιά.

Εκεί στην Υεμένη ένα παιδί μικρότερο των 10 ετών πεθαίνει κάθε 10 λεπτά.

Πάνω από 2 εκατομμύρια παιδιά στην Υεμένη πάσχουν από υποσιτισμό. 

Εκεί στην Υεμένη περίπου 14 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 80% του πληθυσμού της χώρας χρειάζεται βοήθεια σε τρόφιμα και για τα δύο εκατομμύρια εξ αυτών η βοήθεια σε τρόφιμα για να επιβιώσουν χαρακτηρίζεται επείγουσα.

Η κατάσταση αυτή στην Υεμένη, που μετράει 3 εκατομμύρια εκτοπισμένους και δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, είναι το αποτέλεσμα του πολέμου που έχει εξαπολύσει εναντίον της η Σαουδική Αραβία, η οποία φρόντισε να βομβαρδίσει και το λιμάνι Χοντάιντα της χώρας από το οποίο εξαρτάται σχεδόν πλήρως ο εφοδιασμός της Υεμένης σε εισαγωγές τροφίμων.

Προς φασιστόμουτρα και λοιπούς συγγενείς (μέρος 3ο)

Toυ Νίκου Μπογιόπουλου

Με αφορμή το περίφημο αντικομμουνιστικό συνέδριο που διοργανώνεται στην Εσθονία, όλη η σαπίλα του ντουνιά, ό,τι κατακάθι κυκλοφορεί στον εγχώριο δημόσιο βίο, πλαισιωμένο από το περίφημο… «δημοκρατικό τόξο» – ή άλλως πως το κουκούλι εκτροφής του φασισμού – συνασπίστηκαν τις τελευταίες μέρες για να διατρανώσουν την πίστη τους στο «αξιακό» πλαίσιο της ΕΕ, η οποία ΕΕ είναι, λέει, κατά των ολοκληρωτισμών…

Στόχος τους για μια ακόμα φορά να αναπαραγάγουν την άθλια θεωρία των «δυο άκρων», να ελεεινολογήσουν κατά των κομμουνιστών, να συσχετίσουν ό,τι ωραιότερο και ευγενέστερο γέννησε η ανθρώπινη σκέψη – την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο – με τον μισανθρωπισμό, με τον ρατσισμό, με την κτηνωδία, με τον ναζισμό.

Έφτασαν να μιλούν για τα «εγκλήματα των κομμουνιστών», ποιοι; Αυτοί που λίγο να ξύσεις την επιφάνεια της σκοταδιστικής τους μπούρκας θα διαπιστώσεις ότι σαν το μεγαλύτερο «έγκλημα» των κομμουνιστών θεωρούν ακριβώς το γεγονός ότι οι κομμουνιστές τσάκισαν τον φασισμό!

Λεφτά (για το ΝΑΤΟ) υπάρχουν!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Κι όμως στην Ελλάδα υπάρχει ένας τομέας που δεν μας πιάνει κανείς: Οι ΝΑΤΟικές δαπάνες! Η Ελλάδα φιγουράρει 2^η στη λίστα των καλοπληρωτών στο ΝΑΤΟ – μόνο οι ΗΠΑ μας… νικάνε.

Η χώρα των Μνημονίων διαθέτει σταθερά σε ΝΑΤΟικές δαπάνες πάνω από το 2% του ΑΕΠ της (είναι μια από μόλις από τις 6 χώρες από τις 29 του ΝΑΤΟ που το «καταφέρνουν»). Ειδικά φέτος θα καταβάλει σε αυτό το σύγχρονο «ταμείο της Δήλου» το 2,32% του ΑΕΠ της.

Τα προηγούμενα σημαίνουν τα εξής:

Οντως, μιλούν τα έργα…

του Νίκου Μπογιόπουλου

Στην προτροπή προς τους υπουργούς του να αρχίσουν να μιλούν με έργα και όχι με λόγια προχώρησε, κατά τη διάρκεια του τελευταίου υπουργικού συμβουλίου, ο κ. Τσίπρας. Μόνο που -νομίζουμε- ο κ. Τσίπρας υποτιμά την ήδη καταγεγραμμένη δυνατότητα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να επικοινωνούν με την κοινωνία μέσω των έργων τους.

Θυμίζουμε: Μείωση του αφορολόγητου ώστε να πληρώνουν πλέον φόρο ακόμα και οι εργαζόμενοι των 400 ευρώ. Κόφτες. Περικοπές δύο ακόμα συντάξεων από τους συνταξιούχους που ήρθαν να προστεθούν στις τόσες προηγούμενες. Μνημόνια που άλλοτε ψηφίζονται ως «προγράμματα σωτηρίας» και άλλοτε με τη μορφή της… τροπολογίας σε νομοσχέδια για την αλιεία!

Δυο επιλογές

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Αυτή η ιστορία δεν οδηγεί πουθενά. Ή, για να είμαστε ακριβείς, οδηγεί σε ένα φρικτό τέλος. Και τούτο γιατί κάθε φρίκη χωρίς τέλος, σαν αυτή που βιώνουμε, εκεί καταλήγει: σε φρικτό τέλος.

Υπερβάλλουμε; Δεν έχουμε παρά να δούμε τα γεγονότα. Μνημόνια επί μνημονίων, που άλλοτε βαφτίστηκαν «σωτηρία», άλλοτε «γέφυρα» και άλλοτε «συμβιβασμοί».

Μνημόνια που, όπως κι αν τα βάφτισαν, έχουν το ίδιο γνωστό αποτέλεσμα: οικονομική καταστροφή – κοινωνική τραγωδία.

«Δικαιώθηκε»;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ο θάνατος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έδωσε την αφορμή σε ένα πλήθος διαμορφωτών της κοινής γνώμης να αναμηρυκάζουν: «Η πολιτική του δικαιώθηκε».

Ταυτόχρονα, κάθε ένας που προσπαθεί να αρθρώσει αντίθετο πολιτικό λόγο απέναντι σε αυτή την (εξόχως πολιτική) προσέγγιση, αντιμετωπίζεται περίπου σαν «υβριστής» που δεν σέβεται την μνήμη ενός ανθρώπου που έφυγε από τη ζωή και καταγγέλλεται σαν «ασεβής» διότι προσβάλλει ακόμα και τα ταφικά έθιμα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού!

Όμως οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν ότι μαζί με τον άνθρωπο δεν ενταφιάζεται και η αλήθεια. Ότι μαζί με τον νεκρό δεν πεθαίνει και το αποτύπωμά του στη ζωή.

Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο όταν πέθαιναν οι άνθρωποι «έστελναν» τους άξιους στα Ηλύσια Πεδία, στο σκοτάδι του Αδη εκείνον τον «λάθε βιώσας» που πέρασε μάταια από τον μάταιο τούτο κόσμο και τους εγκληματίες τους έριχναν στα υπόγεια του Αδη, στα Τάρταρα.     

Το βιολί τους

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Υπάρχει κάτι χειρότερο από το ψέμα; Ναι. Να συνηθίσεις το ψέμα. Να αρχίσεις να θεωρείς, αποκαμωμένος και απογοητευμένος από την ανθεκτικότητα του ψεύδους -πάνω στο οποίο πορεύονται οι αρχιτέκτονες και οι υπαίτιοι της δυστυχίας των άλλων- ότι η συμβίωση με το ψέμα συνιστά μια «κανονικότητα».

Ας έρθουμε, τώρα, στην τρέχουσα επικαιρότητα. Ο πρωθυπουργός στη συνάντησή του με τον καρκινοπαθή συνταξιούχο στη Θεσσαλονίκη φρόντισε να τονίσει ότι οι άλλοι ήταν, οι προηγούμενοι από αυτόν, που έκοψαν τις συντάξεις και όχι η δική του κυβέρνηση.

Αυτό δεν είναι «σεσημασμένο»;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

TO SUCCESS story-πλεόνασμα επέστρεψε. Οπως επί Σαμαρά. Τώρα το πανηγύρι είναι «αριστερό».

Πώς προέκυψε αυτή η χαρά;

α) Από τα 7 δισ. ευρώ του πλεονάσματος, τα 2 δισ προήλθαν από αύξηση έμμεσων φόρων. Μόνο από την εκτίναξη του ΦΠΑ από το 13% στο 24% η νέα επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων ξεπέρασε το 1,5 δισ. ευρώ.

β) Περί τα 2 δισ. ήταν τα νέα βάρη στην άμεση φορολογία. Μεταξύ άλλων, η αύξηση στο 100% της προκαταβολής φόρου είχε «απολαυστικά» αποτελέσματα για τους βιοπαλαιστές…

Δεν μας αξίζει

του Νίκου Μπογιόπουλου

Είπαν «Ολοι μαζί τα φάγαμε». «Το μνημόνιο είναι ευλογία». Οτι είναι «μνημονιακότεροι του Τόμσεν». Πως κόβουν μισθούς και συντάξεις, αλλά «συμπονούν» και «συμπάσχουν». Οτι δεν πειράζει το 24% του ΦΠΑ στα μακαρόνια, αφού υπάρχουν και τα γεμιστά.

Τώρα, ως δικαιολογία για τις νέες μειώσεις συντάξεων, ακούσαμε και αυτό: Το κράτος, εφόσον είναι σοβαρό -έτσι είπε ο κυβερνητικός βουλευτής Δημήτρης Κομμένος- θα βουτάει από τον παππού το κατοστάρικο που δίνει στον εγγονό του. Ακολούθως το κράτος θα παραδίνει το κατοστάρικο στον εργοδότη. Αποτέλεσμα: Αντί ο εγγονός να τρέχει για φραπέ και για τάβλι με το χαρτζιλίκι από τον παππού (τέτοιος τεμπελχανάς και κοπρίτης ο νέος), θα πηγαίνει για δουλειά, για την οποία θα πληρώνεται μετά 100 ευρώ που το «σοβαρό» κράτος θα έχει βουτήξει από τον παππού! Τόμπολα!

Την καμήλα δεν θα φορτώνανε αν δεν γονάτιζε

του Νίκου Μπογιόπουλου

Ολο αυτό το σίριαλ της λεγάμενης «αξιολόγησης» θα ήταν μια γελοία υπόθεση, αν δεν επρόκειτο για μια ιστορία που αφορά τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Για την ακρίβεια, πρόκειται για μια ιστορία που εξαϋλώνει ανθρώπους. Ισως αυτός είναι και ο λόγος που όσοι τη διαχειρίζονται, επενδύουν στην αστειότητα της επικοινωνιακής της διαχείρισης ώστε να αποκοιμίσουν τον κόσμο, να τον κάνουν να παραιτηθεί από κάθε σκέψη ενασχόλησης και τελικά αντίστασης σε όσα μεθοδεύονται εναντίον του.

Ολα «πρίμα»

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Μια από τις συμπαθητικότερες  πρακτικές των παγκόσμιων «σωτήρων» είναι το λεξικό με τους ευφημισμούς που χρησιμοποιούν για την αποκολοκύνθωση των εννοιών. Αυτό το λεξικό, μέσω του οποίου ο καπιταλισμός περιγράφεται σαν «οικονομία της ελεύθερης αγοράς», ο ιμπεριαλισμός σαν «παγκοσμιοποίηση», οι βομβαρδισμοί λαών σαν «προληπτική δράση» και οι δολοφονίες αμάχων σαν «παράπλευρες απώλειες», είναι διαδεδομένο και στα τέσσερα σημεία του πλανήτη.

Ειδικά στην Ελλάδα, όμως, μπορούμε να είμαστε περήφανοι, καθώς το λεξικό γνωρίζει μεγάλη ανθεκτικότατα, παρότι έχει να αναμετρηθεί με έννοιες όπως «τσίπα», «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια».

«Ισότιμοι» εταίροι

Του Νίκου Μπογιόπουλου 

Πριν από 35 χρόνια, ακούγαμε για τα «χρυσά κουτάλια» με τα οποία θα έτρωγε ο λαός λόγω της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Μετά ήρθαν τα πανηγύρια για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Ακολούθησαν τα παραμύθια περί «ευημερίας» λόγω της έλευσης του ευρώ. Και όλα αυτά συνοδεύονταν και συνοδεύονται, πάντα, από τα φληναφήματα που εμφανίζουν την Ε.Ε. σαν μια «ευρωπαϊκή οικογένεια ισότιμων εταίρων».

Ειδικά, δε, ως προς την «ισοτιμία» των εταίρων, αρκεί η υπόμνηση της προχθεσινής συνάντησης στις Βερσαλλίες των Ολάντ – Μέρκελ με τη συμμετοχή των πρωθυπουργών Ισπανίας και Ιταλίας. Εκεί όπου τέθηκαν οι βάσεις για το πέρασμα -και θεσμικά πια- στην Ε.Ε. των «πολλών ταχυτήτων».

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Ο κ. Σαμαράς τον Μάιο του 2010 δεν ψήφισε και κατήγγειλε το πρώτο μνημόνιο. Αλλά, ενώ διεξήγαγε «αντιμνημονιακή» αντιπολίτευση, όταν τον ρωτούσαν τι θα κάνει αν ερχόταν η Ν.Δ. στην κυβέρνηση και γινόταν ο ίδιος πρωθυπουργός, απαντούσε: «Εμείς είμαστε κόμμα ευθύνης. Το πρώτο το οποίο έχω ήδη πει σήμερα στη Βουλή και έχω δηλώσει ξεκάθαρα είναι ότι η Ελλάδα έχει φιλότιμο, σέβεται τη συνέπεια της και ως εκ τούτου είναι υποχρεωμένη να τηρήσει και να σεβαστεί και τις υπογραφές της» (Αντώνης Σαμαράς, Mega, 1/11 /2010).

Τα έχουν υπογράψει όλα!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στις 5 Δεκέμβρη 2016 συνεδρίασε το Eurogroup. Οι αποφάσεις του, όπως θυμόμαστε όλοι, πανηγυρίστηκαν έξαλλα από την κυβέρνηση. Ας δούμε, λοιπόν, τι έλεγαν εκέινες οι αποφάσεις:

«Το Eurogroup σημειώνει πως η συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα για την επίτευξη του συμφωνημένου δημοσιονομικού στόχου για το 2018 (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ), καθώς και μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας σε όρους κόστους, συμπεριλαμβανομένων περαιτέρω ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων για την αγορά εργασίας (…)».

Μνημόνιο δεκαετίας!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Ο κ.Τσίπρας είπε στη Βουλή ότι η κυβέρνηση θα κλείσει την «αξιολόγηση», αλλά χωρίς να παραβεί τις αρχές της. Μεταξύ μας αυτή η διαβεβαίωση δεν ακούγεται και πολύ καθησυχαστική. Δεδομένης, μάλιστα, της εμπειρίας που ακολούθησε της άλλης δήλωσης, το 2015, ότι εκείνη η Βουλή δεν θα ψήφιζε – τάχα – Μνημόνιο…

Παράλληλα, πολύ φοβόμαστε ότι όταν ο κ.Τσίπρας μιλά για «αρχές», δεν συμπεριλαμβάνει το αφορολόγητο. Ούτε τις συντάξεις. Των οποίων τη νέα μείωση ζητά το ΔΝΤ. Ειδάλλως, κάτι δεν πάει καλά με τις «αρχές» του κ.Τσίπρα, αφού και το αφορολόγητο και τις συντάξεις τα έχει μειώσει – ήδη – από μια τουλάχιστον φορά…    

Μια φορά κι έναν καιρό

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στην Ελλάδα του 2017 (έκθεση του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ)
α) τα 2/3 των νοικοκυριών δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα αναγκαία προς το ζην ή τα καταφέρνουν μετά από δραματικές περικοπές,

β) το 75,3% είδε νέα μείωση των εισοδημάτων του το 2016 έναντι του 2015,

γ) το 32,6% των νοικοκυριών, δηλαδή, πάνω από 1 εκατομμύριο νοικοκυριά έχουν έναν τουλάχιστον άνεργο,

Υπάρχει τέτοια χώρα;

Του Νίκου Μπογιόπουλου στονeniko

Υπάρχει χώρα που να παρέχει για την εκπαίδευση των παιδιών της το 23% του προϋπολογισμού της και το 9% του ΑΕΠ της σε τρέχουσες τιμές, ώστε να εξασφαλίζεται

• η λειτουργία 9.433 σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,
• η δημόσια και δωρεάν παροχή εκπαίδευσης σε 1.771.800 μαθητές και σε 140.600 παιδιά στα νηπιαγωγεία της χώρας
• καθώς και  η δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε 145.770 φοιτητές;

Υπάρχει χώρα που να παρέχει για την Δημόσια Υγεία και την Κοινωνική Πρόνοια ποσό που αντιπροσωπεύει το 28% του προϋπολογισμού της και το 11% του ΑΕΠ της ώστε να εξασφαλίζει στον πληθυσμό της, δημόσια και δωρεάν

Θα πήγαιναν;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Σύμφωνα με περσινή έκθεση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ, στο λεκανοπέδιο Αττικής:

α) Ο «αόρατος πληθυσμός» που βιώνει συνθήκες στεγαστικής επισφάλειας φτάνει έως και τις 514.000!
β) Οι άνθρωποι που κοιμούνται κυριολεκτικά στον δρόμο, οι άστεγοι, σχεδόν τετραπλασιάστηκαν μέσα σε δύο χρόνια. Από 630 που υπολογίζονταν το 2011, δύο χρόνια μετά -το 2013- έφθασαν τους 2.360.
γ) Οσοι στερούνταν κατοικίας και διαβιούσαν σε προσωρινά καταλύματα ανέρχονταν το 2013 σε 15.436 άτομα…

Εκεί ήταν μια χώρα που λεγόταν «ΕΣΣΔ»…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στα τέλη του Δεκέμβρη συμπληρώθηκαν 25 χρόνια από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν25 προς 26 Δεκέμβρη 1991 όταν η κόκκινη σημαία έπαψε να κυματίζει στο Κρεμλίνο μετά από 74 χρόνια.

Τότε υπήρξαν εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε σημείο της Γης που, ανεξάρτητα από πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση, συναισθάνθηκαν τις αρνητικές συνέπειες αυτής της εξέλιξης. Οσαακολούθησαν ξεπέρασαν ακόμα και την πιο δυσοίωνη φαντασία.

Υπήρχαν όμως και οι άλλοι. Εκείνοι που, όπως έχω σημειώσει, στη θέση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών έστησαν την λέσχη τηςδικής τους… «ΕΣΣΔ»: Τη λέσχη της «Ένωσης Σαχλαμάρας Σπουδαιοφανών Δοκησίσοφων».

«Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μοι τη θύρα»

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Όπως πληροφορηθήκαμε «κατά την πρώτη δημόσια συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών του 2017 θα πραγματοποιηθεί η εγκατάσταση του προέδρου του νέου έτους κ. Λουκά Παπαδήμου»… Μάλιστα… Και πως το έλεγε ο Βάρναλης; Α, ναι: «Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη/ της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,/ και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι,/ του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα!».

Ας το πιάσουμε από λίγο παλιότερα.

Επί έξι συναπτά έτη, από το 1968 μέχρι και το 1973, εκεί κοντά όταν το ημερολόγιο έδειχνε «21η Απριλίου», στην Αθήνα γινόταν λαμπρή εκδήλωση. Προς τιμήν της… «Επαναστάσεως». Διοργανωτής της περίλαμπρης εορτής; Η Ακαδημία Αθηνών…

Αλλά, θα πει κανείς: «Τότε, είχαμε χούντα»…

«Λεβεντιές»

Του Νίκου Μπογιόπουλου

«…Τα χρήματα που πλεονάζουν δεν θα ρωτήσουμε κανέναν για να τα δώσουμε σε αυτούς που το έχουν περισσότερο ανάγκη».

Αυτή η λεβέντικη δήλωση είναι του πρωθυπουργού, του κ. Αλέξη Τσίπρα. Ειπώθηκε στις 13 Δεκέμβρη κατά την επίσκεψή του στη Νίσυρο και -υποτίθεται ότι- απευθυνόταν στον Σόιμπλε, στην τρόικα, στους θεσμούς.
Γιατί υποτίθεται; Διότι, τελικά, όπως όλες οι αντίστοιχες κι αυτή η δήλωση ήταν εσωτερικής κατανάλωσης. Σαν εκείνες τις παλιότερες. Με τα πεντοζάλια. Τις θυμάστε;