του Νίκου Μιχαλίτση
Όσοι νόμιζαν ότι τα πλούσια δώρα της κυβέρνησης στην κοινοπραξία των μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας, την Digea, τελείωσαν με την παραχώρηση του φάσματος συχνοτήτων ψηφιακής τηλεόρασης, έναντι πινακίου φακής, κάνουν μεγάλο λάθος.
Η Digea, τα ήθελε όλα για να ελέγξει σε απόλυτο βαθμό το τηλεοπτικό τοπίο της χώρας. Κατόρθωσε να το πετύχει, αφού σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση έστησαν μια υποτιθέμενη δημοπρασία, έναν “πλειοδοτικό” διαγωνισμό, στον οποίο δεν είχε τη δυνατότητα να συμμετάσχει κανένας άλλος, λόγω των πολυάριθμων διατάξεων των προδιαγραφών που φωτογράφιζαν με ακρίβεια την Digea. Θα μου πείτε, αυτό έρχεται σε σύγκρουση και με τον ίδιο τον ορισμό της δημοπρασίας ή του πλειοδοτικού διαγωνισμού, αφού για να πλειοδοτήσει κάποιος απαιτούνται τουλάχιστον δύο συμμετέχοντες. Και τί μ’ αυτό; Στις ίδιες τις προδιαγραφές της “δημοπρασίας” υπήρχε ο εξωφρενικός όρος ότι, αν είναι μόνον ένας ο συμμετέχων, δεν ακυρώνεται ο διαγωνισμός αλλά συνεχίζεται. Τέτοιος όρος δεν έχει υπάρξει ποτέ σε διαγωνισμούς δημοσίου γιατί αντιβαίνει τον Κανονισμό Προμηθειών του Δημοσίου και την ενσωματωμένη οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προβλέπουν ότι σε περίπτωση μιας μόνον συμμετοχής, ο διαγωνισμός ακυρώνεται και επαναλαμβάνεται για ευρύτερη συμμετοχή, ώστε να επωφεληθεί το Δημόσιο από τον ανταγωνισμό. More
Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση 