Το Πρώτο και τα υπόλοιπα ψέματα για την επάνω πλατεία και τους Αγανακτισμένους

Του Μηνά Κωνσταντίνου

Το έγραψε ο Πρωθυπουργός σε άρθρο του το περασμένο Σαββατοκύριακο. Το αναπαρήγαγαν οι εκπρόσωποι του κόμματος και διάφορα στελέχη, το αναμάσησαν εργολαβικά μέσα από τα χωνιά τους οι πληρωμένες πένες και το τάγμα της τηλεοπτικής και έντυπης ενημέρωσης, για να το επαναφέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο μικρόψυχο μήνυμά του μετά την ανακοίνωση της καταδίκης. «Οι πλατείες του μίσους και τα θολά νερά των αντιμνημονίων» έφεραν τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Μία ξεκάθαρα φτιαγμένη σε γραφεία επικοινωνία «γραμμή» που εάν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είχε την οποιαδήποτε σχέση με την αλήθεια, θα σήμανε τον εξοστρακισμό του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά και της δράκας του. Φευ. Στην πραγματικότητα  βρισκόμαστε μπροστά σε μία συκοφαντική και δόλια παραχάραξη της ιστορίας. Και αυτό δεν μπορεί να περάσει έτσι.

Αρχικά, από την περασμένη εβδομάδα, ενόψη και στο άκουσμα της καταδικαστικής απόφασης για την ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, έχουμε από την Νέα Δημοκρατία και την ηγεσία της τα εξής:

«Είναι αλήθεια ότι ο πολιτικός κόσμος ολιγώρησε. Αδράνησε μπροστά στον κίνδυνο που αναπτυσσόταν στα θολά νερά των «αντιμνημονίων», στις συνοικίες του μίσους και στις πλατείες των «αγανακτισμένων». Παντού όπου απλώθηκε η πιο χυδαία και αποτρόπαιη έκφραση της δημαγωγίας που είναι ο φασισμός. Κάποιοι, μάλιστα, δεν αρνήθηκαν ακόμη και να αξιοποιήσουν το αντισυστημικό προσωπείο του, στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Ακριβώς γι’ αυτό η Δημοκρατία χρειάστηκε καιρό για να νικήσει».
Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην Εφημερίδα των Συντακτών, 3 Οκτωβρίου 2020

Η εύθραυστη υπεροχή της ΝΔ

Της Βασιλικής Σιούτη

Όλα όσα ζήσαμε στην πολιτική την περασμένη εβδομάδα

Πρόσφατη έρευνα κοινής γνώμης εμφάνισε το κυβερνών κόμμα της ΝΔ να προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά 17 μονάδες, διαφορά πολύ μεγαλύτερη από το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουλίου. Στη ΝΔ ενθουσιάστηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο, και στον ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτήθηκε εκ νέου η γκρίνια που υπάρχει τον τελευταίο καιρό. Κανένας από τους δύο, όμως, δεν μοιάζει να κατανοεί απολύτως το αποτέλεσμα, καθώς η υπεροχή της ΝΔ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ταυτόχρονα είναι εξαιρετικά εύθραυστη και δεν δικαιολογεί κανέναν πανηγυρισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, για όσους έχουν εικόνα του τι συμβαίνει στο εσωτερικό του, μοιάζει να έχει αποσυναρμολογηθεί μετά την ήττα. Δεν παράγει πολιτική σε κανένα επίπεδο και όλοι ασχολούνται με το ποια ομάδα θα ελέγχει το κόμμα και τον Αλέξη Τσίπρα μετά το συνέδριο. Για πρώτη φορά έχει αρχίσει να ακούγεται από κάποιους ότι «ο Αλέξης είναι το πρόβλημα». Αυτό σε καμία περίπτωση δεν συνιστά ουσιαστική αμφισβήτηση της ηγεσίας του, απλώς είναι η πρώτη φορά που εκφράζεται, έστω και σε μικρό βαθμό, κριτική για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν συνέβαινε ούτε και όταν η εσωκομματική αντιπολίτευση είχε ως κύριο εκφραστή της την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Κι από Αύγουστο… νεοσυντηρητικό χειμώνα

Του Γιάννη Ελαφρού

Το καυτό καλοκαίρι της κυβέρνησης

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προωθεί αποφασιστικά την υλοποίηση της μεγάλης αστικής αναδιάρθρωσης που χρειάζεται το κεφάλαιο για να ξεκολλήσει από την βαθιά του κρίση (ρίχνοντας το βάρος στους εργαζόμενους). Κινείται πάνω στις ράγες των ευρω-μνημονίων και στη ρότα που χάραξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Το Πριν κάνει τον θερινό απολογισμό της κυβέρνησης ΝΔ.

Γιατί έχει δίκιο να βιάζεται η κυβέρνηση της ΝΔ

Η γνωστή ρήση του Ουμπέρτο Έκο «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις» έχει από καιρό καταρριφθεί. Αλλά η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επιχείρησε να μετατρέψει τον Αύγουστο σε πίστα ταχύτητας για το αντιλαϊκό της έργο.

Το Μαξίμου ιδιωτικοποιείται

Το ότι η επικοινωνία παίζει πλέον κυρίαρχο ρόλο στη χάραξη της πολιτικής είναι ασφαλώς κοινός τόπος εδώ και χρόνια στις δυτικές κοινωνίες. Το θόλωμα των παλιών διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των παραδοσιακών πολιτικών σχηματισμών και η υποχρεωτική συμμετοχή σε διακρατικούς θεσμούς έχουν περιορίσει ασφυκτικά τις αποκλίνουσες κομματικές επιλογές.

Είναι επόμενο ότι η επικοινωνιακή διαχείριση παίρνει όλο και περισσότερο τη θέση της πραγματικής πολιτικής. Και βέβαια τα fake news, όσο κι αν όλοι τα ξορκίζουν, στο τέλος κυριαρχούν.

(Νεο)Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός

Του Περικλή Κοροβέση

Ποιος το περίμενε ποτέ από ένα κόμμα, εν προκειμένω τη Ν.Δ. (για την οποία μπορούμε να διαπιστώσουμε μια σειρά ανακολουθίες, εντούτοις πρέπει να το παραδεχτούμε) πως σε ένα πράγμα θα ήταν απολύτως συνεπές: στον αντικομμουνισμό. Ως κυβέρνηση όμως αξιοποιεί την εμπειρία των μπολσεβίκων ως προς το κυβερνητικό μοντέλο.

Ολα ελέγχονται από τον πρωθυπουργό, σε ρόλο γενικού γραμματέα, και κάθε υπουργείο έχει τον κομισάριό του για να καθοδηγεί και να ελέγχει αν εφαρμόζεται η εντολή του αρχηγού. Παράλληλα έχει καθιερωθεί εκ των πραγμάτων ένα σύστημα προπαγάνδας από όλα τα ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα, που ελέγχονται από τους μεγαλοκαπιταλιστές, συν την κρατική τηλεόραση που γίνεται το προσωπικό κανάλι του πρωθυπουργού, μέσω του δημοσιογράφου-υπαλλήλου του, κ. Ζούλα.

Παραγουάη: μια εκπολιτιστική γενοκτονία

Του Περικλή Κοροβέση

Διαβάζοντας κανείς τις κυβερνητικές εφημερίδες αποκομίζει το συμπέρασμα πως στη χώρα μας έγινε ξαφνικά ένα θαύμα. Ολα μπήκαν σε μια τάξη σε χρόνο μηδέν, έχουμε πια ένα συγκροτημένο και στιβαρό κυβερνητικό σχήμα, πλουραλιστικό -από ακραίο ΠΑΣΟΚ μέχρι Ακροδεξιά- και με άφθονα ντοκτορά από καλά ξένα πανεπιστήμια.

Οι αγραβάτωτοι του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα πια θεατές της κυβέρνησης, μπορούν να αρκεστούν σε μερικά κακεντρεχή σχόλια. Π.χ. για το γκλαμουράτο κιτς της ορκωμοσίας, το «life style» των κυριών κ.λπ. Γιατί ως αντιπολίτευση θα τα βρουν σκούρα. Θα δουν τη δική τους πολιτική να εφαρμόζεται, με άμεσο και ωμό τρόπο, με νόμο και τάξη. Δηλαδή καταστολή. Και θα περιοριστούν στην επιφάνεια, όχι στην ουσία. Αν κάνουν κριτική επί της ουσίας, θα είναι σαν να κάνουν αντιπολίτευση στο πρόγραμμά τους.

ΚΕΠ: Κυβέρνηση εξυπηρέτησης πολυεθνικών

Του Γιάννη Ελαφρού

Με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης εξαγγέλλεται blitzkrieg κατά των λαϊκών δικαιωμάτων

Τα δόντια της σε όλους τους τομείς δείχνει η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία χθες παρουσίασε τις προγραμματικές της δηλώσεις στη Βουλή. Όλα δείχνουν πως η κυβέρνηση της ΝΔ θα επιχειρήσει blitzkrieg (αστραπιαίο πόλεμο, κατά τα πρότυπα της Βέρμαχτ) κατά των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αξιοποιώντας την απογοήτευση που έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το νομικό και πολιτικό πλαίσιο που διαμόρφωσε η κυβέρνηση Τσίπρα. Λίγο πριν τη νεοφιλελεύθερη θύελλα η εικόνα συναίνεσης ξεχείλισε στις τελετές παράδοσης-παραλαβής στα υπουργεία και στις εκλογές προεδρείου στο κοινοβούλιο, με τον ΣΥΡΙΖΑ (και τα άλλα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης) να επιδίδονται σε ασκήσεις «υπεύθυνου» ρόλου.

Πολιτικοί παντός κόμματος

Του Περικλή Κοροβέση

Τα κομματικά στελέχη έχουν κάποια ιδεολογία; Εχουν κάποιες αρχές; Πιστεύουν σε κάποιο Θεό; Και αν αυτό συμβαίνει, πώς εξηγείται αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα από την Αριστερά προς τη Δεξιά; (Σπάνια συμβαίνει το αντίθετο. Και αυτό σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.) Βέβαια αυτό επισύρει βαριούς χαρακτηρισμούς από τους πρώην συντρόφους τους. «Προδότες», «αποστάτες», «πουλημένοι». Το τελευταίο ισχύει.

Από την εθνική και διεθνή εμπειρία έχουμε πολλά τέτοια φαινόμενα. Πολιτικοί εξαγοράζονται έναντι ενός σοβαρού ποσού. Είναι αυτό που αποκαλούμε διαφθορά. Αλλά και αυτό είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που εμφανίζεται σε κάθε εξουσία. Εξουσία-διαφθορά είναι αχώριστο ζευγάρι. Τι γίνεται όμως με τους άλλους που μετακινήθηκαν εθελοντικά από το ένα κόμμα στο άλλο (σαν να πήραν ένα τρένο με τέσσερις σταθμούς); Αφετηρία ΚΚΕ, πρώτος σταθμός Συνασπισμός. Δεύτερη στάση ΠΑΣΟΚ και τερματικός η Ν.Δ.

Κυβέρνηση Μητσοτάκη: Η Δεξιά αντεπιτίθεται με τεχνοκράτες και «σερίφηδες»

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης ανακοινώθηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα.  Μόνο μικρή και ευέλικτη δεν τη λες πάντως, με πολύ χαμηλή αντιπροσώπευση των γυναικών (Μόλις 5 γυναίκες σε κυβερνητικό σχήμα 51 ατόμων).

Η ορκωμοσία γίνεται στις 12.00 όπου θα έχουμε και τις πρώτες δηλώσεις στις οποίες θα δοθούν και οι πρώτες κατευθυντήριες γραμμές.

Προηγήθηκε η ορκωμοσία του νέου πρωθυπουργού με θρησκευτικό όρκο και στοιχεία ριάλιτι με την παρουσία σύσσωμης της οικογένειας Μητσοτάκη.

Πρόγραμμα ΝΔ: Κονσέρτο για νεοφιλελεύθερα… πολυβόλα σε υγεία – ασφάλιση

Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου

Άρωμα – ή μάλλον μπόχα – ακραίου νεοφιλελευθερισμού εκπέμπει, παρά το ρετουσάρισμα, τα προεκλογικά προγράμματα της ΝΔ για την υγεία και την ασφάλιση, βασικούς πυλώνες του πάλαι ποτέ κράτους πρόνοιας. Άξονές τους είναι η εκχώρηση των εναπομεινάντων τομέων του δημοσίου στην κερδοσκοπία του κεφαλαίου, ενώ κουβέντα δεν γίνεται για ανέγερση και επάνδρωση νέων νοσοκομείων και κέντρων υγείας στο κέντρο και την περιφέρεια, για προσλήψεις χιλιάδων γιατρών και νοσηλευτών, ώστε να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες ανάγκες, λόγω αύξησης της νοσηρότητας που επιφέρει η κρίση, αλλαγών στο προσδόκιμο επιβίωσης, κλιματική αλλαγή.

Γιατί είναι περιζήτητο ξαφνικά το ΚΙΝ.ΑΛ.

Της Βασιλικής Σιούτη

Κάπου εκεί στις Ειδούς του Μαρτίου ή λίγο μετά λέγεται ότι θα πάρει ο Αλέξης Τσίπρας την πολυαναμενόμενη απόφαση για τον χρόνο διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών, την οποία δεν βιάζεται καθόλου να ανακοινώσει.

Ωστόσο, η χώρα έχει μπει ήδη σε προεκλογικό κλίμα, αφού τον Μάιο θα έχουμε έτσι κι αλλιώς αυτοδιοικητικές εκλογές και Ευρωεκλογές, αλλά η πλέον κρίσιμη αναμέτρηση είναι πάντα αυτή από την οποία προκύπτουν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Οι επόμενοι μήνες Θα είναι μια έντονη και πυκνή πολιτική περίοδος, κατά την οποία θα συμβούν πολλά.

Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να κυβερνήσει τη χώρα για τέσσερα αδιατάρακτα ‒χωρίς να απειλείται η εξουσία του‒ χρόνια, μετερχόμενος διάφορες μεθόδους. Αυτό πιστώνεται στις προσωπικές του επιτυχίες, όπως και το ότι κατάφερε να καθιερώσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως το αντίπαλο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, εκτοπίζοντας οριστικά το πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν ΚΙΝΑΛ από τη θέση αυτή.

Είναι εθνικιστές οι νεοφιλελεύθεροι;

Του Τάσου Τσακίρογλου

Εχουμε πει και με άλλες ευκαιρίες ότι πολλά από τα σημερινά δεξιά και ακροδεξιά κόμματα κυκλοφορούν σε συσκευασία «δύο σε ένα», δηλαδή είτε νεοφιλελεύθερα κόμματα με ακροδεξιά -εθνικιστική ρητορική είτε ακροδεξιά κόμματα με αμιγώς νεοφιλελεύθερη οικονομική πρόταση.

Αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο και απορρέει από τις αντιφάσεις του ίδιου του νεοφιλελεύθερου δόγματος. Ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ στο βιβλίο του «Νεοφιλελευθερισμός: ιστορία και παρόν» (εκδ. Καστανιώτη) γράφει: «Ο αυταρχισμός που εμπεριέχεται στην επιβολή της αγοράς δεν εναρμονίζεται με τα ιδανικά των ατομικών ελευθεριών. Οσο περισσότερο παρεκκλίνει ο νεοφιλελευθερισμός προς τον αυταρχισμό, προκειμένου να επιβάλει την αγορά, τόσο πιο δύσκολο είναι να διατηρήσει την εγκυρότητα του λόγου του περί ατομικών ελευθεριών και τόσο περισσότερο αναγκάζεται να αποκαλύψει τις αντιδημοκρατικές του αποχρώσεις».

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά ξανά από την αντιπολίτευση να τον διατηρήσει στην εξουσία

Της Βασιλικής Σιούτη

Το καλοκαίρι του 2015 το Ποτάμι μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ κράτησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ψηφίζοντας το μνημόνιό του, που αρνούνταν να ψηφίσει σχεδόν το ένα τρίτο των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος. Ο Αλέξης Τσίπρας τους ζήτησε τότε να τον «σώσουν» από τους συντρόφους του και να του προσφέρουν την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Σήμερα ζητά πάλι από την αντιπολίτευση να τον σώσει, αυτήν τη φορά από τον συγκυβερνήτη του, που αρνείται να ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών για να μην επωμιστεί το πολιτικό κόστος. Μόνο που τώρα δεν υπάρχει η ίδια προθυμία από την αντιπολίτευση.

Πέρα από πολιτικό παράδοξο, να ζητά κάθε τόσο από την αντιπολίτευση να τον σώσει είτε από τους συντρόφους του (μνημονιακοί νόμοι) είτε από τους συνεργάτες του (γάμοι ομοφυλόφιλων, ιθαγένειες κ.ά.), και πέρα από το ότι αυτό στην πράξη τον καθιστά ξανά κυβέρνηση μειοψηφίας, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ της κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Στο «Ίδρυμα Νιάρχος» θέλει να παραδώσει ο Κυριάκος την πολιτική προστασία

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Της φταίει η «οργανωτική ανικανότητα», εξωραϊζει μνημόνια και Ε.Ε!

Με προμετωπίδα την …ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών της πολιτικής προστασίας θα επιχειρήσει η Νέα Δημοκρατία να συνδυάσει το ιδεολογικό της πρόταγμα με την ταυτόχρονη «επίθεση ευθυνών» εναντίον της κυβέρνησης μετά την πολύνεκρη τραγωδία στην ανατολική Αττική. Μάλιστα ο πρόεδρος της Κυριάκος Μητσοτάκης υποστήριξε πως ο πρωθυπουργός βλέπει θετικά τις προτάσεις του για ενεργό εμπλοκή στην πολιτική προστασία του Ιδρύματος Νιάρχου.
Όπως επισήμανε άλλωστε ο Κ. Μητσοτάκης την περασμένη Πέμπτη «τηλεφώνησα στον κ. Τσίπρα και του πρότεινα κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση να ζητήσουμε από κοινού από το Ίδρυμα Νιάρχος να αναλάβει για την επόμενη 5ετία το κόστος της συντήρησης των εναέριων πυροσβεστικών μέσων της χώρα μας ή να συμβάλει στην απόκτηση όποιου άλλου μέσου κριθεί από τους ειδικούς απαραίτητο για την ενίσχυση της εναέριας πυρόσβεσης στην πατρίδα μας. Ο Α. Τσίπρας είδε θετικά την πρότασή μου και ελπίζω να βρεθεί σύντομα ο τρόπος το Ίδρυμα Νιάρχος να προχωρήσει σε μία ακόμα σπουδαία πράξη κοινωνικής προσφοράς». Φυσικά το ίδρυμα Νιάρχος έχει αποδείξει με τις εγκαταστάσεις του στο Δέλτα Φαλήρου πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται τις …συνέργειες του με τον κρατικό μηχανισμό: Ως επενδύσεις που θα αποδώσουν πολιτικο-οικονομικό έλεγχο, φοροαπαλλαγές και αξιοποίηση νομοθετικών προνομίων και δημόσιου χρήματος.

ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ: O σκυλοκαβγάς και η ταμπακιέρα

Toυ Δημήτρη Μηλάκα

Θα περίμενε κανείς ότι πίσω από την οξύτατη αντιπαράθεση των κομμάτων εξουσίας, του ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνά και της ΝΔ που θέλει να κυβερνήσει, υπάρχουν βαθύτατες διαφορές ως προς τις μείζονες πολιτικές επιλογές.

Όμως οι μείζονες επιλογές έχουν γίνει εδώ και καιρό από άλλους (ευρισκόμενους έξω από τη χώρα) και τα ελληνικά κόμματα εξουσίας τοποθετούνται επ αυτών ανάλογα με τη θέση που έχουν σε μια δεδομένη στιγμή στο πολιτικό σκηνικό.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει για τη συμφωνία επιμήκυνσης του χρέους που πέτυχε αφού συμφώνησε να υλοποιήσει ότι ακριβώς ζητούν παγίως οι δανειστές (περικοπές αμοιβών συντάξεων δαπανών και ξεπούλημα περιουσίας)  από το 2010 και το πρώτο μνημόνιο.

ΝΔ: Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, αλλά ποτέ με τον εργαζόμενο

Του Γιώργου Τσαντίκου

Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ προετοίμαζε για «επιστροφή στο 2010» με τα γνωστά αποτελέσματα, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ουσιαστικά προετοιμάζει για επιστροφή εκεί που άφησε την εφαρμογή των χειρότερων και αντιλαϊκότερων πολιτικών για να τις συνεχίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ο πρόεδρος της ΝΔ, στη συνέντευξη του στο Βήμα της Κυριακής, δεν τσιγκουνεύεται τις εξαγγελίες, όπως για παράδειγμα την «κατάλυση του πελατειακού κράτους», τη «δίκαιη μοιρασιά του πλούτου», το «κοστολογημένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα» και άλλα παρόμοια που έχουν παλιώσει μαζί με τους πολιτικούς που τα εξαγγέλλουν.

Αυτή τη φορά, απευθυνόμενος σε πιο κεντρώο κοινό, προσπάθησε να «μακιγιάρει» το ακροδεξιό προφίλ του κόμματος που διαμορφώνουν οι άμεσοι συνεργάτες του, τους οποίους φυσικά έχει διαλέξει ο ίδιος και συμμερίζεται τις θέσεις τους, όντας «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», αλλά ποτέ με τους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή, επιχειρεί να συμμαζέψει και την ακροδεξιά στους κόλπους της ΝΔ, χαρακτηρίζοντας ό,τι κινείται δεξιότερα του κόμματος «γραφικότητες». Φυσικά, οι «γραφικότητες» αυτές δολοφονούν, αλλά ο κ. Μητσοτάκης προτιμάει να υποβαθμίζει συστηματικά τη δράση τους και να επικεντρώνει σε άλλα κρίσιμα κατ’ αυτόν ζητήματα, όπως τα Εξάρχεια κ.λπ.

Σε προγραμματικό επίπεδο η ΝΔ ετοιμάζεται να συνεχίσει στα ίδια μονοπάτια που κινείται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, με παρεκκλίσεις μόνο προς τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό. Είπε δηλαδή για «δίκαιη μοιρασιά του πλούτου» ο κ. Μητσοτάκης στη συνέντευξή του, αλλά η πρότασή του ήταν «η εργασία από το σπίτι», η οποία αυτή τη στιγμή συνοψίζεται σε mini jobs που διαμοιράζουν τη φτώχεια και την αναξιοπρέπεια. Έτσι κι αλλιώς, το πρόγραμμα της ΝΔ για την εργασία συνίσταται σε μια εξονυχιστική και αποψιλωτική διαδικασία για κάθε εργατικό δικαίωμα, στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και της «μεταρρύθμισης» που θα εξασφαλίσει περισσότερα κέρδη στην εργοδοσία. Κατά τα λοιπά, ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε κάτι να πει για τις ελλείψεις σε υγεία, εκπαίδευση κ.ο.κ., παρά μόνο για «γενναία φορολογικά κίνητρα σε επιχειρήσεις» και για πολιτική περικοπών.

Εν ολίγοις, ο πρόεδρος της ΝΔ προσπαθεί να πλασάρει μια πρόταση σωστότερης και καταλληλότερης διαχείρισης της μνημονιακής πολιτικής, χωρίς όμως μνημόνια, κλείνοντας το μάτι παντού: και στην ελληνική πατριωτική δεξιά, βάλλοντας κατά των… Βρυξελλών όπου «γράφονται τα αναπτυξιακά σχέδια», αλλά και στο χώρο του «ακραίου κέντρου» που προσπαθεί να διακρίνει ποιος θα είναι στην εξουσία, για να γαντζωθεί επάνω του, λέγοντας ότι ο  ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «γνήσιο» ευρωπαϊκό κόμμα. Και στους ψηφοφόρους που εγκατέλειψαν μαζικά τα κόμματα που ψήφισαν και εφάρμοσαν μνημόνια, αλλά και σε ΕΕ-ΔΝΤ ως η καλύτερη επιλογή για να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι περικοπές, ακόμα και χωρίς μνημονιακούς περιορισμούς.

Ενδιαφέρον είναι επίσης το ότι στη συνέντευξη ο πρόεδρος της ΝΔ επιχειρεί να εμφανιστεί συναινετικός και με το ΣΥΡΙΖΑ, σε θέματα «εθνικά ωφέλιμα», απευθυνόμενος ακόμα και στους απογοητευμένους ψηφοφόρους της ΝΔ που εγκατέλειψαν το κόμμα που πήρε τη σκυτάλη από το ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή των εξοντωτικών πολιτικών για να την παραδώσει στον ΣΥΡΙΖΑ που τη συνέχισε. Δεν είναι τυχαία η αναφορά του κ. Μητσοτάκη στα «καλά ποσοστά» της ΝΔ στη Βόρεια Ελλάδα στις δημοσκοπήσεις. Έτσι κι αλλιώς η ΝΔ ποντάρει πολύ στους απογοητευμένους κάθε είδους (στις χορηγούμενες διαφημίσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το κόμμα στοχεύει ακόμα και οπαδούς του ΠΑΟΚ…).

Σε αντίθεση με τη δική του κυβερνητική περίοδο, όταν για κάθε αντιδραστική τομή οι κυβερνητικοί εταίροι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ επικαλούνταν τους δανειστές, τώρα ο κ. Μητσοτάκης λέει ανοιχτά πως υπάρχουν «μεταρρυθμίσεις» που δεν αποτελούν μνημονιακές υποχρεώσεις: πανεπιστήμιο, δημόσιο, κ.λπ. κ.λπ.

ΠΡΙΝ

Μια σχέση με διάρκεια

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Η χρεοκοπία του κράτους μας, που ξέσπασε σαν πυρκαγιά το 2010 και μαίνεται ακόμα, άλλαξε τα πάντα στην Ελλάδα. Εκτός από ένα: τη Δεξιά, και συγκεκριμένα τον αχαλίνωτο ρεβανσισμό της Νέας Δημοκρατίας και τη ροπή της προς τον ολοκληρωτισμό.

Η παράταξη που πριν από τη χούντα θεωρούσε τα στρατοδικεία ορθό και σώφρονα μηχανισμό «διαχείρισης» των πολιτικών της αντιπάλων, το κόμμα που στη Μεταπολίτευση τρομοκρατούσε τον λαό ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου οικοδομούσε αριστερή χούντα (και που έστησε ειδικό δικαστήριο για να τον φυλακίσει το 1989) έχει πραγματικά μακρά παράδοση στον ολοκληρωτισμό, τον οποίο σταθερά προσπαθεί να παρουσιάσει ως τη μετριοπαθή υπεράσπιση του δημοκρατικού καθεστώτος.

Κάποιοι ήλπιζαν ότι η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού κοινωνικο-οικονομικού μοντέλου, στο πλαίσιο της γενικότερης δίνης της κρίσης της ευρωζώνης, ίσως άλλαζε και τη Νέα Δημοκρατία. Φευ, πού τέτοια τύχη!

Μπροστά στην Δραχμή ως μια νέα ΤΙΝΑ της αστικής τάξης.

Η τελική χειρότερη κατάληξη θα είναι η δραχμή με τους όρους Σόιμπλε/Ε.Ε./Eurogroup από ένα “απελπισμένο” συμβιβασμό από την αστική τάξη που θα κοιτάξει να αρπάξει και τότε μαζί με τους λακέδες της ότι μπορεί -όχι με τόσο κέφι βέβαια και με αρκετό αληθινό κλαψούρισμα μια και με Ε.Ε. σαφώς είναι better off που λένε οι Αμερικάνοι φιλελέδες.

Αλλά όταν η μόνη αναγκαστική “διέξοδος” θα είναι αυτή, τότε θα γίνει το νέο σχέδιο “σωτηρίας” της αστικής τάξης και θα την διαλαλούν οι κάθε Κούλης και Τσίπρας μαζί με τα κάθε λογής πολιτικάντικα λιμά, που απλώς έτυχε να περνάνε και είδαν φως, ΕΣΠΑ και βουλευτικά μισθά και μπήκαν. Πάρα πολλοί τέτοιοι τελευταίοι υπάρχουν σε συριζονουδούλα, απλώς υποταγμένοι και προσαρμοσμένοι στην “διαφορετική” ιδεολογία-ζόμπι που εκφράζει το κάθε κόμμα εξουσίας.

Ενα «βαθύ λαρύγγι» και μια οφειλόμενη απάντηση

INFOWAR

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Τριάντα ένα χρόνια πέρασαν από τη στιγμή που το «βαθύ λαρύγγι» αποκάλυψε το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ μέχρι την ώρα που θέλησε να γίνει γνωστό το όνομά του.

Τριάντα ένα χρόνια στα οποία ο Μπομπ Γούντγουορντ και ο Καρλ Μπερνστάιν της Washington Post διαφύλαξαν όχι μόνο την ανωνυμία της πηγής τους αλλά και το κύρος της –ειδικά τους πρώτους μήνες όταν βάλλονταν από τον Λευκό Οίκο. Ηταν μια σχέση «ιερή».

Προφανώς οποιαδήποτε σύγκριση με τα ιερά τέρατα της αμερικανικής δημοσιογραφίας αποτελεί τουλάχιστον ύβριν. Υπάρχουν όμως κάποια στοιχεία αυτής της ιερής σχέσης δημοσιογράφου-πηγής από τα οποία μπορούμε κάτι να διδαχτούμε.

Άρωμα Μητσοτάκη

Συγκλονιστικός ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, που διεξήχθη με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, μέσα σε κλίμα κατάνυξης, ευλάβειας και ιερού δέους, δίνοντας πανηγυρικό τόνο στο ξεκίνημα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατήγγειλε τον Αλέξη Τσίπρα που έφερε μόνο δυο Μνημόνια -μέσα σε εννιά μήνες κυβέρνησης- και υποσχέθηκε πως αυτός θα φέρει τρία Μνημόνια σε έξι μήνες, για να βάλει την Ελλάδα στο βιβλίο Γκίνες.

Επίσης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε πως είναι έτοιμος να διώξει αυτή την ανίκανη κυβέρνηση, ώστε να κυβερνήσει η Νέα Δημοκρατία που είναι πάρα πολύ ικανή, όπως φάνηκε περίτρανα από τις κυβερνήσεις Σαμαρά και Καραμανλή.

Φούσκα

Το φιάσκο με τις εκλογές στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ έρχεται μερικούς μήνες μετά το φιάσκο των εκλογών για ανάδειξη νέου προέδρου στην Νέα Δημοκρατία.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι εκνευρισμένος, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για εικόνα αποσύνθεσης στην Νέα Δημοκρατία.

Δεν υπάρχει αποσύνθεση μόνο στην Νέα Δημοκρατία, υπάρχει αποσύνθεση σε όλη τη χώρα.

Αν κάποιος παρακολουθεί τις ειδήσεις που αφορούν την πραγματικότητα της Ελλάδας, βλέπει πως η χώρα αποσυντίθεται.

Καλά να πάθετε, κύριε μου!

Με την εκλογή του αδερφούλη της, η Ντόρα επιτέλους ξαναβγήκε από το καβούκι της. Μετά από απουσία μερικών ετών και δύο μνημονίων, ήρθε η ώρα να επιστρέψει στις αγκαλιές μας. Η ατάκα της στον συνταξιούχο εξόργισε πολύ κόσμο. Πολύ κακώς.

Αφού δεχθήκαμε πως ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, πως τα φάγαμε όλοι μαζί, πως όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει και πως δεν πειράζει και κάποιος να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του.

Αφού όταν έσκαγαν τα Χρηματιστήρια, τα ασφαλιστικά Ταμεία, οι λίστες Λαγκάρντ, οι κουμπάροι, τα παραδικαστικά κυκλώματα, οι Βασικοί Μέτοχοι, οι απαγωγές Πακιστανών, τα Δουβλίνα και τα Ελσίνκι, οι Πυρκάλ, τα σκάνδαλα ΟΣΕ, οι υποκλοπές της Vodafone, τα αναψυκτήρια των Μαγγίνων, τα αυθαίρετα των Σουφλιάδων, οι κομιστές, οι Κοσκωτάδες, τα σκάνδαλα Πάχτα, τα Βατοπέδια, οι Ολυμπιακοί και τα έργα τους, τα Σι Φορ Άι (C4I), τα Λέοπαρντ, τα Τορ Μ1, οι Ες-300 και τα Μιράζ και οι μίζες της Ζίμενς, εμείς καθόμασταν στις θέσεις μας ως ήσυχο και πειθαρχημένο φιλοθεάμον κοινό.

Μακάρι να είχαμε δέκα Παπασταύρου να μας δοξάζουν στα Panama Papers

Ο Σταύρος Παπασταύρου, ο πρώην στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, έσωσε την τιμή της Ελλάδας και δόξασε τα ελληνικά χρώματα, αφού είναι -για την ώρα- ο μόνος γνωστός Έλληνας που το όνομά του βρίσκεται στα Panama Papers.

Όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη έχουν σήμερα για πρώτο θέμα τα Panama Papers -την μεγαλύτερη διαρροή άκρως απόρρητων εγγράφων για το παγκόσμιο ξέπλυμα χρήματος-, οπότε, αν δεν ήταν ο Σταύρος Παπασταύρου, η Ελλάδα θα έμενε έξω από τις αναφορές των ΜΜΕ και κανείς δεν θα της έδινε σημασία.

Τώρα επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος είχε δηλώσει μέσα στη Βουλή «μακάρι να είχαμε δέκα Παπασταύρου».

Οι μετανάστες αποδεικνύουν πως η Ελλάδα είχε πιο ισχυρή οικονομία επί Σαμαρά

Μετά από ένα χρόνο κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι πολύ εύκολο να αποδειχτεί γιατί η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν πολύ καλύτερη από την κυβέρνηση Τσίπρα και πως η ελληνική οικονομία ήταν πολύ πιο ισχυρή επί Σαμαρά.

Δεν χρειάζονται οικονομικοί δείκτες και άλλα οικονομικά στοιχεία, για να αποδειχτεί πως η οικονομία της χώρας μας ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση επί κυβέρνησης Σαμαρά.

Την απάντηση την δίνουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

Επί Σαμαρά, έμενε και κάνας μετανάστης στην Ελλάδα.

Επί Τσίπρα, αν δεν έκλειναν τα σύνορα δεν θα υπήρχε ούτε ένας μετανάστης στη χώρα.

Γιατί είναι απαραίτητη η οικουμενική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Δημοκρατίας

Είναι ολοφάνερο πια πως, μετά τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν μπορεί να προχωρήσει στην εφαρμογή του Μνημονίου.

Η Γερμανία χρειάζεται πια ένα άλλο κυβερνητικό σχήμα στο προτεκτοράτο -που λέγεται Ελλάδα-, για να περάσει και το επόμενο Μνημόνιο.

Η οικουμενική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Δημοκρατίας είναι ένα από τα πιο πιθανά σενάρια, για να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του Βερολίνου στην Ελλάδα.