Βρετανία: Η ελευθερία των διαδηλώσεων στο έλεος της αστυνομίας

Του Γιάννη Νικολόπουλου

Πώς το βρετανικό νομοσχέδιο για “την προστασία της αστυνομίας” υπονομεύει τα δημοκρατικά δικαιώματα και βάζει στο στόχαστρο μειονότητες και “παρεκκλίνουσες συμπεριφορές”.

Παγκόσμια πρωταθλήτρια ύφεσης η Βρετανία

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Κατά 20,4% συρρικνώθηκε το ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου το δεύτερο τρίμηνο του έτους. Ισχνή ανάκαμψη της βιομηχανικής παραγωγής στην Ε.Ε. τον Ιούνιο, αλλά μειωμένη κατά 11,6% σε σχέση με πέρσι.

Η Βρετανία διεκδικεί από χθες τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας στη συρρίκνωση του ΑΕΠ της λόγω της πανδημίας, καθώς στο δεύτερο τρίμηνο του έτους κατέγραψε ύφεση-ρεκόρ -20,4%, έναντι μόλις -2,2% του ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο.

“Η υγεία συνδέεται με την κοινωνική ανισότητα – οι φτωχοί είναι πιο ευάλωτοι στον Κορωνοϊό”, συνεντευξη του Γ. Πλουμπίδη

Το antapocrisis απευθύνθηκε στον Γ.Β. Πλουμπίδη σχετικά με την στατιστική εικόνα, έως τώρα, γύρω από την πανδημία, τα αίτια της αποτυχίας στη Μ. Βρετανία αλλά και σχετικά με κοινωνικά ή πολιτικά ζητήματα που ανοίγουν.

Το επιστημονικό σου αντικείμενο αφορά τη στατιστική και την υγεία. Ποια είναι τα πρώτα συμπεράσματα, από τα έως τώρα στατιστικά στοιχεία; Τελικά είναι κάτι πιο επικίνδυνο από μια γρίπη;

Έχουμε πλέον αρκετά στοιχεία για να μπορούμε να πούμε με σχετική σιγουριά ότι ο Κορονοϊός είναι πιο επικίνδυνος από τη γρίπη. Στην στατιστική σχετικά με την υγεία/θνησιμότητα στο γενικό πληθυσμό ένα βασικό μέγεθος που χρησιμοποιούμε είναι η σύγκριση της θνησιμότητας σε συγκεκριμένες περιόδους με το τι συνέβη στα προηγούμενο χρόνια (σταθμισμένη με την ανά έτος αλλαγή της ηλικιακής δομής του πληθυσμού). Σε αυτή την σύγκριση βοηθά το γεγονός ότι η θνησιμότητα στις περισσότερες χώρες μειώνεται τις τελευταίες δεκαετίες (στη Βρετανία τα τελευταία 5 χρόνια είναι σταθερή). Η σύγκριση αυτή επι της ουσίας είναι μέτρηση των excess deaths, δηλαδή θανάτων που με βάση τις μακροχρόνιες τάσεις δεν θα έπρεπε να είχαν συμβεί. Μας δίνουν δηλαδή την δυνατότητα να κατανοήσουμε καλύτερα την επιρροή του Κορονοϊού, σε σχέση με άλλες αιτίες θανάτου, περιλαμβανόμενης και της γρίπης. Μέχρι τώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο, έχουμε ξεπεράσει τους 65000 θανάτους σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι η με τον μέσο όρο τα τελευταία 5 χρόνια, παρόλα τα μέτρα που πάρθηκαν (έστω αργά).

Τα ανταλλάγματα που ζητούσε το Λονδίνο για να στηρίξει το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα

Ρεπορτάζ του Τζον ΜακΕβόι για τον βρετανικό ειδησεογραφικό ιστότοπο The Canary αποκαλύπτει την ύπαρξη ενός «μυστικού» σώματος του υπουργείου Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, που έχει ως στόχο την «ανοικοδόμηση» της Βενεζουέλας μέσω βρετανικών εταιρειών, έπειτα από ένα επιτυχημένο πραξικόπημα.

Η βρετανική κυβέρνηση στηρίζει σταθερά εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο τον Χουάν Γκουαϊδό και τις προσπάθειές του να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία στη Βενεζουέλα. Επί παραδείγματι, στα τέλη Ιανουαρίου του 2019 το υπουργείο Εξωτερικών πίεσε την Τράπεζα της Αγγλίας να παραδώσει στον έλεγχο του Γκουαϊδό τα αποθέματα χρυσού της κυβέρνησης της Βενεζουέλας.

Στη Βρετανία ο ιός σκοτώνει “δύο με τρεις φορές περισσότερο” όσους ανήκουν σε μειονότητες Όπου φτωχός και η μοίρα του

Οι μαύροι, οι ασιατικής καταγωγής και άλλες εθνικές μειονότητες που ζουν στη Βρετανία κινδυνεύουν δύο με τρεις φορές περισσότερο να πεθάνουν λόγω του κορονοϊού από τον μέσο όρο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε σήμερα.

Η έρευνα διενεργήθηκε από το πανεπιστήμιο University College London και βασίστηκε στα επίσημα στοιχεία των βρετανικών υγειονομικών αρχών.

“ Η έρευνα δείχνει ότι αντί να πλήττει με ίσο τρόπο όλους τους ανθρώπους, η covid-19 είναι πολύ πιο θανατηφόρα” για τις μειονότητες, εξήγησε ένας από τους συντάκτες της, ο Ντελάν Ντεβακουμάρ, εκτιμώντας ότι “ είναι σημαντικό να αντιμετωπίσουμε τους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες αλλά και τα εμπόδια στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείες που προκαλούν αυτούς τους άδικους θανάτους”.

Οι διαφημιστές δεν θέλουν να ενημερώνεστε για την πανδημία

Περίπου 50 εκατομμύρια λίρες στερλίνες αναμένεται να χάσουν οι εφημερίδες στο Ηνωμένο Βασίλειο, επειδή οι διαφημιστές βάζουν σε «μαύρη λίστα» τις ειδήσεις για τον κορονοϊό, σύμφωνα με τον Guardian.

Στις ψηφιακές διαφημιστικές εκστρατείες, οι διαφημιστές χρησιμοποιούν λίστες με λέξεις-κλειδιά, όπως «θάνατος» ή «επίθεση», για να μπλοκάρουν την εμφάνιση διαφήμισης των προϊόντων τους πλάι σε ειδήσεις που θεωρούν «προβληματικές».

Σκοταδισμός στη Βρετανία. Καίνε κεραίες κινητής τηλεφωνίας για να σωθούν από τον κορονοϊό

Τουλάχιστον 20 κεραίες κινητής τηλεφωνίας πυρπολήθηκαν ή βανδαλίστηκαν στη Βρετανία από την περασμένη Πέμπτη, σύμφωνα με πηγές από την κυβέρνηση και την βιομηχανία τηλεπικοινωνιών που επικαλείται ο Guardian.

Οι επιθέσεις φαίνεται να είναι αποτέλεσμα των θεωριών συνωμοσίας που συνδέουν την εμφάνιση του κορονοϊού με την ανάπτυξη του δικτύου 5G και κυκλοφορούν τις τελευταίες εβδομάδες στο διαδίκτυο.

Οι καταστροφές είναι συγκεντρωμένες κυρίως γύρω από το Liverpool και στην περιφέρεια West Midlands. Λόγω της τμηματικής εφαρμογής του δικτύου 5G στη Βρετανία, οι περισσότερες επιθέσεις έγιναν σε κεραίες που δεν περιείχαν τη νέα τεχνολογία, καταστρέφοντας εξοπλισμό 3G και 4G.

Ολοκλήρωση του Brexit σε αντιδραστικό φόντο

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Μετά την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, τα μεσάνυχτα της ερχόμενης Παρασκευής 31 Ιανουαρίου, θα ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για τις σχέσεις του ευρωπαϊκού και του βρετανικού κεφαλαίου, μακριά από τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.

Το ξημέρωμα του ερχόμενου Σαββάτου, 1 Φεβρουαρίου 2020, θα βρει το Ηνωμένο Βασίλειο εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία, με τη σειρά της, θα δει για πρώτη φορά έναν «επιβάτη» να κατεβαίνει από το τρένο που επισήμως ξεκίνησε πριν 63 χρόνια στη Ρώμη, με προορισμό –θεωρητικά τουλάχιστον– την καπιταλιστική ολοκλήρωση της Ευρώπης. Έτσι, μετά από διαρκείς ανατροπές και αναβολές που άφηναν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα μέχρι τις εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου, το Brexit γίνεται πραγματικότητα — αφήνοντας ένα μεγάλο ερωτηματικό για τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα και την έντονη ανησυχία, μήπως αποδειχθεί ότι υπάρχει τελικά ζωή και εκτός ΕΕ…

Κλείνει η αριστερή παρένθεση Κόρμπιν στους Εργατικούς

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Τραγική φυσιογνωμία για το κόμμα των Εργατικών στην Αγγλία αποδείχθηκε ο ηγέτης του κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν, που παρέδωσε τη σκυτάλη μετά το πολύ άσχημο αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών. Ο αριθμός των υποψηφίων για την ηγεσία των Εργατικών ήδη ανέρχεται σε έξι. Οι εκλογές θα ξεκινήσουν στις 21 Φεβρουαρίου και θα τελειώσουν στις 2 Απριλίου, ενώ το όνομα του νέου αρχηγού και του αναπληρωτή του αναμένεται να ανακοινωθεί στις 4 Απριλίου, με την έναρξη του συνεδρίου του κόμματος.

ΣΔΙΤ εναντίον νοσοκομείων και Εθνικού Συστήματος Υγείας στην Αγγλία

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Στην Αγγλία μπορεί ακόμη και οι Τόρηδες να επαίρονται ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν το πείραξε ούτε και οι Θάτσερ, η βρόμικη δουλειά ωστόσο εναντίον της δημόσιας υγείας και των δημόσιων οικονομικών έγινε από το …παράθυρο, μέσω των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (που στη Γηραιά Αλβιόνα αποκαλούνται Private Finance Initiative).

Για να πάρουμε μία μικρή μόνο γεύση από το πόσο …δημοφιλή είναι αρκεί να αναφέρουμε ότι το 68% των ερωτηθέντων που συμμετείχαν σε σχετική έρευνα απάντησαν ότι πρέπει να απαγορευτούν, ενώ στη Σκοτία όπου η χρήση των ΣΔΙΤ είναι πολύ πιο γενικευμένη το 76% των ερωτηθέντων απάντησε ότι πρέπει να απαγορευτούν!

Σε μόλις 33 ώρες κερδίζουν όσα ένας εργαζόμενος σε ένα χρόνο – Η «εθνική ντροπή» της Βρετανίας

Ή αλλιώς απολαμβάνουν ετήσιους μισθούς 117 φορές υψηλότερους. Η δημοσιοποίηση των στοιχείων για τα golden boys (and girls) και η οργή εργαζομένων και συνδικάτων.

Τα ανώτατα στελέχη των 100 μεγαλύτερων εταιρειών του Ηνωμένου Βασιλείου χρειάζεται να εργαστούν μόλις 33 ώρες για να κερδίσουν όσα ένας μέσος εργαζόμενος όλο το χρόνο.

Η γηραιά Αλβιώνα

του Θανάση Σκαμνάκη

Η Βρετανία στο προσκήνιο και πάλι. Η παλιά εκείνη αυτοκρατορία, που πιστοποίησε κατ’ επανάληψη τι σημαίνει καπιταλισμός, από τον καιρό του Κρόμβελ μέχρι τη Θάτσερ και τον Μπόρις Τζόνσον.

  Η δύναμη που επέβαλε τον “πολιτισμό” στους “καθυστερημένους” μαύρους, μελαψούς, κίτρινους σε όλα τα μήκη του πλανήτη. Που έδειξε τη δύναμη του ξίφους και της ευγένειας στους ξένους υπηκόους, αλλά και στους δικούς της. Που μέτρησε στη διαδρομή της εκατομμύρια πτώματα “εκπολιτιζόμενων” αλλοεθνών, που έπνιγε στο αίμα τις εξεγέρσεις των Ιρλανδών ή τα κινήματα ανεξαρτησίας και δημοκρατίας σαν της Ελλάδας το ’44. Που μετέδωσε το πνεύμα του αγγλικού προτεσταντισμού για να επιτρέψει στον άτακτο βασιλιά της Ερρίκο Η΄ να παντρευτεί την Άννα Μπολέιν, αλλά και για να οχυρώσει την εργασιακή και κατακτητική αρετή του νέου καπιταλιστικού κόσμου. Που ανέλαβε την πρωτοπορία στα νέα προγράμματα του νεοφιλελευθερισμού, τα οποία πληρώνουν ακριβά όλοι οι εργαζόμενοι και οι εκτός και οι εντός της χώρας.

O θρίαμβος Τζόνσον και η “oξύμωρη” τραγωδία Κόρμπιν

του Διονύση Ελευθεράτου

Νέα νίκη του «ρεύματος Brexit» και θρίαμβος των Συντηρητικών του Μπόρις Τζόνσον, στη Βρετανία. Το δεύτερο έγινε, διότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος να συντελεστεί το πρώτο. Ο Τζόνσον χρωστά ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους Εργατικούς του Τζέρεμι Κόρμπιν, που φαντάζει πλέον ως πρωταγωνιστής σε μια πολιτική τραγωδία, αναδυόμενη μέσα από – συγγενή μεταξύ τους- οξύμωρα…

Οξύμωρο πρώτο: Ο Κόρμπιν, ιστορική φυσιογνωμία της αριστερής πτέρυγας των Εργατικών, η οποία στα 70ς αντιτασσόταν στην ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, έγινε σταδιακά (από το δημοψήφισμα – νίκη του Brexit κι εντεύθεν) άτυπος εκφραστής του «Remain». Της παραμονής σε μία Ευρωπαϊκή Ένωση, απείρως απεχθέστερη στα μάτια των ευρωπαϊκών κοινωνιών, από την ΕΟΚ του 1975.

Γιατί οι Εργατικοί έχασαν τους εργάτες;

Ένα δεδομένο που αναδύεται ίσως πάνω από τα υπόλοιπα στη χθεσινή συντριπτική ήττα των Εργατικών του Κόρμπιν στις εκλογές του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι ότι πολλές ακραιφνώς εργατικές περιφέρειες «το γύρισαν» στους Συντηρητικούς. Τις πταίει όμως που η «αριστερή στροφή» των Εργατικών ηττήθηκε ακριβώς εκεί που θα υπέθετε κανείς πως θα κέρδιζε;

Το παρακάτω γράφημα των Financial Times παρουσιάζει ουσιαστικά αυτήν ακριβώς τη μεταστροφή των ψηφοφόρων σε παραδοσιακά εργατικές περιοχές (και περιοχές που ψήφιζαν παραδοσιακά Εργατικούς). Στον οριζόντιο άξονα βλέπουμε το ποσοστό «εργαζομένων του μπλε κολάρου» σε κάθε περιοχή, δηλαδή των χειρωνακτών και των ανειδίκευτων εργατών. Στον κάθετο άξονα βλέπουμε την αλλαγή στην ψήφο των Συντηρητικών σχετιζόμενη με την αντίστοιχη αλλαγή στην ψήφο στα δύο έτερα μεγάλα κόμματα, τους Εργατικούς και τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες.

Μήπως εκτός από το Brexit υπάρχει και η λιτότητα;

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ένα και μοναδικό είναι το θέμα που κυριαρχεί στη δημόσια αντιπαράθεση στην Αγγλία, καθ’ οδόν για τις εκλογές της 12^ης Δεκεμβρίου: οι όροι της εξόδου της χώρας από την ΕΕ – κι όχι φυσικά αν θα βγει από την Ένωση. Ενδεικτικές είναι οι τοποθετήσεις των δύο πολιτικών ηγετών στην πρώτη τηλεμαχία, με τον Μπόρις Τζόνσον να δηλώνει πώς έχει στα χέρια του τη συμφωνία με την ΕΕ για έξοδο και το μόνο που του λείπει είναι μια καθαρή νίκη, την οποία θα έχει και με τα παραπάνω αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που του δίνουν ένα προβάδισμα της τάξης των 18 μονάδων. Από την άλλη, ο ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, ζητάει την ψήφο των Βρετανών για να επαναδιαπραγματευτεί τη συμφωνία εξόδου στην κατεύθυνση μιας καλύτερης σχέσης με την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Το γεγονός πάντως ότι συγκεντρώνει μόνο το 27% των προτιμήσεων δε δείχνει να εμπνέει τους ψηφοφόρους η στάση του απέναντι στην ΕΕ…

Προς επίρρωση το γεγονός ότι ναι μεν η κριτική κατά των Τόρηδων αυξάνεται με εκθετικό μάλιστα βαθμό στην κοινωνία, αλλά ως επίκεντρό της έχει την πολιτική των περικοπών κι όχι τους όρους εξόδου από την ΕΕ, που οι Εργατικοί έχουν αναγάγει σε προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης προσπαθώντας να φανούν ως το κόμμα της Ευρώπης. Κι ας ισοδυναμεί με πολιτική αιμορραγία αυτή τους η στάση…

Ούτε Brexit, ούτε εκλογές

του Γιώργου Αναστασίου

Το είπε αυτήν την εβδομάδα και το πάλαι ποτέ Σκαθάρι, ο αειθαλής τραγουδοποιός και σερ (αφότου τον έχρισε ιππότη η Ελισάβετ) Πολ ΜακΚάρτνεϊ: «Το δημοψήφισμα για το Brexit ήταν μάλλον ένα λάθος». Ο 77χρονος σήμερα Πολ απλώς επαναλαμβάνει το συμπέρασμα στο οποίο έχουν καταλήξει, από την επαύριο κιόλας του δημοψηφίσματος, οι επιφανέστεροι και σοβαρότεροι Βρετανοί πολιτικοί, τραπεζίτες, μπίζνεσμεν κ.λπ.: «Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που το επιτρέψαμε». Διότι εδώ και τρία χρόνια προσπαθούν να διορθώσουν το λάθος, κι ακόμα να τα καταφέρουν. Στα τελευταία επεισόδια του σίριαλ, που έχει παρουσιαστεί σε όλες τις διαστάσεις του από τον Δρόμο*, προστέθηκε τώρα και μια ομόφωνη απόφαση του Ανώτατου Δικαστήριου του Ηνωμένου Βασιλείου: η απόφαση του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον να αναστείλει τις εργασίες της βρετανικής βουλής ως τα μέσα Οκτωβρίου είναι παράνομη.

Μπόρις Τζόνσον: Ο πρώτος Τόρι χωρίς τη στήριξη του κατεστημένου

Πηγή: Chris Nineham – Counterfire

Είναι κοινή γνώση πως η υποτίμηση του αντιπάλου είναι επικίνδυνη. Αλλά η υπερεκτίμησή του μπορεί να αποτελέσει ένα εξίσου σοβαρό λάθος. Μπορεί να οδηγήσει σε υποχωρητικότητα, χαμένες ευκαιρίες και, στο χειρότερο σενάριο, να μετατραπεί σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Δεν είναι μόνο ότι ο Μπόρις Τζόνσον έχει αποδειχτεί ένας αδέξιος κι ανίκανος ηγέτης, πολύ μακριά από την εικόνα του σκληρού δεξιού ο οποίος όμως βρίσκεται σε επαφή με τους κοινούς θνητούς, που είχαν κάποιοι γι’ αυτόν. Ούτε ότι δεν έχει πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, αν και αυτό είναι συνήθως ένα θανατηφόρο πρόβλημα για τον επικεφαλής μιας Βρετανικής κυβέρνησης.

Πώς φτάσαμε στον δεύτερο «θάνατο» της Thomas Cook

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας. Φιλελεύθεροι αναλυτές από όλο τον κόσμο καλούν το κράτος (δηλαδή τους φορολογούμενους) να παρέμβουν για να διασώσουν την ιδιωτική εταιρεία ταξιδιών Thomas Cook, η οποία κατέρρευσε αφήνοντας πίσω της 60.000 εργαζόμενους και 150.000 πελάτες που δεν ξέρουν πώς θα γυρίσουν στη χώρα τους.

Αυτό που παραλείπουν να σημειώσουν οι θιασώτες της ελεύθερης αγοράς, είναι ότι το βρετανικό κράτος είχε παρέμβει και στο παρελθόν για να εθνικοποιήσει την Thomas Cook, όταν η εταιρεία οδηγήθηκε και πάλι στη διάλυση μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Συγκεκριμένα από το 1948 έως το 1972 λειτουργούσε χωρίς κανένα πρόβλημα υπό τον έλεγχο της Βρετανικής Επιτροπής Μεταφορών.

Όταν η Αιθιοπία αρνήθηκε τα δανεικά του Βρετανικού Μουσείου

Η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη, μέσω συνέντευξής του στον Observer, για δανεισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα, δεν είναι φρέσκια ιδέα. Για την ακρίβεια είναι η πάγια τακτική του Βρετανικού Μουσείου, απέναντι σε οποιαδήποτε χώρα διεκδικεί την επιστροφή αντικειμένων που λεηλατήθηκαν. Κάποιες χώρες, όπως η Αιθιοπία, αρνούνται να το αποδεχτούν.

Τα αντικείμενα που διεκδικεί η Αιθιοπία λεηλατήθηκαν στη μάχη της Μακντάλα το 1868. Έπειτα από την ήττα και την αυτοκτονία του αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Τεουοντρος Β’, τα στρατεύματα της Βρετανικής αυτοκρατορίας κατέλαβαν το οχυρό και έφυγαν με εκατοντάδες θρησκευτικά αντικείμενα και κοσμήματα. Τα περισσότερα εξ αυτών έχουν καταλήξει σε μουσεία, ειδικά στο Βρετανικό. Τους στρατιώτες συνόδευε μάλιστα και εκπρόσωπος του Βρετανικού Μουσείου, για να αγοράζει πρώτος τα καλύτερα κομμάτια.

Σχεδόν όλα τα τρένα στη Βρετανία ανήκουν πλέον σε ξένα κράτη

Ενώ στην Αγγλία αναμένονται νέες αυξήσεις στα εισιτήρια των τρένων και η επανεθνικοποίηση των σιδηροδρόμων έχει γίνει κομμάτι του προγράμματος των Εργατικών ήδη από το 2017, στην Ελλάδα μόλις ιδιωτικοποιήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και αρνούμαστε πεισματικά να κάνουμε τη συζήτηση που πέρα από το κανάλι της Μάγχης γίνεται εδώ και καιρό – οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές γίνονται για να κερδίζουν κρατικές εταιρείες άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.

Όπως είχαμε επισημάνει παλαιότερα, αρκετές από τις μεγάλες εταιρείες που ελέγχουν τα βρετανικά τρένα ανήκουν σε δημόσιες υπηρεσίες της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Γερμανίας, ενώ τα ελληνικά ανήκουν πλέον στην ιταλική κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων. Οι χώρες αυτές διατηρούν τους σιδηροδρόμους τους υπό κρατικό έλεγχο αλλά συχνά, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, απαιτούν να ξεπουλιούνται τα δημόσια συστήματα συγκοινωνιών άλλων χωρών στις δικές τους κρατικές εταιρείες, προσπαθώντας μάλιστα να μπλοκάρουν αντίστοιχα ξεπουλήματα σε κρατικές εταιρείες χωρών εκτός της ΕΕ.

Χαμός με το «Grace 1» στο Ιράν – «Δεν δεσμευτήκαμε τίποτα για την απελευθέρωση του από το Γιβραλτάρ»

Το Ιράν δεν έχει αναλάβει οποιαδήποτε δέσμευση προκειμένου να εξασφαλίσει την απελευθέρωση του δεξαμενόπλοιου του από το Γιβραλτάρ, δήλωσε εκπρόσωπος της ιρανικής κυβέρνησης, επαναλαμβάνοντας πως το Grace 1 δεν είχε ποτέ προορισμό τη Συρία, όπως υποστηρίζουν αυτοί που το συνέλαβαν.

Επιστολή του Τζούλιαν Ασάνζ: «Δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά η αλήθεια»

Ο Τζούλιαν Ασάνζ, σ’ ένα γράμμα που απευθύνει στον ανεξάρτητο δημοσιογράφο Gordon Dimmack κάνει έκκληση για την υπεράσπισή του, καθώς, όπως γίνεται φανερό από την επιστολή του, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει περιορίσει ακόμα και τα στοιχειώδη, όπως την επικοινωνία με τον δικηγόρο του. Ολόκληρο το γράμμα του αναφέρει:

«Μου αρνούνται κάθε δυνατότητα προετοιμασίας για την υπεράσπισή μου. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχω πρόσβαση σε φορητό υπολογιστή, στο ίντερνετ, σε βιβλιοθήκη, αλλά ακόμα κι αν είχα, θα ήταν για μισή μόλις ώρα σε εβδομαδιαία βάση και μαζί με άλλους. Μπορείτε να με επισκεφτείτε μόνο δύο φορές το μήνα αλλά χρειάζονται εβδομάδες για να γραφτεί κάποιος στη λίστα των κλήσεων και με τρόπο μάλιστα άσκοπο, όπου όλα τα δεδομένα μεταφέρονται στο κέντρο ελέγχου ασφαλείας. Συν τοις άλλοις, όλες οι τηλεφωνικές κλήσεις συν του δικηγόρου ηχογραφούνται κι είναι περιορισμένες στα 10 λεπτά την ημέρα, μέσα σ’ ένα περιθώριο των 30 λεπτών στα οποία όλοι οι κρατούμενοι συναγωνίζονται για το τηλέφωνο. Οι εισερχόμενες κλήσεις απαγορεύονται. Όσο για τα χρήματα που χρειάζονται για τις τηλεφωνικές κλήσεις; Αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Ενώ επιτρέπονται μερικά μόλις βιβλία για κάθε εβδομάδα.

Το μισό έδαφος της Μεγάλης Βρετανίας ελέγχεται από το 1% του πληθυσμού

Το μισό έδαφος της Μεγάλης Βρετανίας ανήκει σε λιγότερο από το 1% του συνολικού πληθυσμού της χώρας, σύμφωνα με τον Guardian, που φέρνει στο φως στοιχεία για την ιδιοκτησία γης τα οποία συνήθως καλύπτονται από άκρα μυστικότητα.

Η σχετική έρευνα έδειξε ότι περίπου 25.000 ιδιοκτήτες εκτάσεων, η πλειονότητα των οποίων είναι επιχειρήσεις και μέλη της αριστοκρατίας, έχουν υπό τον έλεγχό τους τη μισή χώρα.

Μια βαθιά διχασμένη Αγγλία

Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν θα υλοποιηθεί το Brexit και πώς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σχεδόν όλες οι πλευρές επιχειρούν να ακυρώσουν το αποτέλεσμα του μοναδικού δημοψηφίσματος στην ιστορία της σύγχρονης Βρετανίας βαφτίζοντάς το «καταστροφικό» ή, στην καλύτερη περίπτωση, μη υλοποιήσιμο. Ακόμη και η Τερέζα Μέι, που –ορθά– προβάλλει το επιχείρημα ότι τυχόν ανατροπή της λαϊκής εντολής θα επιφέρει τεράστιο πλήγμα στην εμπιστοσύνη των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, το κάνει για να επιβάλει στους ευρωσκεπτικιστές την υποστήριξη του… μισοBrexit που έχει διαπραγματευθεί με τις Βρυξέλλες. Και να διασωθεί έτσι και η ίδια.
Οι φανεροί και κρυφοί υποστηρικτές της ευρωκρατίας περιγράφουν μια απίστευτη καταστροφή που θα επέλθει έτσι και γίνει σεβαστή η άποψη της λαϊκής πλειοψηφίας. Σοβαρές υποτίθεται μιντιακές ναυαρχίδες της παγκοσμιοποίησης, όπως οι New York Times, φτάνουν να γράφουν για «εγκλωβισμένα πλοία και νταλίκες με φορτία που θα σαπίζουν, άδεια ράφια σε φαρμακεία και παντοπωλεία, διακοπές ρεύματος και τρόφιμα με δελτίο»! Οι υπερασπιστές της παραμονής της Βρετανίας στην Ε.Ε. φτάνουν να αμφισβητούν τη νομιμότητα του αποτελέσματος, μιλώντας για «μικρή διαφορά». Δεν θυμούνται ότι ποτέ πριν στη Βρετανία καμία κυβέρνηση και καμία πρόταση δεν συγκέντρωσε 17,4 εκατομμύρια ψήφων.
Οι πιο θρασείς δεν επιστρατεύουν καν «επιχειρήματα»: αξιωματικά, η λαϊκή ετυμηγορία ήταν εσφαλμένη και πρέπει να διορθωθεί. Κατ’ αυτούς, ο λαός δικαιούται το πολύ-πολύ να λέει τη γνώμη του. Όχι όμως και να… αποφασίζει. Αυτή είναι η μετανεωτερική «δημοκρατία», η μόνη συμβατή με το Σίτι του Λονδίνου. Όλα τα άλλα είναι, όπως ευθαρσώς υποστήριξε ο Συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός Τζον Μέιτζορ, «τυραννία της πλειοψηφίας». Άποψη με την οποία κάθε άλλο παρά αντιπαρατίθενται οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν, που απλά βιάζεται να ανέβει στον πρωθυπουργικό θώκο. Με οποιοδήποτε κόστος για τις ριζοσπαστικές ιδέες και τα λαϊκά στρώματα που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί.
Όπως είπαμε, δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς θα εξελιχθεί τελικά η υπόθεση. Δημοσιεύουμε όμως σήμερα ένα κείμενο που επιχειρεί να πάει λίγο βαθύτερα στην κατανόηση των ριζών αυτής της αντιπαράθεσης. Και, εκκινώντας από εκεί, να ανιχνεύσει και τους ενδεχόμενους στόχους της επόμενης πολιτισμικής επανάστασης…

Παιχνίδια εξουσίας στη σκακιέρα του Brexit

του Νίκου Καπιτσίνη

Διχασμός και αβεβαιότητα επικρατούν τόσο στο κυβερνών Συντηρητικό Κόμμα όσο και στους Εργατικούς, αναφορικά με τα επόμενα βήματα για το Brexit, που αποδεικνύεται μια εξαιρετικά επώδυνη και περίπλοκη υπόθεση και για τη βρετανική αστική τάξη.

 Σοβαρές εξελίξεις στο μέτωπο του Brexit. Η Βρετανή πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, ανέβαλε την ψηφοφορία στο κοινοβούλιο για την επικύρωση της συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και Ηνωμένου Βασιλείου που ήταν προγραμματισμένη για τις 11 Δεκέμβρη, καθώς κατάλαβε πως θα υφίστατο μία συντριπτική ήττα. Μεγάλο κομμάτι από τους 317 βουλευτές των Συντηρητικών, οι λεγόμενοι «σκληροί» που αποτελούν τον ακροδεξιό κορμό του κόμματος, θα είχαν καταψηφίσει τη συμφωνία λόγω της πρόβλεψης για το μηχανισμό ανάσχεσης (το λεγόμενο backstop).