Όλα δικά της τα θέλει η Cosco!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Φωτιά στο …λιμάνι έχουν ανάψει οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και της Cosco, τις τελευταίες εβδομάδες, που αποσκοπούν στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά και την επέκταση των δραστηριοτήτων των Κινέζων, σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Αποκορύφωμα της αυθαιρεσίας και των διαβλητών διαδικασιών που επιλέγηκαν για να ολοκληρωθεί άρον – άρον το ξεπούλημα του μεγαλύτερου λιμανιού τη χώρας στο κινέζικο πολυεθνικό μονοπώλιο ήταν η υπογραφή την Πέμπτη 27 Νοεμβρίου, της σύμβασης του επονομαζόμενου φιλικού διακανονισμού μεταξύ της διοίκησης του ΟΛΠ και της Cosco. Εν συντομία πρόκειται για μια σύμβαση που ακυρώνει δικαιώματα και οικονομικές απαιτήσεις του δημοσίου, όπως θεμελιώνονταν, από προηγούμενη σύμβαση, τοποθετώντας στη θέση ενός φυσικού, κρατικού μονοπωλίου ένα κινέζικο! Η σύμβαση θα κυρωθεί από την Βουλή η οποία, κατά την πάγια μνημονιακή πρακτική, θα θωρακίσει την εγκυρότητα και ισχύ της, δυσκολεύοντας αφόρητα νομικές και πολιτικές αμφισβητήσεις. Με ενδιαφέρον ωστόσο αναμένεται η εκδίκαση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας της αίτησης ακύρωσης που υπέβαλε ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά και άλλοι φορείς κατά του ΤΑΙΠΕΔ και του ΟΛΠ που θα εξεταζόταν κανονικά στις 2 Δεκεμβρίου αλλά αναμένεται να αναβληθεί λόγω της αποχής των δικηγόρων.

Ο εμετός του Πειραιά και το “έγκλημα” του Βόλου

Σε δύο από τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας καθρεφτίστηκε η σκατοψυχιά, το οπαδιλίκι, κι ένας εγκληματικός εκδικητικός μικροκομματισμός που έγραψε ιστορία.

Στον Πειραιά ο πραγματικός δήμαρχος Βαγγέλης Μαρινάκης διόρισε τον υπάλληλό του, Γιάννη Μώραλη, στη θέση του για να ξεκλέβει λίγο από το χρόνο που μοιράζει μεταξύ των καραβιών με σημαίες Λιβερίας και του Ολυμπιακού.

Τη βραδιά των εκλογών ήταν ιδιαιτέρως συγκινητική η παρουσία των ούγκανων της θύρας 7 στο εκλογικό κέντρο του Μώραλη, οι οποίοι έβαλαν τα δυνατά τους για να πάρουν το πρωτάθλημα του δήμου υπό το σύνθημα «είναι τρελός ο πρόεδρος». Είναι τα ίδια ούγκανα που μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, κι όταν σε όλα σχεδόν τα γήπεδα της Ελλάδας σηκώνονταν αντιφασιστικά πανό, εκείνοι έκαναν σύνθημα το No Politica. Τελικά αυτό το No Politica εξελίχθηκε σε μια γαβροκαμπάνια από την οποία δε γλίτωσαν ούτε οι παίκτες και οι προπονητές του Ολυμπιακού – καλοί υπάλληλοι κι αυτοί.