Ο Δράκουλας σε τράπεζα αιμοδοτών: ο Μάριο Μόντι στον ΠΟΥ Ευρώπης

Είναι είδηση ήδη μίας εβδομάδας, όμως πουθενά δεν είδα να έχει κάνει την εμφάνισή της στην Ελλάδα: ο τεχνοκράτης πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μόντι διορίστηκε επικεφαλής της επιτροπής για την “Υγεία και την βιώσιμη ανάπτυξη” του ευρωπαϊκού βραχίονα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Μία επιλογή που για όσους έχουν την τάση να θυμούνται την ιστορία και πολλοί περισσότερο για τους παροικούντες την ιταλική χερσόνησο, μόνο αλγεινές αναμνήσεις μπορεί να ξυπνήσει. Γιατί ο καθηγητής Μόντι, πρώην στέλεχος και της Goldman Sachs, έχει συνδεθεί με το πιο αποκρουστικό πρόσωπο της λιτότητας στην Ιταλία και θεωρείται εκείνος που με τις περικοπές του υπέσκαψε τον δημόσιο τομέα και κυριολεκτικά παρέδωσε την δημόσια υγεία στις Άρπυϊες του ιδιωτικού τομέα.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της ανάθεσης τούτου του αξιώματος στον Μόντι, η επιτροπή με εκείνον επικεφαλής “θα αντλήσει διδάγματα από τον τρόπο με τον οποίο τα διάφορα συστήματα υγείας των χωρών ανταποκρίθηκαν στην πανδημία και θα προετοιμάσει μια σειρά συστάσεων και μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της ανθεκτικότητας των ίδιων των συστημάτων”. Επιπλέον, εξηγεί ο ΠΟΥ της Ευρώπης, θα επιδιώξει να δημιουργήσει μια συναίνεση γύρω από τούτες τις συστάσεις, έτσι ώστε να αναδειχθούν ως πολιτικές και κοινωνικές προτεραιότητες, ενώ θα αναγνωρίζεται ο χαρακτήρας τους ως κρίσιμη παράμετρος για την ύπαρξη μίας βιώσιμης προσέγγισης και κοινωνικής συνοχής”.

Το Ευρωπαικό Μάτριξ / La Matrix Europea

Από τη Γεωργία Γκαρδαλινού

Ας το πάρουμε από την αρχή. Γιατί μια στρατηγική εταιρεία για τους Ιταλούς, με ετήσιο τζίρο άνω των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ και εξασφαλισμένα σίγουρα έσοδα – τα οποία και ιλιγγιωδώς αυξάνονται κατά τη διάρκεια των ετών όπως ήταν αναμενόμενο – να πρέπει να παραχωρηθεί σε ιδιώτες επιχειρηματίες;

Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω: πάμε στο 1992, τότε το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Καρτέλ σηκώνει τα μάτια και τα χέρια του στην Ιταλία με τη συνενοχή και την υποταγή μιας νέας πολιτικής τάξης που επέβαλε το ίδιο το Καρτέλ. Το “καθήκον” τους είναι να πωλούν ιταλικές κρατικές τράπεζες και τα ασημικά του κράτους στις διεθνείς οικονομικές δυνάμεις μέσω του φιλτραρίσματος των τοπικών επιχειρηματιών.

Δεν γνωρίζουν τι ποιούν; Δύο ιστορίες εκ Ρώμης απαντούν το καυτό ερώτημα

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Όλος ο κόσμος έχει μια απορία: Καλά, οι ηγέτες μας, δεν γνωρίζουν τί ποιούν; Τόσο βαθειά νυχτωμένοι είναι; Δεν υπάρχει ούτε ένας ευρωπαίος ηγέτης που να μπορεί αντικρύσει την πραγματικότητα κατάματα και να αντιδράσει ανάλογα;

Δεν θα μιλήσω για τους δικούς μας, εγχώριους «ηγέτες». Όσο λιγότερα πει κανείς για τους Παπανδρέου, Παπαδήμους, Σαμαράδες και Σία τόσο καλύτερα. Θα σας αφηγηθώ όμως μια ιστορία που γνωρίζω καλά και η οποία λέει, νομίζω, πολλά.

«Δεν θα μας αφήσετε με τα σώβρακα! Εμείς το χρέος δεν το πληρώνουμε»

Επιθέσεις στις Εφορίες και τράπεζες …που τρομοκρατούν την κυβέρνηση μαριονέτα του “τεχνοκράτη” ιταλού πρωθυπουργού Μόντι

Στην Ιταλία φουντώνει και οργανώνεται το κίνημα εισβολής στις Εφορίες, τράπεζες και εταιρίες που ανέλαβαν για λογαρισμό του υπουργείου οικονομικών να κάνουν κατασχέσεις για οφειλές στις εφορίες και πετώντας όλα τους τα ρούχα παραμένουν γυμνοί με κεντρικό σύνθημα:…

«Δεν θα μας αφήσετε με τα σώβρακα! Εμείς το χρέος δεν το πληρώνουμε» (Non ci lascerete in mutande! Noi il debito non lo paghiamo!)

Η φωτογραφία από την εισβολή στην τράπεζα BNL της Νάπολης που μπλοκαρίστηκε για περισσότερες από 3 ώρες…

πηγή : greki-gr

Βαρουφάκης: Να μην τολμήσουν να επιστρέψουν…

“Να μην τολμήσει η ελληνική αντιπροσωπεία να πατήσει ελληνικό έδαφος αν δεν έχει δηλώσει πρώτα ευθαρσώς και σε υψηλούς τόνους πως στην περίπτωση που δεν ισχύσει το πρώτο μέτρο και για την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση θα προβάλει βέτο στα πάντα”

Πρόκειται για την πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση που η ΕΕ λαμβάνει μια απόφαση που να συνάδει με την λογική. Πρώτη φορά! Έπρεπε βέβαια πρώτα να βρεθεί η Ευρωζώνη δύο εβδομάδες προ της οριστικής και μη αναστρέψιμης διάλυσης και, το πιο σημαντικό, να βρεθεί κάποιος που να πει στην κα Μέρκελ: «Όχι κυρία μου. Δεν υπογράφω, ο κόσμος να χαλάσει, τα ανόητα κείμενα που μου θέτεις».