Του Δημήτρη Κούλαλη
Aπ’ την Αριζόνα του 1905, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το 2020 και το λογισμικό πρόβλεψης πολέμων για το νερό. Απ’ την Βολιβία και τη Χιλή, στο Πίτσμπεργκ, το Λονδίνο και την Αθήνα. Μια μεγάλη μάχη για τη ζωή. Το νερό ως δικαίωμα, μα και εμπόρευμα. Πώς συνδέονται όλα αυτά; Ακολουθούν οι απαντήσεις…
Το 1905, ο Pablo Valencia ταξίδεψε από το Μεξικό στην Καλιφορνία, αναζητώντας χρυσό. Επέζησε χωρίς νερό για μία εβδομάδα, καταγράφοντας στη συνέχεια την εμπειρία της δίψας. Σύμφωνα με όσα γράφονται στο αρχείο του «Hot summer reading», ο ερευνητής, έπειτα από επτά μέρες χωρίς νερό, ένιωσε έναν κόμπο να σχηματίζεται στον λαιμό του, τη γλώσσα του να πρήζεται τόσο πολύ που να πιέζει το σαγόνι του και την αναπνοή του να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Ήταν μια τρομακτική αίσθηση πνιγμού. Το πρόσωπο του έμοιαζε πρησμένο, διαβάζουμε σ’ άλλες πηγές, εξαιτίας της αφυδάτωσης του δέρματος, ενώ τα βλέφαρά του είχαν σπάσει. Όταν ο Valencia βρέθηκε τελικά στην οροσειρά Tinajas Altas Mountains της Αριζόνα, στο τσακισμένο δέρμα του δεν υπήρχε ίχνος ζωής, ίχνος αίματος. Τα χείλη του είχαν εξαφανιστεί. Τα μάτια του δάκρυζαν αίμα… More