Ένας Τζήμερος με σακκίδιο

Του Δημήτρη Παπανικολάου

Όσοι έχουν τόσο καιρό αναλάβει εργολαβία να υπονομεύσουν ως απολύτως ανώριμη και αναξιόπιστη κάθε πολιτική που προσπαθεί να δημιουργήσει πλαίσιο συμμετοχής, τώρα περνούν στη φάση δύο, η οποία προβλέπει «φρεσκαδούρα»…

Το ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης έγραψε ένα κείμενο που μοιάζει με εισαγωγή σε μία από τις μετριότερες εκπομπές του, και ότι με αυτό επέλεξε να ανακοινώσει τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα, δείχνει προφανώς τη βαθιά πίστη κάποιων ότι ζούμε σε εποχές όχι πολιτικής αλλά μεταπολιτικής, και πως, μέσα στην αναμπουμπούλα, υπάρχει χώρος για άπειρες εκδοχές του Μπέπε Γκρίλο, αρκεί να είναι φωτογενείς. Το ότι οι δεσμεύσεις αυτού του νέου πολιτικού φορέα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, μια σειρά από νεοφιλελεύθερες γενικότητες, και στη χειρότερη μια συρραφή αναμνήσεων από θέματα με τα οποία ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει ασχοληθεί στο παρελθόν στην εκπομπή του, δείχνει προφανώς τη σπουδή, την προχειρότητα, αλλά και την αδιανόητη τζαμπομαγκιά με την οποία ετοιμάστηκε το νέο κόμμα.

ΜΠΕΠΕ ΓΚΡΙΛΟ: «ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΥΠΑΡΧΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ»

«Θέλουμε να καταστρέψουμε το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Δεν θέλουμε να χτίσουμε πάνω σε αυτό. Θέλουμε μια νέα βάση, όχι να κάνουμε απλώς μια πολιτική ανακαίνιση», τονίζει σε συνέντευξη του στο BBC ο κωμικός Μπέπε Γκρίλο, ηγέτης στο «Κίνημα των Πέντε Αστέρων» που έκανε τις έκπληξη στις ιταλικές εκλογές.

«Στόχος μας ειναι να γυρίσουμε ανάποδα την κοινωνική πυραμίδα: στο κοινοβούλιο να πάνε οι πολίτες κι όχι οι πολιτικοί καριέρας. Να μπούνε στη Βουλή όχι τα κόμματα αλλά οι απλοί άνθρωποι», σημειώνει ο Γκρίλο, επισημαίνοντας πως «ο κάθε πολίτης θα έχει δικαίωμα να κάνει μόνο δυο βουλευτικές θητείες και κατόπιν θα πηγαίνει σπίτι του, χωρίς να παίρνει καμία απολύτως αποζημίωση».

Tραπεζοκρατία

Του Beppe Grillo

αναδημοσίευση και μετάφραση : ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχαν τα κοινοβούλια, οι ομοσπονδιακές και εθνικές κυβερνήσεις, οι δημόσιοι διάλογοι για το μέλλoν των εθνών. Υπήρχε ακόμα και ο ΟΗΕ που δεν λειτουργούσε και πολύ, αλλά ήταν ένα ίχνος αντιπροσωπευτικού οργανισμού. Όλα αυτά είναι μια ανάμνηση, στάχτη μια δημοκρατικής εμφάνισης, σκόνη από το παρελθόν. Δεν μετράνε πια σε τίποτα. Άλλοι οργανισμοί τα ξεπέρασαν με μυστήρια λογότυπα για το κόσμο : ΠΟΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Η τύχη μας είναι στα χέρια τους, αλλά δεν ξέρουμε ποιος τα διευθύνει ποιος αποφασίζει για τους στόχους τους. Κανένας δεν εξέλεξε τους εκπροσώπους τους, αλλά από αυτούς εξαρτώνται οι ζωές μας.

Beppe Grillo: Η πολιτική της αντιπολιτικής ιταλιστί

Το κίνημα που ίδρυσε, Πέντε Αστέρες, αναδείχτηκε τρίτη δύναμη στις προχθεσινές ιταλικές εκλογές. Ο νομπελίστας Ντάριο Φο, στα ογδόντα και χρόνια του, έγινε ένθερμος υποστηρικτής του, ενώ λίγα χρόνια πριν ήταν στενή επιρροή (ανεξάρτητο μέλος) τού κόμματος Κομμουνιστική Επανίδρυση. Ο Νίκος Ξυδάκης, στο σημερινό άρθρο του στην Καθημερινή, τον αναγορεύει «μεγάλο νικητή τών εκλογών» και του αφιερώνει μάλλον τον μεγαλύτερο  αριθμό τών αράδων από όσες έγραψε —χωρίς να υπολογίσουμε τα κενά μεταξύ τους και τη φωτογραφία του (μαζί με τον Φο), που την επέλεξε για την αναδημοσίευση στο blog του. Οι αναρχικοί ασχολούνται σήμερα δια μακρών με την περίπτωσή του, αναδημοσιεύοντας, εκτός άλλων, και μία συνέντευξη που έδωσε πριν καλά καλά οριστικοποιηθούν τα αποτελέσματα (χαρακτηριστική λεπτομέρεια: η αναδημοσίευση έγινε από ένα …‘‘εθνικοαπελευθερωτικό’’ site!). Μέχρι και η Cynical άφησε για λίγο την ασφάλεια(;) των αριθμών της και τον χαρακτήρισε, από τον τίτλο της κιόλας, ως ένα «ενδιαφέρον πείραμα». Κόλαση!

Viva Italia!

¨Της πουτάνας έγινε στην Ιταλία, αφού ο σοφός ιταλικός λαός ψήφισε έτσι ώστε να μην μπορεί να κυβερνήσει κανείς και να υπάρχει γλυκιά αναρχία. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ πήρε τον πούλο, αφού ο Μάριο Μόντι –που η ίδια έπεισε να κατέβει στις εκλογές- τον ήπιε κανονικά και πάει για απόσυρση.

Ο Μπερλουσκόνι δεν αρέσει στην Άνγκελα Μέρκελ και αυτός ήταν ένας καλός λόγος για να τον ψηφίσουν πολλοί Ιταλοί, αφού μπορεί ο Μπερλουσκόνι να είναι σιχαμερός αλλά η Άνγκελα Μέρκελ είναι εντελώς για τον πούτσο, οπότε το μόνο που κατάφερε είναι να αναστήσει τον Μπερλουσκόνι.