Fake news για εκλογές

του Περικλή Κοροβέση

Η πληροφορία είναι ένα δημόσιο αγαθό. Οπως και η γνώση. Χωρίς αυτά τα δύο δεν μπορεί να λειτουργήσει καμιά δημοκρατία. Και επειδή η λέξη δημοκρατία έχει πολλές ερμηνείες, όταν αναφέρομαι σε αυτήν τη λέξη, εννοώ την άμεση δημοκρατία. Και αυτό δεν είναι αφορά κάποια ουτοπία, αλλά ιστορικά συμβάντα. Οπου και όποτε λειτούργησε αυτό το πολιτικό σύστημα και με βασική πάντοτε αναφορά την αρχαία Αθήνα. Τα πολιτικά συστήματα είναι σαν τις μηχανές. Και όλοι ξέρουμε πως όταν χειρίζεσαι μια μηχανή που δεν ξέρεις, το ατύχημα είναι αναπόφευκτο.

Τι ξέρει σήμερα ο νεοέλληνας για την Ε.Ε.; Τι σημαίνει άραγε ευρώ; Χωρίς ανεξάρτητη οικονομία, υπάρχει ανεξάρτητο κράτος; Το δημόσιο χρέος είναι η νέα μορφή του αποικισμού; Εχει το κράτος δικαίωμα να πουλάει δημόσια περιουσία; Δηλαδή το βιος που μάζεψε φασούλι φασούλι ένας λαός για να κάνει κοινωφελή έργα και να καλυτερέψει τη ζωή του. Για να δημιουργήσει μια αίσθηση κοινότητας και αλληλεγγύης. Μπορεί το κράτος να επιβάλλει φόρους στους πολίτες παραπάνω από αυτούς που μπορούν να πληρώσουν, να κατεβάζει δραματικά το βιοτικό επίπεδο ενός λαού και να τον εξαθλιώνει;

Σαράντα χρόνια Clash

INFOWAR

Tου Άρη Χατζηστεφάνου

«Με ρωτάτε ποια είναι η γνώμη μου για το Brexit; Η εργατική τάξη μίλησε, κι εγώ που ανήκω σ’ αυτήν είμαι μαζί της».

Στην πρόσφατη συνέντευξή του στο βρετανικό ITV, o Τζόνι Λίντον των Sex Pistols μιλούσε όπως θα ήθελαν να τον ακούσουν εκατομμύρια οπαδοί του σε όλο τον κόσμο.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή που το θρυλικό συγκρότημα έσπαγε τα ταμπού της βρετανικής σεμνοτυφίας εξοργίζοντας την αστυνομία, το Μπάκιγχαμ αλλά και τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, όμως, ο ίδιος έφερνε την καταστροφή συμπληρώνοντας ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ρατσιστής, όπως τον παρουσιάζουν τα «αριστερά μέσα ενημέρωσης» των ΗΠΑ, και πως «κάτι καλό θα μπορούσε να βγει από αυτή την ιστορία».

Το μυστικό του Γιάννη

του Περικλή Κοροβέση

Το 1960, μια ομάδα νεαρών Πειραιωτών, ανάμεσά τους και ο υποφαινόμενος, έβγαζε ένα περιοδικό, ονόματι «Αύριο». Κάποιοι από μας κρυφοέγραφαν και οι πιο θαρραλέοι δημοσίευαν τα πρώτα ποιήματά τους.

Ανάμεσά μας κυκλοφορούσε η φήμη πως αν κάποιος θέλει να γίνει λογοτέχνης, πρέπει να πάει στην Κοκκινιά και να ακούσει τους πρόσφυγες να λένε τις ιστορίες τους. Και όσοι είχαμε φίλους από αυτά τα μέρη αξιοποιούσαμε αυτό το προνόμιο που μας δόθηκε. Και όντως ήταν μια προφορική βιβλιοθήκη, κατά κανόνα σε μια αυλή, με κληματαριά και οπωροφόρα δέντρα, με βασιλικούς, γαρουφαλιές και τριανταφυλλιές.

Πολύ αργότερα έμαθα από έναν Κονγκολέζο φίλο μου πως στην Αφρική λένε: «Οταν πεθαίνει ένας γέρος καίγεται μια βιβλιοθήκη». Πόσες βιβλιοθήκες να έχουν καεί άραγε στην Κοκκινιά, στη Νέα Ιωνία ή τη Νέα Σμύρνη;

Μπέρνι Σάντερς: κι αν είναι πανκ, μην τον φοβάσαι

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο Σάντερς είναι ο άνθρωπός μου γιατί τρομάζει την αληθινή μπουρζουαζία «Feel the Bern» – άτυπο προεκλογικό τραγούδι για τον Μπέρνι Σάντερς.

«Και τώρα θα σας πω κάτι που κανένας άλλος υποψήφιος δεν έχει το κουράγιο να πει… oι Sex Pistols δεν ήταν πανκ. Ηταν ένα boy band που δημιούργησαν τα καπιταλιστικά γεράκια για να κονομήσουν. Θέλετε πανκ; Ακούστε τους Crass».

Αν περιπλανηθείτε λίγο στο Ιντερνετ, ίσως διαπιστώσετε ότι η φράση αποδίδεται στον υποψήφιο για το χρίσμα των Δημοκρατικών, Μπέρνι Σάντερς.

Πιο χαμηλά Λόλα, πιο χαμηλά

Tου Δημήτρη Κανελλόπουλου

Ο Κωστής Μαραβέγιας καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, πιστεύει πως μόνο η ομορφιά θα μας σώσει και ζητάει να του καθαρίσουν τα… παγκάκια (από μολότωφ και χημικά) γιατί σήμερα είναι Κυριακή και θέλει να φιλήσει το κορίτσι του.

Να προσέξει μόνο μήπως είναι γεμάτα, τα παγκάκια, από τους μετανάστες της Κικής Δημουλά. Ή… από αστέγους!