Ποιοι είναι οι εγκληματίες;

Εάν κάποιος θέλει να καταλάβει, για λίγο, τη ζωή των ανθρώπων στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) στη Μόρια της Λέσβου ας κοιτάξει αυτό το στοιχείο:

Διαμένοντες: 12503 – Χωρητικότητα 3000.

Handeslblatt: «Στην κόλαση της Μόριας»

Ένα ακόμη αναλυτικό άρθρο για την κατάσταση που επικρατεί στον προσφυγικό καταυλισμό στη Μόρια της Λέσβου δημοσιεύεται στην εφημερίδα Handelsblatt. Υπό τον τίτλο «Στην κόλαση της Μόριας» ο δημοσιογράφος αναφέρει: «Στους προσφυγικούς καταυλισμούς των ελληνικών νησιών του Αιγαίου επικρατούν καταστροφικές συνθήκες. Η ελληνική κυβέρνηση  δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Και η Ευρώπη αδιαφορεί».

Περιγράφοντας την κατάσταση στο νησί ο συντάκτης επισημαίνει: «Νεοαφιχθέντες, που δεν βρίσκουν χώρο στα κοντέινερ του προσφυγικού κέντρου πρέπει να βρουν καταφύγιο έξω από αυτό, στον αυτοσχέδιο καταυλισμό. Εκεί στήνουν τις σκηνές τους ή ζουν σε αυτοσχέδιες καλύβες. Παιδιά παίζουν μέσα στα σκουπίδια που βρίσκονται παντού πεταμένα ανάμεσα στις σκηνές. Δίπλα στον φράχτη που περιβάλλει τον καταυλισμό ρέει ένα βρωμερό ρυάκι από ακαθαρσίες. Όταν βρέχει ο καταυλισμός μετατρέπεται σε μια έρημο από λάσπη».

Όταν το Βερολίνο «ζεσταίνεται», η Μόρια φλέγεται…

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η Μέρκελ προαναγγέλλει προεκλογική στροφή στη διαχείριση του προσφυγικού, προϊδεάζοντας για πολλαπλή επιβάρυνση της κατάστασης στην Ελλάδα

Για τα δεδομένα του Βερολίνου, ο καιρός ήταν καλός την Κυριακή στη γερμανική πρωτεύουσα. Το μεσημέρι η θερμοκρασία έπιασε τους 20 βαθμούς και το μεγαλύτερο διάστημα της μέρας επικράτησε ηλιοφάνεια με αραιές νεφώσεις. Ιδεώδεις συνθήκες για τους Βερολινέζους ψηφοφόρους. Αρκετοί πήγαν στις κάλπες με τα κοντομάνικα. Αν ήσουν Βερολινέζος, θα μπορούσες να το πεις και ζέστη. Ωστόσο, παρότι μέχρι το βράδυ το θερμόμετρο έδειξε κάτω από τους 10 βαθμούς, η άλλη «θερμοκρασία», η πολιτική, ανέβηκε αντιστρόφως ανάλογα.

Οδοιπορικό στη Λέσβο: Mέρος 1ο – από τη Μαρία Παρέντη και το Skouliki Tom

Η Μαρία Παρέντη και Το Skouliki Tom βρέθηκαν για τέσσερις μέρες στη Λέσβο και σας μεταφέρουν όσα είδαν και άκουσαν.

12 Φεβρουαρίου: Φτάσαμε στο νησί με την πρώτη πρωινή πτήση. Στο αεροδρόμιο “Οδυσσέας Ελύτης” μας περίμενε ο Στρατής με τα κλειδιά του κατακόκκινου αυτοκινήτου, που οδηγήσαμε μέχρι το χωριό της Αγίας Μαρίνας και το φιλόξενο σπίτι του Νικόλα που είχε τα πάντα έτοιμα και στρωμένα. Λίγος ύπνος, ένας καφές για να ανοίξει το μάτι, τυροπιτάκια από το φούρνο της Γιούλης και ξεκινήσαμε.

Πρώτη στάση το ΚΕΠΥ του Kara Tepe. To εντοπίσαμε εύκολα από τις καντίνες που ξεκινούν από τον κεντρικό δρόμο και φτάνουν μέχρι τις εγκαταστάσεις αρκετά πιο μέσα. Όλοι οι τιμοκατάλογοι τρίγλωσσοι. Ελληνικά, αγγλικά και αραβικά. Εκεί συναντήσαμε τη Natasha, εθελόντια της UNCHR (Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ) που, μαζί με άλλες διεθνείς ΜΚΟ, δραστηριοποιείται στην περιοχή. Την ρωτήσαμε για τον τρόπο λειτουργίας του Kara Tepe.

Οδοιπορικό στη Μόρια: Αυτοί που δεν είναι ευπρόσδεκτοι

του Στέλιου Παπαρδέλα

Για το προσφυγικό έχουν ειπωθεί τόσα πολλά που αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι νέο να προσθέσει κάποιος. Η συγκλονιστική ιστορία των χιλιάδων προσφύγων που ήρθαν και συνεχίζουν να έρχονται στα νησιά μας, βρήκε όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά και όλους μας απροετοίμαστους. Από τη μια οι πολιτικοί που μέχρι τότε πίστευαν ότι ο πόλεμος στη Συρία δεν θα φτάσει στις αυλές τους –ενω παράλληλα φρόντιζαν να προωθούν τα δικά τους συμφέροντα στην πολύπαθη χώρα- και από την άλλη οι πολίτες. Εμείς που ξαφνικά όσα βλέπαμε στις οθόνες μας άρχισαν να ξετυλίγονται μπροστά στα σπίτια μας.

Η κρίση αυτή υπήρξε αφορμή για πολλά. Αφορμή να αποκαλυφθεί το καλύτερο που κρύβει ο άνθρωπος στο πρόσωπο και στις πράξεις εκατοντάδων εθελοντών που προσέτρεξαν προσφέροντας το χρόνο τους είτε τα χρήματά τους, είτε τρόφιμα και ρούχα για να βοηθήσουν τους πρόσφυγες. Και το χειρότερο στα πρόσωπα εκείνων που είδαν στο προσφυγικό την ευκαιρία να βγουν στην επικαιρότητα μέσα από μια συνεχή καπήλευση των ανθρώπων και των ιστοριών τους. Ή ακόμα χειρότερα εκείνων που βρήκαν μέσω των προσφύγων ένα τρόπο εύκολου πλουτισμού με ανθρωπιστικό μανδύα. Ναι, είδα πολλά αυτές τις μέρες στη Λέσβο και κάποτε θα πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά για όλα.