Το ψάρι συνήθως βρομάει από το κεφάλι…

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Σχεδόν όλοι οι γενικοί διευθυντές του ΔΝΤ κατηγορήθηκαν για εμπλοκή σε σκάνδαλα, αν και τελικά απαλλάχθηκαν.

Eίναι άραγε τυχαίο το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι γενικοί διευθυντές του ΔΝΤ, κατά παράδοση Ευρωπαίοι, κατηγορήθηκαν για εμπλοκή σε υποθέσεις διαφθοράς, οικονομικά, πολιτικά και άλλα σκάνδαλα, έστω κι αν απαλλάχθηκαν τελικά;

Δύσκολο να απαντήσει κανείς αρνητικά, όταν γνωρίζει τη «βρόμικη δουλειά» που διεκπεραιώνει για λογαριασμό της «τοκογλυφικής Διεθνούς» το ΔΝΤ, συναλλασσόμενο συχνά με διεφθαρμένες κυβερνήσεις και αργυρώνητους τεχνοκράτες που έχουν καταστρέψει τις χώρες τους.

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: o «σωτήρας» που φεύγει ως ολετήρας

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ακόμη κι ένας συντηρητικός πρωθυπουργός, ο επικεφαλής της παράταξης στελέχη της οποίας υποστήριζαν ότι και να μην υπήρχαν τα μνημόνια θα έπρεπε να τα έχουμε εφεύρει, ανακοινώνει ως χαρμόσυνο, απελευθερωτικό γεγονός το κλείσιμο του γραφείου του ΔΝΤ στο κτίριο της Τραπέζης της Ελλάδος.

Mες στην καλή χαρά πριν από μερικές εβδομάδες, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, έπειτα από τη συνάντησή του με την Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα στην Ουάσινγκτον, ανακοίνωσε το κλείσιμο του γραφείου του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Το περίφημο γραφείο του ΔΝΤ βρίσκεται στον 8ο όροφο του κτιρίου της Τραπέζης της Ελλάδος και τελευταίος βασικός ένοικός του θα είναι ο Ντένις Μπότμαν, που προφανώς θα συνεχίσει κάπου αλλού την καριέρα του.

Στις ασήμαντες λεπτομέρειες αυτής της θλιβερής ιστορίας, της οποίας ο επίλογος τώρα γράφεται, περιλαμβάνεται το γεγονός ότι αυτό τουλάχιστον το γραφείο του ΔΝΤ ήταν άνευ ενοικίου. Το πρώτο, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, κόστιζε 9.000 ευρώ μηνιαίως.

Το ΔΝΤ εναντίον του κατώτατου μισθού

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Όσοι πιστεύουν ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο άλλαξε, ότι έχει λάβει υπ’ όψη του τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών του κι έχει ενσωματώσει στα κριτήρια πολιτικής του ευρύτερους κοινωνικούς προβληματισμούς όπως είναι για παράδειγμα η αντιμετώπιση των κοινωνικών ανισοτήτων, καλά θα κάνουν να ρίξουν έστω μια ματιά σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα τον Μάρτιο του 2019 σχετικά με τον κατώτατο μισθό (δες εδώ). Για την ακρίβεια, εναντίον του κατώτατου μισθού! Ο διεθνής οργανισμός, δικαιώνοντας τη φήμη του ως προμαχώνας και στρατηγικό οχυρό των αντιλαϊκών πολιτικών που εξυπηρετούν την μεγάλη εργοδοσία και υπενθυμίζοντάς μας γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έκρινε τη συμμετοχή του στα πρόσφατα «προγράμματα διάσωσης» ως όρο εκ των ων ουκ άνευ για τη χρηματοδότησή τους, ανοίγει εκ νέου τη συζήτηση για τον κατώτατο μισθό για να καταλήξει ότι η αύξησή του βλάπτει σοβαρά την απασχόληση. Και το ΔΝΤ, ως εκείνος ο θεσμός που …νοιάζεται για την απασχόληση κι έχει θέσει ως …σκοπό της ύπαρξής του την ευημερία των πολιτών – γνωστά αυτά κι ας μην ξανανοίγουμε τη συζήτηση, χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου για τις αρνητικές επιπτώσεις τέτοιων «ξεπερασμένων» και «αρτηριοσκληρωτικών» πολιτικών.

Αξίζει όμως να δούμε τη σαθρή επιχειρηματολογία του, που είναι δηλωτική των στενών ταξικών συμφερόντων που εκπροσωπεί.

Ο Αλ. Τσίπρας (ξανα)φόρεσε το αντιμνημονιακό του κοστούμι!

Το αντιμνημονιακό κοστούμι του (ξανα)φόρεσε  ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, σε δηλώσεις που έκανε έξω από το Μέγαρο Μαξίμου! Αποσιωπώντας ότι και η κυβέρνηση του ψήφισε και εφάρμοσε μνημόνιο, επιδιώκοντας να εμφανιστεί ως καλύτερος διαχειριστής της φτώχειας και της ανέχειας του ελληνικού λαού,  στη δήθεν μεταμνημονιακή εποχή, «ξέθαψε» τις κορώνες εναντίον των εκπροσώπων των δανειστών!

«Μια εβδομάδα πριν από τις ευρωεκλογές, έχοντας πλήρη επίγνωση του ρίσκου που αναλαμβάνω, εντούτοις είπα την πλήρη αλήθεια στον ελληνικό λαό ότι η ψήφος του στις ευρωεκλογές έχει χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης στα μέτρα στήριξης και ελάφρυνσης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Σήμερα, όλα όσα είπα τότε, επιβεβαιώνονται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών άνοιξε την όρεξη τόσο στο παλιό πολιτικό κατεστημένο στην Ελλάδα όσο και σε ακραίους συντηρητικούς κύκλους στις Βρυξέλλες να αμφισβητήσουν τις πολιτικές μας επιλογές και να φέρουν προσκόμματα στο σχέδιό μας», δήλωσε. 

Οι Τρεις Σωματοφύλακες του Αφορολόγητου!

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

ΣΥΡΙΖΑ- Ν.Δ- ΚΙΝ.ΑΛ, αφού ψήφισαν μαζί το 3ο Μνημόνιο και τα υπερπλεονάσματα, τώρα τσακώνονται ποιος θα καταθέσει πρώτος τροπολογία!

Απίστευτο κι όμως αληθινό: Οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που το καλοκαίρι του 2015 ψήφισαν μαζί, με 222 «ναι», την συμφωνία με τους δανειστές, οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που θεσμοθέτησαν τα υπερπλεονάσματα στους τακτικούς προϋπολογισμούς από τα οποία απορρέει η βαριά φορολογία στα λαϊκά στρώματα, σήμερα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, τσακώνονται για το ποιος θα καταθέσει ρύθμιση στην Βουλή για την διατήρηση του αφορολόγητου ορίου. Την ίδια στιγμή όμως συμφωνούν τόσο στους δημοσιονομικούς στόχους όσο και στις φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων

Διελκυστίνδα για τα κόκκινα δάνεια

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Συγκεκριμενοποίηση θέλουν οι δανειστές, το σχέδιο της ΤτΕ πριμοδοτούν οι τραπεζίτες, συμβιβασμό αναζητεί η κυβέρνηση – Προθεσμία 20 ημερών για τα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης

Ένα ιδιότυπο, σχετικά αθόρυβο μπρα ντε φερ βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ της κυβέρνησης και των τραπεζών με επίκεντρο τον τρόπο μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων ύψους 85 δισ. ευρώ, που είναι το κεντρικό στοιχείο της δεύτερης μεταμνημονιακής αξιολόγησης. Ενώ το οικονομικό επιτελείο στις συναντήσεις του με τους εκπροσώπους των δανειστών προσπαθεί να αποσπάσει τη συναίνεσή τους στο σχέδιο μείωσης των κόκκινων δανείων που έχει προτείνει το Ταμείο Χρηματοπστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), οι τράπεζες κάνουν ένα συστηματικό lobbying υπέρ της πρότασης της Τράπεζας της Ελλάδας και του διοικητή της Γιάννη Στουρνάρα, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την εύνοια του SSM (Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός) και του νέου επικεφαλής του, Αντρέα Ένρια, με τον οποίο οι τραπεζίτες συναντήθηκαν για πρώτη φορά χθες στην Αθήνα.

Επί της ουσίας τα δύο σχέδια δεν βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση και είναι πιθανό να συνυπάρξουν την προσεχή τριετία. Αλλά ενώ το κυβερνητικό σχέδιο στηρίζεται στην κρατική εγγύηση στοιχείων ενεργητικού των τραπεζών με πρόθεση να αφεθεί ένα μικρό περιθώριο επιβίωσης των δανειοληπτών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, η πρόταση της ΤτΕ προκρίνει τη μεταβίβαση των κόκκινων δανείων σε εταιρεία ειδικού σκοπού που στην ουσία θα λειτουργήσει ως «εκκαθαριστής», σαρώνοντας τα περιουσιακά στοιχεία των δανειοληπτών. Κατά την πρόταση της ΤτΕ, η μεταβίβαση κόκκινων δανείων ύψους 40 δισ. ευρώ μαζί με αναβαλλόμενους φόρους των τραπεζών ύψους 16 δισ. ευρώ, θα ρίξει τον δείκτη των κόκκινων δανείων σε μονοψήφιο ποσοστό σε μια τριετία.

Τριτοκοσμικές συνθήκες στο «Έλενα» – Γεννούν στους -3 βαθμούς Κελσίου (video)

Απίστευτες καταγγελίες από τους εκπροσώπους των εργαζομένων στον κλάδο της υγείας έρχονται στην δημοσιότητα. Οπως δήλωσε ο Στέργιος Χαχάμης αντιπρόεδρος εργαζόμενων στο «Έλενα», οκτώ στα 10 καλοριφέρ δεν λειτουργούν, αίθουσες είναι κλειστές γιατί δεν υπάρχουν λεφτά να αλλαχτεί ένα τζάμι, οι έγκυες δεν έχουν θέρμανση και γεννούν στο ψύχος κι άλλα πολλά, εν έτει 2019…

«Είναι συνδεδεμένο με το φυσικό αέριο, όμως δεν λειτουργούν τα σώματα, λόγω συντήρησης! Δεν έχουμε ζέστη το χειμώνα και ψύξη το καλοκαίρι. Δύο χρόνια το φωνάζουμε… Έχουμε σπασμένα τζάμια, εδώ και δύο χρόνια και δεν έχουν αλλαχτεί τα τζάμια και κλείνουμε τις αίθουσες αναγκαστικά…

Εγκλήματα χωρίς ενόχους

Για τα ΜΜΕ δεν έχει όνομα. Προσδιορίζεται σαν «67χρονος άστεγος άντρας». Οι «λειτουργοί της ενημέρωσης» που μας παρουσιάζουν την είδηση του θανάτου του, μας γράφουν ότι αναμένουν τα αποτελέσματα  «νεκροψίας-νεκροτομής, η οποία θα δώσει και τις απαντήσεις από τι προήλθε ο θάνατος του 67χρονου».

Προφανώς, γι’ αυτούς τους δημοσιολόγους  δεν τους αρκεί η εξήγηση που αναγράφουν οι ίδιοι και αναφέρει ότι ο ηλικιωμένος άντρας ήταν άνεργος, άστεγος –το πώς επιβίωνε μόνο αυτός το γνωρίζει- πιθανόν και νηστικός έχοντας να αντιμετωπίσει εκτός των άλλων και ένα κρύο που περονιάζει.

Μεξικό: από τον Ζαπάτα στον Ελ Τσάπο

INFOWAR

Tου Άρη Χατζηστεφάνου

H δίκη που ξεκίνησε αυτή την εβδομάδα στις ΗΠΑ εναντίον του Ελ Τσάπο, ίσως του μεγαλύτερου βαρόνου ναρκωτικών της Ιστορίας, φέρνει στο φως τη διαπλοκή του μεξικανικού κράτους και των καρτέλ. Κανείς δεν πρόκειται να καταδικάσει όμως τον ρόλο που έπαιξαν οι ΗΠΑ στη γιγάντωση της εμπορίας ναρκωτικών μέσω ενός προγράμματος «διάσωσης» που θυμίζει… τα ελληνικά μνημόνια.

Μπορεί να μην είμαι ο πρόεδρος του Μεξικού, αλλά είμαι το αφεντικό του

Χοακίν Γκουζμάν – Ελ Τσάπο

Ηταν 6 Ιανουαρίου του 2007 όταν ένας μικρός στρατός από πάνοπλους άντρες προσγειώθηκε με αεροπλάνα και κατέλαβε την πόλη Κανέλας στην επαρχία Ντουράνγκο του Μεξικού.

Η αλήθεια και τα ψέματα για τις τράπεζες

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Το 2008 οι ελληνικές τράπεζες χρεοκόπησαν. Για μια δεκαετία η πικρή αλήθεια κουκουλώνεται. Πώς; Με όλο και περισσότερα χρήματα που (άμεσα ή έμμεσα) παρέχουν στις τράπεζες (χωρίς βέβαια να έχουν ερωτηθεί ποτέ) οι χειμαζόμενοι πολίτες. Και με μια ακολουθία ψεμάτων που τα ΜΜΕ και το Μνημονιακό Τόξο επαναλαμβάνουν ολοένα και επιθετικότερα – μέσα στην αγωνία τους ότι η αλήθεια για τις τράπεζες-ζόμπι (που τους στηρίζουν) θα αποκαλυφθεί.

Την προπερασμένη Τετάρτη οι μετοχές των τραπεζών έπεσαν τόσο που κάποιοι την κατέγραψαν ως «Μαύρη Τετάρτη». Ξάφνου όλοι άρχισαν να ψάχνουν την αιτία, λες και χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμων για να καταλάβει γιατί η μετοχή μιας χρεοκοπημένης τράπεζας κάποια στιγμή θα πέσει. (Το μόνο ενδιαφέρον ερώτημα θα ήταν: «Γιατί δεν έπεφτε τόσο καιρό;») Βέβαια, η προσποίηση της «έκπληξης» δεν είναι αποτέλεσμα αθώας ασχετοσύνης αλλά λογική συνέχεια της ακολουθίας των ψεμάτων πίσω από την οποία κρύβει το κατεστημένο τη γύμνια του.

Μια ανασκόπηση των τριών από τα πολλά ψέματα του Μνημονιακού Τόξου για τις τράπεζες ρίχνει χρήσιμο φως στο πρόσφατο χρηματιστηριακό κραχ και σε αυτά που μας συμβαίνουν δέκα χρόνια τώρα.

Μνημόνιο, το… μεταμνημονιακό!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Μέχρι τώρα ζούσαμε τα μνημονιακά… μνημόνια. Μετά και την κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού για το 2019,  μπαίνουμε και επισήμως στην περίοδο των… μεταμνημονιακών μνημονίων. Διότι, ναι μεν το προσχέδιο δεν είναι το τελικό σχέδιο προϋπολογισμού, ναι μεν περιλαμβάνει δυο σενάρια για τις συντάξεις, ωστόσο έχει σαφή πυξίδα και ακόμα σαφέστερο προσανατολισμό.  Υπό όποιο σενάριο, όμως, για τις συντάξεις, τα δεδομένα είναι τα εξής:

Μέσα στο 2018,

Χώρα Χαμηλών Προσδοκιών

Του Γιάνη Βαρουφάκη

Αυτό που κάνει την τραγωδία να διαφέρει από την παγιωμένη κατάθλιψη είναι η προσδοκία της κάθαρσης. Αυτή η προσδοκία είναι σήμερα απούσα στη χώρα. Από τη στιγμή που η πρώτη αριστερή κυβέρνηση ενσωματώθηκε εν μιά νυκτί στο Μνημονιακό Τόξο ξεκίνησε η διαδικασία της παράδοσης της μεγάλης πλειοψηφίας, ακόμα και συντηρητικών πολιτών, στην ψυχολογία του εγκλωβισμού σε σκοτεινό λαβύρινθο αδιεξόδων. Το αποτέλεσμα είναι να ζούμε, πλέον, σε μια Ελλάδα χαμηλών προσδοκιών.

Ο ελληνικός παρασιτικός καπιταλισμός ηττήθηκε κατά κράτος μετά το 2008 χωρίς ποτέ η κατάρρευσή του να δημιουργήσει κάτι το νέο, το ελπιδοφόρο – έστω μια νέα δυναμική καπιταλιστικής συσσώρευσης για κάποια νέα τζάκια. Η πολιτική τάξη που εξέφραζε την ολιγαρχία της προσοδοφορίας στα χρόνια των παχιών (με δανεικά) αγελάδων, κυρίως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, διαχειρίστηκε όπως όπως την κατάρρευση, υπό τις υποδείξεις και εντολές της τρόικας. Το 2014 η απέλπιδα προσπάθειά της να δημιουργήσει νέα ερείσματα και ατ

Tα μνημόνια έφυγαν, το γκάστρωμα μένει

Του Περικλή Κοροβέση

Σοβαρός παλιόφιλος, έχει την καλή συνήθεια, όταν βλέπει ή διαβάζει κάτι καλό, να μου τηλεφωνεί και να με συμβουλεύει να μην το χάσω. Και κατά κανόνα οι πληροφορίες του είναι έγκυρες και αξιόπιστες. Γιατί στη δύσκολη ζωή που ζούμε όλοι μας, είναι κρίμα να χάνουμε πράγματα που μας βοηθάνε να ξεφύγουμε, έστω για λίγο, από τη μιζέρια μας. Την τελευταία φορά που μου τηλεφώνησε, η χροιά της φωνής του είχε κάτι το επιτακτικό: «Ανοιξε την τηλεόραση και δες τον Τσίπρα στο Survivor να εξαγγέλλει εκλογές». Το έχαψα με την πρώτη. «Μέχρι εκεί φτάσαμε;» αναρωτήθηκα. «Προετοιμάσου για τα χειρότερα. Εκλογές έρχονται».

Η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν πως άλλαξαν το τροπικό νησί-ντεκόρ με ένα ελληνικό. Το κύρος της πρότασης του φίλου μου ήταν ακόμα παρόν στο μυαλό μου. Αλλά αμέσως μετά διαπίστωσα πως ήταν ένα βιντεοκλίπ, που ο πρωθυπουργός έλεγε ένα κάκιστο ποίημα που δεν μπορούσα να παρακολουθήσω. Και αναγκαστικά συγκεντρώθηκα στην ερμηνεία του κ. Τσίπρα. Με τη λίγη θητεία που είχα στο θέατρο και ως μαθητής του Ροντήρη, έχω αποκτήσει μια ματιά, για να ξεχωρίζω τον κακό από τον καλό υποκριτή (ηθοποιός στα αρχαία ελληνικά).

Τα τρόπαια δεν είναι ευκαταφρόνητα

Του Αλέκου Αναγνωστάκη

Το BBC, από χθες Δευτέρα είκοσι Αυγούστου 2018, κάθε μία ώρα διακόπτει το πρόγραμμα του φιλοξενώντας δεκάλεπτο αφιέρωμα στο ελληνικό ζήτημα. «Έπειτα από την μεγαλύτερη διάσωση στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, 260 δισεκατομμυρίων στο σύνολο, η χώρα θα πληρώνει χρέη για πολλές δεκαετίες. Αλλά για πρώτη φορά σε οκτώ χρόνια , θα μπορεί να δανείζεται με το επιτόκιο των αγορών», αναφέρεται στην ιστοσελίδα του βρετανικού δικτύου, προσδιορίζοντας με βρετανικό φλέγμα το τι συντελείται.

«Η Ελλάδα τερματίζει και επίσημα την εξάρτησή της από τα προγράμματα διάσωσης, ανοίγοντας ένα δρόμο για μια νέα εποχή οικονομικής ανεξαρτησίας», γράφουν οι New York Times.

«H Ελλάδα βγαίνει από το πρόγραμμα βοήθειας. Αντίο στην Τρόικα μετά από οκτώ χρόνια θυσιών», γράφει η εφημερίδα Il Giornale, του ομίλου Μπερλουσκόνι.

«Καταπέλτης» γερμανική εφημερίδα για τα μνημόνια: Η Ελλάδα εισέπραξε μόνο το 10% των δανείων – Σώθηκαν τράπεζες και δανειστές

«Τα προγράμματα δανείων για την Ελλάδα λήγουν, δισεκατομμύρια έχουν δοθεί, αλλά ποιον ή τι ακριβώς έσωσαν οι δανειστές της», αναρωτιέται σε σχετικό άρθρο της η γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Rundschau».

«Αυτές τις μέρες ακουγόταν σποραδικά κάποια πράγματα για την Ελλάδα. Αφενός επειδή ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών έχει συμφωνήσει κάτι με την Αθήνα, το οποίο μπορεί να το πουλήσει ως επιτυχία (αντιμετώπιση του προσφυγικού) και αφετέρου επειδή η 20ή Αυγούστου σηματοδοτεί το τέλος των ευρωπαϊκών πιστωτικών προγραμμάτων και ο τυχερός παραλήπτης του τελευταίου πακέτου στέκεται και πάλι στα πόδια του», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο άρθρο και προστίθεται: «Ποιος είναι όμως ο τυχερός παραλήπτης; Είναι οι Έλληνες πολίτες; Όχι, στην πλειοψηφία τουλάχιστον όχι, αφού έχει διαδοθεί πια πως εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πρέπει να επιβιώσουν με λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα, χωρίς καμία προοπτική βελτίωσης. Οι συντάξεις έχουν περικοπεί, το σύστημα υγείας είναι άγνωστο εάν θα μπορέσει να τους σώσει όταν έχουν πρόβλημα υγείας, ο ΦΠΑ έχει αυξηθεί κατόπιν εντολής των δανειστών και πλήττει κυρίως του φτωχότερους, ενώ οι ειδικοί φοβούνται έκρηξη της φτώχειας».

Η “έξοδος” από τα μνημόνια και η πραγματικότητα

Της Βασιλικής Σιούτη

Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του ολοκλήρωσαν -με μία αμήχανη φιέστα στην Ιθάκη- την πορεία της συνθηκολόγησης, όπως την ξεκίνησαν την επομένη του δημοψηφίσματος: οργουελικά, δίνοντας τη δική τους ερμηνεία στα γεγονότα, με την οποία επιθυμούν να αντικαταστήσουν την πραγματικότητα.

Έτσι μιλούν για “έξοδο από τα μνημόνια”, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για την ολοκλήρωσή τους. Αν είχαν στα αλήθεια τελειώσει τα μνημόνια, θα έπρεπε να είχαν καταργήσει τα εκατοντάδες μέτρα των μνημονίων με τους νόμους που τα συνοδεύουν, αλλά δεν κατάργησαν (και δεν σκοπεύουν) ούτε ένα.

Ο Αλέξης Τσίπρας ολοκλήρωσε τη δουλειά που δεν μπορούσαν οι προηγούμενοι, φορτώνοντας στη χώρα και τους πολίτες της άλλο ένα μνημόνιο με επιπλέον μέτρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Η «έξοδος» από τα Μνημόνια και τα άλογα του Χόμπσον

Του Γιώργου Τσιάρα

Διαβάζοντας όλες αυτές τις μέρες διάφορα δήθεν ψυχοπονιάρικα γερμανικά και βρετανικά δημοσιεύματα (Handelsblatt, Welt, Economist κ.ά.), εν όψει της επικείμενης –και απολύτως πλασματικής– «εξόδου από τα Μνημόνια», για την απρόσμενα μεγάλη αντοχή του ελληνικού λαού στις κακουχίες, που όμως όλα ανεξαιρέτως κατέληγαν στην ανάγκη για «ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων» (διάβαζε: του ξεπουλήματος των τελευταίων δημόσιων «φιλέτων» και της πλήρους κατάργησης των εργασιακών κεκτημένων) και φυσικά σε κλασικές παραινέσεις τύπου «σκάσε και σκάβε», θυμήθηκα την «εκλογή του Χόμπσον».

Ο Τόμας Χόμπσον, που λέτε, ήταν ιδιοκτήτης ενός μεγάλου στάβλου με περίπου 40 άλογα στο Κέμπριτζ της εποχής των Τυδώρ, στα τέλη του 16ου αιώνα: όταν έμπαινες στον στάβλο του για να νοικιάσεις ένα άλογο, ο εν λόγω κύριος σου έδινε την επιλογή να διαλέξεις όποιο ζωντανό ήθελες, αρκεί να ήταν το πιο κοντινό στην κεντρική πόρτα – είτε σου άρεσε είτε όχι.

Μνημονιακά αδιέξοδα και πολιτικά συμπεράσματα

του Πάνου Ζάχαρη

Του Δημήτρη Κούλαλη

ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ

Με αφορμή την… έξοδο από τα μνημόνια, αποφασίσαμε να υπενθυμίσουμε μερικά σημεία της τελευταίας μνημονιακής μας οκταετίας. Μιας βασανιστικής και λαίμαργης οκταετίας που έπνιξε στην αργιλώδη γη των μεγαλεπήβολων σχεδίων των οικονομικών και πολιτικών εξουσιαστών μας την αξιοπρέπεια ολόκληρου του λαού μας:

• «Η αποκάλυψη (…)εγγράφων θα έβλαπτε την προστασία του δημόσιου συμφέροντος όσον αφορά την οικονομική πολιτική της ΕE και της Ελλάδας»

(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, 29/11/2012- το αιτιολογικό της απόφασης απαγόρευσης  πρόσβασης στο «Bloomberg» στις εκθέσεις ειδικών εμπειρογνωμόνων της ΕΚΤ σχετικά με τα οικονομικά της Ελλάδας για την περίοδο 1998-2001),

Η συμφωνία της γραβάτας

Toυ Κώστα Λαπαβίτσα

Για να εκτιμήσουμε τη σημασία της  συμφωνίας του Γιούρογκρουπ του Ιουνίου του 2018 είναι απαραίτητο να πάμε δυο χρόνια πίσω και να αναφερθούμε πρώτα στη συμφωνία του Μαΐου του 2016. Τότε τέθηκε το πλαίσιο για το ελληνικό χρέος μέσα στο Τρίτο Μνημόνιο που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόσφατη συμφωνία του Αλέξη Τσίπρα – αυτή της γραβάτας – είναι απόρροια της προηγούμενης και στην πράξη ακόμη χειρότερη, όπως θα δούμε παρακάτω.

Το Γιούρογκρουπ του Μαΐου 2016

Η συμφωνία του Μαΐου 2016 περιλάμβανε βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Συγκεκριμένα:

1. Να βελτιωθεί τεχνικά η σειρά των αποπληρωμών για το χρέος προς το EFSF,
2. Να γίνουν τεχνικές αλλαγές στη χρηματοδότηση του EFSF/ESMώστε να μειωθεί ο κίνδυνος από πιθανή άνοδο των επιτοκίων και,
3. Να μην πληρωθούν τόκοι για το 2017 στο ποσό που είχε χρησιμοποιηθεί για επαναγορά χρέους κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Μνημονίου (ένα μικρό ποσό, λίγο πάνω από 11 δις).

Η ευρω-ξεφτίλα του Αλέξη Τσίπρα

Δεν παραδίδει μόνο τον λαό μας αλυσοδεμένο για χρόνια στο κεφάλαιο, στην ΕΕ και τις «αγορές», επιδιώκει να παραδώσει τις αριστερές ριζοσπαστικές τάσεις λαού και νεολαίας σε μια νέα «Βάρκιζα», ακόμη χειρότερη. Γιατί εκεί δεν παραδίδονται μόνο όπλα, αλλά αξίες, πολιτικές, αγώνες και θεωρία. Παραδίδεται η ανατρεπτική ψυχή της Αριστεράς, την οποία καπηλεύτηκε και καπηλεύεται η κυβέρνηση. Ο λόγος για τον επονείδιστο Αλέξη Τσίπρα, που πουλώντας φτιαχτή χαρά και αισιοδοξία για τη συμφωνία για το χρέος, έρχεται να εξάρει τη στάση των «εταίρων» (που λεηλάτησαν και λεηλατούν τη χώρα), οι οποίοι δήθεν ανταποκρίθηκαν στο «ηθικό τους χρέος απέναντι στις θυσίες του ελληνικού λαού, για να μείνει αρραγής η Ευρωζώνη και το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης»! Αυτό το τελευταίο έχει γίνει το ιδεολογικό σημείο αναφοράς του ευρωλάγνου Τσίπρα.

Να το πως η “αριστερή” διακυβέρνηση κατέληξε να γίνει θηλειά στο λαιμό της χώρας…

Είναι μια περίσταση που ακόμα και ο ιδιαίτερα επικριτικός Γιάνης Βαρουφάκης ήταν ήπιος στον χαρακτηρισμό του για τη συμφωνία του “Eurogroup” της 21ης Ιουνίου. «Συγχαρητήρια σύντροφοι. Επέκτειναν τη χρεοκοπία μας έως το 2060 και γιορτάζετε τη… βιωσιμότητα του χρέους», έγραψε στο Twitter.  Η συνεχής εποπτεία και λιτότητα, οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, οι μη αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και η ασφυκτική θηλειά του χρέους, θα κάνουν την Ελλάδα μια χώρα χωρίς αύριο και χωρίς μέλλον για τους νέους της. Μπορεί βέβαια να γίνει μια υπέροχη χώρα για όσους Ευρωπαίους συνταξιούχους την επιλέξουν για μόνιμη κατοικία τους, αλλά σίγουρα δεν θα είναι καλή για τους Έλληνες…

Είναι βέβαιο ότι στις 21 Αυγούστου ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει να μας πείσει ότι είναι ημέρα πανηγυρισμού μιας και  8 χρόνια μετά η χώρα «θα βγαίνει από τα μνημόνια». Μόνο που η χώρα δεν θα βγαίνει ούτε από την επιτροπεία, ούτε από τη λιτότητα, ούτε βέβαια από τη «διακεκαυμένη ζώνη» της υπερχρέωσης.

Ενέχυρο στους δανειστές η δημόσια περιουσία

του Θάνου Καμήλαλη

Ανάμεσα στις σελίδες του πολυνομοσχεδίου, που αναμένεται να ψηφιστεί την ερχόμενη εβδομάδα στη Βουλή, συμπεριλαμβάνεται, (από τη σελ 73) και η τροποποίηση της δανειακής σύμβασης του 2015, μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που κατέχει πλέον το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους. Η τροποποίηση αφορά τον ρόλο του Υπερταμείου, το οποίο, εκτός από την υποχρέωση να καταβάλλει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέος, μπαίνει πλέον και εγγυητής, δεσμευόμενο ότι σε περίπτωση που το ελληνικό κράτος δεν μπορέσει κάποια στιγμή να αποπληρώσει μέρος του δανείου του, θα τα πληρώνει το ίδιο, μέχρι το ύψος των 25 δισ. Ευρώ.

Όπως αναφέρεται συγκεκριμένα στο πολυνομοσχέδιο, η ΕΕΣΥΠ, «απαρέγκλιτα και άνευ όρων» μάλιστα:

«Αντίμετρα», ένας πρωτοφανής εμπαιγμός

του Θάνου Καμήλαλη

Σύμφωνα με όσα προβλέπει το κυβερνητικό Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα για τη «μεταμνημονιακή» περίοδο 2018-2022, το 2019 τα «αντίμετρα» μειώνονται κατά 660 εκατ. ευρώ, την ώρα που τα μέτρα λιτότητας αυξάνονται κατά 370 εκατ. ευρώ. Η εφαρμογή του μεγαλύτερου μέρους των «αντιμέτρων» τοποθετείται πλέον, σύμφωνα πάντα με τις προβλέψεις του υπουργείου Οικονομικών, για το 2021 (2.1 δισ.) και το 2022 (3,5 δισ.).Πέρσι, το τότε Μεσοπρόθεσμο τοποθετούσε αυτές τις ελαφρύνσεις στο 2020 και 2021 αντίστοιχα. Παράλληλα, αν επιβεβαιωθούν οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί για τα πρωτογενή πλεονάσματα (και δεν βρεθεί ως δια μαγείας ένα υπερπλεόνασμα λόγω εσωτερικής στάσης πληρωμών), το 2018 ο στόχος έχει τέθεί στο 3,56% του ΑΕΠ, δηλαδή ελάχιστα πάνω από τη μνημονιακή δέσμευση του 3,5% του ΑΕΠ. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι, στο τέλος του 2018, δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος ούτε για ενεργοποίηση «αντιμέτρων», ούτε καν για «κοινωνικό μέρισμα», επίδομα που δόθηκε από το υπερπλεόνασμα το 2016 και 2017. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε που η κυβέρνηση, μέσω και του ίδιου του Πρωθυπουργού, αισιοδοξεί για το υπερπλεόνασμα του 2019 (όχι του 2018), του οποίου «τα 700 εκατομμύρια θα δοθούν σε φοροελαφρύνσεις».

Τα μνημόνια τελείωσαν, ζήτω τα μνημόνια!

Της Βασιλικής Σιούτη

Την ανάγκη φιλοτιμία ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, επικοινωνία κάνει για άλλη μια φορά η κυβέρνηση. Κάθε φορά που η πραγματικότητα γκρεμίζει ένα κυβερνητικό αφήγημα, το Μέγαρο Μαξίμου σπεύδει να πλασάρει ένα καινούργιο. Για πολύ καιρό υποστήριζαν ότι αναγκάζονταν να παίρνουν σκληρά μέτρα, περιμένοντας την ελάφρυνση του χρέους, την οποία πίστευαν ότι στο τέλος θα επιβάλλει το ΔΝΤ, που προτιμούσαν, όπως έλεγαν, γιατί νόμιζαν ότι οι ΗΠΑ θα τους σώσουν.

Όσοι γνωρίζουν τους συσχετισμούς ισχύος, καθώς και το πώς παίζουν οι Γερμανοί, ήταν βέβαιοι για το αντίθετο. Ότι (και) στο τέλος, δηλαδή, θα γινόταν αυτό που θέλουν οι Γερμανοί. Ήταν σαφές από την αρχή, για όποιον δεν εθελοτυφλεί, ότι το Βερολίνο επιδίωκε να εφαρμοστούν τα μέτρα ακραίας λιτότητας που επέβαλλε το ΔΝΤ, αλλά όχι η ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, που θεωρεί επιτακτική. Αυτό ήταν το μεγάλο κόλπο του Σόιμπλε (και της Μέρκελ βεβαίως) και αυτό φαίνεται ότι συμβαίνει.

Η κυβέρνηση πήρε όλα τα μέτρα που αποτελούσαν την αρνητική πλευρά της συμφωνίας με το ΔΝΤ και τώρα που ήρθε η ώρα να δει τη θετική πλευρά (κούρεμα του χρέους), το ΔΝΤ αποχωρεί. Και η κυβέρνηση πανηγυρίζει! Κάπου στο Βερολίνο μάλλον χαμογελάει ικανοποιημένος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που, όταν επετεύχθη η συμφωνία με τον Αλέξη Τσίπρα, είπε «να δω τώρα πώς θα το παρουσιάσει στον ελληνικό λαό,» ενώ λίγο πριν είχε εκφράσει (όχι χωρίς καθόλου ειρωνεία) τη λύπη του για τον ελληνικό λαό που έχει τέτοιες πολιτικές ηγεσίες.

Η γενοκτονία του κόσμου της εργασίας

Του Δημήτρη Κατσορίδα*

Το κυρίαρχο αφήγημα ότι «η χώρα βγαίνει από την κρίση» και πως το 2018 είναι η χρονιά του «τέλους των μνημονίων» δέχεται ισχυρό πλήγμα από τα ίδια τα στοιχεία. Διότι, παρά τους αναιμικούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης και τη μείωση της ανεργίας, εντούτοις με πραγματικούς όρους εξακολουθεί η ανεργία να κυμαίνεται σε υψηλότερα επίπεδα από αυτά που δίνουν οι επίσημοι φορείς.

Η προοπτική αυτή επιβεβαιώνεται και από προηγούμενες εκτιμήσεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, ότι ακόμη και εάν υπάρχει μια θετική μεταβολή του ΑΕΠ, θα πρόκειται για μια μακρά περίοδο «άνεργης ανάπτυξης» και με την προϋπόθεση ότι δεν θα αναιρεθούν από έναν ενδεχόμενο νέο κύκλο υποχώρησης της οικονομικής δραστηριότητας.

Ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που ξεκινάει από το 2008 και των περιοριστικών μνημονιακών πολιτικών από το 2010, φαίνεται ότι έχουμε μια διαρκή άνοδο της ανεργίας, η οποία κορυφώνεται το 2013, και μια αντίστοιχη διαρκή μείωση των απασχολουμένων. Το ποσοστό των ανέργων από 7,3% του εργατικού δυναμικού το 2008 εκτοξεύτηκε στο 27,3% το 2013.