Τα μνημόνια επικαλείται το Δημόσιο για να μην αποζημιώσει τον Μ. Κυπραίο

Χυδαία «επιχειρήματα» επικαλείται το ελληνικό Δημόσιο στην έφεσή του κατά της καταδικαστικής απόφασης που δικαίωνε τον δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο εννέα χρόνια μετά τον σοβαρό τραυματισμό του από τα ΜΑΤ.

Συγκεκριμένα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Μ. Κυπραίος, αναρτώντας στο Twitter τμήμα της έφεσης, το Δημόσιο επιχειρεί να μηδενίσει το γεγονός ότι προκλήθηκε σχεδόν πλήρης απώλεια ακοής στον δημοσιογράφο, αναφέροντας: «δ. ότι ο αντίδικος έχει αποθεραπευτεί και έχει ανακτήσει την ακοή του, και επομένως δεν είναι πλέον ανίκανος προς εργασία, ούτε υφίσταται κάποια παραμόρφωση του που να δυσχεραίνει την κοινωνική του και προσωπική του ζωή».

Υπερμνημόνιο το νέο σχέδιο ανάκαμψης

Συμπληρώθηκαν 11 χρόνια από το περίφημο διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου από το Καστελόριζο στις 23 Απριλίου 2010 το οποίο σηματοδότησε την έναρξη της διαδικασίας ένταξης της Ελλάδας στα μνημόνια τα οποία μετέτρεψαν την Πατρίδα μας σε μια γερμανική αποικία με την τρόικα να αποφασίζει για τις τύχες του Ελληνικού λαού θέτοντας στο περιθώριο κυβέρνηση και κοινοβούλιο και υπονομεύοντας τη δημοκρατία.

Η πραγματική διάσταση των παρατηρήσεων Ομπάμα για την ελληνική κρίση

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Η αναφορά των απομνημονευμάτων του τέως προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα στην χρεωκοπία της Ελλάδας το 2010, ήταν αναμενόμενο να τύχει ευρείας δημοσιότητας στον ελληνικό τύπο. Οι εγχώριες αναφορές επικέντρωσαν στο σημείο που αναδείκνυε την γνωστή πτυχή ότι τα μνημόνια επιβλήθηκαν κυρίως για να σώσουν οι Ευρωπαίοι τις τράπεζες τους. Είναι σύνηθες και άκρως επικερδές για κάθε πρόεδρο των ΗΠΑ να συγγράφει ένα βιβλίο με απομνημονεύματα. Αυτό που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας είναι ότι ο Ομπάμα (και ο κύκλος του) είναι μεν ένας τέως πρόεδρος, αλλά συγχρόνως έχει ακόμα μεγάλη επιρροή στο Δημοκρατικό Κόμμα και θέλει να συνεχίσει να έχει, οπότε τα γραφόμενα του δεν έχουν μόνο ιστορική σημασία. Όμως τι μας είπε πραγματικά ο Ομπάμα, τι δεν είπε και τι θα ήθελε να πει με αφορμή την Ελληνική κρίση;

Ευρωπαϊκό μνημόνιο με «προβιά» στήριξης

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Αν και ποσοτικά τα κεφάλαια που αποφασίστηκε να διατεθούν δεν είναι σε θέση να κάνουν τη μεγάλη διαφορά, ποιοτικά συντελείται μία τομή. Στόχος είναι η επιτάχυνση και χρηματοδότηση της αναδιάρθρωσης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού σε όλα τα επίπεδα (παραγωγική δομή, επιχειρηματικοί κλάδοι, εργασιακές σχέσεις) με την ελπίδα ότι αυτό θα οδηγήσει σε ανάταση του ποσοστού κέρδους με πιο μόνιμα χαρακτηριστικά.

Μία η ΕΕ, πολλές οι ομάδες της

Η συμμαχία των «τσιγκούνηδων» (Ολλανδία, Αυστρία, Δανία και Σουηδία), η οποία απέκτησε και πέμπτο μέλος στη διάρκεια της συνόδου κορυφής (Φινλανδία), πέτυχε πολλά στο τετραήμερο παζάρι των Βρυξελλών: Περαιτέρω μείωση των «επιχορηγήσεων», αυστηρότεροι όροι, δικαίωμα καταγγελίας των «απείθαρχων» στο Συμβούλιο, μεγαλύτερες επιστροφές από τον προϋπολογισμό. Σημαντικό ήταν και το κατόρθωμα της αποκαλούμενης «ομάδας του Βίζεγκραντ», την οποία απαρτίζουν τέσσερις χώρες της ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία): Παρά τα όσα διαβεβαίωναν διάφοροι καλοθελητές «δημοκράτες», η χρηματοδότησή τους δεν θα συνοδεύεται από την προϋπόθεση του σεβασμού του «κράτους δικαίου» και των «ευρωπαϊκών αρχών».

Σύνοδος Κορυφής – Ταμείο Ανάκαμψης: Συμφωνία «συμβιβασμών» και μνημονίων διαρκείας

Χρειάστηκαν σχεδόν πέντε μέρες παζαριού. Πάνω στο τραπέζι έπεσαν σειρά σχεδίων, εκβιασμών και απειλών. Οι ηγέτες των κρατών – μελών της ΕΕ απέδειξαν για πολλοστή φορά ότι μέσα στους κόλπους της λυκοσυμμαχίας υπάρχουν τόσο μεγάλες αντιθέσεις που ακόμα και μπροστά σε μια πανδημία που «θερίζει» ανθρώπινες ζωές και οικονομίες πάνω από όλα μπαίνουν τα «συμφέροντα» και ο «νόμος» του ισχυρού. 

Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ: Δάνεια με μνημόνια για τις χώρες θέλει η Αυστρία

Δάνεια και όχι επιδοτήσεις θα πρέπει να χορηγεί το Ταμείο Ανάκαμψης, γράφει στο Focus ο αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς. Ο Καγκελάριος της Αυστρίας εξακολουθεί να απορρίπτει επιχορηγήσεις της ΕΕ προς χώρες και που πλήττονται από την πανδημία Covid-19.

Θα πρέπει να αποφευχθεί να μετατραπεί η ΕΕ σε «μόνιμη ένωση χρεών» δηλώνει ο Σεμπάστιαν Κουρτς σε άρθρο γνώμης στο γερμανικό πολιτικό περιοδικό Focus. Η «επείγουσα βοήθεια» θα πρέπει να έχει σαφή προθεσμία και να δοθεί υπό τη μορφή δανείων αντί επιδοτήσεων. Δηλαδή μέσω δανειακών συνθηκών που θα συνοδεύονται  από αυστηρά δημοσιονομικά μνημόνια.

Σύνοδος Κορυφής-Ταμείο Ανάκαμψης: Συμφώνησαν στα μνημόνια διαρκείας για τους λαούς -Παζάρια στη «μοιρασιά»

Στην επόμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ που θα γίνει δια ζώσης τον Ιούλη παρέπεμψαν τις διεργασίες για το Ταμείο Ανάκαμψης οι 27 ηγέτες των κρατών μελών που σήμερα Παρασκευή για 4 ώρες πραγματοποίησαν τηλεδιάσκεψη χωρίς να βρεθεί προσωρινός συμβιβασμός για το πως θα μοιραστούν τα δισ. ευρώ στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ωστόσο με συνοπτικές διαδικασίες οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν πώς θα φορτώσουν το λογαριασμό στις πλάτες των λαών της Ευρώπης.

Πώς o Βορράς οδηγεί το Νότο σε λάθος επιλογές

Των Β.Μπέτση & Σ.Ρομπόλη

Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κρίσης της πανδημίας και οι συνηθισμένες «φτωχές» αποφάσεις της Ευρώπης. Πώς ο Βορράς ωθεί τον Νότο σε κινήσεις που θα διευρύνουν τις ανισότητες.

Παρά το γεγονός ότι κατά την διάρκεια των διαδοχικών συνεδριάσεων του Eurogroup, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενημέρωσε τους Υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης ότι η ύφεση κατά το 2020 στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι από 5% μέχρι 10%, εντούτοις οι αποφάσεις του (9/4/2020), σύμφωνα με τους αναλυτές, ήταν κατώτερες των στρατηγικών ελλειμμάτων και των αναμενόμενων υφεσιακών περιστάσεων της Ένωσης.

Όταν οι δανειστές βιάζουν τη λογική μας

Του Κώστα Νάκου

Πριν δέκα περίπου χρόνια η οικονομία και η κοινωνία της Ελλάδας έμπαιναν στην μνημονιακή εποχή, στα χρόνια της κρίσης. Κρίση χρέους ονομάστηκε και πρωταρχικός στόχος ήταν η τιθάσευσή του με κάθε τρόπο και κάθε μέσον. Θέλοντας λοιπόν οι δανειστές να βάλουν βαθιά το μαχαίρι, μέχρι το κόκκαλο (του μισθωτού), στη δανειακή σύμβαση τον Μάιο του 2010 όρισαν ρητά ότι «ο δανειολήπτης (η Ελλάδα) παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία». Με βάση αυτήν την απόφαση έγινε ο προγραμματισμός για να (ξε)πουληθεί ό,τι μπορεί να πουληθεί. Ένα ευρύ χαρτοφυλάκιο περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου μεταφέρθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ από τη σύσταση του την 1-7-2011.

Οκτώ χρόνια έχουν περάσει από τότε και το Υπερταμείο έκανε πολλές φτηνές πωλήσεις για ακριβά όμως εμπορεύματα. Κατάφερε λοιπόν να εισπράξει ένα σημαντικό ποσόν. Τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις μέχρι το τέλους του 2016 ήταν 3,44 δισ. ευρώ. Αυτά τα ποσά μέχρι το 2015 χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, όπως όριζε ο νόμος 3986/2011: «Το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας». Μετά το 2015 το τρίτο μνημόνιο προέβλεπε την ίδρυση νέου Υπερταμείου, όπου τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα χρησιμοποιούνταν για το χρέος, για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών και ένα μέρος για επενδύσεις.

Οι εργασιακές σχέσεις μετά την «έξοδο» από τα μνημόνια

Ένας πρώτος κριτικός απολογισμός

Ο Δρόμος, ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα δημοσιεύει μια σειρά κειμένων που ερευνούν, προτείνουν, αναλύουν, εκθέτουν προτάσεις ή γνώμες για κεντρικά και σοβαρά ζητήματα που αφορούν την υπόσταση της χώρας και την κοινωνική της συνοχή, μέσα από το πρίσμα και την ανάγκη να διανοιχθεί ένας δρόμος διεξόδου για τη χώρα.
Ο Δρόμος θέλει να τεκμηριώσει και να αναδείξει πως υπάρχουν δυνατότητες μιας διαφορετικής πορείας από αυτήν που ακολουθείται και προβάλλεται ως μονόδρομος. Η αυτοκτονία της σκέψης πάει μαζί με την κατάργηση της ελπίδας αλλά δεν είναι μόνο αυτή η πραγματικότητα: Εντός της πραγματικότητας υπάρχει το εν δυνάμει, υπάρχει αυτό που μπορεί να γίνει αν… συντρέξουν προϋποθέσεις και όροι. Αλλά και αυτά δεν πέφτουν από τον ουρανό μια πρωία. Συντίθενται μέσα από ένα πλήθος προσπαθειών σε όλα τα επίπεδα και τα επίδικα, για να φθάσουν έως το πρόταγμα μιας Ελλάδας που θα μπορεί αλλιώς, μιας Ελλάδας που θα έχει μια θέση στο περιφερειακό και παγκόσμιο σκηνικό, στηριζόμενη σ’ ένα ενεργητικό λαό, μια ενεργητική κοινωνία, μια ενεργητική πολιτεία, που θα προβάλλει κοινωνικά και πολιτικο-οικονομικά πρότυπα και αξίες που θα έχουν σαν επίκεντρο τον χειραφετημένο πολίτη και τον ριζοσπαστικό ανθρωπισμό.
Ξεκινάμε λοιπόν αυτού του είδους τα αφιερώματα με ένα επίκαιρο κείμενο του καθηγητή Δημήτρη Α. Τραυλού-Τζανετάτου ο οποίος με τεκμηριωμένο και αποδεικτικό τρόπο εξετάζει τις αλλαγές που γίνονται στο εργατικό δίκαιο μετά την περιβόητη «έξοδο» από τα μνημόνια και μέχρι και σήμερα. Επίκαιρο γιατί σε λίγες μέρες θα ψηφιστεί μέσα στο πολυνομοσχέδιο για την ανάπτυξη ένα νέο πλαίσιο που θα αφορά τις εργασιακές σχέσεις, κομμένο και ραμμένο στις εντολές του ΣΕΒ.

ΚΕΙΜΕΝΑ: Δημήτρης Α. Τραυλός-Τζανετάτος

Τα μνημόνια είναι πάντα εδώ

Σε στιλ να μην ξεχνιόμαστε. Κάπως έτσι προσπάθησε να περάσει η κυβέρνηση και τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ τις οδηγίες των «θεσμών», τις… παραινέσεις του Ντράγκι που ήρθε στην Αθήνα για να μας αποχαιρετήσει και να βραβευθεί για τον ρόλο του στην εγκληματική πολιτική των περασμένων ετών αλλά και τα «κενά» στον προϋπολογισμό του 2020, το σχέδιο του οποίου κατατίθεται αρχές της εβδομάδας στη βουλή και στα μέσα του μήνα στις Βρυξέλλες. Δεν τρέχει τίποτα, όλα είναι υπό έλεγχο — λένε Μαξίμου και υπουργοί. Τώρα έχουμε να ασχοληθούμε με τα σοβαρά — το μάντρωμα των προσφύγων και των απεργών, έτσι ώστε να προσελκύονται πιο εύκολα οι επενδυτές.

ΔΝΤ: όχι λάθος, προμελετημένο έγκλημα!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πιο απερίφραστα δεν μπορούσε να περιγραφεί το οικονομικό έγκλημα που διαπράχθηκε στην Ελλάδα με αφορμή την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους το 2012 από τον τρόπο που το διατύπωσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η Ελλάδα καταστράφηκε για να σωθεί η ευρωζώνη!

Η νέα μεταμέλεια των οικονομικών δολοφόνων του ΔΝΤ περιλαμβάνεται σε κείμενο πολιτικής που κυκλοφόρησε εντός του Μαΐου του 2019, με θέμα την επισκόπηση των «προγραμμάτων διάσωσης» που εφαρμόστηκαν ανά τον κόσμο και των όρων (αιρεσιμοτήτων) που περιλάμβαναν ως αυστηρή προϋπόθεση για τη χορήγηση των χρηματοδοτήσεων. Η συγκεκριμένη επισκόπηση (εδώ το σχετικό έγγραφο) εκτείνεται από το Σεπτέμβριο του 2011 ως το τέλος το 2017 κι αφορά δεκάδες χώρες του πλανήτη.

Λεωνίδας Βατικιώτης: «Τα μνημόνια ήταν επιλογή του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού τομέα»

Συνέντευξη του Λεωνίδα Βατικιώτη στον Δημήτρη Κούλαλη

Οι συζητήσεις όπως αυτή που κάναμε με τον οικονομολόγο και αρθρογράφο Λεωνίδα Βατικιώτη είναι από εκείνες τις συζητήσεις, το τέλος των οποίων σε βρίσκει «περικυκλωμένο» από σκέψεις και στοιχεία που αναντίρρητα- παρά τις όποιες πολιτικές ενστάσεις που μπορεί να έχεις- σε βοηθούν να ενώσεις τα κομμάτια του σύγχρονου πολιτικού και κοινωνικού πάζλ.

Πώς οι Έλληνες φορτώθηκαν τα βάρη της διάσωσης γαλλογερμανικών τραπεζών; Πότε άλλαξε καπετάνιο το οικονομικό πηδάλιο της Ελλάδας; Η «κοινωνική Ευρώπη» που πνίγηκε στα κανάλια του Μάαστριχτ, τα «Κίτρινα Γιλέκα», η άνοδος της άκρας Δεξιάς, η ρήξη «από τα κάτω» και το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης πολεμικής σύρραξης είναι μερικά μόνο απ’ όσα λέχθηκαν στην κουβέντα που έγινε μ’ αφορμή το βιβλίο «Έξοδος- Αδιέξοδος», το οποίο επιμελήθηκε ο ίδιος.

Δημόσιο χρέος: Αυξήθηκε κατά 21,49 δισ. ευρώ σε ένα χρόνο!

Μετά από τρία μνημόνια και τη λεηλασία μισθών, συντάξεων, τον καταιγισμό των φόρων, τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, το δημόσιο χρέος συνεχίζει να τραβά την ανηφόρα και να αυξάνεται συνεχώς.

Συγκεκριμένα το δημόσιο χρέους έφτασε στο 182,2% του ΑΕΠ ή 334,988 δισ. ευρώ, το τρίτο τρίμηνο του 2018, καταγράφοντας το υψηλότερο επίπεδο στην ΕΕ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα. Σύμφωνα και με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το χρέος έφτασε στα 334,988 δισ. ευρώ και αυξήθηκε κατά 21,493 δισ. ευρώ μέσα σε ένα χρόνο σε σχέση με τα 313,495 δισ. ευρώ στο τέλος που ήταν στο τέλος το τρίτο τριμήνου το 2017. 

Πρωταθλητές στην αστυνομοκρατία Ελλάδα και Κύπρος

Καθεστώς πλήρους αστυνομοκρατίας για τη χώρα μας περιγράφουν για ακόμα ένα έτος τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας

Καθεστώς πλήρους αστυνομοκρατίας για τη χώρα μας περιγράφουν για ακόμα ένα έτος τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, που τοποθετούν την Ελλάδα στην τρίτη θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών για το 2016, και μάλιστα με αυξημένο τον αριθμό των αστυνομικών ανά 100.000 κατοίκους σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος. Πρωτιά για την Κύπρο, την ώρα που ο αριθμός για την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της εμφανίζεται να βαίνει μειούμενος σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία.

Ελληνική νιρβάνα στην εποχή της οργής

Του Δημήτρη Μηλάκα

Μπορούμε να πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα ακούμε από την κυβέρνηση για το τέλος της κρίσης, την έξοδο από τα μνημόνια και τους λαμπρούς δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας. Μπορούμε να φανταστούμε τη χώρα υπό τη σοφή διακυβέρνηση της Αριστεράς ως απάνεμο λιμάνι, το μόνο ασφαλές σ’ έναν κόσμο ο οποίος διαλύεται. Μπορούμε, μάλιστα, αναπαυτικά στον καναπέ μας να αλλάξουμε πλευρό και κανάλι στον δέκτη της τηλεόρασης…

Επάνω στο ζάπινγκ, κοιτώντας τις εικόνες από τη Γαλλία, μπορεί, μακαρίζοντας την τύχη μας που εμείς τα καταφέραμε και πάμε για την ανάπτυξη, να απορήσουμε γιατί οι Γάλλοι, με 1.500 κατώτερο μισθό, δεν άντεξαν την αύξηση στις τιμές των καυσίμων που έφτασαν στα 1,40 ευρώ! Αφού αισθανθούμε υπερήφανοι για την αντοχή και τις θυσίες μας (που έπιασαν τόπο) θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ακροδεξιά επελαύνει στη Γαλλία, που δεν είχε την τύχη ενός ισχυρού κυβερνητικού αριστερού αναχώματος όπως εμείς…

Ανάπηροι, αυτοί οι αόρατοι

Του Γιάννη Δημογιάννη

Στη διαφήμιση, ένα αναπηρικό καροτσάκι κινείται στην πόλη, ακυβέρνητο. Γλιστρά και σκοντάφτει διαρκώς πάνω σε εμπόδια, αποκλεισμένες ράμπες και κατεστραμμένα πεζοδρόμια. Καλή ώρα, σαν τα συγκρουόμενα του Λούνα Παρκ, μόνο που εδώ, πρόκειται για χιλιάδες ανάπηρους, οι οποίοι καθημερινά προσκρούουν στην αδιαφορία και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Το μήνυμα τους, αν και βουβό, προβάλλει αφοπλιστικό: «Το να προσποιούμαστε πως είναι αόρατοι, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν».

Κι όμως, οι «αόρατοι» πρωταγωνιστές της κοινωνίας αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού! Ιλιγγιώδες νούμερο, που γεννά την απορία: «Πού κρύβεται όλο αυτό το πλήθος; Πώς ζει; Τι κάνει και – το σημαντικότερο – τι απολαμβάνει από μία ”φυσιολογική” και πρωτίστως, ισότιμη ζωή;». Η διαπίστωση προβάλλει αποκαρδιωτική. Ο μοναδικός δημόσιος χώρος, όπου θα συναντήσεις ανάπηρους, είναι πλέον τα Νοσοκομεία.

Λ. Βατικιώτης: Διπλασιάστηκε η διατροφική φτώχεια με 10 χρόνια μνημόνια

Για την έκθεση που παρουσιάστηκε στην έδρα της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, για τις επιπτώσεις της λιτότητας στην Ελλάδα στο δικαίωμα στην τροφή, μίλησε στον 98.4 ο οικονομολόγος και δημοσιογράφος Λεωνίδας Βατικιώτης, μέλος της ομάδας που για ένα χρόνο ερεύνησε την υπόθεση.

Βασικό συμπέρασμα ότι το ελληνικό κράτος και τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης παραβίασαν το δικαίωμα του ελληνικού λαού στην τροφή ως αποτέλεσμα των μέτρων λιτότητας που απαιτήθηκαν από τα τρία Μνημόνια Κατανόησης (2010, 2012 και 2015).

Έρευνα: Τραγική εικόνα για την εξάπλωση της φτώχειας στην Ελλάδα

Το ελληνικό κράτος και η ΕΕ, με τα τρία μνημόνια που επέβαλαν (2010, 2012 και 2015) παραβίασαν το διεθνές δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και συγκεκριμένα το δικαίωμα στην τροφή, αναφέρει σε έκθεσή του το ίδρυμα ερευνών Transnational Institute (TNI) Transnational Institute (TNI), σε συνεργασία με την οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων FIAN International και την ελληνική οργάνωση Agroecopolis.

Σύμφωνα με την έκθεση, το ποσοστό των νοικοκυριών που δεν έχουν πρόσβαση σε διατροφή με κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι (ή τα θερμιδικά ισοδύναμα σε λαχανικά) διπλασιάστηκε από το 7% στο 14% από το 2008 έως το 2014.

Το αντίστοιχο ποσοστό νοικοκυριών με παιδιά που δεν έχουν καθημερινή πρόσβαση σε γεύματα με επαρκείς πρωτεΐνες, διπλασιάστηκε από το 4.7% το 2009 στο 8.9% το 2014. Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία της ΕΕ, το 2016 το 40.5% των παιδιών στην Ελλάδα αντιμετώπιζε υλικές και κοινωνικές στερήσεις.

Ακραίο κέντρο και άκρα δεξιά συναντιούνται πριν από την κρίση

Tου Γιώργου Βασσάλου*

Πόσο πιθανή είναι μια νέα διεθνής ύφεση ανάλογη αυτής του 2008; Στις 5 Σεπτέμβρη 2018, η Danièle Nouy, επικεφαλής του τμήματος επιτήρησης τραπεζών της ΕΚΤ, δήλωσε: «Είμαστε βέβαιοι ότι θα έχουμε μια νέα κρίση. Αγνοούμε όμως πότε και για ποιον ακριβώς λόγο θα ξεσπάσει».

Τα ίδια περίπου είπε κι ο Scott Freidheim, Νο 2 της Λέμαν Mπράδρες όταν αυτή κατέρρευσε πριν από δέκα χρόνια, σε στήλη του στους Financial Times στις 6 Σεπτέμβρη 2018: «να μην επαναλάβουμε τα λάθη του 2008 ενώ ετοιμαζόμαστε για την επόμενη κρίση που θα έρθει σίγουρα, ακόμα κι αν δεν είναι ακριβώς όπως αυτή του 2008».
Τόσο τραπεζίτες όσο και οι ρυθμιστικές αρχές λοιπόν θεωρούν την έλευση μιας επόμενης κρίσης, συγκρίσιμης σε μέγεθος με αυτή του 2008, αναπόφευκτη.

Παρά τους πρόσκαιρους πολιτικούς πανηγυρισμούς για το «ξεπέρασμα της κρίσης» από «ιθύνοντες» όπως ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, οι ρυθμοί ανάπτυξης στην Ευρωζώνη είναι αναιμικοί: μόλις πάνω του 0,2%, με ρεκόρ το 0,8% από το 2014 και με τάση να πέσουν πάλι κάτω από το 0,2%.

Έρευνα-σοκ στα αζήτητα

Του Χριστόδουλου Δολαψάκη*

Εικόνα καταστροφής αποτυπώνει σημαντική έρευνα σε διεθνούς εμβέλειας ιατρικό περιοδικό, η οποία «θάφτηκε» στην Ελλάδα – Αύξηση 17,8% της θνησιμότητας σε 6 χρόνια

Λίγες μέρες μετά την «ημέρα λύτρωσης», όπως την ονόμασε ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του στην Ιθάκη αναγγέλλοντας το «τέλος των μνημονίων», δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Lancet μία μελέτη με τίτλο «Οι συνέπειες της ασθένειας στην Ελλάδα». Στην μελέτη αυτή εξετάζονται οι συνέπειες των πολιτικών λιτότητας στην υγεία των Ελλήνων τα χρόνια 2010-2016 και τα αποτελέσματα συγκρίνονται με τις χώρες της δυτικής Ευρώπης, αλλά και με την Κύπρο, η οποία την ίδια περίπου περίοδο υποβλήθηκε σε «θεραπεία σοκ» λόγω του χρέους της.

Στη Ναύπακτο συνέλαβαν 13χρονη γιατί πουλούσε στυλό

Για σύλληψη 13χρονης για παράνομο υπαίθριο εμπόριο κάνει λόγο το αστυνομικό δελτίο.

«Έγκλημα» της μικρής Ρομά;

Πουλούσε στυλό…

Τα πολιτικά φρένα της «ενισχυμένης εποπτείας»

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η τελετουργία των μεταμνημονιακών αξιολογήσεων ξεκινά, αλλά οι προθέσεις των δανειστών είναι ακόμη διφορούμενες – Το μήνυμα Βάιντμαν και ο ρόλος του ΔΝΤ

Η παρουσία του επικεφαλής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας Bundesbank, του Γένς Βάιτμαν, στην Αθήνα τις προηγούμενες μέρες έδωσε το στίγμα του τρόπου που αντιλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι εταίροι-δανειστές τη μεταμνημονιακή εποχή και τα όρια των συνεπαγόμενων ελευθεριών της. Ο –κατά ένα σενάριο– προαλειφόμενος ως διάδοχος του Ντράγκι στην ΕΚΤ, μιλώντας στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, χρησιμοποίησε μια εμβληματική διατύπωση: «Οι αγορές είναι σκληρές, δεν μπορείς να διαφωνείς μαζί τους», είπε, αναφερόμενος στον τρόπο που αξιολογούν τη δημοσιονομική κατάσταση μιας χώρας και, συνεπώς, τη βιωσιμότητα του χρέους της.

Αυτό είναι η μισή αλήθεια. Γιατί στην περίπτωση της Ελλάδας κάτοχοι του μεγαλύτερου μέρους του χρέους της είναι οι Ευρωπαίοι δανειστές και όχι οι αγορές, που προς το παρόν δεν ρισκάρουν κάτι. Επομένως, οι αγορές κρέμονται από τα χείλη των δανειστών και αξιολογούν κάθε λέξη τους που μπορεί να υποδηλώνει ανησυχία για την οικονομική πολιτική που ασκεί μια χώρα σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας. Όσο κι αν η εποπτεία αυτή είναι ηπιότερη της μνημονιακής επιτροπείας, οι Ευρωπαίοι δανειστές διατηρούν το προνόμιο να στέλνουν εκείνα τα μηνύματα στις αγορές που θα παρατείνουν τον αποκλεισμό της Ελλάδας από τον δανεισμό. Έτσι, η διατύπωση του κ. Βάιντμαν ότι «δεν μπορείς να διαφωνείς με τις αγορές», υπονοεί επίσης ότι «δεν μπορείς να διαφωνείς με τους δανειστές σου».

The Terrible Human Cost Of Greece’s Bailouts

 By Frances Coppola

When writing about Greece, it is all too easy to look only at the economic figures and miss the human impact. What does a 27% fall in GDP feel like to the people who are living through it? How does turning a fiscal deficit of 15% of GDP into a primary surplus of 3.5% affect the public services on which people’s wellbeing – and even their lives – depend?

Some people justify Greece’s terrible depression and severe fiscal austerity on the grounds that they are necessary to “reform” the Greek economy. Others even argue that Greeks “deserve” poverty and deprivation. They had a massive party at other people’s expense, after all. Now, it’s payback time.

«Μόνιμη ζούγκλα» η περίοδος μετά τα μνημόνια

Στην κατεδάφιση της «καθαρής εξόδου από τα μνημόνια» θα εστιάσει το ΚΚΕ την επόμενη περίοδο. Επίκεντρο της επιχειρηματολογίας του αναμένεται να είναι η διατήρηση του συνόλου των «μεταρρυθμίσεων» που επιβλήθηκαν στη διάρκεια των τριών μνημονίων της οκταετίας, το οποίο αποτυπώνεται στους περισσότερους από 700 (!) μνημονιακούς νόμους, οι οποίοι θα παραμείνουν και θα μας συνοδεύουν και στη μεταμνημονιακή εποχή.

Επιπλέον ο Περισσός θα συνεχίσει να τονίζει ότι η «ευρωπαϊκή κανονικότητα», στην οποία περνάμε μετά τα μνημόνια, περιλαμβάνει, όπως τόνισε και ο «Ριζοσπάστης» του σαββατοκύριακου: