H Μεταπολίτευση νοηματοδοτήθηκε ως τέτοια, αρκετά μετά την 24η Ιουλίου 1974, όταν έπεσε η δικτατορία μαζί με την αλωθείσα Κύπρο. Ασφαλώς είναι μια μείζων διαιρετική τομή στο ιστορικό σώμα της νεότερης Ελλάδας, αλλά θα πρέπει να τη δούμε σε στενή συνάφεια με ό,τι προηγήθηκε του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Πρέπει να τη συνδέσουμε με την περίοδο 1963-67, ιδίως με το καλοκαίρι του ΄65, με τις προσδοκίες και της ματαιώσεις που σφραγίζουν την, κατά Τσίρκα, χαμένη άνοιξη. Με πολλούς τρόπους, τον Ιούλιο του ’74, και με τίμημα μια εθνική απώλεια, αποκαθίσταται μια διαθλασμένη συνέχεια με τον Ιούλιο του ΄65. Ο,τι κατεστάλη, διαψεύσθηκε, ματαιώθηκε τότε, αναδύεται πάλι, μετά εννέα έτη· διαφορετικό βεβαίως αλλά εν πάση περιπτώσει δικαιωτικό. Η πολιτειακή αλλαγή, η νομιμοποίηση του ΚΚΕ, οι ελεύθερες εκλογές, ο εν γένει άνεμος ελευθερίας και πολιτικής ανεξιθρησκίας, είναι τα φανερά ιστορικά στοιχεία. More
Μεταπολίτευση: από το 1964 έως την κατάρρευση του 2010
28 July 2014
Αρθρογραφία, Ελλάδα, Κοινωνία, Πολιτική 21η Απριλίου 1967, 24η Ιουλίου 1974, πραξικόπημα, πτώχευση, παρασιτισμός, ποπ, πολιτειακή αλλαγή, χαμένη άνοιξη, Ανδρέας Παπανδρέου, Βαλκάνια, Δικτατορία, Θαλασσοδάνεια, Ιουλιανά 1965, Μεταπολίτευση, ΟΝΕ, ΠΑΣΟΚ, έντεχνο λαϊκό, ατομικισμός, βρώμικο 1989, δημόσιο ήθος, διεθνής επιτήρηση, εσωστρέφεια, ευρωζώνη, ευδαιμονισμός, ελαφρολαϊκό, κινήματα '68, κορπορατισμός, κοινωνικός μετασχηματισμός, κομματικές νεολαίες, μπουζούκια, μικρομεσαία τάξη Leave a comment
Ενώπιον της κορύφωσης του δράματος
5 August 2013
Απόψεις, Ελλάδα, Κοινωνία, Πολιτική πράξη, προτεκτοράτο, πτώχευση, παράδοση, πενία, πληβειοποίηση, πολιτική αστάθεια, ταυτότητα, όραμα, Γη, Διασπορά, Ευρώπη, Κρίση, Καστελόριζο, Προπαγάνδα, ΣΟΚ, αυτοσυνειδησία, αφήγηση, βίος, γυμνή επιβίωση, γυμνή ζωή, γεωοικονομικός πόλεμος, γενική διάνοια, επανίδρυση κράτους, εθνική κυριαρχία, ενοχοποίηση, κατάρρευση, κορύφωση, λαϊκή κυριαρχία, μικρομεσαία τάξη, μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, οικονομία πολέμου Leave a comment
Το βαρύ πυκνό καλοκαίρι του 2013, πολλοί άνθρωποι που συναντώ, πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, μεταφέρουν την ίδια αίσθηση: ότι εκμετράται ο χρόνος της παρούσας κρίσης, ότι βαδίζουμε προς μια κορύφωση. Η κορύφωση έχει ποικίλες καταλήξεις, αναλόγως του συνομιλητή, πάντως όλες είναι δραματικές, οδυνηρές και λυτρωτικές συνάμα.
Τριάμισι χρόνια μετά την κατάπληκτη ομολογία πτώχευσης, τριάμισι χρόνια αλεπάλληλων θυσιών των Ελλήνων της μείζονος πλειοψηφίας και αλλεπάλληλων σφαλμάτων και σφαγών, τριάμισι χρόνια συνεχούς καταβύθισης. Δεν πάει άλλο. Ας γίνει κάτι ριζικό, ας είναι επώδυνο, αρκεί να μη συνεχιστεί αυτή η βύθιση, άλλωστε δεν έχουμε πια και πολλά να χάσουμε. Το λένει άνθρωποι υψηλής μορφώσεως, νοικοκύρηδες έως πρόσφατα, που τώρα αγκομαχάνε να τα βγάλουν πέρα, γονατισμένοι από φόρους, περικοπές μισθών, εξανεμισμένα εισοδήματα, με άνεργους συζύγους και παιδιά, με δάνεια και με σχολάζοντα κληρονομικά ακίνητα που κουβαλάνε φόρους και χαράτσια. More