Η μεγάλη «αρπαχτή» της κρίσης

Του Μπάμπη Μιχάλη

Αποκαλυπτική έρευνα της UBS: Οι πλουσιότερες οικογένειες του κόσμου, με μέση περιουσία 1,6 δισ. δολάρια, στη διάρκεια της πανδημίας αύξησαν τις αποδόσεις τους αγοράζοντας μετοχές, αλλά σε ποσοστό 54% ανησυχούν μήπως δεν αφήσουν αρκετά λεφτά στην επόμενη γενιά, αποκαλύπτοντας την ψυχοπαθολογία της υπερσυσσώρευσης…

Eυκαιρία «αρπαχτής» αποτέλεσε για τις πιο πλούσιες οικογένειες του κόσμου η πανδημία του κορονοϊού και η επιβολή των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου. Ενώ εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο έχαναν τη δουλειά τους και έβλεπαν την αξία των αποταμιεύσεων και των συντάξεών τους να καταρρέει από το οικονομικό σοκ που προκάλεσε η πανδημία, η παγκόσμια ελίτ του πλούτου άρπαζε μια ακόμη ευκαιρία προκειμένου να βγάλει κέρδη και να αυξήσει την ήδη τεράστια περιουσία της.

Αρπαχτή στις τράπεζες μέσω προκλητικής απαξίωσης

Του Παύλου Δερμενάκη

Πώς η αποτίμηση ενόψει ανακεφαλαιοποίησης έκλεισε κατά 23,9 δισ.(!) χαμηλότερη από τα ίδια κεφάλαια

Δυστυχώς αυτά που περιγράφαμε στο προηγούμενο φύλλο (σελ. 8) ως μέγα σκάνδαλο της 3ης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αποτελούν «πταίσμα» σε σύγκριση με ό,τι, τελικά, συνέβη στην πραγματικότητα.

Χρηματιστήριο: Ελλάδα: -29%, Αργεντινή: +59%!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η κατρακύλα των τραπεζικών μετοχών διαψεύδει την πλαστή εικόνα των τεστ αντοχής

«Κρίμα που δεν γίναμε Αργεντινή» είναι το πρώτο και σημαντικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από τον χρηματιστηριακό απολογισμό της χρονιάς που πέρασε και μια διεθνή σύγκριση των αποδόσεων των χρηματιστηρίων, καθώς η αγορά κεφαλαίων με τις μεγαλύτερες ζημιές το 2014 ήταν η ελληνική (29%), ενώ στο άλλο άκρο η αγορά κεφαλαίων με τα μεγαλύτερα κέρδη ήταν της Αργεντινής (59%)! Η χώρα της Κίρχνερ που εξακολουθεί να επιβάλλει τους δικούς της όρους ακόμη και στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, αποκλείοντας για παράδειγμα όσους αρνούνται το κούρεμα των ομολόγων, ξεπέρασε σε επιδόσεις ακόμη και τα κινέζικα χρηματιστήρια (άνω του 50%), ακόμη κι αυτά των ΗΠΑ που συνέχισαν να καταγράφουν θεαματικές επιδόσεις (S&P 500: 11,4%, Dow Jones: 7,5%) και το 2014. Η εκτόξευση μάλιστα του αργεντίνικου χρηματιστηρίου συνέβη παρά την πτώση της τιμής του πετρελαίου Μπρεντ κατά 49%∙ δεν ήταν δηλαδή πλασματική, αποτέλεσμα της ανόδου των τιμών του μαύρου χρυσού…

Περιμένοντας το επόμενο κραχ

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Με πρόκληση στην λογική ισοδυναμούσαν οι ερμηνείες, εντός και εκτός Ελλάδας, που επιστρατεύτηκαν για να εξηγήσουν την απότομη πτώση των τιμών των μετοχών στις διεθνείς αγορές και το βραχύβιο ράλι στα επιτόκια των ομολόγων, που ως κοινό παρανομαστή είχαν – για μια ακόμη φορά – τις ελληνικές ευθύνες. Εν ολίγοις, η αιτία που το τριήμερο 14 – 16 Οκτωβρίου δοκιμάστηκαν οι αντοχές του διεθνούς συστήματος βρίσκεται στην Ελλάδα, η οποία με την απρόβλεπτη και παρακινδυνευμένη συμπεριφορά της, όταν έθεσε θέμα διακοπής της χρηματοδότησης από το ΔΝΤ και πρόωρης εξόδου από το Μνημόνιο, έθεσε σε κίνδυνο μια ομαλά λειτουργούσα αγορά…

Προς μια νέα παγκόσμια φούσκα

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολλοί μπορεί να θεώρησαν υπερβολική την τελευταία σκηνή στη νέα, αριστουργηματική ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε, Ο λύκος της Γουόλ Στριτ, όπου ο πρωταγωνιστής Λεονάρντο ΝτιΚάπριο στο ρόλο ενός αδίστακτου χρηματιστή αναλαμβάνει μετά από δύο κορυφαίες αποτυχίες να εκπαιδεύσει για τρίτη φορά στα μυστικά της απληστίας και του άνευ όρων και ορίων κυνηγιού του κέρδους μια ακόμη φουρνιά μαθητευόμενων …μάγων των μετοχών. Πόσες φορές μπορεί να επαναλαμβάνεται η ίδια αυτή ιστορία ανόδου και πτώσης όταν όλοι είναι σε θέση να προβλέψουν το τέλος της, είναι η σκέψη που γεννιέται στον κάθε θεατή. Η απάντηση έρχεται από τις πρόσφατες εξελίξεις στα διεθνή χρηματιστήρια και δη τα αμερικάνικα και είναι απρόβλεπτη και αποστομωτική: άπειρες!

Χρηματιστήριο Αθηνών: Ό,τι φάνε, ό,τι πιούνε…

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε χρονιά της μεγάλης αρπαχτής εξελίχθηκε το 2013 για το χρηματιστήριο που είδε τον γενικό δείκτη, εν μέσω φτώχειας και ύφεσης, να αυξάνεται κατά 28%!

Η Ελλάδα είναι η χώρα των ρεκόρ. Το τελευταίο διάστημα ακούμε από κυβερνητικούς ότι η Ελλάδα πέτυχε την ταχύτερη δημοσιονομική προσαρμογή σε όλη την ΕΕ, επειδή κατάφερε να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα τόσο γρήγορα. Τρώνε την σκόνη μας ακόμη κι οι Γερμανοί, δηλαδή. Το γεγονός δε ότι η Ελλάδα αποτελεί τον ορισμό της κρατικής χρεοκοπίας είναι ήσσονος σημασίας, όπως ήσσονος σημασίας και προφανώς άσχετο το ένα με το άλλο ήταν το γεγονός ότι η προ 15ετίας Ελλάδα του Σημίτη βρισκόταν στο ναδίρ όλων των κατατάξεων εντός της ΕΕ ή της ευρωζώνης. Οι υψηλοί ρυθμοί που κατέγραφε όμως τότε η αύξηση του ΑΕΠ (της τάξης του 3% ακόμη και 4%) κι ήταν πράγματι οι ταχύτεροι της ΕΕ, έκαναν τον εμπνευστή της ισχυρής Ελλάδας να την παρουσιάζει ως την ταχύτερα αναπτυσσόμενη χώρα στην Ευρώπη. Και τότε δηλαδή οι υπανάπτυκτοι Γερμανοί κι άλλοι βορειοευρωπαίοι έβλεπαν την πλάτη μας…

Χρηματιστήριο: Αυτή η ευημερία κι αν είναι επίπλαστη!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Την πραγματικότητα στην οικονομία την γνωρίζουμε όλοι και για να μείνουμε μόνο στα πιο πρόσφατα πιστοποιείται από γεγονότα, όπως:

Πρώτο, η καταβαράθρωση των μισθών. Με βάση στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα η Παγκόσμια Τράπεζα την προηγούμενη εβδομάδα, οι μισθοί στους νέους τα δύο τελευταία χρόνια μειώθηκαν κατά 32,4%. Έφτασαν συγκεκριμένα από τα 986,9 δολάρια τον μήνα το 2011 στα 666,7 το 2013. Αξίζει μάλιστα να τονιστεί ότι σε καμία άλλη χώρα του κόσμου δεν καταγράφηκε τέτοιος καταποντισμός παρότι υπήρξαν και σε άλλες χώρες μειώσεις: Από την Γερμανία (-0,48%) και την Γαλλία (-0,49%) μέχρι την Λετονία (-9,35%) και την Αγγλία (18,1%)! Όση βαθύτερη επομένως η κρίση τόσο βαθύτερα έβαλε το μαχαίρι η αστική τάξη με τις κραυγές απόγνωσης να καλύπτονται από τις σειρήνες της “διάσωσης”.