Οι αναστενάρηδες, ο λαϊκισμός και στο βάθος η χώρα

Η φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, καλά κρατεί με  το κουαρτέτο να συνεχίζει την καταστροφή της χώρας,  τη πτώχευση των τραπεζών και των επιχειρήσεων …

Τώρα λέει το νέο σχέδιο τους είναι η αποδιοργάνωση του κράτους μέσα από τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις. Αρχής γενομένης από το ασφαλιστικό… Σκοπός τους, είναι η καταστροφή όλων των κοινωνικών τάξεων και όλων των δομών της χώρας ( όσων έχουν απομείνει).

Μίλα μου για μεταρρυθμίσεις

Από το 2010, και την πρώτη χρεοκοπία της Ελλάδας τα πέντε τελευταία χρόνια, μάθαμε ότι η χώρα και η οικονομία της χρειάζονται «μεταρρυθμίσεις».

Μάλιστα, οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα πρέπει να έχουν και συγκεκριμένο χαρακτήρα, γι’ αυτό και πολλές φορές χρησιμοποιούνται λέξεις όπως διαρθρωτικές, στοχευμένες, ολοκληρωτικές, έξυπνες, γρήγορες, κι άλλοι χαριτωμένοι επιθετικοί προσδιορισμοί για να τους δοθεί το απαραίτητο κύρος και βάρος στα κενά τους λεγόμενα.

Όταν οι δανειστές ή οι κυβερνήσεις (αριστεράς ή δεξιάς) αναφέρονται δημόσια σε μεταρρυθμίσεις, τονίζουν την εξαιρετική ανάγκη αυτές να εφαρμοστούν άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις.

Ο Ευρωπαϊκός Παραλογισμός

Του Κώστα Βεργόπουλου

Με την ανάδειξη της νέας ελληνικής κυβέρνησης, αποτέλεσμα της δημοκρατικής λαϊκής διαβούλευσης, οι διεθνείς αντιδράσεις αρκετά απέχουν από το να είναι ομόφωνες, με συνέπεια ότι ενώ οι πάντες δέχονται την αρχή της λαϊκής ετυμηγορίας, στην πράξη δεν είναι λίγοι αυτοί που αμφισβητούν το περιεχόμενο της. «Οι Έλληνες είναι ελεύθεροι να εκλέγουν δημοκρατικά την κυβέρνηση τους, όμως οι εταίροι από την ευρωπαϊκή και την διεθνή κοινότητα είναι επίσης ελεύθεροι να αγνοούν το περιεχόμενο της δημοκρατικά εκφρασμένης ετυμηγορίας και να επιβάλουν με αντιδημοκρατικό τρόπο την εσφαλμένη και καταστροφική συνταγή που καταψήφισε ο ελληνικός λαός.

Χαρακτηριστικά, ενώ στη Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία το ελληνικό αποτέλεσμα προκαλεί και αναθερμαίνει τον δημόσιο προβληματισμό και τα ερωτηματικά σχετικά με την αποτελεσματικότητα των μέχρι σήμερα ευρωπαϊκών επιλογών που έχουν οδηγήσει ολόκληρη την Ευρωζώνη στα πρόθυρα του αποπληθωρισμού, από την άλλη πλευρά, την γερμανική, δεν εγείρεται καν παρόμοιος προβληματισμός, αλλά αντιθέτως επαπειλείται οτι η παραμικρή απόκλιση από τον «μονόδρομο» της τελευταίας 5ετίας θα αποφέρει κυρώσεις σε όσες χώρες μέλη τολμήσουν να διαφοροποιηθούν.

Οικονομία δίκης: Χωρίς δικαιοσύνη;

Εχουμε ξανασυζητήσει το θέμα των μεγάλων μεταρρυθμίσεων: τι είναι, με ποια κριτήρια αποφασίζονται, σε τι αποσκοπούν, ποιες μελέτες σκοπιμότητας και προσδοκώμενων οφελών έχουν προηγηθεί. Εμπειρικά, από την τετραετία των μεταρρυθμίσεων, μπορούμε να συνάγουμε ότι πολλές έχουν διαφημιστεί, πολλές έχουν ψηφιστεί, λίγες έχουν εφαρμοστεί χωρίς εν συνεχεία τροποποιήσεις, και ελάχιστες από αυτές έχουν βελτιώσει τη ζωή των πολιτών ή τις συνθήκες λειτουργίας επιχειρήσεων και επαγγελματιών. Οι μόνες μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται ακαριαία είναι όσες αφορούν βαρύτερη φορολόγηση, άμεση ή έμμεση.

Ολη η διαβούλευση εξαντλήθηκε στο γάλα

Η μεθαυριανή ψήφιση του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα μέτρα φέρνει στο νου τη μέρα της μαρμότας: όλα έχουν ξαναγίνει με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο. Η κατεπείγουσα εισαγωγή ενός πολυνομοσχεδίου 191 σελίδων με εκατοντάδες νομοθετικές ρυθμίσεις που αλλάζουν ριζικά τη διοίκηση, την εργασία, την αγορά· η ζητούμενη ψήφισή του εντός 48 ωρών χωρίς διαβούλευση· η σχεδόν καθολική άγνοια των βουλευτών για το περιεχόμενο τόσο σημαντικών νόμων· το θρίλερ για την εξασφάλιση των 151 ψήφων. Ολα έχουν ξανασυμβεί: ακόμη και η υπόσχεση ότι αυτό είναι το τελευταίο μαζικό νομοθέτημα που δοκιμάζει το κύρος του κοινοβουλίου και την υπόσταση των βουλευτών.

Προ πάντων, ξεπαγώνουμε

Το μέλλον της χώρας προεικονίζεται τούτη τη στιγμή στον τρόπο λειτουργίας του δημόσιου συστήματος υγείας και παιδείας, δηλαδή στον τρόπο που αποδιαρθρώνονται: από μια προηγούμενη σχετικά ημισταθερή κατάσταση, με δομικές αδυναμίες, αλλά ευρισκόμενα σε αδιάφορη ισορροπία, σε μια κατάσταση επιταχυμένης εντροπίας, σε μια ισορροπία ασταθή, όπου όλα τα επιμέρους δομικά στοιχεία ωθούνται σε όλο και χαμηλότερη διαφοροποίηση, όλο και χαλαρότερη οργάνωση και συναρμογή, με όσο το δυνατόν μικρότερη δαπάνη ενέργειας, εντέλει σε διάλυση.

Η κυβέρνηση της τρόικας έχει τελειώσει

Του Δημήτρη Μηλάκα

«Οι πολίτες έχουν δίκιο να μην εμπιστεύονται την τρόικα», καθώς «ριζικές αποφάσεις, όπως η απόλυση δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, δεν μπορεί να λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες», δηλώνει σε συνέντευξή της στην «Καθημερινή της Κυριακής» η αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βίβιαν Ρέντινγκ. Και δεν είναι μόνο οι αποφάσεις για τις απολύσεις που λαμβάνονται πίσω από κλειστές πόρτες…

Για την ακρίβεια, πρόκειται για ειλημμένες (έξωθεν) αποφάσεις τις οποίες η κυβέρνηση της χώρας υλοποιεί μετατρέποντας της χώρα σε αποικία χρέους και τον πληθυσμό της σε δουλοπάροικους.

Ας ρίξουμε καταρχήν   μια ματιά (στοιχεία από την εφημερίδα το Έθνος)  στην αγορά εργασίας:

Στο ανατολικό άκρο της Ευρώπης

Η απειληθείσα κατάρρευση της κυβέρνησης στην Πορτογαλία, λίγες μόνο ημέρες μετά τον κλονισμό και τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης στην Ελλάδα, δείχνει ότι η έξοδος από την κρίση απέχει πολύ ακόμη στην ευρωζώνη. Και οι δύο λαοί έχουν υπομείνει καρτερικά πολλές θυσίες επί μια τριετία, η Ελλάδα μάλιστα κατέχει το πανευρωπαϊκό μαύρο ρεκόρ στην ανεργία και την ύφεση. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, και οι δύο χώρες θα βγουν από τη δανειακή ομπρέλα του Μνημονίου, αλλά δεν είναι διόλου βέβαιο ότι θα μπορούν να δανειστούν από τις αγορές. Ισως χρειαστεί ένα νέο πρόγραμμα, εκ νέου αναδιάρθρωση χρέους, νέα χρηματοδότηση με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Η δοκιμασία θα συνεχιστεί.

Και όμως, οι πολίτες έχουν υπομείνει πολλά. Σε προχθεσινή έκθεσή της, η Eurobank αναφέρει ότι η δημοσιονομική προσαρμογή που πέτυχε η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη που έχει πετύχει ποτέ χώρα του ΟΟΣΑ σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο. Στην έκθεση επισημαίνεται όμως και η παρενέργεια της κολοσσιαίας προσαρμογής: η ανεργία απειλεί την κοινωνική συνοχή, καταστρέφεται φυσικό και ανθρώπινο κεφάλαιο.

Η διάσωση πέτυχε

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν δύο κόσμοι, που κινούνται παράλληλα και ασύμπτωτα. Ο ένας κόσμος είναι αυτός στον οποίο κινείται η κυβέρνηση και αναμεταδίδουν τα μαζικά μέσα· ένας κόσμος όπου η μόνη ένδειξη ζωτικότητας είναι η διαπραγμάτευση με την τρόικα για την επόμενη δόση και τις προαπαιτούμενες δράσεις. Πρόκειται περί παντομίμας διαπραγμάτευσης: βάσει της τριετούς εμπειρίας, όλες οι διαπραγματεύσεις καταλήγουν με επιβολή των όρων της τρόικας. Παρενθέτως, η τρόικα μπορεί να αλλάξει ρότα και να ερμηνεύσει διαφορετικά όσα είχε επιβάλει αρχικά. Η κυβέρνηση ωστόσο θα δείξει εντόνως ότι ανθίσταται, ότι επιχειρεί να αντιπαραθέσει ισοδύναμα μέτρα, ότι παλεύει, θα εμπεδώσουμε όλη την επιχειρηματολογία της τρόικας, θα δοθούν αριθμοί διαστελλόμενοι και συστελλόμενοι κατά το δοκούν, τα συγκυβερνώντα κόμματα θα τουφεκάνε σε γραμμές Μαζινό, υπουργοί θα υποσκάπτονται και θα ταπεινώνονται, και εντέλει όλες οι απαιτήσεις της τρόικας θα ικανοποιηθούν, με ευφημισμούς, μετωνυμίες, και αναλύσεις περί του μικρότερου δυνατού κακού.

Μεταρρυθμίσεις, μειώσεις μισθών δημοσίου και αύξηση ΦΠΑ ζητά το ΔΝΤ από την Ισπανία

Πηγή : newsbomb.gr

ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ !

«Μεταρρυθμίσεις σε όλους του τομείς», μεταξύ των οποίων η αύξηση του ΦΠΑ και η μείωση μισθών δημοσίων υπαλλήλων, ζητά από την Ισπανία το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μετά την ανακοίνωση για παροχή ευρωπαϊκού δανείου στην Ισπανία για τη διάσωση των ισπανικών τραπεζών. Το ΔΝΤ θα έχει ρόλο επιτηρητή σε αυτή τη διαδικασία.