Κέντρο… επιχειρήσεων το Μέγαρο Μαξίμου

Tου Γιώργου Παυλόπουλου

Κοινωνικός Πόλεμος

Επιτελική κυβέρνηση και κράτος, για την διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου και την καταστολή των αντιδράσεων

Η πραγματοποίηση κάποιας ασήμαντης συγκέντρωσης από μερικές δεκάδες κατοίκους ή «κατοίκους» των Εξαρχείων, με αίτημα να καταργηθεί εδώ και τώρα το άσυλο για να σταματήσουν τα «αίσχη» γύρω από το Πολυτεχνείο, θα βρισκόταν, αναμφίβολα, στα πρώτα θέματα των δελτίων ειδήσεων καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών. Την περασμένη Τρίτη, ωστόσο, ούτε τα ιδιωτικά Μέσα ούτε και η (υπαγόμενη πλέον απευθείας στον πρωθυπουργό) ΕΡΤ βρήκαν έστω και ένα λεπτό για να αφιερώσουν στην μαζική και μαχητική πορεία που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, με συμμετοχή χιλιάδων νέων, φοιτητών και εργαζομένων, για την υπεράσπιση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Κοντό αμερικανικό χαλινάρι

Του Δημήτρη Μηλακα

Η ελληνική κυβέρνηση, νωρίτερα απ’ όσο υπολόγιζε, διαπιστώνει ότι το αμερικανικό χαλινάρι το οποίο πρόθυμα φόρεσε είναι ιδιαίτερα κοντό για να της επιτρέψει έστω και το ελάχιστο περιθώριο κινήσεων πέρα απ’ αυτό που επιτρέπει η Ουάσιγκτον.

Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς τη στιγμή που φάνηκε να αποδίδει η προσπάθεια για την αποκατάσταση των ελληνορωσικών σχέσεων με την ανακοίνωση της επίσκεψης Τσίπρα στη Μόσχα, από το αμερικανικό έδαφος εξαπολύθηκαν τα προειδοποιητικά πυρά:

Το πικρό ποτήρι πίνεται μέχρι τέλους

Τα «παιχνίδια πόκερ» δεν σώζουν την κυβέρνηση

Σε οριακό σημείο οι ένοικοι του Μαξίμου, αναζητούν διέξοδο έχοντας στα συρτάρια τους, τις μετρήσεις που δείχνουν γρήγορη και μεγάλη φθορά για την κυβέρνηση. Λογικό, αφού αυτή εισπράττει διαμαρτυρία και αγανάκτηση για την πολιτική της, ενώ είναι απανωτά τα «γκολ» που δέχεται το τελευταίο διάστημα.

Οι κυβερνητικές αντιδράσεις για την απόφαση του ΣτΕ ήταν σπασμωδικές, φανερώνοντας αιφνιδιασμό και έλλειψη ψυχραιμίας. Οι υπαναχωρήσεις και οι αγριάδες εναλλάσσονταν εντός κάθε εικοσιτετραώρου, για να φθάσουμε στην περίφημη πρόταση για τον Πολύδωρα με την οποία γέλασε και ο κάθε πικραμένος. Κι από κει, στις γλαφυρές «κωλοτούμπες», κατά την πρόσφατη σύνοδο των προέδρων της Βουλής.

Μέχρι πρόσφατα, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν ως κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στο εσωτερικό. Έχοντας εύρος συμμαχιών και περιθώριο για κινήσεις και ανοίγματα στο «κεντροαριστερό» πεδίο, φαινόταν ότι θα είχε εύκολο αντίπαλο τον Μητσοτάκη, εκφοβίζοντας με το γνωστό «Ο Κούλης θα είναι χειρότερος».

«Παλατιανός» πρόεδρος δημοκρατίας, μνημονιακός πρωθυπουργός

Του Θέμη Τζήμα

Όταν πριν τη χούντα το σύστημα εξουσίας στη χώρα δομούνταν κυρίως γύρω από το παλάτι, το στρατό και την πρεσβεία των ΗΠΑ- με τις “ευγενικές” χορηγίες βεβαίως των Ελλήνων μεγαλοαστών- υπήρχαν πάντα οι λεγόμενοι “παλατιανοί”, δηλαδή οι πολιτικοί και πολιτειακοί εκείνοι παράγοντες, που ασχέτως κυβέρνησης διασφάλιζαν ότι η πραγματική εξουσία θα συνέχιζε να ασκείται υπέρ του παλατιού και άρα υπέρ του συστήματος εξουσίας.

Σήμερα δεν έχουμε ούτε παλάτι, ούτε στρατό σε ρόλο όπως προ της χούντας. Έχουμε ωστόσο ένα εξίσου σκληρό αν και πολύ πιο σύγχρονο ως προς τις μεθόδους επιβολής του σύστημα εξουσίας, που κυριαρχείται από την ίδια πάνω- κάτω εγχώρια ολιγαρχία και από τους ίδιους- επίσης περίπου- ξένους πάτρωνες. Εξ ου και έχουμε “παλατιανούς” νέου τύπου, δηλαδή πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες που πάνω από το θεσμικό τους ρόλο και την ελληνική δημοκρατία θέτουν τα συμφέροντα της εξουσίας που τους συντηρεί.

Ο δύσκολος και παρατεταμένος τοκετός της νέας διαπλοκής με το Μαξίμου

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Από τα σκάνδαλα του Πώποτα και του Κοσκωτά μέχρι τον Λαυρεντιάδη και τον Κυριακίδη, από τη χρυσή εποχή της φούσκας του Χρηματιστηρίου μέχρι τα σημερινά «κεσάτια» των πάλαι ποτέ κραταιών ομίλων των ΜΜΕ, και από τον ξεχασμένο σήμερα Καλογρίτσα μέχρι την αναζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ για φίλια μέσα, η διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας σφραγίζει τις εξελίξεις. Σήμερα, όμως, η επιτροπεία των τραπεζών από το «κουαρτέτο» των δανειστών κάνει τα πράγματα δύσκολα και το τοπίο ασαφές…

Δεν είναι δα και πολλοί οι βουλευτές ίου ΣΥΡΙΖΑ που σε σχετική πρό(σ)κληση θα απαντήσουν με απόλυτη βεβαιότητα στο ερώτημα «ποιος ήταν ο εκδότης της Πρώτης»; Οι περισσότεροι εξ αυτών αγνοούν όχι απλώς το όνομα του εκδότη, αλλά και την ίδια την ύπαρξη της συγκεκριμένης εφημερίδας. Για όλους αυτούς το όνομα Χρηστός Καλογρίτσας πιθανότατα είναι παντελώς άγνωστο και δεν χτυπάει κανένα καμπανάκι. Και όμως, η ιστορία της εφημερίδας που εξέφραζε -έστω και σε πρώιμο στάδιο- δυνάμεις αλλά και συμφέροντα που βρέθηκαν αργότερα στην κοίτη του Συνασπισμού δεν είναι χρήσιμο να ξεχνιέται… Γιατί όποιος ξεχνά -και οι πολιτικοί όπως και οι δημοσιογράφοι ξεχνούν εύκολα και γρήγορα- είναι βέβαιο ότι θα επαναλάβει με μαθηματική ακρίβεια τα ίδια λάθη.

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η μονταζιέρα μένει…

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Μήπως τελικά στο Μαξίμου υπάρχει όντως μονταζιέρα, και απλώς αλλάζει κάθε φορά ο χειριστής της; Δεν εξηγείται αλλιώς ούτε η ταχύτητα, ούτε η αποτελεσματικότητα με την οποία εξακολουθεί να λειτουργεί η μονταζιέρα των ειδήσεων, ακόμη και μετά την πρόσφατη αλλαγή φρουράς στο Μαξίμου…

Τη μια μέρα ο Πάνος Σκουρλέτης τόλμησε να εκστομίσει ότι η όποια συμφωνία με τους εταίρους οφείλει τουλάχιστον να είναι «υπερασπίσιμη», την άλλη μέρα είδε να οργιάζουν τα (πανομοιότυπα) ρεπορτάζ για το δήθεν υπέρογκο κόστος της ανακαίνισης του γραφείου του. Τη μια μέρα η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξέφρασε τη διαφωνία της με την επιλογή του Λ. Ταγματάρχη στην ΕΡΤ, λίγες μέρες μετά εμβρόντητοι οι παριστάμενοι στη συνεδρίαση του προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, πληροφορήθηκαν από τα μίντια ότι ο Τσίπρας «μάλωσε» τη Ζωή Κωνσταντοπούλου μπροστά τους! Μπορεί ο ίδιος ο Τσίπρας να διέψευσε τις πληροφορίες, όμως αυτό δεν αναιρεί ότι οι δημοσιογράφοι δεν είχαν φανταστεί την «είδηση». Τους είχε μοιραστεί από «πηγές του Μαξίμου».

Το λάθος DNA του περιβάλλοντος Τσίπρα

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Αλλ΄όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κ΄η απόφασίς μας χάνονται
Ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει
κι ολόγυρα απ΄τα τειχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή.

Τρώες
Κ. Π. Καβάφης (1905)

Ήρθε λοιπόν η ταπείνωση. Ύστερα από την αριστοτεχνική αλλά απόλυτα προβλέψιμη χρηματοπιστωτική ασφυξία που επέβαλε η ΕΚΤ με εντολή της Μέρκελ και τη συνεργασία του Στουρνάρα και των μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών, η κυβέρνηση υποτάχθηκε στους δανειστές.

Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες, θα πει κάποιος, και ο Τσίπρας ως άλλος Αρχίλοχος θα ρίξει την ασπίδα του και θα εγκαταλείψει τη μάχη για να συνεχίσει με καλύτερους όρους τον πόλεμο.

Μην ακουμπάτε τον Αλέξη Τσίπρα!

Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου & του Αυγουστίνου Ζενάκου

Οι κριτικές φωνές μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πολλές και η κριτική τους βάσιμη – τόσο για τη μετάλλαξη του κόμματος όσο και για τις υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης από τις προεκλογικές εξαγγελίες. Παρά τη σφοδρότητα των συγκρούσεων, όμως, τίποτε δεν αγγίζει πια τον πρωθυπουργό…

Μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, οι πιέσεις που ασκούν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, τα οποία είχαν ομόθυμα υποστηρίξει τις μνημονιακές κυβερνήσεις κατά την πενταετία της κρίσης, προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διακρίνονται σε δύο τακτικές που λειτουργούν συμπληρωματικά: Από τη μία, εντείνεται η πολεμική ρητορική που υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια παλαιοκομματική Αριστερά -ακόμη και «σταλινική»!-, που στόχο έχει αφενός να κυβερνήσει ανελεύθερα κι αφετέρου να οδηγήσει την Ελλάδα «έξω από την Ευρώπη». Από την άλλη, οικοδομείται το επιχείρημα ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο εκλεκτός του λαού και ότι μπορεί να αποτελέσει καλό ηγέτη, αν «σοβαρευτεί», αν δηλαδή ξεφορτωθεί τα «βαρίδια» του κόμματός του, που τον εμποδίζουν να κάνει «το σωστό», δηλαδή να έρθει σε συμφωνία με τους «εταίρους» και να διασώσει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Ο κόσμος, άλλωστε, λέει αυτό το επιχείρημα, δεν ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισε κυβέρνηση ή μάλλον, καλύτερα, ψήφισε πρωθυπουργό και συγκεκριμένα τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει συνεπώς την αποκλειστική ευθύνη για όλα.

Στη Siemens εργάζεται η σύζυγος του Σταύρου Παπασταύρου

Όπως αποκαλύπτει σήμερα η οικονομική εφημερίδα FM VOICE, η σύζυγος του Σταύρου Παπασταύρου- στενού συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά, επί της πρωθυπουργίας του, το όνομα του οποίου συμπεριλαμβάνεται στην λίστα Lagarde- σύμφωνα…

με την ιταλική Lastamba, – είναι σήμερα επαγγελματικό στέλεχος της SIEMENS

Πολιτικός πολιτισμός

Tου Γιάννη Μακριδάκη

Προσωπικά απόρησα και που τηλεφώνησε το βράδυ των εκλογών στον Τσίπρα για να τον συγχαρεί. Δεν το περίμενα. Απεναντίας, ήμουν βέβαιος ότι δεν θα έχει μούτρα να τον πάρει μετά από τόση απροκάλυπτη ακροδεξιά λάσπη που του είχε ρίξει. Του είπε λοιπόν ότι το επιτάσσει ο πολιτικός πολιτισμός, γι’ αυτό του τηλεφώνησε. Με άλλα λόγια υποκρίνομαι φίλε για να φανώ πολιτισμένος, μη νομίζεις… Τα κάνουν αυτά οι κουτσαβάκηδες.

Την επόμενη μέρα όμως δεν άντεξε το κουτσαβάκι άλλον πολιτισμό και δεν μετέβη να παραδώσει την εξουσία αποδεικνύοντας ότι αποτελεί μία τελείως παρωχημένη για την πολιτισμένη ανθρωπότητα πολιτική προσωπικότητα, η οποία επιβάλλεται να εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή και να μην προσβάλει άλλο τη χώρα μας.

Γαλάζια «επιχείρηση τρόμος»

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η κλεψύδρα αδειάζει επικίνδυνα και η ρητορική του Σαμαρά για «έξοδο από το μνημόνιο» κινδυνεύει με κατάρρευση λόγω του αδιεξόδου που διαμορφώνεται στη διαπραγμάτευση με την τρόικα, η οποία δεν έχει ανακοινώσει ακόμη την ημερομηνία επιστροφής της στην Αθήνα.

Η απόσταση μέχρι το τέλος της αξιολόγησης φαντάζει με… έρημο δίχως όαση, το Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου ενδέχεται να μην έχει θέμα την Ελλάδα, ενώ, όσο διαρκεί το αδιέξοδο στις εκ του μακρόθεν διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών, απομακρύνεται και το ενδεχόμενο εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Μπροστά στο αδιέξοδο αυτό η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και η Ν.Δ. φαίνεται να επιλέγουν τον δρόμο της τρομοκράτησης της κοινωνίας και των βουλευτών. Ας δούμε τα πώς και τα γιατί αυτής της επιχείρησης.

«Επανόρθωση» με… εντολή Σαμαρά

Μετά την καταλυτική παρέμβαση του πρωθυπουργικού γραφείου, που αποκάλεσε «άθλιο» το πρωτοσέλιδο σκίτσο του «Ποντικιού» την Πέμπτη, το σκίτσο άλλαξε και προσαρμόστηκε στην κυβερνητική επιθυμία.

Παραθέτουμε λοιπόν και το αρχικό σκίτσο και το διορθωμένο, ώστε να μπορούν οι αναγνώστες μας να διαπιστώσουν το μέγεθος της μεταμέλειάς μας

Το διορθωμένο σκίτσο:

Το αρχικό σκίτσο: 

πηγή – ποντίκι