Ο επικίνδυνος Μακρόν, λαγός της αυταρχικοποίησης της Ευρώπης

Του Κώστα Χαριρόπουλου

Το κοινοβούλιο της Γαλλίας ψήφισε την Πέμπτη τον περιβόητο νόμο για την “καθολική ασφάλεια”. Ουσιαστικά ένας νόμος πλήρους κάλυψης της αστυνομικής αυθαιρεσίας με την ποινικοποίηση της φωτογράφισης ή βιντεοσκόπησης αστυνομικών εν ώρα καθήκοντος με κακόβουλα κίνητρα. Τα πρόστιμα γι αυτούς που ανεβάζουν βίντεο αστυνομικής βίας θα φτάνουν τις 75.000 ευρώ ενώ οι ποινές μέχρι τα 5 χρόνια φυλάκισης.

Η κυβέρνηση του μεταρρυθμιστή τεχνοκράτη Macron που εκπληρώνει την ατζέντα της Merine Le Pen που πιθανότητα θα είναι η αντίπαλος του στις επόμενες προεδρικές εκλογές, αναφέρει ότι ο νόμος ήταν απαραίτητος για την καλύτερη προστασία της αστυνομίας εν μέσω απειλών και επιθέσεων που δέχεται όλο το τελευταίο διάστημα από το βίαιο περιθώριο αλλά και της αυξανόμενης παρενόχλησης της αστυνομίας από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.  Ένα νομοσχέδιο που κακά τα ψέματα είναι τουλάχιστον ειλικρινές. Γιατί φαίνεται να υποψιάζεται τον πραγματικό ρόλο της αστυνομίας αλλά προφανώς να τον αθωώνει και να τον αφήνει ανεξέλεγκτο.

Με μια παράσταση Μακρόν, δυο τρυγόνια

Γράφει ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς

Kαι ξαφνικά ο Μακρόν σίγησε.

Έκανε τη δουλίτσα του.

Πούλησε την πραμάτεια του και πήγε στον επόμενο!

Κι εκεί δεν χρειάστηκε να στείλει πολεμικά και Ραφάλ.

Με μια «παράσταση» έπιασε …δυο τριγόνια!

Ελλάς – Γαλλία – Επικυριαρχία

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ένα κλασικό μοτίβο κάνει την εμφάνισή του στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης κάθε φορά που η Γαλλία, για δικούς της λόγους, φαίνεται να στηρίζει ορισμένες από τις ελληνικές θέσεις.

Όλοι θυμούνται αίφνης το αεροσκάφος που έφερε τον Καραμανλή από το Παρίσι μετά τη δικτατορία, τον στρατηγό Ντε Γκολ που αποχώρησε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ όπως έκανε και η Ελλάδα μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά και τις στενές σχέσεις του Ανδρέα Παπανδρέου με τον Φρανσουά Μιτεράν. Η «συμμαχία» με τη Γαλλία παρουσιάζεται σαν μια αδιασάλευτη σταθερά της εξωτερικής μας πολιτικής και το Παρίσι σαν από μηχανής θεός, που θα συντρέξει τη χώρα μας στις δύσκολες στιγμές.

Μακρόν, όπως λέμε Total…

Σαν ευρωπαίος «προστάτης» της Κύπρου, της Ελλάδας, γενικότερα της νοτιανατολικής Μεσογείου, εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα ο Γάλλος πρόεδρος Εμ. Μακρόν.

Αυτά τα …«αισθήματα» του ο Μακρόν τα εξέφρασε κατά τη διάρκεια της συνάντησής του, την Πέμπτη, με τον Κύπριο πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη στο Παρίσι. Πρόταξε «την πλήρη αλληλεγγύη της Γαλλίας προς την Κύπρο, αλλά επίσης προς την Ελλάδα, απέναντι στην παραβίαση της κυριαρχίας τους από την Τουρκία»!

Μητσοτάκης-Μακρόν: Ελλάς Γαλλία Πανδημία

του Γρηγόρη Γεροτζιάφα

Η καραντίνα ήταν το πιο απλό μέρος της ιστορίας καθώς είναι κατασταλτικό μέτρο. Το κράτος ξέρει καλά αυτή την τακτική και η δεξιά είναι maître στην εφαρμογή της. Τώρα όμως αρχίζουν τα δύσκολα, καθώς χρειάζεται στρατηγική διαχείρισης κρίσης τόσο στην δημόσια υγεία όσο και στην οικονομία. Αυτή τη φορά δεν υπάρχουν οι τρόικες για να σχεδιάζουν και να κρύβονται από πίσω τους οι πολιτευτές που εφαρμόζουν. Η πανδημία έφερε βαθειά ύφεση στον πυρήνα των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Τα πεπραγμένα της δεξιάς τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία κατά τον τελευταίο μήνα, δείχνουν πλήρη ανεπάρκεια στη διαχείριση των προβλημάτων που πυροδοτήθηκαν από την καραντίνα, καθώς και αποτυχία στον σχεδιασμό της επόμενης φάσης. Επίσης είδαμε οικονομικά σκάνδαλα, διαχειριστικές ανωμαλίες, και σκανδαλώδεις μιντιακές πολιτικές χειραγώγησης τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γαλλία.

Ελλάς-Γαλλία αντιασφαλιστική αντεργατική συμμαχία

Του Δημήτρη Σταμούλη

Η κυβέρνηση της ΝΔ για να θολώσει τα νερά γύρω από το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, μιλά διαρκώς για «αυξήσεις» και «άρση των αδικιών» στις συντάξεις του νόμου Κατρούγκαλου. Ωστόσο, οι άγριες περικοπές που ψήφισε στον προϋπολογισμό ύψους 220 εκατ. ευρώ σε κύριες και επικουρικές συντάξεις για το 2020, ήταν το προοίμιο, για να ακολουθήσει το νομοσχέδιο Βρούτση με το οποίο διατηρούνται τα όρια συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια ή στα 62 χρόνια με 40 χρόνια υπηρεσίας για άντρες και γυναίκες. Επικουρική ασφάλιση και εφάπαξ ενσωματώνονται στον ΕΦΚΑ, ώστε ανενόχλητα να καταργηθούν πλήρως. Βάζουν οριστική ταφόπλακα στην επαναφορά 13ης και 14ης σύνταξης.

Καλωσορίζοντας τις «γαλλικές ναυτικές δυνάμεις» στην Ανατολική Μεσόγειο…

Η συνάντηση του προέδρου της Γαλλίας, Εμ. Μακρόν και του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κυριάκου Μητσοτάκη, παρουσιάζεται από τα φιλικά ΜΜΕ της κυβέρνησης σαν μια επιτυχία, διότι η χώρα έλαβε «στήριξη» απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Η αλήθεια, όμως, είναι (λίγο έως αρκετά…) διαφορετική. Εάν είναι να επιλέξει κανείς τη σημαντικότερη αναφορά του πρωθυπουργού, τότε χρειάζεται να σταθεί στο καλωσόρισμα των γαλλικών πολεμικών πλοίων στην Ανατ. Μεσόγειο σε ρόλο «εγγυητών της ειρήνης»:

«Ο μόνος δρόμος για την επίλυση των διαφορών στην Ανατολική Μεσόγειο είναι το Διεθνές Δίκαιο. Σε αυτόν τον δρόμο εμμένει η Ελλάδα, επιδεικνύοντας αυτοσυγκράτηση αλλά και αποφασιστικότητα να υπερασπιστεί την κυριαρχία της και τα νόμιμα δικαιώματά της. Και στο πλαίσιο αυτό η Αθήνα καλωσορίζει την παρουσία γαλλικών ναυτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, ως εγγυητές της ειρήνης. Και χαίρεται που θα έχει συνεργασία μαζί τους».

Επίδειξη αδιαλλαξίας από Μακρόν

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

«Είμαστε ένας μικρός κρίκος σε μια αλυσίδα διάρκειας 350 χρόνων. Δεν μπορούμε να είμαστε η γενιά που θα θυσιάσει αυτούς που θα ακολουθήσουν». Οι φράσεις αυτές περιλαμβάνονται στην απάντηση προς την κυβέρνηση από τους χορευτές του μπαλέτου του Παρισιού, όταν τους τέθηκε από την γαλλική κυβέρνηση η εξής «συμβιβαστική», όπως χαρακτηρίστηκε, πρόταση: Να διακόψουν την απεργία στην οποία συμμετέχουν ενεργά όχι μόνο μαζί με τους τεχνικούς και τους μουσικούς αλλά επίσης μαζί με τους σιδηροδρομικούς, το νοσηλευτικό προσωπικό κι άλλους εργαζόμενους από δεκάδες κλάδους και οι προτεινόμενες αντι-ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις να μην ισχύσουν για όσους ήδη εργάζονται, αλλά για όσους  προσληφθούν μετά την 1η Ιανουαρίου 2022. Η απάντηση των χορευτών απένανι στην αντι-ασφαλιστική μεταρρύθμιση του Μακρόν και την πρόταση διάσπασης των εργαζομένων κατέληγε σε μια κατηγορηματική άρνηση.

Τα «πυροτεχνήματα» δεν είναι νίκες του λαού

Της Μαρίας Δεναξά

«Αποσύρει το αμφιλεγόμενο μέτρο της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης η κυβέρνηση Μακρόν» είναι οι τίτλοι του «ποδαριού» (και δεν είναι η πρώτη φορά) στον ελληνικό αλλά και σε μερίδα του ξένου τύπου, για το πυροτέχνημα του Γάλλου πρωθυπουργού Εντουάρ Φιλίπ, ο οποίος την 36 ημέρα των μεγάλων κινητοποιήσεων κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης που έχουν παραλύσει τη Γαλλία, ανακοίνωσε πως παίρνει πίσω το μέτρο που δίνει κίνητρα στους Γάλλους να εργαστούν έως την ηλικία των 64 ετών.

Επί της ουσίας ο Μακρόν δεν παίρνει τίποτα πίσω. Η πρωθυπουργική ανακοίνωση είναι ένα από τα όπλα της στρατηγικής του διαίρει και βασίλευε των σημερινών κυβερνήσεων, στην προσπάθεια τους να θέσουν σε εφαρμογή υπαγορευμένες σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές.

Ο Μακρόν και η εξουσία στην υπηρεσία του νεοφιλελευθερισμού

Μετάφραση/Επιμέλεια: Δημήτρης Μακκός
Πηγή: Simon Blin – Libération.fr

Στο τελευταίο του βιβλίο ο Γάλλος δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ του Mediapart, Ρομαρίκ Γκοντάν, διατείνεται πως η συστηματική καταστολή στους δρόμους της κυβέρνησης Μακρόν έχει άμεση σχέση με το αυταρχικό του οικονομικού προγράμματός της. Πρόκειται για ένα είδος διακυβέρνησης κατά το οποίο οι ελευθερίες του κεφαλαίου πολλές φορές υπερισχύουν έναντι όλων των άλλων ελευθεριών. Η αποτυχία του Μακρόν να αποκτήσουν οι μεταρρυθμίσεις του ευρεία κοινωνική στήριξη τα τελευταία χρόνια μοιάζει δεδομένη. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει απαραίτητα και τη μη εφαρμογή τους με μια κρατική επίδειξη ισχύος χωρίς προηγούμενο στη σύγχρονη Γαλλία.

Η χώρα του μακρονικού ολοκληρωτισμού

Του Ερρίκου Φινάλη

Αδιαφορία της μεγάλης πλειοψηφίας για τις επερχόμενες ευρωεκλογές

Το κόμμα LaREM του Γάλλου προέδρου Μακρόν και το MoDem του συμμάχου του Μπαϊρού έδωσαν στη δημοσιότητα αυτήν την εβδομάδα τα πρώτα 30 ονόματα της κοινής λίστας με την οποία θα συμμετέχουν στις επικείμενες ευρωεκλογές: «Με αυτές τις αξιόπιστες προσωπικότητες θα φέρουμε εις πέρας το σχέδιο ανασύστασης και αλλαγής της Ευρώπης», δήλωσε εκπρόσωπος του Γάλλου προέδρου. Από συλλογή προσωπικοτήτων όντως πάει καλά: ακόμη να συνέλθουν οι Γάλλοι Πράσινοι, που ξαφνικά είδαν τον ευρωβουλευτή τους Πασκάλ Ντιράν στο ευρωψηφοδέλτιο του Μακρόν. Από πρόγραμμα, όμως, τίποτα – πέρα από τις γενικολογίες περί νέας πνοής για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτός είναι ο «σύγχρονος» τρόπος άσκησης πολιτικής, με ονόματα-φίρμες και συνθήματα, δίχως έστω βασικές συγκεκριμένες προτάσεις. Και δεν αποτελεί αποκλειστικότητα του Μακρόν: τον εφαρμόζουν άπαντες. Ή σχεδόν: παραδόξως, σε αυτές τις ευρωεκλογές οι μοναδικές δυνάμεις που παρουσιάζουν ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα για την Ευρώπη που θέλουν είναι οι λεγόμενες ευρωσκεπτικιστικές, από τον Εθνικό Συναγερμό της Λεπέν ως την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν.

Μακρόν… ηγόραζον

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ο τρόπος με τον οποίο ο Πρόεδρος της Γαλλίας αντιμετωπίζει τον κόσμο – ο οποίος έχει βγει εδώ και μήνες στους δρόμους διότι, αν και έχει εργασία, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα – είναι το γνωστό οπλοστάσιο της (κάθε) εξουσίας: ξύλο, απαγορεύσεις συγκεντρώσεων, στρατός στους δρόμους. Ο «τρόπος» του Μακρόν και οι βαθύτερες αντιλήψεις του Γάλλου Προέδρου για την αντιμετώπιση της οργής που προκαλεί η διακυβέρνησή του συνοψίστηκαν από την ίδιο σε μια δήλωσή του για τον σοβαρό τραυματισμό μιας ηλικιωμένης διαδηλώτριας, στην οποία ευχήθηκε «να βγει σοφότερη»!

Είναι σπάνια – και γι’ αυτό ενδιαφέρουσα – μια τόσο απροκάλυπτη επίδειξη υπεροψίας από κάποιον κορυφαίο φορέα εξουσίας. Ωστόσο η υπεροψία, η αμετροέπεια και το θράσος που αποτυπώνονται στη δήλωση Μακρόν απλώς περιγράφουν την (α)πολιτική καταγωγή του, την αγοραία λογική του και την κυβερνητική του πρόταση. Με άλλα λόγια περιγράφουν τον τεχνοκράτη, τον άνθρωπο της αγοράς, τον ορθολογιστή που πλασαρίστηκε ως πολιτικό «προϊόν» κατάλληλο να βάλει τάξη, να δημιουργήσει ανάχωμα στον φασισμό και να πυροδοτήσει το όραμα για ένα καλύτερο ευρωπαϊκό μέλλον…

Πέφτουν οι μάσκες στο Ορμπανιστάν της ΕΕ

Σχέδιο Μακρόν για περαιτέρω περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών και κοινωνικών κατακτήσεων, ένταση της καταστολής και στρατιωτικοποίηση, ενόψει και των κρίσιμων ευρωεκλογών του Μαΐου.

Ο Μακρόν ντύθηκε χωροφύλακας της ΕΕ

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Οι θέσεις του βρίσκουν σύμφωνη την πολιτική ελίτ της Ευρώπης – από τον Τσίπρα ως τον Μητσοτάκη και τον… Όρμπαν

Είναι ο Μακρόν της άγριας αστυνομικής καταστολήςη οποία έχει προκαλέσει θανάτους, τον σοβαρότατο τραυματισμό περισσότερων από 100 ανθρώπων και τη μόνιμη αναπηρία τουλάχιστον 14. Είναι αυτός που έφερε στη βουλή διάταγμα το οποίο νομιμοποιεί την αντιμετώπιση των διαδηλωτών ως χούλιγκαν, ενώ ενσωμάτωσε στο συνταγματικό πλαίσιο της Γαλλίας τις βασικές διατάξεις της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, που είχε θεσπιστεί με αφορμή τις ρομοκρατικές επιθέσεις. Είναι ο πρόεδρος ο οποίος έχει υποσχεθεί στους εργοδότες ότι θα φέρει τα πάνω-κάτω στην αγορά εργασίας, επιβάλλοντας την πλήρη ευελιξία και προσφέροντάς τους γενναίες φοροαπαλλαγές. Είναι ο ίδιος που δεν χάνει ευκαιρία να στείλει αεροπλάνα να βομβαρδίσουν και στρατιώτες να επέμβουν στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή – αλλά και αυτός ο οποίος ασκεί έντονες πιέσεις στην ΕΕ να μην θέσει περιορισμούς στις πωλήσεις όπλων προς το εγκληματικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, γιατί είναι πολλά τα λεφτά για τις πολεμικές βιομηχανίες και δεν πρέπει να χαθούν.

O Μακρόν χτίζει ένα απολυταχικό κράτος στο όνομα του «αντισημιτισμού»

Μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο σαφές ότι οι εκστρατείες της γαλλικής κυβέρνησης κατά του αντισημιτισμού είναι μόνο μια βιτρίνα μιας κατά τα άλλα ακραία συντηρητικής ατζέντας, σε συνεργασία με ακροδεξιές δυνάμεις, που θα αναπτύξει την ισχύ της αστυνομίας και θα καταστείλει την αριστερή αντιπολίτευση στο εσωτερικό της εργατικής τάξης.

Το βράδυ της Τετάρτης ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν μίλησε στο 34ο ετήσιο δείπνο  Συμβουλίου των εβραϊκών οργανώσεων στο Παρίσι.

Αντανακλώντας απόψεις της άκρας δεξιάς, ο λόγος του Μακρόν συνέδεσε τον αντισημιτισμό κατά κύριο λόγο με τους μουσουλμάνους, καθώς και με τα αριστερά και αντικαπιταλιστικά τμήματα της εργατικής τάξης.

Το αντιδραστικό συνεχές της αστικής εξουσίας, από τον Τραμπ ως τη Μέρκελ και τον Μακρόν

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Όσο κι αν οι «κοσμοπολίτες» της Ευρώπης κατηγορούν τον Τραμπ και τους συνοδοιπόρους του για προστατευτισμό, επιθετικότητα στην εξωτερική πολιτική και αυταρχισμό στο εσωτερικό, στην πράξη ακολουθούν την ίδια πολιτική, υπηρετώντας την –ζωτικής σημασίας για το κεφάλαιο– προσπάθεια για την εδραίωση της αστικής εξουσίας και της βάρβαρης εκμετάλλευσης των λαών.

Ο Κακός Λύκος και η Κοκκινοσκουφίτσα

Ο Τραμπ παρουσιάζεται ως ο κακός λύκος του καπιταλισμού. Είναι αυτός που δεν σέβεται συμφωνίες και συμμαχίες, δεν τηρεί το σαβουάρ βιβρ στις επαφές του με τους υπόλοιπους, τα λέει χύμα και τσουβαλάτα ως γνήσιος «λαϊκιστής», προτάσσει το «εγώ» της Αμερικής έναντι του «εμείς» της Δύσης. Με βάση όλα τα παραπάνω, απειλεί να κατεδαφίσει την παραδοσιακή τάξη πραγμάτων και γι’ αυτό έχει χαρακτηριστεί ως κίνδυνος-θάνατος από πολλούς εταίρους του.

Προληπτική καταστολή επί Μακρόν, οι ελευθερίες στο γύψο της ΕΕ

Του Θέμη Λιανού

Βαριά αντιδημοκρατικός ο νόμος για την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων που ψήφισε η γαλλική βουλή

Χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους εδώ και μήνες, σκληρή καταστολή με εκατοντάδες τραυματίες διαδηλωτές, η δημοτικότητα ενός προέδρου στα τάρταρα. Τα γεγονότα αυτά δεν αναφέρονται ωστόσο στη «δικτατορία» της Βενεζουέλας, αλλά στην Γαλλία, την δεύτερη ισχυρότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου αυτή την εβδομάδα πέρασε με ευρεία πλειοψηφία από την γαλλική Εθνοσυνέλευση, νομοσχέδιο με στόχο την καταστολή του κινήματος των «κίτρινων γιλέκων». Η αντοχή που δείχνει το εν λόγω κίνημα φαίνεται πώς ενοχλεί πολύ την γαλλική αστική τάξη και το «πουλέν» της, καθώς δεν υποχωρεί ούτε με την μέχρι τώρα σκληρή καταστολή από την εκεί αστυνομία, ούτε και από την προσπάθεια ενσωμάτωσης που προσπάθησε ο Μακρόν με την ικανοποίηση αιτημάτων των «κίτρινων γιλέκων».

Το τείχος γέμισε ρωγμές,ώρα να το γκρεμίσουμε!

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Πληθαίνουν και οξύνονται τα κρισιακά φαινόμενα στην καπιταλιστική οικονομία και το οικοδόμημα της αστικής πολιτική

Η αντιδραστική στροφή των «πάνω» δεν βρίσκει απέναντί της το αντίπαλο δέος

Θα ήταν, αναμφίβολα, το καλύτερο δώρο εάν το βράδυ της Πρωτοχρονιάς οι ήχοι που προκαλουν οι τριγμοί στην πυραμίδα του παγκόσμιου καπιταλισμού και οι ιαχές των εξεγερμένων κάλυπταν το ευκαιριακό πανηγύρι, τις τυπικές ευχές, τους κρότους και τη φευγαλέα λάμψη των πυροτεχνημάτων – όπως, με μία έννοια, συνέβη πριν από 60 χρόνια, με την θριαμβευτική είσοδο των επαναστατών στην Αβάνα. Κάτι τέτοιο, βεβαίως, είναι απίθανο να συμβεί φέτος. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως οι τριγμοί δεν υπάρχουν και δεν δυναμώνουν, καθώς οι ρωγμές διευρύνονται και οι αντοχές του συστήματος δοκιμάζονται.

Πόσο νεοφιλελεύθερος είναι τελικά ο Μακρόν;

Του Διονύση Ελευθεράτου

Εσχάτως ασχολείται συστηματικά – και σχεδόν υστερικά – με τον μέγα «κίνδυνο» που απορρέει από τη μετανάστευση. Πάντα όμως βρίσκει χρόνο και αφορμές ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος (στο εξής Α.Α.) να επιστρέφει σε θεματολογία, που θυμίζει κάπως περισσότερο τον «κλασσικό», παλιότερο εαυτό του.

Στις 10 Δεκεμβρίου ερέθισμα του έδωσαν η Γαλλία, τα «κίτρινα γιλέκα» και ο Μακρόν. Κι έγραψε στο Twitter:

«Ανόητοι ισχυρίζονται πως ο Μακρόν απέτυχε επειδή είναι νεοφιλελεύθερος. Ξεχνούν όμως πως υπήρξε ο darling των εχθρών του νεοφιλελευθερισμού, τον οποίο εξέφραζε ο Φιγιόν. Εξ άλλου αποδομήθηκε επειδή η κυβέρνησή του έβαλε κι άλλους φόρους. Ν/Φ και φόροι;».

Μαζεμένα… μαργαριτάρια, μα ενδιαφέροντα. Διότι πιστοποιούν πως οι «φιλελέδες», όταν αμύνονται, πανεύκολα απαρνούνται τους «δικούς τους», αλλά και τη φορολογική – φορομπηχτική διάσταση των «πρακτικών εφαρμογών» που βρίσκουν οι ιδέες τους.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Το τέλος του ειδυλλίου των Γάλλων με τον Μακρόν

Του Κώστα Ράπτη

Περισσότερο καθυστερημένη από όσο έπρεπε, λιγότερο συγκεκριμένη από όσο έπρεπε και, κυρίως, αμετανόητα τεχνοκρατική, αντί για πολιτική. Η απάντηση του Εμανουέλ Μακρόν στο κίνημα των “κίτρινων γιλέκων”, το οποίο συνταράζει την προεδρία του, δεν συνάρπασε τους Γάλλους πολίτες, με αποτέλεσμα το κλίμα να παραμένει βεβαρυμένο.

Μιλώντας την Τρίτη στο εθνικό συμβούλιο για την κλιματική μεταβολή, ο Γάλλος πρόεδρος επέλεξε να παρουσιάσει μια νέα ενεργειακή πολιτική, που όμως είναι λιγότερο φιλόδοξη από αυτήν, λ.χ., του προκατόχου του, Φρανσουά Ολάντ, αλλά ούτε ικανοποιεί το αίτημα των “κίτρινων γιλέκων” για κατάργηση του “πράσινου φόρου” στα καύσιμα, ο οποίος αποτέλεσε και τον πυροδότη της οργής τους.

Ο Μακρόν ετοιμάζεται να τιμήσει τον Τσολάκογλου της Γαλλίας!

Φόρο τιμής στον Φιλίπ Πετέν και στους 7 άλλους στρατάρχες που συμμετείχαν στον  Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα αποδώσει το γαλλικό κράτος το ερχόμενο Σάββατο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την υπογραφή της ανακωχής.  Στην τελετή, που θα γίνει στο στρατιωτικό μουσείο των Invalides (όπου και ο τάφος του Ναπολέοντα), θα παραστούν οι υψηλόβαθμοι Γάλλοι στρατιωτικοί.

Η αναφορά όμως του ονόματος του Φιλίπ Πετέν έφερε αντιδράσεις και λογικά, αφού ο γαλλικός λαός στην πλειονότητά του δεν έχει συνδέσει το όνομα του Πετέν με ανδραγαθήματα αλλά με το ρόλο του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.  Αποκτώντας την πλήρη εξουσία, μετέφερε τον Ιούλιο του 1940 τη γαλλική κυβέρνηση στην πόλη Βισύ (Vichy ) νότια του Παρισίου, στην κατεχόμενη ζώνη από τους ναζί, με τους οποίους συνεργάσθηκε και συνέβαλε στις μαζικές μεταφορές Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων. Με το τέλος του πολέμου καταδικάσθηκε σε θάνατο το 1945 για «indignite nationale» (εθνική προσβολή) ποινή που στη συνέχεια μετατράπηκε σε ισόβια από τον Ντε Γκωλ.

Το Μακρόν χέρι της Γαλλίας στο Κυπριακό

Του Κώστα Μπουγιούκου

Γράμμα από Γαλλία

Ο τζουπιτεριανός πρόεδρος της Γαλλικής δημοκρατίας Ε. Μακρόν ετοιμάζεται να επισκεφτεί την Κύπρο τον Νοέμβριο, ανταποδίδοντας την επίσκεψη του προέδρου Αναστασιάδη πέρσι στο Παρίσι. Αφορμή είναι τα εγκαίνια ενός κτηρίου του πανεπιστημίου σχεδιασμένου από έναν φίλο αρχιτέκτονα του Μακρόν, αλλά οι λόγοι είναι η επικύρωση πολλών διμερών συμφωνιών στο πολιτικό, ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο.

Σε πρώτο πλάνο, αυτό που επιδιώκει η κυπριακή δημοκρατία είναι στήριξη της Γαλλίας στο μονομερές άνοιγμα των διακοινοτικών διαπραγματεύσεων που επιχειρεί, έτσι ώστε να έχει το πάνω χέρι στην όποια μελλοντική λύση του Κυπριακού. Το γεωπολιτικό ενδιαφέρον των Γάλλων στην περιοχή, από την εποχή των σταυροφοριών μέχρι σήμερα, είναι συνεχές και στην τρέχουσα ιστορική καμπή η γαλλική αστική τάξη επιθυμεί μια ποιοτική αναβάθμιση του ρόλου της.

Οι παράδοξες «ανταλλαγές» συμμαχιών

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Το καθεστώς της ενισχυμένης εποπτείας και οι ευρωπαϊκές εξελίξεις προκαλούν αναδιάταξη εγχώριων και διεθνών δυνάμεων στην πόλωση κυβέρνησης-Ν.Δ.

Με το που θα πέσουν τα φώτα της κυβερνητικής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη, θα ανάψουν τα φώτα της Αθήνας. Όπου από Δευτέρα προσγειώνονται τα κλιμάκια του κουαρτέτου, στην πρεμιέρα της ενισχυμένης εποπτείας. Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον όχι τόσο των τεχνικών κλιμακίων, όσο των επικεφαλής των θεσμών που θα έχουν συναντήσεις σε επίπεδο υπουργών Τετάρτη με Παρασκευή. Η αποτίμηση των πρωθυπουργικών εξαγγελιών από τους εκπροσώπους των δανειστών δεν θα είναι κυρίως λογιστική, δηλαδή με κριτήριο τα νούμερα του προϋπολογισμού του 2019, αλλά κυρίως πολιτική. Τους ενδιαφέρει να μην αποπνέουν έναν αέρα αντιστροφής και ριζικής αμφισβήτησης των «μεταρρυθμίσεων» που περιλαμβάνονται στις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις.

Πώς ξεδίνει το δεξί χέρι του Μακρόν

Ο 27χρονος Αλεξάντρ Μπεναλά (στην επάνω φωτογραφία με τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν) ξεκίνησε την καριέρα του ως μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Άρχισε να εργάζεται ως σωματοφύλακας και, μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη γαλλική Δεξιά, έγινε φανατικός υποστηρικτής του Μακρόν – τελικά αναδείχτηκε έτσι σε αναπληρωτή προσωπάρχη της γαλλικής προεδρίας. Αλλά αυτήν την εβδομάδα κατέληξε προφυλακισμένος για βιαιοπραγίες και αντιποίηση αρχής.

“Ça va Manu?” ή η κομπλεξική σοβαροφάνεια των ανύπαρκτων

Από το Πρόβατο όχι Αρνί

–Ça va Manu? Δεν είναι Απρίλης τώρα, ε; Τον Ιούνη σηκώνεις κεφάλι. Τον Ιούνη δεν ανέχεσαι να σε χτυπάν στα αφτιά. Θες και τα κύριε και τα Πρόεδρε και όλα. Τον Ιούνη βγάζεις τις σέλφι που εσύ θες κι επιβάλλεις τις τυπολατρείες στους εθνικούς εορτασμούς που εσύ παραβρίσκεσαι. Ο Ιούνης είναι για να ξανασηκώσεις το ανάστημα που έχασες τους προηγούμενους μήνες. Είναι για να αντιγυρίσεις κόμπλεξ και φόβο μιας κατωτερότητας που καλά την κρύβει η γραμμή Πρόεδρος της Δημοκρατίας-ανύπαρκτος πολιτικός.

Ο Ιούνης δεν είναι ένα τηλέφωνο του Τραμπ. Δεν είναι «απόψε βομβαρδίζουμε». Δεν είναι «φτιάχνουμε ένα ψέμα για τη Συρία, το στηρίζετε, δεν το περνάτε από κοινοβούλια, βομβαρδίζουμε». Ο Ιούνης είναι ακίνδυνος. Δεν περιμένεις να κάνει το διάγγελμα ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, μετά η πρωθυπουργός της Αγγλίας και στο τέλος εσύ. Όχι. Τον Ιούνη είσαι σκληρός, ψυχρός, σχεδόν ατσάλι. Παίρνεις τον αφελή παρορμητισμό ενός έφηβου και τον λιώνεις!