Κορνήλιος Καστοριάδης: Οι ρίζες του μίσους

Της Παναγιώτας Ψυχογιού

Υπάρχουν δύο ψυχικές εκφράσεις του μίσους: το μίσος για τον άλλο και το μίσος για τον εαυτό μας, το οποίο συχνά δεν παρουσιάζεται ως τέτοιο. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι και τα δυο έχουν κοινή ρίζα, την άρνηση της ψυχικής μονάδας να δεχθεί αυτό που για την ίδια είναι ξένο. Η οντολογική αυτή διάρθρωση του ανθρώπου επιβάλλει αξεπέραστους εξαναγκασμούς σε κάθε κοινωνική οργάνωση και σε κάθε πολιτικό πλάνο. Καταδικάζει αμετάκλητα κάθε ιδέα για μία«διαφανή» κοινωνία, κάθε πολιτικό πλάνο που αποσκοπεί στην άμεση οικουμενική συμφιλίωση.

Κατά τη διαδικασία κοινωνικοποίησης, οι δύο διαστάσεις του μίσους χαλιναγωγούνται σε σημαντικό βαθμό, τουλάχιστον όσον αφορά τις πιο δραματικές εκδηλώσεις τους. Εν μέρει αυτό επιτυγχάνεται μέσω του μόνιμου αντιπερισπασμού που ασκείται στην καταστροφική τάση από τους «εποικοδομητικούς» κοινωνικούς σκοπούς – την εκμετάλλευση της φύσης, τον συναγωνισμό διαφόρων ειδών (τις «ειρηνικές» αγωνιστικές δραστηριότητες, όπως ο αθλητισμός, τον οικονομικό ή πολιτικό ανταγωνισμό, κτλ). Όλες αυτές οι διέξοδοι κατευθύνουν ένα μέρος του μίσους και της «διαθέσιμης» καταστροφικής ενέργειας, αλλά όχι το σύνολο τους.

Η βροχή και η ιδεολογία του Μίσους

Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου

Το έδαφος για την ανάπτυξη του φασισμού δεν το καλλιέργησε η οικονομική κρίση.
Οχι.

Το προετοίμασε η περίοδος της ευμάριας των δανεικών, της απληστίας, του εκβλαχισμού, της αναγόρευσης του αμοραλισμού σε αρετή, της ιδεολογίας της αρπαχτής.

Ας τους μισούμε, αρκεί να μας φοβούνται

by To Skouliki Tom

Έντονο προβληματισμό έχει προκαλέσει στο πρωθυπουργικό γραφείο η δημοσκόπηση της Gallup που λέει ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι η 3η πιο μισητή στον κόσμο.

Συγκεκριμένα, το ποσοστό αποδοχής της ελληνικής κυβέρνησης κυμαίνεται στο 14%, ενώ το 91% των πολιτών τη θεωρούν διεφθαρμένη, οπότε καταλαβαίνουμε ότι ένα μεγάλο μέρος όσων ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες ευρωεκλογές, δεν αποδέχονται τη συγκυβέρνηση και τη θεωρούν διεφθαρμένη αλλά παρόλα αυτά την ψήφισαν. Πολύ λογικό αυτό.

Μίσος

Στη Μυτιλήνη, κάποιοι φωτοτύπησαν ιατρική γνωμάτευση νοσοκομείου των Αθηνών για ασθενή που έχει προσβληθεί από τον ιό του AIDS, και πέταξαν τις φωτοτυπίες στους δρόμους. Οι φωτοτυπίες ανέφεραν το όνομα μιας γυναίκας που κατοικεί στο νησί, ο πατέρας της οποίας διαψεύδει πως η κόρη του έχει AIDS, αναφέρει ως υπεύθυνο για την διαπόμπευση έναν πρώην σύντροφό της και προαναγγέλλει μήνυση.

Μετά την διαπόμπευση από την Αστυνομία και τα ΜΜΕ των οροθετικών γυναικών το 2012 -με τη δημοσίευση των ονομάτων τους, των φωτογραφιών τους, των ονομάτων των γονιών τους και τις διευθύνσεις τους-, δεν πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση ότι κάποιος επιλέγει να διαπομπεύσει μια γυναίκα με την «κατηγορία» ότι είναι φορέας του AIDS.

Ας δώσουμε λίγο χώρο

 

Το μίσος και η τυφλότης έχουν πολλούς τρόπους έκφρασης. Κάποιοι είναι φρικτοί, μες στην ωμότητά τους και τη δύναμη που έχουν νας μας υπενθυμίζουν οδυνηρά το θηρίο που ενυπάρχει στον άνθρωπο.

Τέτοια φρικτή έκφραση μίσους είναι, ας πούμε, οι παραδειγματικοί αποκεφαλισμοί που τελούν φονταμενταλιστές με φόντο την έρημο και έναν πυλώνα. Αλλη έκφραση είναι η σιωπηλή βία που υφίσταντα οι ανά την Γη περιθωριοποιημένοι και καταφρονεμένοι, οι τρόφιμοι των γκέτο, οι αιωνίως χαμένοι και άτυχοι της Ιστορίας. Αλλη έκφραση βίας είναι οι άμυαλες τελετουργίες νέων ανθρώπων που παραδίδονται στη λατρεία της κτηνώδους δύναμης και του ολοκληρωτισμού, και εντέλει πέφτουν θύματα αυτής της λατρείας.

Έκλειψη της πολιτικής, οικονομία της δυστυχίας (Neue Sachlichkeit)

Η σύνθλιψη της πολιτικής, η υποβάθμισή της σε παρακολούθημα μιας ιδιοτελούς οικονομικής ορθοδοξίας, ποτίζει κάθε χαραμάδα της ελληνικής πραγματικότητας σήμερα. Πήρε χρόνια να φθαρεί εντελώς, να φτάσει στο ερείπιο που κατοικούμε τώρα, και η κατεδάφιση συνετελείτο πανευρωπαϊκά και διεθνώς, όχι μόνο στην βαλκανική απόφυση των μασκαράδων που υπεδύοντο τις ιδιοπροσωπείες.

Μίσος φτωχικό

Την προηγούμενη εβδομάδα συνέβη ένα περιστατικό τραγικό που συμπυκνώνει όλη την λογική αυτού του συστήματος και όσων πρόθυμων να συνεργαστούν μαζί του. Ένας 19-χρονος βρήκε τον θάνατο μετά από διαπληκτισμό με τον ελεγκτή ενός τρόλεϊ, επειδή δεν είχε βγάλει εισιτήριο. Δεν θα αναφερθώ παραπάνω αφού όλοι λίγο-πολύ μάθατε γι’ αυτό. Ωστόσο ό,τι κι αν αποφανθεί η δικαιοσύνη, είναι μια δολοφονία.

Αυτή η λογική καθρεπτίζεται και στους φυλακισμένους της Αμυγδαλέζας και της Κορίνθου. Άνθρωποι που δεν έκαναν κανένα αδίκημα, απλά έτυχε να γεννηθούν σε άλλη χώρα και να ζητήσουν αυτό που θέλουμε όλοι: Καλύτερη ζωή. Αυτό είναι το “έγκλημά” τους.

Φράουλες παντού

Την προώθηση των ρατσιστικών και εγκληματικών πρακτικών του συνεχίζει το ελληνικό κράτος και οι χιλιάδες φασίστες του που βρήκαν πρόσφορο έδαφος να βγάλουν απ’ τις ντουλάπες τους τούς σκελετούς του μίσους που τόσο καλά νόμιζαν πως έκρυβαν όλα αυτά τα χρόνια.

Λίγες, μόλις, μέρες μετά την αναλυτική και άκρως δυσφημιστική έκθεση του Ευρωπαίου Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης περί “δημοκρατίας”, εργάτες εκτελούνται εν ψυχρώ στην Μανωλάδα.

Έγκλημα τους ήταν η απαίτηση των δεδουλευμένων έξι μηνών που, σύμφωνα με σημερινά δημοσιεύματα, δεν ξεπερνούσαν τα 4 με 5 ευρώ την ημέρα. Μεροκάματο που ο αγώνας για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας αποτελεί ήδη το πρότυπο της νέας ελληνικής επιχειρηματικότητας.