“Εισβολείς”

Του Ζαχαρία Κοτσύφη

“Εισβολείς”, το αγαπημένο σλόγκαν των κάθε λογής ακροδεξιών, ρατσιστών, ξενοφοβικών και φασιστών. Από τους αντισημίτες του παρελθόντος που θεωρούσαν τους Εβραίους μιάσματα και εισβολείς^[1] , μέχρι τους σύγχρονους ρατσιστές που νιώθουν να απειλούνται από τους μουσουλμάνους εισβολείς, η λέξη αυτή φαίνεται να αντέχει μέσα στα χρόνια.

Σε πρόσφατη δήλωσή του σχετικά με τη μεταναστευτική πολιτική του Ισραήλ, το οποίο σχεδιάζει μαζικές απελάσεις αλλά και φυλακίσεις μεταναστών που προέρχονται από χώρες της υποσαχάριας Αφρικής συγκεκριμένα από Σουδάν και Ερυθραία και αναφερόμενο στους μετανάστες, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ και ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος Λικούντ, χρησιμοποίησε τον χαρακτηρισμό “εισβολείς”^[2]. Σε μια επόμενη δήλωση που έκανε έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει, συγκεκριμένα τους αφρικανούς μετανάστες, ως “χειρότερη απειλή και από τους τζιχαντιστές”^[3]. Είναι ο ίδιος που πριν από λίγους μήνες, σε μια περιοδεία σε χώρες της  Αφρικής έλεγε με θράσος “ I love Africa”^[4]. Προφανώς αυτό που αγαπάει, είναι ο ορυκτός πλούτος που θα εξορύξουν ισραηλινές εταιρείες, και οι κυβερνήσεις που του δίνουν τις αντίστοιχες ευλογίες. Τα παραπάνω όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τη στάση που έχει κρατήσει το Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους εδώ και δεκαετίες.

Advertisements

Έχουμε δημοκρατία όχι σουλτανάτο

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Εξέπληξε ο πρωθυπουργός αποκαλώντας τον Ερντογάν σουλτάνο. Τι δηλαδή; Εννοεί ότι η δημοκρατία μας είναι ανώτερη και θα τον κατατροπώσει; Ίσως έχει παιγνιώδη διάθεση ο πρωθυπουργός. Ίσως ελπίζει κι αυτός στο «ξανθό γένος», στον Πούτιν, ότι με την παρέμβασή του θα κάνουν Πάσχα σπίτι τους οι δυο Έλληνες όμηροι του Ερντογάν. Μακάρι να είναι ελεύθεροι την ώρα που διαβάζουμε αυτές τις γραμμές. Ίσως ελπίζει πως η διαβεβαίωση του Αμερικανού πρεσβευτή Πάιατ ότι η Ελλάδα είναι πολύτιμη σύμμαχος θα κάνει το θαύμα της. Μακάρι, ξαναλέμε. Αλλά τη δημοκρατία που ο ίδιος έχει τσαλαπατήσει δυο φορές, στο δημοψήφισμα και στα συλλαλητήρια, τι την ανακάτεψε; Δεν πολεμάνε τα πολιτεύματα, ούτε νικάνε πάντα οι δημοκρατίες, ιδίως αν έχουν μείνει άοπλες, χαρά του κάθε απειλητικού γείτονα και θρίαμβος του κάθε εγχώριου εθνομηδενιστή.

Σε κάθε περίπτωση, δεν είμαστε ενάντιοι στον Ερντογάν επειδή είναι σουλτάνος. Άσε που οι σουλτάνοι, δεν μπαίνουν σε διαδικασία εκλογών για να πρέπει να παραδεχτούν μετά ότι οι μισοί δεν τους θέλουν. Καλύτερα πάντως από τους εν Αθήναις που ούτε να ονειρευτούν δεν μπορούν τέτοια ποσοστά. Είμαστε εναντίον του Ερντογάν επειδή μας απειλεί καθημερινά και ξεδιάντροπα.

Ο πανταχόθεν αμφισβητούμενος Τραμπ αντεπιτίθεται

Tου Ερρίκου Φινάλη

 

H διακήρυξη του Τραμπ ότι αναγνωρίζει ως πρωτεύουσα του ισραηλινού κράτους την Ιερουσαλήμ εισάγει τη Μέση Ανατολή, αλλά και τη διεθνή αντιπαράθεση μεγάλων και περιφερειακών δυνάμεων, σε μια νέα και ακόμη πιο επικίνδυνη φάση. Είναι φυσικά δύσκολο να προβλεφθούν οι επικείμενες αντιδράσεις των διαφόρων χωρών και λαών που επηρεάζονται άμεσα ή έμμεσα από την πρόκληση του Τραμπ, ο οποίος επιχειρεί με τέτοιου είδους τυχοδιωκτισμούς να διαφύγει από τις πιέσεις που του ασκούνται εντός και εκτός ΗΠΑ. Αλλά είναι ταυτόχρονα σίγουρο ότι αυξάνεται η πιθανότητα η Μέση Ανατολή να περάσει, από τις συρράξεις δι’ αντιπροσώπων, σε μια απευθείας σύγκρουση μεταξύ περιφερειακών δυνάμεων. Εάν μάλιστα αυτό οδηγήσει και σε άμεση εμπλοκή των «μεγάλων», ο κίνδυνος πολέμου θα ξεφύγει από τα όρια της πολύπαθης Μέσης Ανατολής.

Διακηρύττοντας ότι πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι η κατεχόμενη Ιερουσαλήμ, ο Τραμπ υλοποίησε μία ακόμη (την πιο προκλητική) από τις υποσχέσεις που είχε δώσει προεκλογικά στους πολεμοχαρείς υποστηρικτές και χρηματοδότες του – με πρώτους τους φανατικούς δισεκατομμυριούχους υποστηρικτές του δόγματος «Πρώτα το Ισραήλ»*. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια μεμονωμένη εξέλιξη ούτε για καπρίτσιο του Αμερικανού προέδρου. Είναι μια ενέργεια που δεν θα προσπεραστεί γρήγορα από άλλες εξελίξεις, ούτε θα θαμπώσει με τον καιρό.

Το φάντασμα της αποικιοκρατίας

Του Ζαχαρία Κοτσύφη

Η αποικιοκρατία αναβιώνει με διάφορες μορφές. Πρέπει να έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο ότι δεν είναι μόνο η κατάκτηση ενός εδάφους αυτό που καθιστά την αποικιοκρατία σύστημα καταπίεσης και επιβολής, αλλά και ο λόγος που παράγεται μέσα από αυτήν. Ο λόγος του κατακτητή που δημιουργεί διαστρεβλωμένες εικόνες για τους λαούς και τις κουλτούρες τους.

Για παράδειγμα, μιλάνε για το Ισλάμ όλοι εκείνοι που δεν έχουν καμία βιωματική σχέση με την ίδια την θρησκεία η ακόμα και με ανθρώπους που πιστεύουν στο Ισλάμ^[1]. Το οποιοδήποτε συμπέρασμα είναι προϊόν επιβολής των ΜΜΕ που ανέκαθεν αντιμετώπιζαν τον μουσουλμάνο μέσα από μια οριενταλιστική οπτική. Πρόκειται για μια διαμορφωμένη εδώ και αιώνες αντίληψη για τον “Άλλο” η οποία συνεχίζει να αναπαράγεται μέσα από την επιλεκτική ειδησεογραφία, όπου η αξία της ανθρώπινης ζωής αλλάζει σημασία – βαρύτητα από ήπειρο σε ήπειρο ή από χώρα σε χώρα. Πόσοι από εμάς γίναμε μάρτυρες τρομολαγνικών ειδήσεων αμέσως μετά από μια τρομοκρατική επίθεση σε ευρωπαϊκές πόλεις; Από την άλλη οι εβδομαδιαίες βομβιστικές επιθέσεις σε πόλεις του Ιράκ ή του Αφγανιστάν, σε πόλεις της Σομαλίας ή της Κένυα, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Όσο χιλιοειπωμένο και αν είναι αυτό το επιχείρημα δεν παύει να έχει τη σημασία του από τη στιγμή που τα περισσότερα θύματα αυτής της κατά τα άλλα “ισλαμικής τρομοκρατίας” είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους, μουσουλμάνοι.

Σαουδική Αραβία: Η οικονομική βάση ενός σιωπηρού πραξικοπήματος

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Κορυφή του παγόβουνου βαθύτερων και σαρωτικών αλλαγών ήταν οι συλλήψεις για διαφθορά 4 υπουργών και δεκάδων άλλων αξιωματούχων, μεταξύ των οποίων και των ιδιοκτητών τριών ημι-ανεξάρτητων τηλεοπτικών σταθμών, που συγκλόνισαν το σαουδαραβικό βασίλειο και όχι μόνο.

Το ειδικό βάρος της Σαουδικής Αραβίας στην παγκόσμια οικονομία ως ο μεγαλύτερος εξαγωγέας αργού πετρελαίου και στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ στον αραβικό κόσμο ανέκαθεν προσέδιδε στις εξελίξεις στο εσωτερικό του Ριάντ διεθνή σημασία.

Οι αντισημίτες που δημιούργησαν το Ισραήλ

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ενας αντισημίτης που προωθούσε τη δημιουργία εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, ένας Εβραίος που προσπαθούσε να τον αποτρέψει και ο «γυναικάς» προπάππος της ηθοποιού Ελενα Μπόναμ Κάρτερ καθόρισαν την Ιστορία της Μέσης Ανατολής πριν από 100 χρόνια. Οπως θα γράψει αργότερα η Αρουντάτι Ρόι, «ήταν το αιματοβαμμένο δώρο της Βρετανίας στον σύγχρονο κόσμο»

Με τον Εντουάρντ Σαΐντ συμφωνούσαμε ότι το έτος 1917 καθόρισε τον 20ό αιώνα. Εγώ το απέδιδα στη Ρωσική Επανάσταση, ενώ αυτός στη διακήρυξη του Μπαλφούρ

Ταρίκ Αλί

Στις 2 Νοεμβρίου, καθώς συμπληρώνονταν 100 χρόνια από τη διακήρυξη του Μπαλφούρ (το κείμενο των 67 λέξεων με το οποίο η βρετανική αυτοκρατορία έδωσε το πράσινο φως για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ), η εφημερίδα «Haaretz» παρουσίασε μια πικάντικη αν και προκλητικά ανιστόρητη εκδοχή των γεγονότων. Ισως τίποτα να μην είχε συμβεί, άφηνε να εννοηθεί η εφημερίδα, εάν ο Χέρμπερτ Χένρι Ασκουιθ, ο πρωθυπουργός με τον οποίο η Βρετανία εισήλθε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (και συμπτωματικά προπάππος της ηθοποιού Ελενα Μπόναμ Κάρτερ) μπορούσε να κρατήσει κλειστά τα κουμπιά του παντελονιού του.

Νέες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στη Μέση Ανατολή

Του Αλέκου Αναγνωστάκη

Στον 21ο αιώνα στα «ευρασιατικά Βαλκάνια» (Λίβανος, Παλαιστίνη, Συρία, Ιράν, Ιράκ), στην περιοχή του Κόλπου και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, μια περιοχή-εθνοτικό μωσαϊκό, εμπλέκονται άμεσα δύο βασικοί άξονες: Από τη μία ο ευρωατλαντικός, με διακριτά συμφέροντα κυρίως μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας και με διακριτά ενεργό συμμετοχή πρωτίστως της Γαλλίας αλλά και Γερμανίας. Από την άλλη, ο άξονας Ρωσίας-Κίνας-Συρίας-Λιβάνου-Ιράν, με υπαρκτές αντιθέσεις στο εσωτερικό του.

Πυριτιδαποθήκη

Μιλάμε για μια περιοχή στην οποία, μόνο τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχουμε δύο εισβολές των ΗΠΑ, την καταστροφή δυο χωρών –του Ιράκ και της Συρίας– και τον διαρκή αγώνα των Παλαιστινίων. Στη διαπάλη που διεξάγεται όλα γίνονται και όλα επιτρέπονται. Κράτη, πολυεθνικά μονοπώλια, ομάδες επιχειρήσεων και επιχειρηματιών, σύμμαχοι, «φίλοι» και συνεργάτες από τη μια μέρα στην άλλη ονομάζονται εχθροί και τρομοκράτες –και αντιστρόφως– σε ένα σκληρό παιχνίδι χωρίς τέλος. Ο αιώνιος νόμος του καπιταλισμού, ο ανταγωνισμός και η ταξική πάλη, δρα –καθοριστικά πολλές φορές– στο εσωτερικό των διάφορων μερίδων της αστικής τάξης, σε διαφορετικούς μονοπωλιακούς κλάδους ή στο εσωτερικό του ίδιου κλάδου, εξίσου σκληρά ή και σκληρότερα από ό,τι ανάμεσα σε διαφορετικές τάξεις.

Αποκάλυψη σχεδίων το ταξίδι Τραμπ στη γειτονιά μας

Του Σπύρου Παναγιώτου

Πυκνώνουν τα σύννεφα πολέμου – Επιστροφή στην εποχή Μπους

Ο Ντόναλντ Τραμπ επέλεξε για το πρώτο ταξίδι του την ανατιναγμένη Αν. Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Όχι τυχαία, πρώτος σταθμός ήταν η Σαουδική Αραβία και η κοινή συνάντηση με ηγέτες και εκπροσώπους των καθεστώτων του Κόλπου. Ακολούθησε το Ισραήλ και οι Βρυξέλλες, όπου πραγματοποιήθηκε συνάντηση Κορυφής των χωρών μελών του ΝΑΤΟ και θα ακολουθήσει η Σικελία όπου θα πραγματοποιηθεί η συνάντηση των G7.

Ο κύκλος αυτών των επισκέψεων πραγματοποιείται σε μια στιγμή που δυναμώνουν οι αμφισβητήσεις σε βάρος του με αφορμή τις σχέσεις επιτελών του με Ρώσους αξιωματούχους και συνεχίζονται οι αντιδράσεις και τα δημοσιεύματα που τον κατηγορούν για παροχή διαπιστευμένων πληροφοριών ασφαλείας στο Ρώσο πρέσβη.

Μη κατοικήσιμη η Μέση Ανατολή έως το τέλος του αιώνα λόγω κλιματικής αλλαγής;

Δεν πρόκειται απλά για «ανησυχίες» σχετικά με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά για τα δραματικά συμπεράσματα πολλών επιστημονικών μελετών.

«Μέσα σε αυτόν τον αιώνα, περιοχές του Περσικού Κόλπου θα βρεθούν αντιμέτωπες με μια θανατηφόρα αύξηση της θερμοκρασίας ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με μελέτη μοντέλων υψηλής ανάλυσης του κλίματος», αναφέρει σε έρευνά του το ΜΙΤ.

Στην εν λόγω έρευνα, αναφέρεται πως οι εκτιμήσεις βασίστηκαν στις σημερινές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ωστόσο επισημαίνεται πως η «θανατηφόρα αύξηση της θερμοκρασίας» θα μπορούσε να αποτραπεί αν περιοριστούν οι εκπομπές των αερίων.

Η Δύση μπροστά στη Λερναία Ύδρα, που η ίδια δημιούργησε

του Αλέξανδρου Ζέρβα

Είναι κυνικά ανατριχιαστικός ο τρόπος που έχουν επιλέξει οι ηγέτες της «πολιτισμένης» Δύσης να διαχειρίζονται την επαναλαμβανόμενη φρίκη που βλέπουμε γύρω μας, είτε αυτή λαμβάνει χώρα στα σύνορα των Ευρωπαϊκών κρατών είτε στην καρδιά των πρωτευουσών της Γηραιάς Ηπείρου. Κι η συγκεκριμένη διαδικασία επαναλαμβάνεται τόσο μονότονα, που μοιάζει κάθε φορά νομοτελειακό πως πολύ σύντομα θα δούμε ξανά τέτοιες εικόνες.

Από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν μέχρι τις Βρυξέλλες

Τι είδαμε και τι ακούσαμε λοιπόν μετά το διπλό δολοφονικό χτύπημα στις Βρυξέλλες; Πάνω-κάτω ό,τι είδαμε κι ακούσαμε πριν από μόλις τέσσερις μήνες μετά από τις επιθέσεις στο Παρίσι: οι ευρωπαϊκές πόλεις μετατρέπονται η μια μετά την άλλη σε πόλεις-φαντάσματα, η τρομοϋστερία στα ΜΜΕ χτυπάει «κόκκινο», οι ηγεσίες δηλώνουν αποφασισμένες να πατάξουν την τρομοκρατία, ενώ η απανταχού ακροδεξιά ενισχύεται έτι περαιτέρω υποσχόμενη σταυροφορίες εναντίον των απανταχού ισλαμιστών. Κατά τ’ άλλα, βέβαια, ο ISIS συνεχίζει ουσιαστικά ανενόχλητος το έργο του.

Η εμπόλεμη ειρήνη

Του Απόστολου Αποστολόπουλου

Μεγάλο και επικίνδυνο το παιχνίδι ανακατανομής ισχύος στη Μέση Ανατολή

Απειλές για πόλεμο, ακόμα και πυρηνικό, ακούγονται πλέον συχνά-πυκνά με αφορμή τις απειλές της Τουρκίας ότι θα εισβάλει στο έδαφος της Συρίας, αν οι Κούρδοι κυριεύσουν την πόλη Αζάζ μέσω της οποίας οι Τούρκοι τροφοδοτούν τους Τζιχαντιστές με πολεμοφόδια. Αν υπάρξει τουρκική χερσαία εισβολή μπορεί να φτάσουμε ακόμα και σε πυρηνικό χτύπημα, λένε οι Ρώσοι. Ως τώρα, σε μόλις πέντε μήνες, οι Ρώσοι μετέτρεψαν την επικείμενη κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ σε θριαμβευτική ανάκτηση των χαμένων εδαφών. Και κυρίως δημιούργησαν τις συνθήκες ώστε οι Κούρδοι της Συρίας να απέχουν μόλις ένα βήμα από την ίδρυση αυτόνομου κράτους είτε δίπλα στα σύνορα είτε εντός της Τουρκίας, διαμελίζοντάς την.

Πρόκειται για μια τριπλή αποτυχία: Απότυχε ο σχεδιασμός της Τουρκίας να έχει στα σύνορά της μια Συρία ως κράτος-παρία, υποχείριό της. Απότυχε, γενικότερα, η επιδίωξη του Ερντογάν να ανασυστήσει την επιρροή της Τουρκίας ως δερβέναγα της Μ. Ανατολής. Απότυχε και η επιθυμία των υποστηρικτών της στις ΗΠΑ να καταστήσουν την Τουρκία περιφερειακή δύναμη, ένθετο παίκτη ελέγχου της περιοχής. Οι απειλές του Ερντογάν και της Σαουδικής Αραβίας, για χερσαία επέμβαση στο συριακό έδαφος πάσχουν από την αδυναμία και των δύο χωρών να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία αν εισβάλλουν χωρίς τη συγκατάθεση και την ενεργό υποστήριξη των ΗΠΑ άμεσα ή με τη μορφή Νατοϊκής στήριξης.

Ο εμπρηστικός ρόλος της Τουρκίας σε Αιγαίο και Μ. Ανατολή

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Με άδεια χέρια αναχώρησε από την τουρκική πρωτεύουσα την Κυριακή 10 Ιανουαρίου ο πρώτος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φρανς Τίμερμανς. Σκοπός της επίσκεψης του στην Άγκυρα ήταν να συζητήσει με τις τουρκικές αρχές μέτρα αυστηροποίησης των ελέγχων που πραγματοποιεί η Τουρκία στα θαλάσσια σύνορά της, ώστε να περιοριστούν οι ροές προσφύγων και μεταναστών που εισέρχονται στην Ελλάδα καθημερινά.

Τα μεγέθη εξακολουθούν να προκαλούν ζάλη: Σύμφωνα με υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών τις δύο τελευταίες εβδομάδες περισσότερα από 3.000 άτομα καθημερινά έφταναν στα ελληνικά νησιά. Ενώ, σύμφωνα με μετρήσεις της Frontex, το Δεκέμβριο, πέρασαν στην Ελλάδα 90.000 άτομα, όταν έναν μήνα πριν, το Νοέμβριο είχαν περάσει 100.000, με τη μείωση να αποδίδεται στην επιδείνωση των καιρικών συνθηκών που αποτρέπει τα πιο ευάλωτα άτομα (από άποψη ηλικίας, φύλου, υγείας) να διεκδικήσουν μια «θέση στον ήλιο».

Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Του Μωυσή Λίτση

Προσφυγικό, συνοχή ΕΕ, κινήσεις απόσχισης σε Καταλονία, Σκωτία και Κορσική, όξυνση των περιφερειακών αντιθέσεων στη Μέση Ανατολή και όλα αυτά εν μέσω επίσημων προβλέψεων για επιδείνωση των προοπτικών της παγκόσμιας οικονομίας, είναι μερικές από τις προκλήσεις που μας επιφυλάσσει η νέα χρονιά.

Προσφυγικό: Η ροή προσφύγων από τη Συρία αλλά και άλλες εμπόλεμες(Ιράκ, Αφγανιστάν)  και μη περιοχές θα συνεχιστεί, καθώς το σκηνικό οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κατάρρευσης στην ευρύτερη γειτονιά της Ευρώπης, τη Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή δεν δείχνει να κοπάζει.

Οι προοπτικές ειρήνευσης στη Συρία φαντάζουν ιδιαιτέρως μακρινές καθώς παραμένει κλειδί για τις διεθνείς διαπραγματεύσεις ο ρόλος του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, τον οποίο οι δυτικές δυνάμεις θέλουν να «ξεφορτωθούν» σε αντίθεση με τη Ρωσία που έχει εμπλακεί ενεργά στο πλευρό του, φοβούμενη ότι θα χάσει ένα από τα κυριότερα και σημαντικά της ερείσματα στην περιοχή-η Ρωσία διατηρεί στρατιωτικές βάσεις στη Συρία από την εποχή της ΕΣΣΔ.

Η σκακιέρα της Μέσης Ανατολής

Το βίντεο είναι λίγο παλιό σε σχέση με τα σημερινά, περίπου πριν το καλοκαίρι. Περιγράφει ωστόσο επακριβώς το roleplaying στη Μέση Ανατολή από καταβολής “Δύσης”.

Ρεμπελίσκος

Τι ισχύει με τις μεταναστευτικές ροές προς Ελλάδα

Γράφημα 1. Ροή μεταναστών δια ξηράς και θάλασσας. Πηγή: Frontex

 

«Το επιχείρημα της Κυβέρνησης ότι δήθεν οι μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα αυξήθηκαν, όταν ο πόλεμος στη Συρία μαίνεται εδώ και 4 χρόνια και η γεωπολιτική αστάθεια στην περιοχή δεν ξεκίνησε στις 25 Ιανουαρίου, δεν ευσταθεί. Αυτό το οποίο άλλαξε είναι ότι η Κυβέρνηση σηματοδότησε με όλους τους τρόπους ότι είμαστε μια χώρα στην οποία οι παράνομοι μετανάστες είναι ευπρόσδεκτοι. Αυτό το άκουσαν όλα τα κυκλώματα δουλεμπορίας με αποτέλεσμα να διοχετεύουν αυτές τις ταλαίπωρες ψυχές μέσω της Ελλάδας. Αν συγκρίνουμε τη σημερινή κατάσταση με αυτή που επικρατούσε πριν από κάποιους μήνες η διαφορά είναι η μέρα με τη νύχτα. Αυτό είναι κάτι που το βιώνουν και οι κάτοικοι των νησιών, οι οποίοι δυστυχώς «υποδέχονται» το πρόβλημα, αλλά και οι κάτοικοι και οι έμποροι στο κέντρο της Αθήνας».

Αυτές ήταν οι δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη σε συνέντευξη που παραχώρησε στο «Βήμα 99.5», την Τετάρτη 15 Απριλίου. Ισχύουν τα όσα είπε ο βουλευτής; Υπάρχουν δεδομένα που συνηγορούν στα λεγόμενά του; Η απάντηση είναι όχι και τα στοιχεία που παραθέτονται πιο κάτω το αποδεικνύουν

Σύμφωνα με την Frontex, τον Ευρωπαϊκό οργανισμό που έχει επωμιστεί το ρόλο του ελέγχου των συνόρων αλλά και της πρώτης επαφής με τους μετανάστες, από το δεύτερο τρίμηνο του 2014 παρατηρείται μεγάλη αύξηση στο μεταναστευτικό ρεύμα. Η μεταναστευτική ροή μάλιστα αυξήθηκε ακόμα περισσότερο από τον Ιούλιο του 2014, όπως φαίνεται στο γράφημα 1.

Άνοιξε η αντιμεταναστευτική περίοδος

Οι προσδοκίες όλων ευοδώθηκαν και η Ανάσταση συντελέστηκε για ακόμα μία φορά όπως αναμενόταν. Ακριβώς μέσα σε αυτό το κλίμα κατάνυξης και συναδέλφωσης, τα τηλεοπτικά κανάλια παρέδωσαν μαθήματα ανθρωπιάς αλλά και δεοντολογίας.  Πενήντα μετανάστες από ‘δω, εκατό από κει, διακόσιοι παραπέρα. Όλη η Ελλάδα γέμισε μετανάστες στα δελτία των ειδήσεων τη Δευτέρα του Πάσχα.

Η συγκίνηση που προσέφερε η ανθρωπιά και η αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισαν οι κάτοικοι της Γαύδου τους περίπου 150 μετανάστες από την Αφρική που βρέθηκαν στο νησί τους δεν μπορούσε να περάσει αναπάντητη από τους ασβούς της ενημέρωσης.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

ΣΤΗ ΛΩΖΑΝΝΗ ΕΠΙΤΕΥΧΘΗ Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΠΥΡΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΕΡΑΝΗΣ, ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΗΠΑ-ΙΡΑΝ

Ο Μπαράκ Ομπάμα ανέβηκε στην εξουσία με την υπόσχεση να αποδεσμεύσει τη χώρα από τους δύο μεγάλους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, τους οποίους του είχε κληροδοτήσει ο Μπους, και να μεταφέρει το κέντρο βάρους της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής από τη Μ. Ανατολή στη ζώνη Ασίας- Ειρηνικού, με βασικό ζήτημα την αναδυόμενη κινέζικη υπερδύναμη.

Ωστόσο, για άλλη μια φορά οι συγκυρίες και τα γεγονότα υπερβαίνουν τους σχεδιασμούς των πολιτικών. Είναι ακριβώς η Μ. Ανατολή εκείνη που θα σφραγίσει, κατά τα φαινόμενα την προεδρία Ομπάμα, με ορόσημο την ιστορική προσέγγιση ΗΠΑ- Ιράν, καρπός της οποίας υπήρξε η συμφωνία που επετεύχθη στη Λωζάννη, την περασμένη Πέμπτη, για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.

Η κατανάλωση όπλων βλάπτει σοβαρά την οικονομική κρίση

Με την οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει διεθνώς τα τελευταία χρόνια, κοιτάζει κανείς την κατάσταση του πλανήτη και τις ισορροπίες που διαμορφώνονται, και λαμβάνοντας υπόψη και τα μαθήματα που δίνει η Ιστορία, δεν μπορεί παρά να περιμένει μία και μόνο εξέλιξη. Τον τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο.

Για χρόνια, πέρναγαν οι μέρες και οι μήνες μέχρι το 2012 με την προσμονή για το μεγάλο καταστροφικό γεγονός που πλησιάζει. Για να έρθει το σωτήριο έτος 2013 και να μας βρει ανακουφισμένους σε σχετικά καλή κατάσταση.

Αφού δεν υποδεχτήκαμε εξωγήινους (επίσημα), δεν μας χτύπησε αστεροειδής, δεν εξερράγη ο ήλιος, δεν γίναμε όλοι ζόμπι και δεν κατέρρευσε η παγκόσμια οικονομία, ξαναγύρισε η καρδιά του πλανήτη στη θέση της.

Μερικές σκέψεις για τη Γάζα

by To Skouliki Tom

Χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα συνεχίζεται η εξόντωση των Παλαιστινίων από τις δυνάμεις του Ισραήλ που δε θα ησυχάσουν αν δεν ισοπεδώσουν ολόκληρη τη Γάζα πριν τις καλοκαιρινές διακοπές του Νετανιάχου.

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού έχουν κλιμακωθεί τις τελευταίες μέρες με τη συμμετοχή χερσαίων δυνάμεων, αφού οι Παλαιστίνιοι είναι εντελώς ξεροκέφαλοι και δε λένε να αφανιστούν από τις βόμβες.

ΟΙ «ΤΑΛΙΜΠΑΝ» ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ*

Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Mια βουτιά στο ελληνικό συλλογικό ασυνείδητο

Τον Σεπτέμβριο του 2001, η τρομοκρατική επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων και του Πενταγώνου «πάγωσε» την ανθρωπότητα (μαζί και την Ελλάδα), βυθίζοντας σε πρωτοφανή τρόμο τους μεν για το τι μπορεί να κάνουν οι τρομοκράτες, τους δε για το τι μπορεί να κάνει η Αμερική σε απάντηση του πλήγματος που δέχτηκε. Ο φόβος αγκάλιασε τον πλανήτη. Δεν υπήρχε σχεδόν πολιτικός στον κόσμο, που να μην έσπευσε να συλλυπηθεί τις ΗΠΑ και να εκφράσει τη συμπαράστασή του με τους πιο δραματικούς τόνους. «Είμαστε όλοι Αμερικανοί», διακήρυσσε ο διευθυντής της γαλλικής Μοντ Κολομπανί και το ίδιο επανελάμβανε στην Αθήνα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που δεν θα χρειαζόταν βέβαια καμιά τρομοκρατική επίθεση για να το πει, απλώς αυτή του έδωσε το πρόσχημα και την αφορμή που χρειαζόταν.

‘Άλλη άποψη σχεδόν δεν υπήρχε στα παγκόσμια Μέσα και την παγκόσμια πολιτική. Ελάχιστοι αποτολμούσαν να θέσουν καν το ερώτημα του τι σκέφτονταν πραγματικά οι κάτοικοι του πλανήτη ή να διερωτηθούν για το κατά πόσο η τρομοκρατική επιχείρηση μπορούσε να εξηγηθεί ενδεχομένως, έστω μερικά, από την ίδια την πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και παγκοσμίως.

Λύκοι στο παζάρι

 

Καθώς βρισκόμαστε έναν μήνα πριν από τις αμερικα­νικές εκλογές, δηλαδή σε μια από πολλές απόψεις εξαιρετικά ευαίσθητη περίοδο, και καθώς είναι κάτι παραπάνω από φανερή η κλιμάκωση της οικονομικής κρί­σης στην ευρωζώνη, οι ανταγωνισμοί των ισχυρών δυνάμε­ων στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς φωτίζονται από μια ιδιαίτερη σκοπιά με κάποιες πληροφορίες που δημοσίευσε – διένειμε το αμερι­κανικό ινστιτούτο στρατηγικής πρόβλεψης Stratfor το περα­σμένο Σαββατοκύριακο. Ας τους ρίξουμε μια ματιά, καθώς ένα τμήμα τους αφορά άμεσα και την Ελλάδα.

Σύμφωνα λοιπόν με το Stratfor (αποκαλούμενο από τους άσπονδους φίλους του και ως «σκιώδης CIA»), έχει στη διά­θεσή του πολλές αναφορές για αξιοπρόσεκτες στρατιωτικές κινήσεις αμερικανικών και γαλλικών δυνάμεων.

Η Αραβική Άνοιξη έφερε… τον Χειμώνα στον Χριστιανισμό

 

Η αλήθεια που μας κρύβουν .

Διαβάστε το συγκλονιστικό άρθρο του William Dalrymple στο RealCrearWorld.com για όλα όσα πραγματικά συμβαίνουν στη Συρία, αλλά και τη Μέση Ανατολή, γενικότερα, γύρω από τη μεθοδευμένη προσπάθεια των ισλαμιστών να εκδιώξουν μια και καλή τους Χριστιανούς Σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή, η «αραβική άνοιξη» έχει μετατραπεί σε «χριστιανικό χειμώνα».

Τα τελευταία χρόνια ήταν καταστροφικά για τα 14 εκατομμύρια των ταλαιπωρημένων Χριστιανών της περιοχής.
Στην Αίγυπτο, η ανάδυση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας συνοδεύτηκε από διαδηλώσεις εναντίον των Κοπτών, καθώς και πυρπολήσεις ναών. Στη Δυτική Όχθη και στη Γάζα, οι Χριστιανοί φεύγουν για να μη βρεθούν στα διασταυρούμενα πυρά μεταξύ της οικιστικής πολιτικής του Benjamin Netanyahu και των όλο και πιο ριζοσπαστικών Σουνιτών γειτόνων τους, που υποστηρίζουν την Χαμάς.