Στη ζούγκλα της Αττικό Μετρό

Του Τάσου Τσακίρογλου

Σταθμός Ελληνικού: από τα δέκα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων που λειτουργούσαν πριν την εφαρμογή του νέου συστήματος ηλεκτρονικών εισιτηρίων, λειτουργούν πλέον μόνο τρία. Αποτέλεσμα, ουρές ατέλειωτες όλες τις ώρες λειτουργίας του σταθμού, εκνευρισμός, διαπληκτισμοί, αργοπορίες, ταλαιπωρία.

Ώρα 12 το μεσημέρι, σήμερα. Κανένα από τα μηχανήματα έκδοσης δεν δέχεται χαρτονομίσματα, χωρίς όμως να υπάρχει πουθενά κάποια ένδειξη. Ταλαίπωροι υποψήφιοι επιβάτες, όπως και εγώ, προσπαθούν να βγάλουν εισιτήριο, τοποθετώντας χαρτονομίσματα στις ανάλογες σχισμές. Αποτέλεσμα μηδέν. Το χαρτονόμισμα απορρίπτεται ξανά και ξανά και οι επιβάτες πηγαίνουν από το ένα μηχάνημα στο άλλο, δοκιμάζοντας την τύχη τους.

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς: καθημερινά δρομολόγια στην απαξίωση με τερματικό σταθμό τους ιδιώτες

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μείωση δρομολογίων, ατελείωτες ουρές στις στάσεις, γερασμένος στόλος, υπερεντατικοποίηση της εργασίας, ακριβό εισιτήριο, εκρήξεις στις μηχανές εν κινήσει λεωφορείων γεμάτων κόσμο, όπως αυτή που συνέβη την 1^η Δεκεμβρίου στη γραμμή 608[1], και στο βάθος ιδιωτικοποίηση… Αυτή είναι σε αδρές γραμμές η …εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί στις δημόσιες συγκοινωνίες του λεκανοπεδίου.

Η απαξίωση αποκαλύπτεται από ορισμένα αντιπροσωπευτικά μεγέθη που περιλαμβάνονται στον συνημμένο πίνακα. Εν συντομία από το 2010 μέχρι και το 2015, που είναι η τελευταία χρονιά για την οποία έχει δημοσιευθεί Έκθεση Πεπραγμένων της διοίκησης στην ιστοσελίδα του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθήνας[2], όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο: Λεωφορεία, τρόλεϊ, οχηματοχιλιόμετρα, επιβάτες, χιλιομετρικό δίκτυο, αριθμός γραμμών, μέχρι και ο αριθμός των στάσεων μειώθηκε!

Η υποβάθμιση του συγκοινωνιακού έργου δεν θα είχε τόσο έντονο αρνητικό κοινωνικό αντίκτυπο αν συνέβαινε σε μια εποχή ανόδου των λαϊκών εισοδημάτων, όταν αυξάνονται οι πωλήσεις αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης και μοτοσυκλετών. Τα χρόνια των μνημονίων όμως οι πωλήσεις νέων ΙΧ σημείωσαν μεγάλη κάμψη, οι οικογένειες πούλησαν το επιπλέον αυτοκίνητο με το οποίο εξυπηρετούταν το δεύτερο εργαζόμενο μέλος της οικογένειας, μείωσαν τη χρήση του αυτοκινήτου για λόγους οικονομίας κι έτσι η ανάγκη για αξιόπιστη δημόσια συγκοινωνία αυξήθηκε κατακόρυφα. Μαζί και το αίτημα καλύτερης γεωγραφικής κάλυψης και συχνότητας των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς[3]. Και αυτήν ακριβώς την περίοδο το «μικρότερο κράτος» των μνημονίων ήρθε να συρρικνώσει το συγκοινωνιακό έργο και να αυξήσει την 1^η Φεβρουαρίου 2016 την τιμή του εισιτηρίου από 1,20 ευρώ στο 1,40!

Παραχώρηση επικυρωμένου εισιτηρίου στο μετρό

Εδώ και μερικούς μήνες έχει παρατηρηθεί η πρακτική της παραχώρησης επικυρωμένων εισιτηρίων του μετρό από επιβάτες που δεν εξάντλησαν τα 90 λεπτά χρήσης της υπηρεσίας, προς τους επιβάτες που εισέρχονται στις εγκαταστάσεις του μετρό.

Η Αττικό Μετρό Α.Ε. “απάντησε”, τυπώνοντας στην πίσω πλευρά των εισιτηρίων τα εξής: “Η παραχώρηση και αποδοχή επικυρωμένου εισιτηρίου, καθώς και η προτροπή παραχώρησης απαγορεύεται και τιμωρείται από το νόμο (Π.Κ. ΆΡΘ.186.2 & 392).”