Αρχιρεζίληδες

Δεν ξέρω αν υπάρχει λαός που να καθυβρίστηκε, να  λοιδορήθηκε και να περιγελάστηκε περισσότερο από τους κατοίκους αυτής της χώρας. Αν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο κατά το οποίο οι κυβερνώντες μιας χώρας και τα δημοσιογραφικά φερέφωνά τους να καταξεφτιλίζουν καθημερινά τον λαό τον οποίο υποτίθεται και οι δύο μεριές υπηρετούν, την ώρα μάλιστα που τον τσαλαπατάνε και τον εκμηδενίζουν με υλικούς πλέον όρους.

Μας ξεφτιλίζουν αδέλφια. Συστηματικά, αδίστακτα, με επαγγελματικά δολοφονική ακρίβεια. Όχι τώρα. Από παλιά. Από το πάρτι (Το Βήμα 9/1/2000) και τον χορό που ο Πρετεντέρης μάς πέταγε στα μούτρα ότι μας αξίζει και πρέπει να τον χορέψουμε μέχρι να πέσουμε κάτω, εννοώντας βέβαια τους χορευταράδες φίλους του που ξέρουν καλά και από τα γεννοφάσκια τους  από κερδοσκοπικές φιγούρες και (ρε)σάλτα. Από τον καιρό του αρχιτραπεζίτη και μετέπειτα πρωθυπουργού, Παπαδήμου, που αρθρογραφούσε  (“Τα Νέα”, στις 17/6/2000) υποσχόμενος ότι οι τράπεζες θα δίνουν ακόμα περισσότερα δάνεια στα νοικοκυριά, ακόμα περισσότερες αλυσίδες στους σκλάβους.

“Εταιρικός δημοσιογράφος”, το νέο είδος των “παπαγάλων” στα media

 

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

<<Οι εταιρικοί δημοσιογράφοι, ανώτατο στάδιο του φαινομένου των «παπαγάλων» στα media, δεν έχουν καμία ενοχή ή δεύτερη σκέψη για τα στημένα ρεπορτάζ…Οι εταιρικοί δημοσιογράφοι δεν απλά ενσωματωμένοι στην ενημέρωση της χειραγώγησης. Είναι το νέο είδος της>>. 

Πολλοί επιμένουν πως ελάχιστα έχουν αλλάξει τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μετά την επιβολή των μνημονίων σε ότι αφορά στη χειραγώγηση των μαζών και την κατευθυνόμενη, ελεγχόμενη πληροφόρηση. Δεν είναι όμως έτσι. Η διάρρηξη της δημοσιογραφίας από την προβολή των συμφερόντων της κοινωνίας ενώπιον της εξουσίας των κυβερνώντων και της οικονομίας, άρχισε πράγματι πολλά χρόνια πριν τα μνημόνια. Σε εποχές ευδαιμονίας, golden αμοιβών, ανάπτυξης ΜΚΟ και εκσυγχρονισμού στον πάσης φύσεως λόγο.

Η αλλοτριωμένη μου συνείδηση του δούλου

Οι εργαζόμενοι στον επιχειρηματικό όμιλο του Μπόμπολα ομόφωνα αποφάσισαν να στείλουν αυτή την επιστολή στο αφεντικό τους που τους καθυστερεί τα δεδουλευμένα. Τυπικότητα, ευγένεια, επίκληση στο συναίσθημα, κατανόηση των δυσχερειών του αφεντικού, ικεσία αναγνώρισης των κόπων τους και των σωμάτων τους.