Ο Τσίπρας και τα 600.000 ευρώ στον Ψυχάρη

«Όταν κλείνουν νοσοκομεία, γιατί δεν έχουμε να δώσουμε 23 εκατομμύρια ευρώ, την ίδια στιγμή όμως για κάποια κτίρια που είναι απέναντι από το Αιγινήτειο και το Αρεταίειο χαρίζουμε 100 εκατομμύρια σε εγγυήσεις, στο Μέγαρο Μουσικής… πρέπει να αποφασίσουμε τι προέχει. Η κοινωνική συνοχή; Να προασπίσουμε τον αδύναμο ή να προασπίσουμε τα συμφέροντα των λίγων και εκλεκτών της οικονομική ολιγαρχίας αυτού του τόπου;»

Αυτά έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας στον Ν.Χατζηνικολάου πριν γίνει πρωθυπουργός (δείτε το βίντεο).

Ρουκέτα’ Ξυδάκη στο Μέγαρο: Είναι μία ιδιωτική τρέλα- Δεν μπορούμε να την πληρώνουμε με δημόσιο χρήμα

Ολομέτωπη του νέου υπουργού Πολιτισμού στο Μέγαρο Μουσικής: «Υπόγειος τάφος του Ραμσή και απόδειξη μεγαλομανίας». Κατηγορίες για «δεσποτική και άθλια» συμπεριφορά στην κρατική ορχήστρα Αθηνών και στη Λυρική με κατακρατήσεις εσόδων και υψηλά ενοίκια για πρόβες. «Μέγαρο όπως φέσι» αλλά και τα σχέδια της νέας αρχής για τη Λυρική, τον πολιτισμό και το ΕΜΣΤ.

Ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης, μετά τις προγραμματικές δηλώσεις και την τελετή παράδοσης – παραλαβής, αναφέρθηκε στα σχέδια της νέας κυβέρνησης, αλλά και στα προβλήματα που προκαλεί το παλιό πλάνο του πολιτισμού.

Όσον αφορά στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης ο κ. Ξυδάκης δεσμεύτηκε για την άμεση λειτουργία του με μια νέα διάσταση να μπαίνει στη συνθήκη και τον τρόπο λειτουργίας. «Το μουσείο πρέπει να ανοίξει το ταχύτερο δυνατόν όπως είναι με όσα έργα έχει μέχρι στιγμής. Και τα εγκαίνιά του να είναι μια μεγάλη γιορτή για την πόλη. Να μπει ο κόσμος μέσα στο μουσείο», τόνισε.

Πολλά τα εκατομμύρια για το Μέγαρο

 

Στα 287,291 εκατ. ευρώ ανέρχεται το σύνολο των πληρωμών του Δημοσίου προς τον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών από το έτος 1999 έως το 2011, σύμφωνα με έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Επενδύσεων – ΕΣΠΑ, το οποίο διαβιβάστηκε στη Βουλή

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, που διαβιβάστηκαν στη Βουλή, οι πληρωμές αφορούσαν έργα, όπως ο σταθμός αυτοκινήτων του Μεγάρου Μουσικής, η ανέγερση συνεδριακού και πολιτιστικού κέντρου, ενώ κάποιες από αυτές χαρακτηρίζονται ως «επιχορήγηση Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών». Με το έγγραφο διευκρινίζεται ότι έπειτα από το έτος 2011 δεν εντάχθηκε έργο που να αφορά τον ΟΜΜΑ στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Νέα σκανδαλώδης τροπολογία για το Μέγαρο Μουσικής

Του Μάριου Αραβαντινού 

Μια ακόμη τροπολογία – δώρο στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση με άλλοθι την προσωρινή διευκόλυνση λειτουργίας του Μεγάρου μέχρι τις 31 Αυγούστου, το οποίο όφειλε, πριν ακόμη οι υπουργοί Στουρνάρας και Παναγιωτόπουλος αποφασίσουν τη διαγραφή των χρεών, περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ.

Η νέα τροπολογία, την οποία υπογράφουν οι υπουργοί Οικονομικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Πολιτισμού και Εργασίας, κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης «Απλούστευση της αδειοδότησης για την άσκηση οικονομικής δραστηριότητας» και προβλέπει μεταξύ άλλων την απαλλαγή του Μεγάρου Μουσικής της Αθήνας, από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας για τα χρέη του προς το ελληνικό Δημόσιο, το ΙΚΑ ή άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς, για όλες τις πράξεις και συναλλαγές, πλην της μεταβίβασης ακινήτου ιδιοκτησίας του.

Γ. Κοντογιώργης: Το «Μέγαρο» ως διαρκές σκάνδαλο

Το Μέγαρο Μουσικής είναι ένα μείζον διαρκές και ξεδιάντροπο σκάνδαλο. Το 1996, όταν μεσουρανούσε ο Συγκροτηματάρχης, σε συνέντευξη μου στην Ελευθεροτυπία αναδείκνυα το ζήτημα του Μεγάρου ως μείζον πολιτικό πρόβλημα. Στο μέτρο που σηματοδοτούσε την χειραγώγηση του πολιτικού συστήματος, το όριζα σημειολογικά με το προσωνύμιο: «Το Λαμπρακιστάν στη χώρα της Μιμιλάνδης». Ένας ιδιώτης, έχοντας καθυποτάξει σύσσωμη την πολιτική τάξη της χώρας στις επιθυμίες του, μετέβαλε το κράτος σε υποχείριο «ευεργέτη» των επιλογών του. Όλη η άρχουσα πολιτική και πνευματική ηγεσία της χώρας έθυε γονυπετής στα πόδια του για να εισπράξει λίγη εύνοια δημοσιότητας και χρίσμα στη φιλοδοξία της. Ρώτησα κάποτε πρώην πρωθυπουργό γιατί κανείς ποτέ δεν διέταξε διαχειριστικό έλεγχο των πεπραγμένων του κυρίου Λαμπράκη. Μου ομολόγησε την κραιπάλη, αλλ’ότι ουδείς θα αποτολμούσε κάτι τέτοιο. Ο «Αρχηγέτης» εισέπραττε ότι αποφάσιζε χωρίς υποχρέωση απόδοσης λογαριασμού. Λειτουργούσε επίσης, ευρέως, ως «Νονός» στην επικοινωνία του όποιου ιδιώτη με το πολιτικό σύστημα. Οι συνθήκες Φαραωνικές, οι προϋπολογισμοί ιλιγγιώδεις, δαπάναις του ελληνικού λαού.

Σκέψεις για το Μέγαρο Μουσικής

Του Αλκίνοου Ιωαννίδη

“[…] Αν έλεγε κανείς στους κατοίκους της Γλασκώβης, της Σεούλ, του Καράκας, του Σικάγο, της Στοκχόλμης, της Αβάνας, του Παρισιού ή της Μόσχας πως το δικό τους Μέγαρο πρέπει να κλείσει, θα τον έπαιρναν με τις πέτρες αριστεροί, δεξιοί, πλούσιοι, φτωχοί, αναρχικοί και λογιστές. Εδώ, μεγάλο και σοβαρό κομμάτι της κοινωνίας σχεδόν το επιθυμεί. Και όποιος υποστηρίζει τη συνέχιση της λειτουργίας του, κινδυνεύει. Λοιπόν, την υποστηρίζω! […]  Εύχομαι λοιπόν το Μέγαρο να συνεχίσει να λειτουργεί. Για αυτό που είναι, αλλά κυρίως για αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει: μια προέκταση των σπιτιών μας, ένα αναπόσπαστο κομμάτι του σώματος και της ψυχής μας. Δικό μας, καθαρό, δημιουργικό, φιλόξενο, δοτικό, ζωντανό και ανοιχτό, σε μια κοινωνία όπου τα μέλη της θα αναλαμβάνουν την ευθύνη της συμμετοχής τους στον πολιτισμό, καθορίζοντάς τον. Αλλιώς, κλείσει – δεν κλείσει, μικρή σημασία θα έχει.”

Αγαπητοί συμπολίτες,

Τα τελευταία είκοσι χρόνια, λόγω μουσικής, αλλά και έμφυτης τσιγγανιάς, ταξίδεψα πολύ. Είχα την ευκαιρία να παίξω και να παρακολουθήσω συναυλίες σε χώρους αντίστοιχους του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είδα στο Lincoln Center της Νέας Υόρκης τσούρμο τους φοιτητές να ακούνε Στραβίνσκι εκστατικοί. Πανκιά στο Seagate του Newcastle να βγαίνουν για διάλειμμα από κονσέρτο για πιάνο. Άνεργους με εισιτήριο διαρκείας στο Queen Elizabeth Hall του Λονδίνου. Νέους να περνάνε σαν να είναι στο σπίτι τους από τους διαδρόμους του Bozar στις Βρυξέλλες. Παππούδες και γιαγιάδες με τα εγγονάκια τους στη Φιλαρμονική του Βερολίνου ή στην Όπερα της Τυφλίδας. Παιδάκια να οργώνουν ανενόχλητα (και χωρίς κανείς να ενοχλείται) το φουαγιέ της Carl Orff Saal στο Μόναχο.

Ο πολιτισμός είναι οικονομία: ένα φιάσκο

«Ελάτε επάνω να μας τα πείτε! Ελάτε επάνω να μας τα πείτε! Είναι εύκολος ο συνδικαλισμός από κάτω! Ορίστε έναν εκπρόσωπο κι ελάτε πάνω!» επαναλάμβανε ωρυόμενος ο υπουργός Πολιτισμού από τη σκηνή της αίθουσας του Megaron Plus. «Μπορώ να πω κάτι;» ρωτά κάποιος από το κοινό. «Δεν μπορείτε να πείτε τίποτα! Δεν μπορείτε να πείτε τίποτα», αλλάζει γνώμη ο υπουργός, λίγο πριν αποχωρήσει χωρίς καν να ολοκληρώσει το χαιρετισμό του…

Megaro mou

Με μια θαρραλέα απόφαση και κόντρα στα μεγάλα συμφέροντα των συντεχνιών που τόσα χρόνια μαίνονται την δημόσια περιουσία, η κυβέρνηση Σαμαρά και το υπουργείο Οικονομικών του Στουρνάρα, αποφάσισε να σώσει και το Μέγαρο Μουσικής. Έτσι πλέον, τηλεοπτικά κανάλια και Μέγαρο είναι σωσμένα και ασφαλή, ενώ τη σειρά τους για τη σωτηρία του Πολιτισμού περιμένουν καρτερικά τα σκυλάδικα της χώρας, διεκδικώντας -επιτέλους- πλήρη φορολογική ασυλία.

Ο αστικός εξωραϊσμός είναι ανάπτυξη;

Είναι φορές που αναρωτιέσαι; Μα είναι δυνατόν η παραγόμενη πολιτική πράξη να είναι τόσο προβλέψιμα αλυσιτελής, τόσο κοινότοπα ανούσια; Τόσο επιζήμια ή διάφορη για το κοινό συμφέρον; Τόσο δειλή και αναίσθητη στις μεταβαλλόμενες κοινωνικές ανάγκες; Ειδικά στην παρούσα συγκυρία ιστορικής δυσκολίας.

Το σκέφτηκα αυτές τις μέρες που μαζί με την αναγελλία του δείκτη ανεργίας στο 28%, είχαμε την αναγγελία έργων αστικού εξωραϊσμού στην Πανεπιστημίου, προϋπολογισμού 80 εκατ. ευρώ, και την τελική ανάληψη των δανειακών υποχρεώσεων του Μεγάρου Μουσικής από το κράτος, ύψους 230 εκατ. ευρώ.

Το Μέγαρο χρωστάει τα μαλλιά της κεφαλής του και πληρώνουμε εμείς

Το ελληνικό Δημόσιο αποπληρώνει δάνειο ύψους 95 εκατ. ευρώ (από τα 245 συνόλου χρεών) που έλαβε ο Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε στη βουλή ο αναπ. Υπ. Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, απαντώντας σε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από το υπουργείο Οικονομικών, ο Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής έχει συνάψει τρία δάνεια με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, συνολικού ποσού 245 εκατ. ευρώ. Από αυτά, το ανεξόφλητο υπόλοιπο, στις 30 Ιουνίου του 2013, ήταν 229.277.251,32 ευρώ. Πρόκειται, ειδικότερα, για τρία δάνεια, ένα από την Εθνική Τράπεζα, ύψους 95 εκατ. ευρώ και δύο ακόμα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, το πρώτο ποσού 78.857.936 ευρώ και το δεύτερο, ύψους 55.419.314 ευρώ. Ο κ. Σταϊκούρας είπε στους βουλευτές ότι, με τον Ν. 3943/2011, το Ελληνικό Δημόσιο ανέλαβε την εξυπηρέτηση του δανείου του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ύψους 95 εκατ. ευρώ.