Ο Μάνος Χατζιδάκις κατά του αυριανισμού (3)

Λέγαμε χτες ότι η καταγγελία του Μάνου κατά της “Αυριανής” έγινε το βράδυ της Δευτέρας 7 Σεπτεμβρίου 1987 και ότι η εφημερίδα δεν προλάβαινε να τον “περιποιηθεί” κανονικά στο φύλλο τής Δευτέρας. Την Τρίτη, όμως, η φυλλάδα του Κουρή κυκλοφορεί με το παραπάνω πρωτοσέλιδο

Όταν η “Αυριανή” λέει “όλοι”, εννοεί “όλοι οι πασόκοι και οι φίλα προσκείμενοι”. Την ίδια μέρα, ο “Ριζοσπάστης” δημοσιεύει δυο σχόλια, τα οποία ποτέ δεν χώνεψε ο Κουρής. Στο ένα, με τίτλο “Κάλυψη στην Αυριανή από την κυβέρνηση”, γράφει μεταξύ άλλων: “Την πλήρη κάλυψή της στη φαιά προπαγάνδα της Αυριανής πρόσφερε χτες η κυβέρνηση. Με δήλωση που έκανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Ρουμπάτης -ύστερα από σχετική απαίτηση των Κουρήδων προς το Καστρί- η κυβέρνηση πήρε υπό την προστασία της την Αυριανή…”. Στο δεύτερο, με τίτλο “Ευαισθησία… μονόπλευρη”, σημειώνει δηκτικά: “Τη ζήτησαν και την πήραν – με το παραπάνω μάλιστα. Ο λόγος για την αβανταδόρικη κάλυψη που πρόσφερε χτες η κυβέρνηση στην απογευματινή εφημερίδα των Κουρήδων, μετά από απαίτηση των τελευταίων (…) Αλλά αυτή η «ευαισθησία» της κυβέρνησης, που έσπευσε αρωγός των Κουρήδων, προσφέρει καλές υπηρεσίες στη δημοκρατία; Ή αποθρασύνει τη φυλλάδα στο «έργο» της;”.

Ο Μάνος Χατζιδάκις κατά του αυριανισμού (2)

Σεπτέμβρος 1987. Στην πολιτική σκηνή, η οπισθοχώρηση του ΠαΣοΚ έχει αρχίσει και η Νέα Δημοκρατία οργανώνει την αντεπίθεσή της, υπό την ηγεσία τού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και με εφαλτήριο τις αυτοδιοικητικές εκλογές τού 1986, στις οποίες κέρδισε στους τρεις μεγαλύτερους δήμους της χώρας: στην Αθήνα με τον Μιλτιάδη Έβερτ, στην Θεσσαλονίκη με τον Σωτήρη Κούβελα και στον Πειραιά με τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο. Με κεντρικό σχεδιασμό, οι τρεις δήμαρχοι κάνουν συνεννοημένες κινήσεις για να αμφισβητήσουν το κυβερνητικό μονοπώλιο στην ενημέρωση (ελέω κρατικής ΕΡΤ) ιδρύοντας δημοτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Οι πιέσεις τους έχουν αποτέλεσμα, αφού στην βουλή ψηφίζεται ο Ν.1730/1987, ο οποίος θεσμοθετεί την μη κρατική ραδιοφωνία. Πρώτος βγαίνει στον αέρα ο Αθήνα 9.84, στις 31 Μαΐου 1987. Στις 26 Ιουνίου έπεται το Κανάλι 1 στον Πειραιά και στις 3 Σεπτεμβρίου ακολούθησε ο FM-100 της Θεσσαλονίκης.

Βράδυ Δευτέρας 7 Σεπτεμβρίου 1987. Ο Δήμος Αθηναίων διοργανώνει στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο μεγάλη φιλανθρωπική συναυλία (για τις ανάγκες των παιδιών με μεσογειακή αναιμία), με έργα Σταύρου Ξαρχάκου και Μάνου Χατζιδάκι, τα οποία ερμηνεύει η Νάνα Μούσχουρη. Η συναυλία μεταδίδεται ζωντανά από τον Αθήνα 9.84, ο οποίος λειτουργεί υπό την διεύθυνση του Γιάννη Τζανετάκου. Το στάδιο είναι κατάμεστο, η βραδιά είναι ονειρική και όλα κυλούν ήρεμα, ώσπου σε ένα διάλειμμα παίρνει το μικρόφωνο ο Μάνος και βάζει μπουρλότο:

Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι

Επειδή γράφτηκαν πολλά και αναδημοσιεύτηκαν ακόμη περισσότερα για την συνειδητή επιλογή της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» να χρησιμοποιήσει την φωτογραφία του Παύλου Φύσσα λίγο πριν ξεψυχήσει στο εξώφυλλο του με τον τίτλο «Δεν ξεχνώ τον φασισμό», οφείλω να αναδημοσιεύσω το κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι πίσω στο κοντινό 1993. «Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι», έγραφε.

Αφιερωμένο σε όσους λένε «απλά κάνω τη δουλειά μου» και αισθάνονται καλά με αυτό.

Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτει ιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.

Οι νεο-χίτες της Siemens, της Deutsche Bank και της Krupp

Του Νίκου Μπογιόπουλου

“ Τόσο «αντισυστημικά» είναι τα χρυσαυγίτικα φίδια, όσο «αντισυστημική» είναι και η πολυεθνική «Κρουπ». Η «Κρουπ» του 21ου αιώνα, αυτή που εξαγόρασε και διέλυσε τα ελληνικά ναυπηγεία, η ίδια με την «Κρουπ» του 20ού αιώνα, τότε, που σε ειδική «τελετή» στο εξοχικό του «κυρίου Κρουπ», ανακηρύχτηκε καγκελάριος από τα μονοπώλια, από τους βιομήχανους και από τους τραπεζίτες ο Χίτλερ. Αυτός, δηλαδή, τον οποίο υμνούν οι χρυσαυγίτες. ”

Μάνος Χατζιδάκις: Αναρχικός, ένας μύθος σύγχρονης καταδίωξης

Ένα άρθρο δημοσιευμένο μερικές δεκαετίες πριν, που όμως παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ, αντικατοπτρίζοντας την εν γένει πραγματικότητα μέσα στην απλότητά του και τον δικό του ανάγλυφο τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας/μουσικοσυνθέτης μιλά για τα κακώς κείμενα μιας κοινωνίας που παραπαίει. Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά, η κουφαμάρα συνεχίζεται, με τους αμνούς να έχουν επιτελέσει το σκοπό τους, την εξίσωση της βίας «απ’ όπου και αν προέρχεται», και την ρηχότητα της αδιάλλακτης σκέψης τους να μην αφήνει κανένα περιθώριο κοινωνικού στοχασμού…