Δημόσια Υγεία με ράντσα στους διαδρόμους και ελλείψεις υλικών

Το «Αττικόν Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο» δουλεύει στο… κόκκινο, με πληρότητα που ξεπερνά το 130% σε μόνιμη βάση καθώς κάθε τέσσερις μέρες που εφημερεύει, περνούν την πύλη του 1.000 περιστατικά

Της Ντάνι Βέργου

Πίσω από τον μοντέρνο σχεδιασμό, την ευρύχωρη όσο κι ευήλια αίθουσα υποδοχής με τους εντυπωσιακούς πίνακες ζωγραφικής, τα γυαλιστερά πατώματα, τα τεράστια παράθυρα και τους άνετους διαδρόμους που οδηγούν προς κάθε κατεύθυνση, κρύβονται κλινικές που ξεχειλίζουν από ασθενείς, οι οποίοι υποχρεώνονται να κοιμούνται σε ράντσα, παρατεταγμένα το ένα πίσω από το άλλο σε κοινόχρηστους χώρους.

Δίπλα τους βρίσκονται νυχθημερόν οι πιστοί συνοδοί τους, σε ετοιμότητα για τον άνθρωπό τους, τους κρατούν συντροφιά, ρωτούν γι’ αυτούς γιατρούς και νοσηλευτές, φέρνουν χυμό και μπισκότα, συγκρατούν τους ορούς και τα οξυγόνα όταν περνάει νέα εισαγωγή, ξαποσταίνουν στην άβολη καρέκλα όπου αποκοιμιούνται όταν όλα ησυχάσουν, μέχρι το επόμενο πρωί.

Je suis ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΙΟΣ

των Τάσου Κωστόπουλου, Αντας Ψαρρά, Δημήτρη Ψαρρά

Μια από τις μη αναμενόμενες εξελίξεις στο μετεκλογικό πολιτικό τοπίο είναι η αιφνίδια μαζική μεταστροφή υπέρ της κυβέρνησης Τσίπρα των ποικίλων ακροδεξιών και εθνολαϊκιστών αναλυτών, μέσων ενημέρωσης και πολιτικών προσωπικοτήτων. Προτού αποπειραθούμε να ερμηνεύσουμε αυτή την κάπως αναπάντεχη μεταστροφή, θα επιχειρήσουμε να την τεκμηριώσουμε με αναφορά σε χαρακτηριστικά παραδείγματα. Εξ αρχής, πάντως, προδιαθέτουμε τον αναγνώστη ότι το φαινόμενο δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται από πρώτη όψη.

Έτοιμος για τον Βορίδη δηλώνει ο Εμπόλα

Στην Αφρική έχει σαρώσει. Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν διαπιστωθεί κρούσματά του σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Τις τελευταίες ημέρες γίνονται γνωστά θύματά του στις ΗΠΑ, την Ισπανία, την Τουρκία. Οι νεκροί που έχει αφήσει πίσω του πλησιάζουν τους 4.000. Είναι ξεκάθαρο πως ο Εμπόλα δεν έχει έρθει ακόμα στην Ελλάδα επειδή δεν ήταν έτοιμος για να έρθει αντιμέτωπος με τον Βορίδη. Τον φοβόταν.

Ο υπουργός Υγείας δήλωσε την Πέμπτη πως «Η Ελλάδα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τυχόν κρούσμα του ιού Έμπολα».

Αυτό που κατάφερε ο υπουργός τελικά ήταν να εκνευρίσει τον θανατηφόρο ιό που κατέστρωσε ένα παμπόνηρο σχέδιο για να εισβάλλει στη χώρα μας.

Έρχεται ο Έμπολα!

Μετά τον θάνατο της νοσοκόμας στην Ισπανία και του Λιβεριανού στις ΗΠΑ, ένας Τούρκος νοσηλεύεται με συμπτώματα του ιού Έμπολα σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης. Ο ιός Έμπολα είναι στην πόρτα μας και απειλεί -εκτός από τα κόκκινα δάνεια- και τους Έλληνες.

Αλλεργία στη βουλή

Ξεκίνησε η συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης που πρότεινε ο Βενιζέλος, κατέθεσε ο Σαμαράς και διεκδικεί ο Βορίδης στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ο Μαυρουδής θα παραδώσει από βήματος της βουλής και ως εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, μαθήματα νέας Δημοκρατίας στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ θα προβάρει και το κοστούμι της αρχηγίας του αποκόμματος που θα αφήσει ο Σαμαράς πίσω του.

Ο πρωθυπουργός δεν θα βρεθεί στη βουλή, αφού οι σύμβουλοί του αποφάσισαν πως κάτι τέτοιο θα έκανε μεγάλη ζημιά στο ίματζ του.

Φανταστείτε να αναγκαζόταν ο Αντώνης να υπερασπιστεί στην ελληνική βουλή γιατί χρειάζεται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, λίγο πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού του νέου έτους, τον οποίο θα κληθεί να εφαρμόσει μία άλλη κυβέρνηση.

Ελα, ρε!

Του Δημήτρη Τρίμη

Με εξώδικό του προς την «Αυγή» ο εφοπλιστής Β. Μαρινάκης είχε διαμαρτυρηθεί ότι σε δημοσίευμά της με δόλο «επιχειρείται η σύνδεση του ονόματός του με συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα ώς και εκδοτικές δραστηριότητες τρίτων».

Θυμίζουμε ότι η Αυγή (10/2/2013) είχε γράψει πως «Δ. Μελισσανίδης, Β. Μαρινάκης, Φ. Βρυώνης είναι πρωταγωνιστές στο παρασκήνιο για τα μίντια Σαμαρά, με στόχο την παραμονή της Δεξιάς στην εξουσία». Και ακόμη ότι «ανάμεσα στα νέα τζάκια της διαπλοκής φιγουράρει ο εφοπλιστής Β. Μαρινάκης, ο οποίος εδώ και καιρό έχει δημιουργήσει έναν μίνι μιντιακό όμιλο, με “ναυαρχίδα” την εβδομαδιαία εφημερίδα “Παραπολιτικά”, η οποία συχνά αναλαμβάνει τη “βρόμικη δουλειά” του Μαξίμου» (σ.σ. πρωτοσέλιδες συκοφαντικές επιθέσεις στον Αλ. Τσίπρα).

Μετά το Μπαλτάκο, να κι ο Τσεκουράκος

Φαίνεται ότι όλες αυτές οι αποκαλύψεις για το ακροδεξιό ποιόν της σαμαρικής Νέας Δημοκρατίας ξύπνησαν στο Μάκη Βορίδη τον παλιό καλό του φιλοχουντικό εαυτό.

Σε προχθεσινή εκδήλωση της ΝΔ στην Πάτρα, ο άνθρωπος Μάκης Βορίδης δεν άντεξε την καταπίεση στην οποία υποβάλλει τον εαυτό του τα τελευταία χρόνια για να μην εκδηλώνει τα πραγματικά πιστεύω του και ξέσπασε από το μικρόφωνο του ξενοδοχείου «Αστήρ» με ένα ακροδεξιό και εμφυλιοπολεμικής κοπής ανιστόρητο παραλήρημα.

Γύρω γύρω όλοι

Σε μια χώρα όπου θεωρείται ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος ποιητής, ο Στέλιος Ράμφος φιλόσοφος, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος διανοούμενος, ο Πάσχος Μανδραβέλης δημοσιογράφος, η Λιάνα Κανέλλη κομμουνίστρια, ο Γιώργος Καμίνης δήμαρχος, ο Άδωνις Γεωργιάδης υπουργός, η Νέα Δημοκρατία φιλελεύθερο κόμμα και τα αλισβερίσια με την τρόικα διαπραγματεύσεις, θα ερχόταν κάποτε η στιγμή που και ο Σταύρος Θεοδωράκης θα θεωρούνταν πολιτικός ρυθμιστής των εκλογών…

Τρία προβλήματα γύρω από το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα

Του Αυγουστίνου Ζενάκου

Η έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα σίγουρα αποτελεί αφορμή να αναδειχθούν προβλήματα – κανένα από τα οποία, όμως, δεν είναι η συγγραφή του βιβλίου καθαυτή ή η απόφαση ενός οίκου να το εκδώσει, κι ακόμη λιγότερο βέβαια η απόφαση ενός ανθρώπου να το προλογίσει…

Είναι προφανές ότι η καταγραφή της ιστορίας της 17 Νοέμβρη από έναν από τους πρωτεργάτες της είναι θέμα εξόχως ενδιαφέρον. Εκτός από ενδιαφέρον, είναι και χρήσιμο για καθέναν που ενδιαφέρεται για την πολιτική και την ιστορία. Όσο για τα φληναφήματα περί της «ηθικής» του εκδοτικού οίκου, που δεν θα έπρεπε να το είχε εκδώσει, ή των αναγνωστών, που δεν θα έπρεπε να το αγοράσουν, το μόνο άξιο λόγου είναι ότι εκστομίζονται και από ανθρώπους που κάποιοι τους αποκαλούν «πνευματικούς», ενισχύοντας ίσως την ανάγκη διερεύνησης των λόγων που ένα μέρος της λεγόμενης «διανόησης» στην Ελλάδα είναι τόσο ανεκδιήγητα χαμερπές. Το βιβλίο επιβάλλεται να διαβαστεί –αν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι είχαν αρνηθεί να το εκδώσουν, τούτο θα ήταν πλήγμα για την ιστορική και πολιτική μνήμη και θα όφειλε να αναλάβει σχολιασμένη έκδοση κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα–  και η έκδοσή του δεν μπορεί να αποτελεί πρόβλημα για κανέναν διαυγή, δημοκράτη πολίτη.