παρέμβαση στην Ερμού: κάτω τα χέρια από το σουρεαλιστή κοινωνικό αγωνιστή Μιχάλη Λιάπη

Το κείμενο στάλθηκε με e-mail . Οι φωτογραφίες της παρέμβασης είναι από twitter

***

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΗ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΙΧΑΛΗ ΛΙΑΠΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΜΙΑ ΜΠΑΤΑΡΙΑ ΑΦΟΡΤΙΣΤΗ!

Την Τρίτη 17/12 τα μαντρόσκυλα της Τροχαίας Πόρτο Ράφτη(PR) σταματούν σε τυχαίο έλεγχο τον κοινωνικό αγωνιστή Μιχάλη Λιάπη. Ο σύντροφος Μ.Λ., αποδεικνύοντας την αυταπάρνηση με την οποία είναι δοσμένος στις αρχές της σουρεαλιστικής παράνομης άμεσης επαναστατικής δράσης, οδηγεί χωρίς δίπλωμα ένα ανασφάλιστο όχημα με πλαστές πινακίδες. Συλλαμβάνεται από τις δυνάμεις καταστολής και οδηγείται στα κελιά της δημοκρατίας, όπου παρά τις συνεχείς παραινέσεις του για ίση αντιμετώπιση ΔΕ βασανίζεται άμεσα, όπως αρμόζει σε κάθε αγωνιστή. Αντίθετα, κατά τη βίαιη προσαγωγή του σιδηρο- δέσμιος στον ανακριτή, ο ΜΛ υφίσταται στοχευμένη καταστολή καθώς η κομψή εικόνα που είχε χτίσει τόσα χρόνια υπουργός αποδομείται βάναυσα με το μαύρο φουσκωτό μπουφάν απαίσιας αισθητικής με το οποίο διαπομπεύεται στο πανελλήνιο. Από τη ντροπή του μάλιστα ο ΜΛ ξέχασε να φωνάξει το καθιερω- μένο σινιάλο αλληλεγγύης «Ζήτω η υπουργία κουφάλες!»

Οι πλαστές πινακίδες της δημοκρατίας

Πριν λίγες ημέρες η ΝΔ διέγραψε τον Μιχάλη Λιάπη επειδή συνελήφθη να οδηγεί το αυτοκίνητό του με πλαστές πινακίδες. Στον πρώην υπουργό και πρώην μέλος της ΝΔ είχε ασκηθεί δίωξη που αφορούσε στις κατηγορίες της ψευδούς βεβαίωσης και της πλαστογραφίας.

Σήμερα η ΝΔ διέγραψε τον βουλευτή Βύρωνα Πολύδωρα επειδή δε συνεμορφώθη με την κομματική γραμμή σε ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε στη Βουλή. Διεγράφη, λοιπόν, ο Βύρων Πολύδωρας επειδή άσκησε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά του, καθώς όπως αναφέρει το άρθρο 60 του Συντάγματος, «Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση».

Το εργοστάσιο που βγάζει «Λιάπηδες»

 Του Νίκου Μπογιόπουλου

Με αφορμή την υπόθεση Λιάπη, την επαναφορά της υπόθεσης των ναυπηγείων, τα όσα προέκυψαν με τα πόθεν έσχες βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, η συζήτηση γενικεύτηκε. Η προσπάθεια που γίνεται από τα θεωρεία της κατεστημένης σκέψης και από τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ, είναι να περιχαρακώσουν τη συζήτηση σε μια πολύ βολική – για τους ίδιους – κατεύθυνση: Τα πολιτικά πρόσωπα, λένε, που πιάνονται στα πράσα να εκπροσωπούν τη λαμογιά, την αρπαχτή, τη διαπλοκή, την υποκρισία, την ανακολουθία, τον φαρισαισμό, τον εκμαυλισμό και τον ξεπεσμό, πρέπει να ελέγχονται, πρέπει να κρίνονται και πρέπει να κατακρίνονται. Με μια διαφορά: Ο έλεγχός τους – λένε – πρέπει να περιορίζεται, αυστηρά και μόνο, στο επίπεδο της «ατομικής» τους ευθύνης! Πρέπει, δηλαδή, να αντιμετωπίζονται ως «μεμονωμένες περιπτώσεις», ως «πρόσωπα», που ναι μεν μπορεί να εντοπίστηκε η ποιότητα του πολιτικού τους «ήθους», αλλά αυτό δεν αφορά, δεν εμπεριέχει ψόγο, «δεν αγγίζει» τα κόμματά τους και κυρίως δεν αγγίζει και δεν χαρακτηρίζει το σύστημα εξουσίας που υπηρετούν και από το οποίο προέρχονται!

ΠΟΘΕΝ ΑΙΣΧΟΣ

Ο πρώην υπουργός επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, Μιχάλης Λιάπης συνελήφθη να οδηγεί ανασφάλιστο αυτοκίνητο και μάλιστα με πλαστές πινακίδες. Ο ίδιος μεταξύ άλλων δήλωσε ότι κατέθεσε τις πινακίδες για οικονομικούς λόγους, αφού κι εκείνον τον…άγγιξε η κρίση.

Ο Λιάπης δεν είναι παρά ένα δείγμα το πως αντιλαμβάνεται η άρχουσα τάξη της χώρας την άσκηση εξουσίας ή την κατάληψη θέσης αξιώματος. Φυσικά διαθέτει πλήθος ακινήτων, ένα ετήσιο εισόδημα που αρκεί για να επιβιώσουν 10 οικογένειες, συν 3 Ι.Χ.

Οι εβδομάδες των παθών

Δύσκολη βδομάδα βρήκε ο πρώην υπουργός και νυν ανιψιός Εθνάρχη, Μιχάλης Λιάπης, να βγει βόλτα με τις πλαστές του πινακίδες. Λίγες ώρες πριν, μαθαίναμε ότι η τρόικα χάριζε 80 εκατομμύρια στους δικούς της ανθρώπους ενώ τα κανάλια χόρευαν πάνω στο εκατομμύριο του ΣΥΡΙΖΑίου βουλευτή, Δημήτρη Τσουκαλά. Την ίδια στιγμή, η δόση εγκρινόταν και ο ευτυχής Ολλανδός με το περίεργο όνομα ανακοίνωνε την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ.

Τόσες μαζεμένες στιγμές ευτυχίας ζούμε -με περισσότερη ή λιγότερη ένταση- κάθε βδομάδα. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να θυμηθώ ένα επταήμερο που να μην συνέβη τίποτα. Δυστυχώς, δεν πρέπει να υπάρχει.