Κυβέρνηση & ΟΠΑΠ: Άσος ημίχρονο/διπλό τελικό – Η «φρουτοπία» είναι εδώ!

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Ο ΟΠΑΠ τα πήρε όλα! Πώς η κυβέρνηση της «Aριστεράς» παρέλαβε το παλιό σύνθημα «σχολείο σε κάθε γειτονιά» και το έκανε «φρουτάδικα σε κάθε γειτονιά»

Ο νέος Κανονισμός Διεξαγωγής Τυχερών Παιγνίων μέσω Παιγνιομηχανημάτων VLTs (τα γνωστά «φρουτάκια»), που ψηφίστηκε από το διοικητικό συμβούλιο της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ) την περασμένη Τρίτη 25/10, από την Τρίτη 1 Νοεμβρίου έγινε και νόμος του κράτους, αφού δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (απόφαση υπ’ αριθμ. 225/2/25.10.2016, Αρ. Φύλλου 3528, τεύχος 2ο την 01/11/2016).

Μπενίσης, Φλαμπουράρης, Σπίρτζης σε σατανικές συμπτώσεις

του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Οι αφελείς θα έλεγαν ότι έχει «πέσει με τα μούτρα στη δουλειά». Οι… κακεντρεχείς αντίθετα είναι πιο συγκεκριμένοι. Και μας «σφύριξαν» ότι το τελευταίο διάστημα ο κ. Ιωάννης Μπενίσης (διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ και σύντροφος της κυρίας Ρένας Δούρου) δεν προλαβαίνει να βάζει υπογραφές σε μεγάλες εργολαβίες, αλλά και να παίρνει κρίσιμες αποφάσεις για την τοποθέτηση των κερδών της Δημόσιας Επιχείρησης. Εμείς δεν θα πούμε τίποτα, θα παραθέσουμε απλώς μια σειρά από στοιχεία και… συμπτώσεις!

Οι αποφάσεις και οι υπογραφές του κ. Μπενίση έχουν «οσμή» διευθετήσεων… Στις 30.12.2015, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΥΔΑΠ, με την υπ’ αριθμόν απόφαση 18777, ενέκρινε ως ανάδοχο για την εκτέλεση του έργου «Τοποθέτηση Νέων Παροχών και Εργασίες Δικτύου Ύδρευσης σε Περιοχές Αρμοδιότητας Τομέα Αθηνών», τη Διάτμηση ΑΤΕ. Πρόκειται για την εταιρεία που ίδρυσε ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης, αυτήν από την οποία αποχώρησε με τον γνωστό και περιπετειώδη τρόπο από τη μετοχική της σύνθεση, λίγο πριν (ή λίγο μετά;) την υπουργοποίησή του.

Ετοιμάζεται ο Αλέξης Τσίπρας να αποδράσει από την πρωθυπουργία;

Φωτογραφία: Νίκος Λιμπερτάς / SOOC

του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Δεν πρόλαβε καλά-καλά να επιστρέψει ο πρωθυπουργός από το Νταβός και τα άσχημα μαντάτα συνεχίστηκαν. Η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ συνέπεσε με την ολοκλήρωση έρευνας της κοινής γνώμης, όχι από αυτές που δημοσιοποιούνται και σε πολλές περιπτώσεις εξυπηρετούν σκοπιμότητες, αλλά από εκείνες που διενεργούνται για τα κομματικά επιτελεία, δίνουν μια καθαρή εικόνα της κοινωνίας, της όποιας αποδοχής των κυβερνητικών πεπραγμένων, και αποτελούν ουσιαστικά «οδηγούς» για τους πολιτικούς.

Η εικόνα, κυρίως των λεγόμενων ποιοτικών χαρακτηριστικών για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά, είναι πραγματικά αποκαρδιωτική. «Αν δεν καταφέρουμε να αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων, τον Ιούνιο θα είμαστε στο 15%», μετέφερε η ομάδα ανάλυσης που λειτουργεί για το Μαξίμου και στην οποία μετέχουν ο γνωστός Ηλίας Νικολακόπουλος, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εσωτερικών Κώστας Πουλάκης κ.ά.

Βιομηχανία βουλευτικών ερωτήσεων υπέρ της ΟΠΑΠ Α.Ε.

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Η έντονη βουλευτική δραστηριότητα για μια εταιρεία ιδιωτικών συμφερόντων δεν αποτελεί πρωτοτυπία για τους «ταγούς» του έθνους. Όμως, η ενασχόληση με τον ΟΠΑΠ προκαλεί εκ των πραγμάτων μια σειρά από ερωτήματα. Πόσο μάλλον όταν ο εν λόγω κοινοβουλευτικός «έλεγχος» δεν σχετίζεται άμεσα με την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, αλλά εστιάζεται κυρίως στην αναζήτηση «ευθυνών» από πιθανές ζημιές που –κατά τους βουλευτές– κινδυνεύει να υποστεί ο ΟΠΑΠ. Και όταν μια μορφή έμμεσης φορολογίας, όπως είναι ο τζόγος, περνάει στους ιδιώτες, τότε κάθε «ενδιαφέρον» για τον ιδιώτη επενδυτή σημαίνει και επίθεση στο δημόσιο συμφέρον.

Από τα τέλη Οκτωβρίου μέχρι και τις αρχές Δεκεμβρίου, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Τριανταφυλλίδης), της ΝΔ (Αυγενάκης), των ΑΝΕΛ (Κόκκαλης), του Ποταμιού (Αμυράς, Θεοχάρης) και ο ανεξάρτητος Νίκος Νικολόπουλος προχώρησαν στην κατάθεση ερωτήσεων που αναφέρονται σε συμφέροντα του ΟΠΑΠ που θίγονται από κυβερνητικές αποφάσεις.

Ο Αλέξης που έγινε Αλέκος

του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στην ΕΡΤ έδειξε ότι ο πρωθυπουργός βαδίζει ακάθεκτος στα βήματα των προκατόχων του, αρνούμενος όλες τις υποσχέσεις του και προσπαθώντας να παρουσιάσει το μαύρο άσπρο. Από Αλέξης, γίνεται πια… Αλέκος.

Μεταξύ κατεργαραίων δεν υπάρχει μόνον ειλικρίνεια. Υπάρχουν και άγραφοι κανόνες. Κάποτε ένας φίλος βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να τον πιάσει σχεδόν στα πράσα η κοπέλα του με άλλη. Στο μίνι συμβούλιο που ακολούθησε μεταξύ των ανδρών της παρέας η «κόκκινη γραμμή» ήταν κοινή: Ποτέ μα ποτέ και για κανέναν απολύτως λόγο μην το παραδεχθείς μπροστά της.

Μέρα με τη μέρα ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται κατεργάρης. Και δεν θα παραδεχθεί ποτέ και για κανέναν απολύτως λόγο ότι μας κεράτωσε. Ότι υπήρξε για πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας μια ελπίδα και απέτυχε παταγωδώς. Και φυσικά δεν επρόκειτο ποτέ να το κάνει στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, γιατί γνωρίζει ότι τότε ακριβώς θα άρχιζε και η αντίστροφη μέτρηση για το πολιτικό του τέλος.

Κλάψε, ευαίσθητε Αλέξη

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Οχι, δεν ήταν ένα αθώο λεκτικό λάθος η αναφορά του Α. Τσίπρα σε «συμπαθή νεκρά παιδιά» στο Αιγαίο. Ήταν μια παραδοχή ότι για την εν ψυχρώ καθημερινή δολοφονία αυτών των παιδιών είναι και αυτός (συν)υπεύθυνος. Για τους πρόσφυγες που πνίγονται καθημερινά στο Αιγαίο δεν ευθύνονται μόνο οι πόλεμοι και οι αντι-μεταναστευτικές πολιτικές της  Ευρωπαϊκής’Ενωσης.

Ευθύνεται και ο φράχτης του ‘Εβρου, τον οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διατηρεί στη θέση του από το Γενάρη, χωρίς να έχει καμία πρόθεση να τον ρίξει. Είναι γνωστό ότι εξαιτίας της πολιτικής της ΕΕ οι πρόσφυγες δεν μπορούν να φτάσουν νόμιμα στη χώρα προορισμού τους, ενώ το κατοχυρωμένο από τον ΟΗΕ δικαίωμα της ασφαλούς άφιξης εκείνου που αιτείται ανθρωπιστική προστασία μοιάζει ασήμαντη λεπτομέρεια. Εκεί φτάσαμε δυστυχώς! Συνεπώς, αυτοί οι άνθρωποι υποχρεώνονται να μπουν «παράνομα» μέσα στο έδαφος μιας χώρας και να ζητήσουν να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες.

Οι εταίροι τους φτύνουν αλλά στο Μαξίμου νομίζουν ότι βρέχει

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Η πεμπτουσία της πολιτικής έρχεται συνήθως στην επιφάνεια όταν οι πρωταγωνιστές της –για δικούς τους λόγους– αποφασίζουν να αποκαλύψουν τις κρυφές πτυχές της. Μόλις την προηγούμενη Τρίτη εκατοντάδες χιλιάδες Ευρωπαίοι πολίτες, μέσω ενός γαλλογερμανικού ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό ARTE, είχαν την τύχη να μάθουν μερικές από τις λεπτομέρειες ενός αθέατου πολιτικού παρασκηνίου. Τι αφορούσε; Την επτάμηνη διαπραγμάτευση των δανειστών με την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το ελληνικό δημοψήφισμα και πώς καταλήξαμε στη σύναψη του τρίτου μνημονίου. Στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκαν στοιχεία που κυριολεκτικά ανατρέπουν όλη την κυβερνητική προπαγάνδα περί σκληρής διαπραγμάτευσης. Αποκαλύφθηκε ότι η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα έσυρε ως πρόβατα επί σφαγή τη χώρα και τον ελληνικό λαό στις Βρυξέλλες και, παρά τους θεατρινισμούς της, είχε προαποφασίσει την υπογραφή της βάρβαρης συμφωνίας.

Silver Alert! Παρακαλούμε επικοινωνήστε με το Χαμόγελο του Πολιτικού

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Προσοχή, παρακαλώ: Αναζητούνται οι Άδωνις Γεωργιάδης, Ντόρα Μπακογιάννη, Μάκης Βορίδης, Ευάγγελος Βενιζέλος, Κυριάκος Μητσοτάκης, Νίκος Παππάς, Γιάννης Δραγασάκης, Νίκος Φίλης. Όποιος έχει πληροφορίες να επικοινωνήσει άμεσα με… το Χαμόγελο του Πολιτικού.

Το παραπάνω θα μπορούσε να είναι και εισαγωγή χιουμοριστικού σποτ για σατιρική εκπομπή, αλλά η αλήθεια είναι ότι ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Όσοι παρακολoύθησαν στις τηλεοράσεις τους τα τεκταινόμενα της προεκλογικής περιόδου έχουν παρατηρήσει ότι ορισμένοι πολιτικοί τηλεαστέρες δεν εμφανίζονται με τη συχνότητα που είχαμε συνηθίσει στα προεκλογικά πάνελ. Τι ακριβώς έχει συμβεί; Πώς αντέχει ο Άδωνις χωρίς κάμερες; Πού είναι ο Φίλης;

Ο Π. ΚΑΜΜΕΝΟΣ, ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ Α. ΤΣΙΠΡΑ, ΡΙΧΝΕΙ ΛΑΣΠΗ

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Σε μια οργανωμένη επιχείρηση λάσπης με ψέματα και συκοφαντίες επιδίδεται ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. Πάνος Καμμένος και στελέχη του κόμματός του, με τη συνδρομή γνωστών δημοσιογραφικών παπαγάλων, σε βάρος της Πρόεδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου. Ο πρόεδρος και τα στελέχη του πρώην συγκυβερνώντος κόμματος, σε ένα κρεσέντο βρώμικης προεκλογικής εκστρατείας, ισχυρίστηκαν στις δημόσιες εμφανίσεις τους ότι η πρόεδρος της Βουλής «έβαλε στο συρτάρι» την ποινική δικογραφία (ΑΒΜ ΕΔ 2015/18), βάσει της οποίας η Βουλή καλούνταν να εξετάσει τυχόν αξιόποινες πράξεις των Άκη Τσοχατζόπουλου, Γιάννου Παπαντωνίου, Βαγγέλη Μεϊμαράκη και Ευάγγελου Βενιζέλου. Πρόκειται για απόλυτα ψεύδη.

Η εν λόγω δικογραφία αφορά κατά κύριο λόγο την παραγγελία και πληρωμή για εξοπλιστικά προγράμματα από τη Γερμανία. Τα στελέχη των ΑΝΕΛ, με προφανή στόχο να αποκομίσουν φτηνά προεκλογικά κέρδη, εγκαλούν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, ειδικά σε ό,τι αφορά το μέρος της δικογραφίας που σχετίζεται με τον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ Ευαγ. Μεϊμαράκη και την υπόθεση των υποβρυχίων Τ 214 (αυτών που έγερναν) για τα οποία, παρότι δεν είχαν καν παραδοθεί, έδωσε 105 εκατ. ευρώ στη γερμανική κατασκευάστρια εταιρεία HDW, αντί να πάρει νομικά μέτρα εναντίον της, όπως όφειλε ως υπουργός!

Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η μονταζιέρα μένει…

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Μήπως τελικά στο Μαξίμου υπάρχει όντως μονταζιέρα, και απλώς αλλάζει κάθε φορά ο χειριστής της; Δεν εξηγείται αλλιώς ούτε η ταχύτητα, ούτε η αποτελεσματικότητα με την οποία εξακολουθεί να λειτουργεί η μονταζιέρα των ειδήσεων, ακόμη και μετά την πρόσφατη αλλαγή φρουράς στο Μαξίμου…

Τη μια μέρα ο Πάνος Σκουρλέτης τόλμησε να εκστομίσει ότι η όποια συμφωνία με τους εταίρους οφείλει τουλάχιστον να είναι «υπερασπίσιμη», την άλλη μέρα είδε να οργιάζουν τα (πανομοιότυπα) ρεπορτάζ για το δήθεν υπέρογκο κόστος της ανακαίνισης του γραφείου του. Τη μια μέρα η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξέφρασε τη διαφωνία της με την επιλογή του Λ. Ταγματάρχη στην ΕΡΤ, λίγες μέρες μετά εμβρόντητοι οι παριστάμενοι στη συνεδρίαση του προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, πληροφορήθηκαν από τα μίντια ότι ο Τσίπρας «μάλωσε» τη Ζωή Κωνσταντοπούλου μπροστά τους! Μπορεί ο ίδιος ο Τσίπρας να διέψευσε τις πληροφορίες, όμως αυτό δεν αναιρεί ότι οι δημοσιογράφοι δεν είχαν φανταστεί την «είδηση». Τους είχε μοιραστεί από «πηγές του Μαξίμου».

3ο μνημόνιο και κάλπες με τη… βοήθεια της Παναγιάς

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Την προώθηση του 3ου μνημονίου στη Βουλή ετοιμάζει η κυβέρνηση Τσίπρα, επιδιώκοντας με διαδικασίες εξπρές,οι οποίες προσβάλλουν κάθε έννοια δημοκρατικών και αστικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών, να ψηφίσει μέχρι την Πέμπτη 13 Αυγούστου τα νέα μέτρα εξόντωσης του ελληνικού λαού. Με τη μισή Ελλάδα στις παραλίες και την άλλη μισή να «ψυχορραγεί» για να βγάλει το μήνα, η κυβέρνηση της «Αριστεράς» φιλοδοξεί, παραμονές Δεκαπενταύγουστου, να ψηφίσει και να επιβάλει ένα σκληρό μνημόνιο-ταφόπλακα της κοινωνίας.

Η δρομολογημένη απόφαση της κυβέρνησης να ψηφίσει τα μνημονιακά μέτρα μέσα στην τούρλα του Αυγούστου αποτελεί τμήμα ενός οργανωμένου σχεδίου του πρωθυπουργού και των στενών συνεργατών του, οι οποίοι επιχειρούν, αφενός, να αξιοποιήσουν την καλοκαιρινή ραστώνη, ώστε να μην υπάρξουν κινηματικές αντιδράσεις και, αφετέρου, να προετοιμάσουν το έδαφος για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Όταν ο Βαλυράκης έδειχνε το σκάνδαλο, τα MME έβλεπαν το δάχτυλο…

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Μέχρι πριν από λίγες μέρες, τα ρεπορτάζ αναφέρονταν στην επιστολή που έστειλε ο Σήφης Βαλυράκης στον Αλέξη Τσίπρα και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου θέτοντας εαυτόν στη διάθεσή τους, με την ιδιότητα του προέδρου της προηγούμενης εξεταστικής επιτροπής της Βουλής που διερεύνησε το μεγάλο σκάνδαλο της Siemens. Και μετά; Τι έγινε στη συνέχεια; Τι μάθατε σήμερα από τα MME;

Ο Σήφης Βαλυράκης κλήθηκε σήμερα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Η συνεδρίαση ξεκίνησε αρκετά νωρίτερα από την ώρα έναρξης όλων των κεντρικών δελτίων ειδήσεων. Το τι ακριβώς ειπώθηκε εκεί δεν το είδαμε πουθενά γραμμένο, δεν το ακούσαμε στα ραδιόφωνα και φυσικά δεν το παρακολουθήσαμε στα κανάλια. Φαίνεται πως κανένας συνάδελφος δεν το πήρε χαμπάρι, παρότι η συνεδρίαση μεταδιδόταν απευθείας από το Κανάλι της Βουλής.

H «δημοσιογραφία» της παραγγελιάς για Κωνσταντοπούλου, Αλεξίου και ΕΣΡ

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Διάφορα «παπαγαλάκια» και γνώστες «μονταζιέρες» του διαδικτύου και των Media, έσπευσαν να «χρίσουν» πρόεδρο του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου την κ. Ορσαλία (Λίνα) Αλεξίου, μητέρα της πρόεδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου, αφήνοντας υπονοούμενα περί πολιτικής παρέμβασης και οικογενειοκρατίας. Τα «παπαγαλάκια» όμως δεν μπήκαν στον κόπο ούτε να αναγνώσουν την σχετική απόφαση (7/2015) του ΕΣΡ που ελήφθη στις 5 Μαΐου και αναρτήθηκε επίσημα στη «Διαύγεια».

Βέβαια υπάρχει η πιθανότητα να διάβασαν το κείμενο της απόφασης, να κατανόησαν το περιεχόμενο, αλλά να επέλεξαν να διασπείρουν ψευδές ειδήσεις, όπως εξάλλου το συνηθίζουν… Η δημοσιογραφία της «λάσπης» πουλάει και κυρίως έχει αφεντικά που πληρώνουν για να υπάρχει! Σε κάθε περίπτωση είτε τα «παπαγαλάκια» έφαγαν αμάσητη την τροφή, είτε τα …υποχρέωσαν να την καταπιούν, το καθήκον τους το έπραξαν. Έστησαν για μια ακόμα φορά την πραγματική είδηση στο τοίχο.

Η δημοσιογραφία του κώλου χρειάζεται και το κοινό του κώλου

Του Λευτέρη Χαραλομπόπουλου

ε μια από τις πιο γνωστές και εμβληματικές φράσεις του, ο Ουμπέρτο Έκο σημειώνει πως οι σύγχρονες δικτατορίες δεν επιβάλλονται με τα τανκς, αλλά με τις τηλεοράσεις (κι αν το προεκτείνουμε λίγο, με τα media). Μολονότι στο φοβερό και τρομερό βενζινάδικο-gate δεν μιλάμε για τη δύναμη της επιβολής ενός καθεστώτος, δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια (ακόμη) νίκη της αισθητικής του αυριανισμού επί της δημοσιογραφίας και για την επιβολή της «χούντας» του κίτρινου τύπου…

Ουδείς άνθρωπος με κανονική σκέψη, κριτική αντίληψη και στοιχειώδη κοινωνική μόρφωση θα ασχολούνταν κανονικά με την ιστορία του σκασμένου λάστιχου, ακόμη κι αν «σκόνταφτε» πάνω της. Όμως, η ιστορία του κιτρινισμού της είδησης -και τελικά της ίδιας της δημοσιογραφίας- δεν είναι ούτε τωρινό, ούτε μονοσήμαντο ή εύκολα αντιμετωπίσιμο φαινόμενο. Πρόκειται για έναν πανίσχυρο μηχανισμό προπαγάνδας, που τελικά επιβάλει όχι μόνο άποψη στον δημόσιο διάλογο (και βίο), αλλά και την ίδια την αισθητική του.

Οι αντιεξουσιαστές κατέλαβαν τη χώρα. Το ΄παν οι παπαγάλοι στα κανάλια

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Η επίθεση ξεκίνησε! Κινδυνεύουμε! Το είπαν τα κανάλια, το είπαν οι έγκριτοι δημοσιογράφοι. Μόνο που η απειλή δεν είναι οι Αρειανοί, όπως στις ταινίες καταστροφής, ούτε καν οι αιμοσταγείς γείτονές μας, όπως παλιότερα, αλλά ο… εξ αντιεξουσιαστών κίνδυνος.

Οι αντιεξουσιαστές καταλαμβάνουν ανενόχλητοι και ανεμπόδιστοι, είπε ο Γ. Πρετεντέρης. Η δημόσια τάξη κατέρρευσε, η χώρα κατελήφθη, απειλούμαστε όλοι, σημείωσαν μετά βδελυγμίας η Ιωάννα Μάνδρου, η Όλγα Τρέμη, ενώ οι ανταποκριτές από το πεδίο μάχης των… Προπυλαίων, κατήγγειλαν παράλληλα ότι η αστυνομία συλλαμβάνει μόνο όποιον βγαίνει από το κτίριο της Πρυτανείας – και όχι π.χ. όποιον φοράει μαύρη μπλούζα ή έχει μακριά μαλλιά, να φανταστούμε; Ο Τσίμας απορούσε για τις επιδιώξεις όλων αυτών σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και μιλούσε για τις καταλήψεις και τα πανεπιστήμια, με ύφος που ακροβατούσε ανάμεσα στην αγανάκτηση και στον τρόμο. Κι ο Μπογδάνος, λίγο νωρίτερα από όλους αυτούς, είχε προλάβει να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ άκυρης… παραβολής, συνδέοντας όλα (μα όλα τα θέματα) στο «ενημερωτικό» του μαγκαζίνο με το αίμα που δεν χύθηκε, αλλά θα μπορούσε να χυθεί έξω από τη Βουλή.

Η παρακμή του συνδικαλισμού

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

πηγή – unfollow

Αν κάποιος στις αρχές του 2010 έλεγε ότι μέσα σε τέσσερα χρόνια το 60% των νέων θα ήταν άνεργοι, οι μισθοί θα είχαν κατρακυλήσει κάτω από το όριο τπς φτώχειας, θα είχαν κλείσει νοσοκομεία και σχολεία, οι φόροι θα αυξάνονταν κατακόρυφα, οι νέοι θα μετανάστευαν μαζικά, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση θα έβγαζε στο σφυρί ακόμη και τις παραλίες της χώρας, θα τον πέρναγαν για τρελό. Αποκλείεται να συμβούν αυτά στπν Ελλάδα. Εδώ θα ξεσηκωθούν όλοι. Τέτοια μέτρα δεν πρόκειται να περάσουν. Αυτές ήταν οι πιο συχνές απαντήσεις. Στην Ελλάδα υπάρχει παράδοση δυναμικών συνδικαλιστικών αγώνων, ήταν η φράση που έκλεινε συχνά-πυκνά αυτές τις συζητήσεις.

Πόλεμος Κόκκαλη – Μελισσανίδη για τον ιππόδρομο

Του Λεύτερη Χαραλαμπόπουλου

Πηγή – unfollow

Σε «κούρσα» διαπλεκόμενων συμφερόντων εξελίσσεται ο διαγωνισμός για την εκχώρηση της αποκλειστικής άδειας διοργάνωσης και διεξαγωγής του ιπποδρομιακού στοιχήματος για τα επόμενα 20 χρόνια στην Ελλάδα.
Με την κυβέρνηση Σαμαρά να αναλαμβάνει για πολλοστή φορά να παίξει το ρόλο του «διαιτητή» στην αρένα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, η απόκτηση του ιπποδρομιακού στοιχήματος μετατράπηκε σε πεδίο σύγκρουσης επιχειρηματικών φατριών, με πρωταγωνιστές τον Σ. Κόκκαλη μέσω της Intralot και τον Δ. Μελισσανίδη, με όχημα τον ΟΠΑΠ και το επενδυτικό fund Global Family Partners.

Η χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής από ακροδεξιούς οτη Ρωσία, έλληνες και ρώσους επιχειρηματίες

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Τι γυρεύουν πρωτοκλασάτα στελέχη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στη Μόσχα; Γιατί το μεγαλύτερο τμήμα τω. φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων της EE έχει στραφεί προς το Κρεμλίνο: Υπάρχει προσωπική εντολή του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να κατευθυνθεί ρωσικό χρήμα σε ακροδεξιές και εθνικιστικές ευρωπαϊκές oργανώσεις και κόμματα; Ποιοι έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν το σχέδιο: Έρχονται «τσουβάλια» με ρούβλια και δολάρια στην Ελλάδα για λογαριασμό της Χρυσής Αυγής κι αν ναι, πώς διακινούνται; Πώς κινούνται μικροί και μεγάλοι ρώσοι και έλληνες επιχειρηματίες για την οίκονομική ενίσχυση του ναζιστικού μορφώματος; Ποιες είναι οι ευρύτερες στοχεύσεις της ρωσικής κυβέρνησης και ολιγαρχίας από την πολύπλευρη στήριξη φασιστικών κομμάτων μέσα στους κόλπους της EE:

Τα χρήματα των τραπεζών, ο ΣΚΑΪ και οι αριθμοί

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Οι κυβερνήσεις Καραμανλή – Παπανδρέου – Παπαδήμου – Σαμαρά έχουν δώσει στους τραπεζίτες από το 2008 μέχρι το 2013 κεφάλαια -σε ρευστό, κρατικές εγγυήσεις, ώστε να μπορούν να δανειστούν οι τράπεζες, και άλλες μορφές ενισχύσεων- που φτάνουν το απίθανο ύψος των 211,5 δις. ευρώ. Τα ποσά αυτά επιχείρησαν να αμφισβητήσουν τα γνωστά «παπαγαλάκια» του ΣΚΑΪ, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Και όπου «παπαγαλάκια», βάλτε τα ονόματα του Άρη Πορτοσάλτε και του Μπάμπη -λέγε με και σοβαρή Χρυσή Αυγή- Παπαδημητρίου…

Ο ΣΚΑΪ, λοιπόν, επέλεξε την Πρωτομαγιά -ας το αφήσουμε ασχολίαστο αυτό- για να οργανώσει την αντεπίθεσή του, επιχειρώντας να αποκαταστήσει την χαμένη τιμή των ελληνικών τραπεζών. Ο ρόλος ανατέθηκε στους πλέον «κατάλληλους». Κατά τη διάρκεια της πρωινής ραδιοφωνικής εκπομπής τους, οι πλέον διαπρύσιοι υποστηρικτές του Μνημονίου, Άρης Πορτοσάλτε και Μπάμπης -λέγε με και σοβαρή Χρυσή Αυγή- Παπαδημητρίου, μέσω απαξιωτικών σχολίων για το UNFOLLOW -αλλά και για την βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων Ραχήλ Μακρή, η οποία είχε μιλήσει σκληρά για το ζήτημα στην εκπομπή της προηγούμενης μέρας- επιχείρησαν να αμφισβητήσουν την αποκάλυψη του περιοδικού για τα 211,5 δις ευρώ που έχουν λάβει οι τράπεζες από το 2008 μέχρι σήμερα. Δυστυχώς όμως γι” αυτούς -αλλά κυρίως για τους πολίτες που τα φορτώθηκαν στις πλάτες τους- τα συγκεκριμένα ποσά έχουν θεσμοθετηθεί με νόμους των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων.

«Νόμος και τάξη» και από τη δικαιοσύνη

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Υπάρχουν νομοσχέδια που μοιάζουν να ψηφίζονται μόνο και μόνο για να υπερθεματίζουν την κατάσταση που βιώνει ο πολίτης και δη ο εργαζόμενος. Το ίδιο ισχύει και με κάποιες δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες νομίζεις πως βγαίνουν από μια διαολεμένη ανάγκη του συστήματος να μας υπενθυμίζει πως ό,τι ξέραμε να το ξεχάσουμε…

Η απόφαση της καταδίκης σε βάρος των χαλυβουργών, την Τετάρτη 9 Απριλίου είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Το δικαστήριο καταδίκασε σε 23 μήνες φυλάκιση με 3ετή αναστολή τους χαλυβουργούς Γιώργο Σιφωνιό, Νάσο Παυλάκη και Νίκο Χαροκόπο, πρόεδρο, γραμματέα και αντιπρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων «Ελληνικής Χαλυβουργίας» αντίστοιχα, καθώς κρίθηκαν ένοχοι ότι παραβίασαν δικαστική απόφαση και προέβησαν σε παράνομη βία.

Για πόσο θα πληρώνουμε τους τραπεζίτες Σάλλα, Κωστόπουλο, Λάτση;

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Κανείς δεν έχει κερδίσει περισσότερο από τους τραπεζίτες στα χρόνια τπς κρίσης. Αφού λοιπόν οι τραπεζίτες «απορρόφησαν» 211,5 δισ. ευρώ προκειμένου να «περάσουν τον κάβο» χωρίς να κινδυνεύσουν τα κέρδη τους, τώρα θα επαναγοράσουν από το Δημόσιο τις τράπεζες έναντι συμβολικού τιμήματος. Αυτό τουλάχιστον προβλέπει η συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα, που θα αποτυπωθεί σε έναν ακόμη νόμο που ψηφίζεται από το ελληνικό κοινοβούλιο για το «καλό της χώρας».

O Χατζηαβάτης δημοσιογράφος (στη Real News)

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Το όλο θέμα θα μπορούσε να λέγεται: Αμέλεια του ταμείου σου να αφαιρέσει από τη σύνταξή σου το επίδομα, επειδή ενηλικιώθηκε το παιδί σου: Αξία 28 ευρώ! Κιτρινισμός πρώτης σελίδας της Real News για το συγκεκριμένο ζήτημα: Αξία ανεκτίμητη!

Στην προσπάθεια που κάνουμε ορισμένες φορές να αποδομήσουμε τα κακώς κείμενα των mainstream media -κυρίως για να μαθαίνουμε όλοι μαζί να διαβάζουμε καλύτερα και πιο αποτελεσματικά ανάμεσα στις γραμμές και τα ψιλά γράμματα του Τύπου- κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει περισσότερο από τα ίδια τα Μέσα και τα χοντρά δημοσιογραφικά τους φάουλ. Όχι ότι τους νοιάζει βέβαια. Τη δουλειά τους μια χαρά την κάνουνε. Αφού για κάθε ρεπορτάζ που θα βρείτε να εξηγεί πόσες και πόσο σοβαρές σκοπιμότητες κρύβονται πίσω από ένα φαινομενικά αθώο «χτύπημα» σε ένα πρωτοσέλιδο, υπάρχουν εκατοντάδες αναγνώστες που θα έχουν ήδη πιστέψει αυτό που θα δουν κρεμασμένο στα περίπτερα – πολύ συχνά μάλιστα δίχως καν να διαβάσουν το άρθρο που κρύβεται πίσω από τον προκλητικό τίτλο.

Κωδικός: σώζοντας τον Λάτση

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Είσαι χρεοκοπημένος τραπεζίτης που σώθηκες χάρη στα χρήματα των ελλήνων πολιτών; Είσαι μεγαλοφειλέτης του δημοσίου και η Βουλή σου χαρίζει με νομοθετικό τερατούργημα τα χρέη σου; Είσαι και τα δύο μαζί; Κανένα πρόβλημα –για την ακρίβεια, ακόμη καλύτερα: εμείς είμαστε εδώ, για να σου δώσουμε πανωπροίκι ένα από μεγαλύτερα φιλέτα της Νότιας Ευρώπης. Να σε βοηθήσουμε να σταθείς στα πόδια σου, βρε αδερφέ. Δηλαδή, αν η κυβέρνηση Σαμαρά δεν στηρίξει την επιχειρηματικότητα της εγχώριας διαπλοκής, ποιον θα στηρίξει; Τους πολίτες της; 

Παρά τις θυελλώδεις αντιδράσεις, και μάλιστα από πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις, η τεχνική μελέτη της Lamda για το προς εκποίηση τμήμα της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού έγινε αποδεκτή από το ΤΑΙΠΕΔ. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί τον προάγγελο για την αποδοχή και της οικονομικής πρότασης που έπεται. Πρόκειται για το τελευταίο επεισόδιο στο love story του ελληνικού δημοσίου με τον επιχειρηματία Λάτση. Για καλύτερη εικόνα διαβάστε το εκτενές ρεπορτάζ, «Ο Σαμαράς χαρίζει το Ελληνικό με 80 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο», στο Unfollow 27 που κυκλοφορεί στα περίπτερα.

Ο Μητσοτάκης και το κράτος της (αξιοκρατικής) Δεξιάς

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Δηλαδή πώς αλλιώς περιμένουμε να μας το πουν; Το επόμενο βήμα θα ήταν να βγάλει η ομάδα Μουρούτη μια ανακοίνωση σαν αυτή: «Λοιπόν, κύριοι, επειδή το ΠΑΣΟΚ τόσα χρόνια έχει ρημάξει το δημόσιο, θα κάνει ένα νομοσχέδιο ο Κυριάκος να βάλουμε πάλι τα δικά μας παιδιά, γιατί δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση».

Ε, όχι, φαντάζομαι πως έτσι δεν θα μας το πουν ποτέ. Θα μας το πουν πιο κομψά, πιο περιφραστικά, όπως το είπε ο Μητσοτάκης στην συνέντευξή του στην κυριακάτικη Καθημερινή. Ίσα που είχε προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από το ρεπορτάζ στο UNFOLLOW 27 («Ο Δράκουλας των δημοσίων υπαλλήλων») και ήρθε ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης να παραδεχτεί με ωμότητα το κομματικό έγκλημα που συντελείται για μια ακόμη φορά στο πολύπαθο ελληνικό δημόσιο από τον ίδιο και τη συγκυβέρνηση που εκπροσωπεί. Γράφουμε στο ρεπορτάζ, λοιπόν, ότι ο Κ. Μητσοτάκης και ο συνεργάτης του Δ. Στεφάνου, με επόμενο νομοσχέδιο, «θα επαναφέρουν τη συνέντευξη για τις κρίσεις προϊστάμενων. Με την “καινοτομία” ότι στην επιτροπή αξιολόγησης θα συμμετέχει και ένας διευθυντής του ιδιωτικού τομέα. (…) Όλα τα παραπάνω μας γυρνούν πολλά χρόνια πίσω στο δημόσιο των κοινωνικών φρονημάτων».

Πότε γίναμε το θηρίο;

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Αν ψάχνεις να βρεις κοινό τόπο μεταξύ αριστερών και δεξιών σε αυτές τις ατέρμονες συζητήσεις που κυριαρχούν στις ελληνικές μέρες της κρίσης, δεν μπορεί παρά να είναι η πίστη που όλοι εκφράζουν στη δημοκρατία ως πολίτευμα…

Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι πολίτες αυτής της χώρας, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης,  δηλώνουν δημοκράτες. Αφού λοιπόν σχεδόν όλοι συμφωνούν επί της αρχής στα του πολιτεύματος, των ελευθεριών, των δικαιωμάτων, αλλά και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτό, οι φιλοσοφικές συζητήσεις γύρω από την ελληνική δημοκρατία έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Διότι, όσες και ενστάσεις κι αν έχει κάποιος απέναντι στη δημοκρατία, οι περισσότεροι δυσκολεύονται να φανταστούν καλύτερο τρόπο διακυβέρνησης. Αν δεν αποφασίζουν οι περισσότεροι, τότε ποιοι θα αποφασίζουν;