Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, Η «ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΡΟΦΗ», ΚΑΙ Η «ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΝΩΣΗ» ΤΟΥ ΛΑΟΥ…

Οι “κομμουνιστές” στην εξουσία, αρουραίοι θλιβεροί, πεινασμένοι όσο ποτέ για αξιώματα, ανεμίζουν την σημαία της «κάθαρσης», αλλά η μπόχα που τους περιβάλλει γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη. Σεσημασμένοι ψεύτες, σεσημασμένοι απατεώνες, θρασίμια, γλοιώδεις και εμετικοί, κατορθώνουν κάθε φορά να ξεπερνούν τον εαυτό τους στην παραμόρφωση της πραγματικότητας.

«Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη στροφή της κυβερνητικής θητείας, της κρίσιμης στροφής της υλοποίησης της εντολής που λάβαμε από τον ελληνικό λαό, τον Σεπτέμβριο του 2015», ανέφερε μεταξύ άλλων ξεκινώντας την ομιλία του στη συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας.

Η μεγάλη πληγή: Κρατικοδίαιτοι νεοφιλελεύθεροι

Του Κώστα Καπνίση

“ Ζουν ανάμεσά μας. Θέλουν να καταργήσουν το δημόσιο και το απομυζούν επί δεκαετίες ”

Ανοίγοντας ένα λεξικό και ανατρέχοντας στον όρο τεχνοκράτης βλέπουμε ότι έτσι αποκαλούμε αυτό το στέλεχος του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα με ανώτατη κατάρτιση και εμπειρία σε συγκεκριμένο τεχνικό τομέα. Ο συγκεκριμένος συνηθίζεται να ασκεί το λειτούργημά του με βάση τη μελέτη κυρίως των αντικειμενικών δεδομένων και των οικονομικών μηχανισμών χωρίς να λαμβάνεται και τόσο υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας.

Ή Βιώσιμο χρέος ή βιώσιμος λαός

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Οι χώρες-ωφειλέτες δεν δανείζονται γιατί έχουν χρέη. Εχουν χρέη επειδή δανείζονται. Και δανειζόμενες παραμένουν αιώνια δεσμευμένες στους πιστωτές τους, προς τους οποίους οι λαοί πληρώνουν με το αίμα τους τόκους και χρεολύσια. Σύμφωνα με τον Στίγκλιτς, μέσα απ’ αυτή την διαδικασία, οι χρεωμένες χώρες κατέβαλαν στους πιστωτές ρους για την πληρωμή παλαιότερων χρεών το διάστημα 1984-2000 το αστρονομικό ποσό των 4,6 τρις. δολαρίων. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, οι συνέπειες για τους λαούς ήταν, είναι και θα είναι δραματικές.

Φτώχεια, λιτότητα, ανέχεια, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, πολιτικές βαρβαρότητας που διατηρούνται επί δεκαετίες, και που, όσο γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των πλουτοκρατών, τόσο βυθίζουν στη δυστυχία τους εργαζόμενους. Πολιτικές που βυθίζουν στα Τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης, ακριβώς για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των κεφαλαιοκρατών.

Κοινωνικός αυτοματισμός και εχθρός λαός,

Ο κοινωνικός αυτοματισμός είναι η συνήθης τακτική που εφαρμόζουν οι φορείς εξουσίας για αποπροσανατολισμό των πολιτών, οι οποίοι καθοδηγούνται μεθοδευμένα προς την αυτόματη εναντίωση σε άλλες ομάδες πολιτών που χρεώνονται την ευθύνη για το σύνολο των δεινών της πολιτείας και της κοινωνίας.

Στο περιβάλλον της οικονομικής κρίσης, ο κοινωνικός αυτοματισμός ενισχύεται περαιτέρω και αναπτύσσεται σε διάφορα επίπεδα, με αποτέλεσμα τη στοχοποίηση του ρόλου του κράτους, τη δαιμονοποίηση της κοινωνικής πολιτικής και τον ιεραρχικό διαχωρισμό των ευρωπαϊκών χωρών. Με αυτό τον τρόπο, οι πολίτες δεν εστιάζουν την προσοχή τους στα λάθη και στις ανεπάρκειες των εθνικών πολιτικών ηγεσιών, στις αδυναμίες του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος και στην ανάγκη συνολικής πολιτικής διαχείρισης της οικονομικής κρίσης, αλλά υπόκεινται στην ψευδαίσθηση των οικονομικών μέτρων λιτότητας που δήθεν θα συνετίσουν τους ασύνετους.

MAKE LOVE…

Βρισκόμαστε στο σημείο που οι άνθρωποι είτε θα γίνουν μοντέρνοι σκλάβοι με προνόμια που θα τους δίνουν ψευδαίσθηση ελευθερίας και θα συντριβεί κάθε όραμα για πιο ανθρώπινη ζωή, είτε θα επαναστατήσουν και θα ξηλώσουν αυτό το άδικο και παράλογο σύστημα, χύνοντας μέχρι και το αίμα τους. Δεν θέλω να πάρω θέση για το που νομίζω ότι είμαστε πιο κοντά, γιατί αυτό θα ήταν αλλαζονικό και ανόητο. Προς το παρόν δεν έχουμε συναίσθηση σε ποιο μονοπάτι βαδίζουμε. Απλά η κρίση επιταγχύνει τις διαδικασίες. Μέσα από την ανασφάλεια, την παράνοια και την απογοήτευση, την καταστροφολογία και τους “σωτήρες” ή τους αυτόκλητους υπερασπιστές του λαού μπορεί να αναδυθεί κάτι νέο, μόνο που δεν ξέρουμε τι πρόσημο θα έχει.

Τι θα γίνει όταν ο λαός απαιτήσει δραχμή;

Του θέμη Τζίμα

πηγή : tvxs

Ο σύνδεσμος “όταν” εμπεριέχει το χρονικό “ότε” και το υποθετικό “αν”. Άρα είναι χρονικός και υποθετικός, μια διάσταση λησμονημένη στη νέα ελληνική αλλά απολύτως κρίσιμη για το κείμενο που ακολουθεί.

Εδώ και τρία χρόνια, από το πρώτο μνημόνιο ακόμα, οι ελληνικές κυβερνήσεις κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να κερδίσουν χρόνο οι πιστωτές μας εις βάρος της χώρας. Κλωτσούν παρακάτω το σενάριο κατάρρευσης της εθνικής οικονομίας που θα εκδηλωθεί μάλλον ως μια οξύτατη κρίση ρευστότητας προς το εσωτερικό και το εξωτερικό. Έτσι οι ξένοι πιστωτές- επίσημος και ιδιωτικός τομέας- επιτυγχάνουν αφενός να οχυρωθούν απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο, αφετέρου, μαζί με το ντόπιο κατεστημένο, να υφαρπάξουν στις χαμηλότερες δυνατές τιμές το δημόσιο πλούτο, έχοντας ως προίκα και ένα πάμφθηνο εργατικό δυναμικό με έναν άφθονο εφεδρικό στρατό.

Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΗ ΥΠΕΡ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦIΖΕΙ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ

Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΗ ΥΠΕΡ ΑΡΚΕΤΗ  ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦIΖΕΙ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ

« Ο λαός δεν πρέπει να ψηφίζει τον κάθε νόμο γιατί δεν έχει τις ειδικές γνώσεις, δεν έχει τη μόρφωση για να μπορεί να ψηφίζει τα διάφορα ειδικά σχέδια νόμων. Θα πρέπει λοιπόν πρώτα να περάσουν αρκετά χρόνια μέχρι να μορφωθεί. Τώρα δεν καταλαβαίνει από νόμους και γι αυτό θα κάνει λάθη. Επομένως χρειάζεται να αποφασίζουν για το λαό  οι λίγοι άριστοι, οι λίγοι ειδικοί αλλά να ελέγχονται όμως από το λαό…».