Οι πυρκαγιές του Αμαζονίου κάνουν τους παγετώνες στις Άνδεις να λιώσουν ακόμα πιο γρήγορα

Φέτος πολλές πυρκαγιές έπληξαν το τροπικό δάσος του Αμαζονίου. Πυρκαγιές σημειώνονται κάθε χρόνο στο τροπικό δάσος, αλλά τους τελευταίους 11 μήνες ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά περισσότερο από 70% σε σύγκριση με το 2018, γεγονός που υποδηλώνει σημαντική επιτάχυνση της εκκαθάρισης της γης από τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις της χώρας.

Ο καπνός από τις πυρκαγιές ανέβηκε ψηλά στην ατμόσφαιρα και μπορούσε να είναι ορατός από το διάστημα. Μάλιστα ορισμένες περιοχές της Βραζιλίας καλύφθηκαν από ένα στρώμα καπνού, με αποτέλεσμα να κλείσουν αεροδρόμια και να γίνουν πιο σκοτεινές οι πόλεις.

Οι εξεγέρσεις είναι νομοτελειακές; (Με αφορμή τα γεγονότα στη Χιλή)

του Βασίλη Λιόση

Πολλές γωνιές του πλανήτη βρίσκονται σε κοινωνικό αναβρασμό: Βολιβία, Χονγκ Κονγκ, Αργεντινή, Αϊτή, Γαλλία, Καταλονία, Λίβανος, Χιλή. Είναι συζητήσιμο αν αυτός ο κοινωνικός αναβρασμός μπορεί να χαρακτηριστεί εξέγερση σε κάθε περίπτωση, όπως συζητήσιμο είναι και πώς ορίζεται η εξέγερση. Αυτό που καθίσταται σαφές είναι η μη ταύτιση όλων αυτών των περιπτώσεων. Τα αίτια των εκρήξεων δεν είναι ίδια για την κάθε χώρα. Αφορμώντας από την περίπτωση της Χιλής θα επιχειρήσουμε να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις που έτσι κι αλλιώς σε ένα μικρό κείμενο δεν μπορούν να έχουν την απαιτούμενη αποδεικτική ισχύ. Σκέψεις που έχουν να κάνουν με τα αίτια και τις νομοτέλειες των εξεγέρσεων.

Το ξέπλυμα ενός ακροδεξιού πραξικοπήματος

Μετάφραση/Επιμέλεια: Ανδρέας Κοσιάρης

Η Βολιβία έχει μια νέα ηγέτη-μαριονέτα, υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ, και τα δυτικά ΜΜΕ δυσκολεύονται να κρύψουν τον θαυμασμό τους.

Η Jeanine Áñez αυτοανακηρύχθηκε «προσωρινή πρόεδρος» ενώπιον μίας σχεδόν άδειας Γερουσίας στις 12 Νοεμβρίου, και φόρεσε την προεδρική κορδέλα με τη βοήθεια ένστολων στρατιωτών. Παρά την απουσία απαρτίας στο Κοινοβούλιο, που κάνει την κίνηση εμφανώς αντισυνταγματική, η Áñez αναγνωρίστηκε αμέσως από τις κυβερνήσεις Τραμπ και Τζόνσον.

Η σκηνή εκείνης της Τρίτης έμοιαζε με παρωδία τον γεγονότων του Ιανουαρίου στη Βενεζουέλα, κατά τα οποία ένας ουσιαστικά άγνωστος βουλευτής, επικαλούμενος άκρως αμφίβολα συνταγματικά επιχειρήματα, ανακήρυξε εαυτόν «προσωρινό πρόεδρο» χαροποιώντας την Ουάσινγκτον.

Η Βενεζουέλα, τα καρτέλ ναρκωτικών και η εκούσια παραπληροφόρηση

Οι κύριες διαδρομές των καρτέλ ναρκωτικών, από την Κολομβία και το Εκουαδόρ, μέσω της Γουατεμάλας και του Μεξικό, σύμφωνα με την Αμερικανική Νότια Διοίκηση.

Μετάφραση/Επιμέλεια: Δημήτρης Μακκός

Όλο και πιο συχνά αναδεικνύεται η τάση στην αμερικανική (κυρίως) δημοσιογραφία, της συστηματικής αναφοράς σε ανώνυμες πηγές και σε μυστικά έγγραφα του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας των ΗΠΑ ως επιχείρημα εγκυρότητας. Αυτές οι πηγές και τα απόρρητα έγγραφα – που με κάποιον τρόπο είχαν το προνόμιο να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτά μονάχα ορισμένοι δημοσιογράφοι – αποτελούν και τις μόνες αποδείξεις των ισχυρισμών τους. Κανείς όμως δεν μπορεί στην πράξη ούτε να αποδείξει τις «ανώνυμες μαρτυρίες» ούτε να δημοσιοποιήσει τα «απόρρητα έγγραφα». Τίθεται λοιπόν πολλές φορές όχι μόνο θέμα εγκυρότητας των λεγομένων, αλλά και γενικότερης δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Η περίπτωση της Βενεζουέλας αποτελεί συχνά ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της τακτικής από την εποχή του Ούγκο Τσάβες. Πίσω στο 2008, κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης Μπους, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ κατηγόρησε ευθέως υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης του Καράκας για την παροχή «υλικής υποστήριξης στις δραστηριότητες διακίνησης ναρκωτικών» των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας, γνωστών και ως FARC. Μία σειρά από διεθνούς εμβέλειας μέσα, όπως οι Νew York Times, αναπαρήγαγαν τις κατηγορίες της αμερικανικής κυβέρνησης αγνοώντας ωστόσο επιδεικτικά τις δηλώσεις του γενικού γραμματέα του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, Μιγκέλ Ινσούλζα, πως δεν υπάρχουν αποδείξεις για οποιαδήποτε συνεργασία του FARC με την κυβέρνηση της Βενεζουέλας.

Οι πραγματικοί λόγοι για την προδοσία Ασάνζ… δεν ήταν οι κάλτσες του

Τα τελευταία 24ωρα πραγματοποιείται μια συντονισμένη προσπάθεια αμερικανικών, βρετανικών αλλά και ελληνικών μέσων ενημέρωσης να συνδέσουν τη σύλληψη του συν-δημιουργού των Wikileaks, Τζούλιαν Ασάνζ, με την μη κόσμια συμπεριφορά του στο εσωτερικό της πρεσβείας του Ισημερινού στο Λονδίνο.

Αυτοαποκαλούμενοι δημοσιογράφοι αρθρογραφούν για το αν ο Ασάνζ είχε καθαρές κάλτσες, αν έπλενε τα πιάτα, αν τάιζε τη γάτα του και (αν είναι δυνατόν) γιατί είχε ένα σκέιτμπορντ στο εσωτερικό της πρεσβείας. Προφανώς, για αυτούς, ένας άνθρωπος κλεισμένος για σχεδόν επτά χρόνια σε μερικά δωμάτια έπρεπε να κάθεται ακίνητος σε μια καρέκλα φορώντας το κουστούμι του – έτσι κάθονται μάλλον και αυτά τα ιερά τέρατα της ελληνικής δημοσιογραφίας όταν δεν τους βλέπει κανείς στα σπίτια τους.

Μαδούρο: Οι ΗΠΑ κατασκευάζουν κρίση για να αρχίσουν πόλεμο στη Λατινική Αμερική

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο κατηγόρησε την Ουάσινγκτον ότι «κατασκευάζει» την κρίση στη χώρα του για να αρχίσει πόλεμο στη Λατινική Αμερική, κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο ABC και μεταδόθηκε χθες Δευτέρα.

«Προσπαθούν να κατασκευάσουν μια κρίση για να δικαιολογήσουν την πολιτική κλιμάκωση και μια στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα, έναν πόλεμο στη Νότια Αμερική», είπε ο σοσιαλιστής ηγέτης, κατά τη μετάφραση στα αγγλικά των δηλώσεών του στο ABC. Παραχώρησε τη συνέντευξη στα ισπανικά.

Λατινική Αμερική: Εκεί που ακόμα πετάει ο Κόνδορας (Μέρος ΙIΙ)

Του Νίκου Καψάλη

Η προστασία του Ελεύθερου Κόσμου της Δύσης από την κομμουνιστική απειλή οδήγησε στην εδραίωση στρατιωτικών δικτατοριών στην Λατινική Αμερική, ώστε να εξασφαλιστεί η ελευθερία του Ελεύθερου Κόσμου. Σχήμα οξύμωρο που αποτυπώνει την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ. Η διασφάλιση πως κάθε διαφορετική φωνή διεκδίκησης θα σωπάσει, συνέβαινε με την ταυτόχρονη αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας στην περιοχή μέσω του ξεπουλήματος των πλουτοπαραγωγικών πόρων και την παροχή φτηνού εργατικού δυναμικού.

Οι στρατιωτικές χούντες της δεκαετίας του 1970 είναι ακόμα πιο σκληρές από τις προηγούμενες, συνυφαίνοντας περισσότερο το δίκτυο των κυβερνήσεων που εξυπηρετούν τις ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το Περού, όπου στην διακυβέρνηση της χώρας βρίσκεται ο στρατηγός Βελάσκο Αρβαλάδο – πρότυπο του Ούγκο Τσάβεζ –  ο οποίος προσπαθεί να εφαρμόσει πολιτική εθνικοποιήσεων και κεντρικού σχεδιασμού οικονομική διαχείριση, ετοιμάζοντας παράλληλα και εισβολή στη Χιλή του Πινοσέτ, ώστε να επανακτήσει εδάφη που είχε απωλέσει το Περού από το 1879. Οι αποφάσεις του θίγουν άμεσα τα συμφέροντα των ΗΠΑ, όμως καταφέρνει να παραμείνει στην εξουσία μέχρι το 1975, οπότε χάνει τη στήριξη του στρατού και ανατρέπεται από το μέχρι πρότινος πρωθυπουργό του, Φρανσίσκο Μπερμούδες.

Λατινική Αμερική: Εκεί που ακόμα πετάει ο Κόνδορας (Μέρος ΙΙ)

Tου Νίκου Καψάλη

Το Δόγμα Τρούμαν, όπως διαγγέλθηκε στο Αμερικανικό Κογκρέσο τον Μάρτιο του 1947, αποτέλεσε την απαρχή του Ψυχρού Πολέμου και εφαρμόστηκε αρχικά στον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο. Οι ΗΠΑ, συνεπείς στη συνέχιση της επικυριαρχίας τους στη Λατινική Αμερική, θεώρησαν το Δόγμα Τρούμαν επέκταση του Δόγματος Μονρό αιτιολογώντας την πολιτική που θα ασκούσαν τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με την ρητορική τους θα προσέφεραν βοήθεια σε κάθε χώρα που απειλείτο από την εξάπλωση του κομμουνισμού. Το Δόγμα Τρούμαν αποτέλεσε τη βάση για τις επεμβάσεις στην Κορέα και στο Βιετνάμ, καθώς ο περιορισμός του “ζωτικού χώρου” της Σοβιετικής Ένωσης έγινε πρώτη προτεραιότητα. Μπροστά στην κομμουνιστική απειλή κάθε καθεστώς που ήταν έτοιμο να εναντιωθεί θα λάμβανε την αμέριστη στήριξη των ΗΠΑ, ανεξάρτητα από το πόσο διεφθαρμένο ή καταπιεστικό ήταν.

Η αμερικανική ήπειρος θεωρήθηκε μέρος του “ελεύθερου κόσμου” και η νεοσύστατη CIA, μετά από την εμπλοκή της στον Ελληνικό Εμφύλιο, έπιασε δουλειά και στον υπόλοιπο κόσμο. Οι ΗΠΑ σύναψαν την Αμερικανική Συνθήκη Αμοιβαίας Συνδρομής, γνωστής και ως Συνθήκης του Ρίο, το Σεπτέμβρη του 1947, σύμφωνα με την οποία μια επίθεση εναντίον ενός κράτους θεωρείται επίθεση εναντίον όλων. Οι ΗΠΑ θα ερμηνεύσουν τα επόμενα χρόνια τη Συνθήκη αυτή κατά το δοκούν. Ο αποκλεισμός της Κούβας μετά την άνοδο του Κάστρο στην εξουσία και η υποστήριξη της Μεγάλης Βρετανίας στον πόλεμο των Φώκλαντ εναντίον της Αργεντινής, έχοντας συμπαραστάτες τη Χιλή και την Κολομβία, είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Λατινική Αμερική: Εκεί που ακόμα πετάει ο Κόνδορας (Μέρος Ι)

Του Νίκου Καψάλη

Όταν ο Στίβεν Χόκινγκ ήθελε να περιγράψει τις Μαύρες Τρύπες και την αντίληψη της παρουσίας τους δεδομένου ότι η βαρύτητα στο κέντρο τους είναι τόσο μεγάλη που δεν επιτρέπει ούτε στο φως τριγύρω να βγει έξω, έδινε μία πολύ όμορφη απάντηση. Ζητούσε να φανταστούμε ένα ζευγάρι που χορεύει, όπου ο χορευτής φοράει ένα ολόμαυρο κοστούμι και η χορεύτρια ένα κατάλευκο φόρεμα. Παρατηρώντας τους να χορεύουν σε ένα κατασκότεινο δωμάτιο θα βλέπουμε μόνο τις κινήσεις της χορεύτριας, όμως στο τέλος θα αντιληφθούμε και την παρουσία του χορευτή, καθώς θα την σηκώνει ψηλά ή θα την κρατάει με τέτοιο τρόπο που η κίνηση του φορέματος θα πρόδινε την ύπαρξή του. Πολλές φορές μπορούμε να κατανοήσουμε τα φαινόμενα γύρω μας, ακόμα και όταν δεν είναι σαφώς εμφανή από τις κινήσεις και τη συμπεριφορά των εμφανών που βρίσκονται τριγύρω.

Κάπως έτσι θα μπορούσε να ερμηνευτεί και η κατάσταση στη Βενεζουέλα. Βλέποντας εκείνους που έχουν αντιταχθεί στις κυβερνήσεις, αρχικά του Τσάβες και έπειτα του Μαδούρο, είναι λογικό να παίρνεις τουλάχιστον επιφυλακτική θέση απέναντι στα όσα μεταδίδονται. Η Βενεζουέλα του Τσάβες και του Μαδούρο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως απειλή για τις ΗΠΑ. Η εμμονή των ΗΠΑ και της Δύσης εν γένει, εναντίον της κυβέρνησης της χώρας είναι συνέχεια μιας συγκεκριμένης πολιτικής που ασκείται στην Αμερικανική Ήπειρο από τις αρχές του 19^ου αιώνα, και κλιμακώνεται συνεχώς σε ευθεία αναλογία με την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική ανάπτυξη των ΗΠΑ.

Ξέρεις πόσες αμερικανικές επεμβάσεις έχουν γίνει στη Νότια Αμερική;

Με αφορμή το πραξικόπημα που επιδιώκουν να στήσουν οι ΗΠΑ στη Βενεζουέλα

Το γράφημα που παρουσιάζει το LiberationNews.org συνοψίζει τις 56 στρατιωτικές επεμβάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών σε χώρες της Λατινικής Αμερικής από το 1890 μέχρι σήμερα.

Ο αριθμός που αντιστοιχεί σε κάθε χώρα δηλώνει το συνολικό αριθμό των επεμβάσεων που έχουν πραγματοποιήσει η Η.Π.Α. στη χώρα αυτή. Στις χώρες που έχουν το σύμβολο του τανκ βρίσκονται αμερικανικές βάσεις, ενώ στις χώρες με το στρατιώτη βρίσκονται ακόμη και σήμερα αμερικανικά στρατεύματα.

Η αφρόκρεμα της Βραζιλίας

Στο κέντρο της φωτογραφίας, κάτω, ποζάρει ο «επενδυτής και φιλάνθρωπος» (έτσι τον παρουσιάζει η λίστα Forbes) Ζορζ Πάουλο Λέμαν, ο πλουσιότερος άνθρωπος της Βραζιλίας. Με προσωπική περιουσία σχεδόν 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων, διαθέτει τόσο πλούτο όσο και το φτωχότερο 48% των συμπατριωτών του – δηλαδή 100 εκατομμύρια άνθρωποι. Αριστερά του ο μεγαλοτραπεζίτης Γιόζεφ Ζάφρα, ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στη Βραζιλία, με προσωπική περιουσία άνω των 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και δεξιά του ο τρίτος πλουσιότερος Βραζιλιάνος, ο μεγαλοεπιχειρηματίας Μαρσέλ Χέρμαν Τέλες, με κάτι λιγότερο από 15 δισεκατομμύρια δολάρια.

Μια Απλή Αλήθεια

του Κώστα Λουλουδάκη

Παραγουάη.

Μια χώρα της Λατινικής Αμερικής, που για την πλειοψηφία των γηγενών ο φόβος και ο κίνδυνος είναι η μόνιμη συντροφιά τους.

Ακούσαμε πρόσφατα για την μακρινή και εξωτική χώρα με αφορμή την δήλωση ενός θρυλικού ποδοσφαιριστή του Χοσέ Λουίς Τσιλαβέρτ, ο οποίος πήρε θέση σχετικά με το Μουντιάλ του 2030 και την πρόθεση της Παραγουάης να το οργανώσει μαζί με την Αργεντινή.  «[…]Η Παραγουάη δεν χρειάζεται Παγκόσμιο Κύπελλο, χρειάζεται νοσοκομεία, σχολεία, υποδομές, μην ξεγελάτε πια ανθρώπους», δήλωσε ο Τσιλαβέρτ.

Ο Ούγκο των Λατίνων και των Ελλήνων

Του Κώστα Ησυχου*

Είναι σύνηθες στην κουλτούρα των λαών της Λατινικής Αμερικής και όχι μόνο να αποκαλούν τους αγαπημένους τους πολιτικούς ηγέτες, ποιητές, αθλητές με το μικρό τους όνομα ή το παρατσούκλι τους.

Ο ελληνικός λαός δικαιούται να αποκαλεί τον εκλιπόντα πρόεδρο της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας Ούγκο. Αυτό γιατί το έργο του και η ιστορική του συνεισφορά αποτελούν μια σημαντική συμβολή στους νικηφόρους αγώνες ενάντια στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική αγριότητα.

Τριήμερο πένθος στην Κούβα -Αποχαιρετισμός στον Ούγκο Τσάβες από τον Λαϊκό Στρατό στα βουνά της Κολομβίας(FARC-EP)

Τριήμερο εθνικό πένθος, από σήμερα Τετάρτη έως την Παρασκευή, κηρύχθηκε στην Κούβα, στη μήνημη του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, κύριου πολιτικού και οικονομικού σύμμαχου του κουβανικού καθεστώτος.

«Ο Ούγκο Τσάβες συνόδευσε τον πατέρα της κουβανικής επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο σαν ένας πραγματικός γιος», αναφέρεται στην επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνηση της Κούβας για το θάνατο του Τσάβες, η οποία ωστόσο εκδόθηκε με σημαντική καθυστέρηση σε σχέση με την ώρα της επίσημης ανακοίνωσης για την απώλεια του προέδρου της Βενεζουέλας.