Το ευρώ, ο Μάλοκ και ο Μολόχ

του Κωνσταντίνου Πουλή

Διάβαζα στις ειδήσεις την τοποθέτηση του πιθανού αμερικανού πρεσβευτή που μίλησε για την έξοδο από το ευρώ και μετά διάβασα το όνομά του (Malloch) από παραδρομή ως Moloch, δηλαδή Μολόχ. Σκεφτόμουν πολλή ώρα αυτή μου την παραδρομή και τις προεκτάσεις της. Πριν από λίγες μέρες τόλμησε ο Νίκος Ξυδάκης να ψελλίσει τη λέξη «δραχμή» και ακολούθησε πολυήμερη ανακατωσούρα, προκειμένου να μας καθησυχάσει η κυβέρνηση ότι δεν θα προφέρει ποτέ την απαγορευμένη λέξη, δεν πρέπει και δεν πρόκειται ποτέ να σκεφτεί και να πει αυτό που λένε όλοι: όλοι προετοιμάζονται για την έξοδο από το ευρώ. Εμείς αντιθέτως είμαστε το ανέκδοτο της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής, η Ελλάδα παραμένει μακαρίως η μόνη χώρα χωρίς σχέδιο Grexit.

«Ήτανε νύχτα και τώρα είναι πρωί»

Του Κωνσταντίνου Πουλή

Ο καθηγητής-υπουργός

Ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης σχολίασε τις απόψεις που έχει εκφράσει στο παρελθόν για το παράλληλο νόμισμα λέγοντας: «Μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν ακαδημαϊκός. Οι ακαδημαϊκοί μπορούν να λένε πολλά πράγματα. Όταν όμως καλούνται να υλοποιήσουν πρόγραμμα, βλέπουν ότι κάποια πράγματα που έχουν πει μπορεί να είναι λάθος».

Προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω αυτή τη φράση. Τι σημαίνει ακριβώς;  Ότι όταν εκφράζεσαι ως ακαδημαϊκός δεν έχεις αίσθηση ευθύνης; Ότι αντιλαμβάνεσαι τη δημόσια τοποθέτηση σαν κάτι που διατυπώνεται υπό τον όρο ότι κανείς δεν θα σε πάρει στα σοβαρά, γιατί αλλιώς θα χρειαστεί να σκεφτείς τις συνέπειες; Και τις συνέπειες τις σκέφτεσαι μόνο όταν σου προτείνουν υπουργείο, αλλιώς θεωρείς ότι απλώς «λες πολλά»; Και όταν φτάσεις στο σημείο που οι ιδέες σου έρχονται σε επαφή με την πραγματικότητα και ανακαλύπτεις ότι έλεγες ανοησίες (αν όντως αυτό πιστεύεις), μπορείς να αλλάξεις ρότα σαν να μη συνέβη τίποτα; Ομολογώντας απλώς ότι οι ακαδημαϊκοί «λένε διάφορα»; Και τι είναι αυτοί οι ακαδημαϊκοί; Έχουν τόσο λιγότερη ευθύνη από κάθε άλλον άνθρωπο που νιώθει το βάρος να μη λέει αρλούμπες τις οποίες θα αρνηθεί την πρώτη στιγμή που θα πιεστεί;

Επιτήδειοι, λαθροδιακινητές και άλλα τέρατα

Cartoon: Rafat al-Khateeb

Του Κωνσταντίνου Πουλή

Στη νουβέλα του Πεσόα «Ένα πολύ πρωτότυπο δείπνο» ο καθηγητής Πρόζιτ απευθύνει μια πρόκληση στα μέλη της Γαστριμαργικής Κοινότητας του Βερολίνου, να ανακαλύψουν σε τι συνίσταται η πρωτοτυπία του δείπνου που τους παραθέτει. Η γαστρονομία είναι η μόνη επιστήμη και η μόνη τέχνη, έλεγε…

Στο τέλος του δείπνου εξηγεί πως οι πέντε νεαροί από τη Φραγκφούρτη με τους οποίους είχε διαφωνήσει έντονα για κάποιο γαστριμαργικό θέμα, συμμετείχαν στο δείπνο της Γαστριμαργικής Κοινότητας παρά τη θέλησή τους. Οι πέντε νεαροί ήταν το ίδιο το δείπνο. Τους είχε ταΐσει στους συνδαιτυμόνες του.

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ S02E05: ΣΥΡΙΖΑ εναντίον ΣΥΡΙΖΑ

Του Κωνσταντίνου Πουλή

Η τηλεοπτική σατιρική εκπομπή του ThePressProject επιστρέφει με νέο επεισόδιο, νέα σκηνοθεσία, νέα διάθεση… και νέο Κωνσταντίνο Πουλή (ο παλιός είχε πάθει Η1Ν1 και μας χάλασε) για να συζητήσει για το μεγαλύτερο δίπολο της ελληνικής κοινωνίας… τον ΣΥΡΙΖΑ που τα έχει βάλει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το όνειρο του περιφερειακού διοικητή

Του Κωνσταντίνου Πουλή

Το όνειρο σημαίνει μεν το «ενύπνιο», παραστάσεις της φαντασίας που βλέπει κανείς στον ύπνο του, αλλά και τη βασική επιδίωξη ή επιθυμία κάποιου.

«Όταν έκανα επιτόπια εργασία σε μια πρωτόγονη φυλή στην Ανατολική Αφρική, ανακάλυψα προς έκπληξή μου ότι αρνούνταν πως έβλεπαν όνειρα. Με υπομονετικές έμμεσες συζητήσεις ανακάλυψα σύντομα ότι έβλεπαν όνειρα, όπως όλοι, αλλά ήταν πεπεισμένοι ότι τα όνειρά τους δεν σήμαιναν τίποτε. “Τα όνειρα των συνηθισμένων ανθρώπων δεν σημαίνουν τίποτε”, έλεγαν. Τα μόνα όνειρα που είχαν σημασία ήταν εκείνα του αρχηγού της φυλής και του μάγου-γιατρού, που αφορούσαν την ευημερία της φυλής. Τέτοια όνειρα εκτιμούνταν πολύ. Το μόνο μειονέκτημα ήταν ότι ο αρχηγός της φυλής και ο μάγος-γιατρός αρνήθηκαν ότι είδαν άλλα όνειρα “από τότε που οι Βρετανοί βρέθηκαν στη χώρα” τους. Ο Περιφερειακός Διοικητής είχε αναλάβει τη λειτουργία του Μεγάλου Ονείρου».

Κ. Γιουνγκ, Εισαγωγή στην ερμηνεία των ονείρων