Καραγκιόζηδες και Χατζηαβάτες

Του Κώστα Βαξεβάνη

Είναι πάντα δύσκολο να γράφω για συναδέλφους. Όχι γιατί πιστεύω στην κακώς νοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη. Είμαστε αλληλέγγυοι για να αποκαλυφθεί η αλήθεια, όχι για να συγκαλυφθεί το ψέμα. Αυτή είναι αλληλεγγύη. Η σιωπή και η απόκρυψη δεν είναι αλληλεγγύη, είναι υπόσχεση πως στο μέλλον θα γίνουμε χειρότεροι και θα απολογηθούμε σε πράγματα που δεν αξίζουν και δεν μας ταιριάζουν.

Είναι όμως πάντα δύσκολο να γράφεις για ανθρώπους που ξέρεις, είτε τους εκτιμάς είτε όχι. Σημαίνει πως σε ένα βαθμό έχεις αποτύχει και εσύ αφού κατάφεραν να επικρατήσουν έτσι ώστε να απαιτείται η δημόσια έκθεση και ο κολασμός. Πως η δημοσιογραφία, τα όργανά της, οι αναστολές που πρέπει να έχει όποιος υπηρετεί την κοινωνία απ τη θέση του δημοσιογράφου έχουν αποτύχει. Δεν υπάρχουν αλάθητοι, αλλά ακόμη και όσοι κάνουν λάθος μπορούν να είναι αξιοπρεπείς. Ζούμε την εποχή που η αξιοπρέπεια εχθρεύεται τη δημοσιογραφία.

Η Μέρκελ αγνοεί το ιστορικό παράδειγμα της Έλενας Τσαουσέσκου

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η Ευρώπη αποκαλύπτει όχι μόνο τα δομικά της προβλήματα, αλλά και πως ένα από αυτά είναι η έλλειψη Δημοκρατίας. Τα τελεσίγραφα θυμίζουν στους παλιότερους Έλληνες το τελεσίγραφο που είχε στείλει ο φασιστικός Άξονας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στους πιο νέους τις απειλές βομβαρδισμών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η Ελλάδα πρέπει μέσα σε εικοσιτετράωρα να υπογράψει όσα επιβάλει ο κύριος Ντάισελμπλουμ και ο υποβολέας του, το Βερολίνο. Δηλαδή μέχρι στιγμής, η Μέρκελ αδιαφορεί για δύο πολύ σοβαρά θέματα. Το πρώτο είναι πως οι πρόσφατες εκλογές ανέδειξαν μια κυβέρνηση πάνω στη βάση ενός προγράμματος που δεν προβλέπει τέτοιες υπογραφές. Το δεύτερο, πως η αδιέξοδη πολιτική που εφαρμόζεται στην Ευρώπη τη σπρώχνει σε περιπέτειες τις οποίες δεν θα δημιουργήσουν οι Έλληνες, αλλά οι κάτοικοι της Ευρώπης.

Η κρίση αποκάλυψε πως η Ε.Ε είναι στημένη σε λάθος βάση. Πως η λιτότητα δεν είναι εργαλείο ούτε οικονομίας ούτε πολιτικής. Πως οι κανόνες αυστηρότητας έχουν ίσως μια αξία αν επιβεβαιώνονται και όχι όταν απορρίπτονται και διαψεύδονται.

Κύριε Σαμαρά με τον Ξηρό απέτυχε. Μήπως να δοκιμάσετε με Βενιζέλο;

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η σύλληψη Ξηρού, δεν στάθηκε δυνατόν να ανοίξει μια ατζέντα  με θέματα Ασφάλειας, στα οποία ο Σαμαράς θα εμφανιζόταν ο έχων το εργολαβικό δικαίωμα να τα αντιμετωπίσει. Κανένας δεν πιστεύει πως τόσο η αναχώρηση (γιατί δεν επρόκειτο για απόδραση), όσο και η σύλληψη Ξηρού, ήταν αποκλειστικά ένα αστυνομικό θέμα.

Ο Χριστόδουλος Ξηρός, συνελήφθη λίγο πριν τις εκλογές. Στο παρελθόν, όταν ήμουν φοιτητής ακόμη, θυμάμαι πως αυτό συνέβαινε με τον Ρωχάμη. Οι κυβερνήσεις, αφού  δημιουργούσαν για τον Βαγγέλη Ρωχάμη την εικόνα του δράκου μόλις κατάφερνε ή του επέτρεπαν να αποδράσει, στη συνέχεια  σκότωναν επιτυχώς τον δράκο για να φανούν καλές κυβερνήσεις.

Ο Γκαίμπελς, ο Άδωνις και ο Λαζόπουλος

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή Χριστουγέννων δηλαδή, ο Άδωνις Γεωργιάδης θέλησε να ασκήσει το κοινοβουλευτικό του έργο, καταθέτοντας χρονιάρες μέρες Ερώτηση στη Βουλή. Ο Άδωνις γνώριζε πως αυτή η ερώτηση δεν πρόκειται να απαντηθεί ποτέ, αλλά προφανώς και δεν την έκανε για να απαντηθεί. Άλλωστε το τελευταίο δίμηνο το Καρατζαφέρης gate, έχει αποδείξει πως οι ερωτήσεις που γίνονται στη Βουλή έχουν μια σκιώδη λειτουργία. Το ίδιο έχει δείξει και η σχέση του Γιάννη Μιχελάκη με το Κοινοβουλευτικό έργο και τις ερωτήσεις που απ ό,τι φαίνεται υπαγόρευε ο Πάλλης έναντι κάποιων ψιλών κατά τον εισαγγελέα.

Ας μείνουμε όμως στον πολιτικό άνδρα Άδωνη Γεωργιάδη για να καταγράψουμε το ήθος του κοινοβουλευτικού του έργου,που δεν φαίνεται να ενόχλησε κανένα έλληνα βουλευτή. Στη χριστουγεννιάτικη Ερώτησή του λοιπόν ο Άδωνις, ρωτά τον αρμόδιο Υπουργό αν ο Λάκης Λαζόπουλος έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό.

Με το εισαγγελικό πόρισμα τυλίξτε καμιά ρέγγα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στις τρεις περίπου δεκαετίες που κάνω αυτή τη δουλειά, δεν έχω δει άλλη φορά εισαγγελική έρευνα που να αφορά τόσο σοβαρή υπόθεση όπως αυτή της προσπάθειας χρηματισμού του βουλευτή Χαϊκάλη, που να τελειώνει τόσο γρήγορα, τόσο πρόχειρα και χωρίς καμιά διερεύνηση ακόμη και των πραγματικών περιστατικών. Επίσης δεν έχω δει τόσο μικρό εισαγγελικό πόρισμα για τόσο μεγάλη υπόθεση που μερικές ώρες μετά τη συγγραφή του να γίνεται φεϊγ βολάν στα Μέσα Ενημέρωσης.

Δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Έχω εμπιστοσύνη στους ανθρώπους της Δικαιοσύνης που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Ο Εισαγγελέας Παναγιωτόπουλος δεν την έκανε. Και θα μου επιτρέψει όπως αυτός διατηρεί το δικαίωμα της “ελεύθερης κρίσης του Εισαγγελέα” την οποία χρησιμοποιεί ως επιχείρημα ακόμη και για να βγάζει τέτοια εισαγγελικά πορίσματα με τα οποία ανθυπομειδιούν και τα μάρμαρα του Εφετείου, να διατηρώ και εγώ την ελεύθερη κρίση του δημοσιογράφου και την απλή λογική που προσπαθώ όσο μπορώ να διαφυλάξω μέσα στην προσπάθεια αντιστροφή της που γίνεται καθημερινά.

Στο βάθος του (υπό)νομου

Του Κώστα Βαξεβάνη

Όταν δεν σου βρωμάει ο βόθρος, αναρωτήσου αν ο βόθρος είσαι εσύ. Το έχω γράψει την περίοδο που τα Ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης αδίστακτα και κυνικά, δημιουργούσαν την εικόνα μιας  Ελλάδας στην οποία όλα ήταν καλά και ο Βενιζέλος ήταν ένα είδος ευτραφούς πλην όμως οσιομάρτυρος.
Τώρα ο βόθρος ξεχείλισε. Τα σκατά, τα σκατά τους τρέχουν από παντού. Βρώμισε ο τόπος αλλά αυτοί συνεχίζουν να μη μυρίζουν τίποτα άλλο από τη μυρωδιά του χρήματος.

Ο Παύλος Χαϊκάλης κατέθεσε στον εισαγγελέα Παναγιωτόπουλο οπτικό υλικό διάρκειας 2,5 ωρών, στο οποίο άτομο του κάνει προτάσεις χρηματισμού προκειμένου να ψηφίσει Πρόεδρο Δημοκρατίας, δηλαδή να δώσει ζωή στην υπάρχουσα κυβέρνηση.

Θα μας πάρουν τα σπίτια οι τράπεζες για να μην τα πάρουν οι κομμουνιστές

Του Κώστα Βαξεβάνη

Θα ανέβουν τα spreads, θα υπάρξει πιστωτικό γεγονός, θα διαμαρτυρηθούν οι αγορές. Δεν καταλαβαίνετε τι σημαίνουν όλα αυτά; Ούτε αυτοί που τα λένε τα καταλαβαίνουν. Δημιουργούν ένα κλίμα φόβου, αφού πρώτα όρισαν τα εικονίσματα και τους αγίους που πρέπει να φοβόμαστε. Και αυτοί είναι, ναι, οι αγορές.

Ελάχιστοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μπορούν να αναλύσουν τους όρους αυτούς και πολύ περισσότερο να τους κατανοήσουν. Αλλά και η δυνατότητα να κατανοήσεις κάτι δύσκολο δεν σημαίνει και κατανόηση της αλήθειας. Η οικονομική κρίση, που ξέσπασε το 2008, ήταν αποτέλεσμα ακριβώς των αγορών, που κάποιοι θεωρούσαν ότι κατανοούν με την ίδια άνεση που ο Βενιζέλος θεωρεί ότι κατανοεί τη σπουδαιότητά του.

Ενοχή και συνενοχή στην περίπτωση Μιχελάκη

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής, αποφάσισε να εισηγηθεί στην Ολομέλεια την άρση ασυλίας του Γιάννη Μιχελάκη. Ενώ δηλαδή ο Μιχελάκης έκανε 3 μηνύσεις και αγωγές εναντίον του HOT DOC, επειδή άφηνε να εννοηθεί πως δεν υπάρχει καμία δίωξη εναντίον του, η Επιτροπή Δεοντολογίας εισηγείται να οδηγηθεί σε δίκη με βάση τη δικογραφία που έχουμε δημοσιεύσει. Δηλαδή και δικογραφία υπάρχει και βάση στην κατηγορία που περιγράφει.

Ζαν Κλωντ Σαμαράς

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η διαφορά μεταξύ φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής είναι λεπτή. Φοροδιαφυγή είναι για παράδειγμα το να μην κόβει απόδειξη ένας ταβερνιάρης και έτσι να κλέβει το κράτος από τα έσοδα που πρέπει να αποδώσει. Η φοροδιαφυγή στις μέρες μας τιμωρείται με αυστηρές ποινές, και αν κρίνεται από το Mega ή το protagon και την Athens Voice, οι δράστες υποδεικνύονται ως υπαίτιοι για όλα τα κακά. Η φοροαποφυγή είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα. Είναι το να βρίσκεις τρόπο να αποφεύγεις τους φόρους. Δηλαδή νομικά τερτίπια, οικονομικές συμφωνίες και διαδικασίες ώστε να μην καταβάλεις τους φόρους που θα έπρεπε να καταβάλεις. Εν αντιθέση με την φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή είναι νόμιμη και μπορεί να ονομαστεί “επενδυτική εφευρετικότητα”, “επιχειρηματική ευελιξία”, ακόμη και success story.

Κύριε Λοβέρδο,να τις βγάλουμε να τις μετρήσουμε. Τις νομιμότητες

 

Του Κώστα Βαξεβάνη

Υπέρ του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Φορτσάκη,ο οποίος έδιωξε τους φοιτητές από τη Σύγκλητο με τη φράση «τσακιστείτε από την αίθουσα» τάχθηκε ο Ανδρέας Λοβέρδος. Σκοπός μου δεν είναι να καταγράψω εδώ την αναντίστοιχη ευγένεια που δείχνει ο κύριος Φορτσάκης απέναντι σε φοιτητές που διοικεί και εταιρείες που εξυπηρετεί ως δικηγόρος,από την COSCO ως πολεμικές βιομηχανίες. Το θέμα είναι ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος.

Μπήκαν οι φοιτητές στη Σύγκλητο επειδή ο Πρύτανης αρνείται να συγκαλέσει ευρεία Σύγκλητο για να συζητηθούν διάφορα θέματα μεταξύ των οποίων και η φύλαξη του πανεπιστημίου από σεκιουριτάδες. Ο Λοβέρδος έκανε παρέμβαση υπέρ του Φορτσάκη και της νομιμότητας. Θα παρακάμψω το γεγονός πως στην Παιδεία που μαστίζεται από την παραπαιδεία,την παπαγαλία,τις εγκληματικές τους παρεμβάσεις και νομικές ρυθμίσεις και την προσπάθεια να τα κάνουν όλα ιδιωτικά,ως απειλητικό εντοπίζουν την αντίδραση των φοιτητών. Σε Πανεπιστήμια που δεν υπάρχει ούτε σαπούνι στις τουαλέτες,η παράβαση εντοπίζεται στο γιατί διαμαρτυρήθηκαν οι φοιτητές.

ΟΧΙ άλλο κάρβουνο

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αναρωτιέμαι ποιό έθνος. Αυτό που πολέμησε στο μέτωπο ή των στρατηγών που το εγκατέλειψε και διέφυγε στην Μέση Ανατολή; Των ανθρώπων που βγήκαν στο βουνό αντάρτες ή των δοσίλογων που στη συνέχεια κυβέρνησαν τη χώρα με τον μανδύα του πατριώτη; Των κακόμοιρων που πέθαναν από την πείνα στην Κατοχή ή των μαυραγοριτών που έγιναν βιομήχανοι και εφοπλιστές φτιάχνοντας το success story της εποχής;

Η Ιστορία δείχνει πως υπάρχουν δύο έθνη. Αυτό που είναι έτοιμο να προασπίσει την ελευθερία και τα δικαιώματά του και ένα ακόμα που ανεμίζει σημαίες μπας και κρύψει στη σκιά τους όλες τις βρωμιές και τις προδοσίες.

Το ρέκβιεμ της διαπλοκής

Του Κώστα Βαξεβάνη

Θυμάμαι μερικά από τα επίθετα που απέδωσαν στον Χρήστο Λαμπράκη μετά τον θάνατό του. Ευπατρίδης, δημοκράτης, σεμνός, κύριος. Κάποια από αυτά είχε τρέξει να αποδώσει και ο Σταύρος Θεοδωράκης, τότε που περηφανευόταν για τη σχέση του με το συγκρότημα και δεν επιχειρούσε να το πνίξει στο Ποτάμι. Αφού είχε γράψει για κρασιά που είχαν πιεί μαζί και χειρόγραφα που του αφιέρωσε κατέληγε πως ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν  «σαφής, ευγενής, σύντομος».

Δεν θέλω να αδικήσω ούτε τον Λαμπράκη, ούτε αυτούς που τον θαύμαζαν. Δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω. Θα επαναλάβω όμως εντελώς ορθολογιστικά αυτό που είχα πει κάποτε σε κάποιον ο οποίος τον θαύμαζε και συνήθιζε να λέει πως ο Λαμπράκης ήταν τόσο σεμνός που κυκλοφορούσε με ένα σαραβαλάκι και παλιά παπούτσια: «αφού του έφτανε ένα παλιοαυτοκίνητο και ένα κομμάτι ψωμί για να ζήσει, αφού είχε τέτοια αυτάρκεια, γιατί ήθελε τόσο πολύ να έχει μια οικονομική αυτοκρατορία η οποία μάλιστα μαζί με τον ίδιο να κυβερνούν την Ελλάδα;».

Τα καλόπαιδα της Φρειδερίκης

Του Κώστα Βαξεβάνη

Δεν θυμάμαι τον πατέρα μου να βρίζει.Θεωρούσε πως το να βρίζεις είναι σπατάλη και εσωτερική κατανάλωση. Υπήρχε όμως μια βρισιά που την εκσφενδόνιζε σε καταστάσεις μεγάλου θυμού σα να ‘ριχνε αναθεματική πέτρα. Πίεζε τα χείλια προσπαθώντας να το αποφύγει και όταν ήταν σίγουρος μέσα του πως δίκαια το απευθύνει το εκστόμιζε: «κωλόπαιδο της Φρειδερίκης».

Οι αμφίβολοι και η Αμφίπολη

Του Κώστα Βαξεβάνη

Απ’ ό,τι φαίνεται, υπάρχουν δύο τρόποι που οι επιφανείς πολιτικοί αποτιμούν την αρχαία κληρονομιά. Ο πρώτος είναι ο τρόπος του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος έχει στη διάθεσή του μια αρχαιολογική συλλογή που συγκρίνεται με τα εκθέματα του Μουσείου της Περγάμου στο Βερολίνο. Ο δεύτερος είναι να φωτογραφίζονται μπροστά σε κίονες και αετώματα, όπως έκανε ο νυν πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, στα ευρήματα της Αμφίπολης.

Μπροστά στις Καρυάτιδες λοιπόν, οι καργιά-τιδες του πολιτικού συστήματος, τα κοράκια της προπαγάνδας, εκστασιάζονται επιτηδευμένα όταν ανάβουν τα φλας, χαμογελούν σα να τους έχει γαργαλήσει ένα αρχαίο άγαλμα και δηλώνουν εθνικά υπερήφανοι, αφήνοντας να εννοηθεί πως αποτελούν τη συνέχεια του θαύματος που μόλις αποκαλύφθηκε.

Πρέπει να ‘σαι λέρα για να κυβερνάς γαλέρα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στην Ελλάδα, για να λειτουργήσει ακόμη και περίπτερο, χρειάζεται άδεια λειτουργίας. Ένα κανάλι όμως μπορεί να λειτουργεί χωρίς άδεια. Τώρα πώς αυτό μπορεί να συμβαίνει σε μια χώρα που όπως λένε την τακτοποιούν και την κάνουν να λειτουργεί με κανόνες είναι άλλο καπέλο. Τα χειρότερα νομοσχέδια, τροπολογίες που φωτογραφίζουν συμφέροντα περνάνε με το επιχείρημα πως είναι προαπαιτούμενα της τρόικας, αλλά ούτε η τρόικα, ούτε βέβαια η κυβέρνηση εμφανίζουν κάποιο προαπαιτούμενο που να σχετίζεται με το χάος που υπάρχει στο τηλεοπτικό τοπίο. Εκεί δεν λειτουργούν οι νόμοι της αγοράς, αλλά αγοραίοι νόμοι.

Με τροπολογία που κατατέθηκε σε σχέδιο νόμου για το Νοσοκομείο «Άγιοι Ανάργυροι», η κυβέρνηση δίνει όσα ζητούν οι καναλάρχες. Με τη γνωστή μέθοδο «περνάω ό,τι θέλω Αύγουστο και νύχτα». Σε αυτή την τροπολογία, δίνει στους καναλάρχες τη δυνατότητα συγχωνεύσεων και απολύσεων ,το δικαίωμα να ανταλλάσουν προσωπικό ως αδελφές εταιρείες, το δικαίωμα να συγκεντρώνουν πολλά Μέσα Ενημέρωσης στα χέρια τους ή να αλλάζουν μορφή από ενημερωτικά σε μουσικά με μια απλή αίτηση.

Κλάφ’τα Χαράλαμπε

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αγαπητέ Χαράλαμπε,

Στην αίθουσα της Βουλής, εκεί δηλαδή που έπρεπε να δώσεις εξηγήσεις για τις αποκαλύψεις του HOT DOC, ανακοίνωσες πως θα κάνεις μήνυση. Σε τέτοιες περιπτώσεις όπως η δική σου, σε μακρινές χώρες κάνουν από ευθιξία χαρακίρι, όχι μηνύσεις, αλλά ας μείνουμε στον δικό μας πολιτισμό. Στις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες λοιπόν, όταν ένα Μέσο Ενημέρωσης με τεκμηριωμένα στοιχεία παραθέσει ενοχοποιητικά στοιχεία για κάποιον υπουργό (πόσο μάλλον υπουργό Δικαιοσύνης και πρώην αρεοπαγίτη), ο υπουργός απαντά. Έτσι έχει υποχρέωση απέναντι και στον δημόσιο έλεγχο που ασκεί ο δημοσιογράφος, αλλά κυρίως απέναντι στον πολίτη ο οποίος έχει δικαίωμα να ενημερωθεί. Εσύ, αγαπητέ Χαράλαμπε, δεν απάντησες επίσημα ούτε πριν το δημοσίευμα όταν σου απευθυνθήκαμε με όλα τα στοιχεία, ούτε μετά. Περιορίστηκες να μιλήσεις για «αθλιότητες», αλλά όπως συνέβη και με το πόθεν έσχες σου, παρέλειψες να πεις ποιές συγκεκριμένα είναι.

Ο πρίγκιπας που φίλησε τον Βενιζέλο και άλλα παραμύθια

Του Κώστα Βαξεβάνη

Μην  ξεχνιέστε, δεν είναι κοινωνία, είναι επικοινωνία. Ή λιγότερο κομψά, προπαγάνδα ή όπως αλλιώς λέγεται αυτό που ξεχύνεται από τα νεόπτωχα κανάλια και σε περικυκλώνει και σε κάνει να είσαι έτοιμος να πας να αγοράσεις χρυσά μαχαιροπήρουνα για να είναι ασορτί με τον πλούτο που έρχεται.

Είναι απλώς τηλεοπτικά σποτ και παλαιοκομματικές ομιλίες που επιχειρούν να δικαιώσουν τον Γκέμπελς στην ιστορική πρόβλεψη «όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα, τόσο περισσότεροι το πιστεύουν».

Αν η Δικαιοσύνη δεν δει το δάσος,θα κρεμαστεί στο δέντρο

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η Δικαιοσύνη έχει δύο επιλογές. Ή να δει το δάσος της κοινωνικής πραγματικότητας μέσα στην οποία πρέπει να αποδωθεί,ή να κρεμαστεί στο δέντρο στο οποίο στοχοπροσηλώνεται δηλώνοντας πως αυτό είναι το δικό της αντικείμενο.

Δεν υπάρχει αντικειμενική Δικαιοσύνη όπως δεν υπάρχει αντικειμενική δημοσιογραφία. Ο δικαστής έχει το προσωπικό του σύστημα αξιών,τις πολιτικές του προτιμήσεις,τις αντιλήψεις του.Δεν μπορεί να τις φορά ή να τις πετά ως πουκάμισο στην άκρη του δικαστικού εδράνου.Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά ακόμη μκαι αν ήταν δεν μπορείς να απογυμνώσεις τους ανθρώπους από τη φύση και τον προβληματισμό τους.Το κακό είναι –όπως και στη δημοσιογραφία- ο δικαστής ή ο εισαγγελέας,για χάρη αυτών του των προτιμήσεων να πετάξει την αλήθεια που είναι μπροστά του ή να κλείσει τα μάτια εμφανίζοντας πως αυτό ακριβώς είναι η τυφλή Δικαιοσύνη.

Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα

Πού να φανεί η αισιοδοξία μέσα στην αιθαλομίχλη της βρώμικης πολιτικής; Πού να επιβιώσει το χαμόγελο μέσα στους μορφασμούς του πόνου; Ποιός θα το έλεγε πριν από μερικά χρόνια πως το 2013 θα ήταν μια χρονιά που θα ζεσταινόμασταν με τζάκια και μαγκάλια, που θα μιλούσαμε για απολύσεις ανθρώπων σαν να μιλάγαμε για τη σωτηρία του κόσμου, που θα μετράγαμε νεκρούς με την ευκολία στατιστικής αναισθησίας;

Τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα και από τα ψέματα του Βενιζέλου,πιο εμφανή από τα αδιέξοδα του Σαμαρά,πιο απλά από τον πολιτικό τυχωδιοκτισμό του Μπίστη. Αφήστε τις δικαιολογίες που ακούτε για ό,τι συμβαίνει και δείτε απλώς αυτό που συμβαίνει. Η χώρα καταστρέφεται.Άδειασαν τις τσέπες και τώρα ετοιμάζονται να πάρουν και τη γη. Φτιάχνουν μια Ελλάδα φτωχών που δουλεύει για μια ομάδα πολύ πλούσιων. Κυβερνά μια ομάδα μαφιόζων, όχι πολιτικά μαφιόζων, αλλά μαφιόζων με την έννοια που το λένε στα ποινικά διαστήρια της Ιταλίας. Κάνουν νόμους για τη φάρα τους, για τους χρηματοδότες τους οι οποίοι πληρώνονται με ζεστό κρατικό χρήμα. Είτε αυτό είναι οι δουλειές που παίρνουν από το μισητό κατά τα άλλα Δημόσια, είτε είναι η Δημόσια περιουσία που θα αγοράσουν σε τιμές που εντυπωσιάζουν ακόμη και αυτή τη φτωχή μάνα του Στουρνάρα.

Καταθέσεις για τον πόνο του άλλου

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αυτό που απέδειξε η κατάθεση του πόθεν έσχες των βουλευτών, είναι πως είμαστε μια χώρα με πλούσιους βουλευτές και φτωχούς κατοίκους. Αυτό με τη σειρά του, σημαίνει δύο πράγματα. Ή πως η ελληνική κοινωνία αντιπροσωπεύεται αναντίστοιχα στο Κοινοβούλιο με αποτέλεσμα να υπερισχύουν οι πλούσιοι, ή πως οι βουλευτές, αφού γίνουν βουλευτές, γίνονται και πλούσιοι.

Σέχτα για μια αποτελεσματική προβοκάτσια

Του Κώστα Βαξεβάνη

Είναι η Σέχτα; Είναι η “Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών”; Μήπως είναι μια νέα τρομοκρατική οργάνωση που θα αυτοχαρακτηριστεί με κάποιο όρο βγαλμένο από ξεχασμένο θεωρητικό βιβλίο ή ακόμη και απ τα αρχεία του παρακράτους και των ευφάνταστων αναλυτών του; Μήπως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά και είναι απλώς τύποι που κάποτε διάβαζαν “Μάσκα” μέχρι που έπεσε στα χέρια τους κάποια ανάλυση του Σεργκέι Νετσάγιεφ και αποφάσισαν πως η βία δεν είναι το μέσο αλλά ο σκοπός ο ίδιος; Δεν έχει σημασία ποιοί είναι. Άλλωστε ακόμη και αν αποκαλυφθούν, ίσως και οι ίδιοι ανακαλύψουν πως δεν ήξεραν ποιοί είναι. Πως άλλοι τους κινούσαν χωρίς να το καταλάβουν.

Επιχείρηση (νοσηρή) Χρυσή Ευκαιρία

Του Κώστα Βαξεβάνη

Το μεγαλείο της Δημοκρατίας και ταυτόχρονα το αδύναμο σημείο της, είναι πως είναι υποχρεωμένη να ανέχεται και μερικές φορές να γεννά, αυτούς που θα την αναιρέσουν. Ακόμη και τους φασίστες. Ένα τσούρμο νεοναζί, τηλεοπτικώς λεβεντογεννημένοι, κλαψουρίζουν προσπαθώντας να βρουν όλα εκείνα τα όπλα που παρέχει η Δημοκρατία για να διευκολυνθούν και να ξεπλυθούν. Τη Δημοκρατία που χλευάζουν και θέλουν να αναιρέσουν.

Είναι νίκη η Χρυσή Αυγή στη μπουζού με την πρεζού;

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η Χρυσή Αυγή είναι μια εγκληματική οργάνωση, συμφωνώ. Δεν έγινε τώρα, ήταν όσα χρόνια δρα ρατσιστικά, αντιδημοκρατικά και φονικά. Αλλά η Χρυσή Αυγή δεν είναι μια εγκληματική οργάνωση με την έννοια που έχει κάποιος στο μυαλό του μια συμμορία η οποία αποκεφαλίζεται, περνά από τα δελτία ειδήσεων για να το χωνέψουν όλοι και στη συνέχεια εξαφανίζεται ώσπου να εμφανιστεί η επόμενη

Είναι κατ’ αρχήν καλό που φυλακίζονται όλοι αυτοί οι τύποι που πέρα από ναζί είναι το κλασσικό παράδειγμα της μαγκιάς που αναπτύσσεται στο σκοτάδι και τον όχλο και εξαφανίζεται σαν ποντίκι στο φως της αλήθειας; Ναι είναι. Αν κάτι πετυχαίνει η φυλάκισή τους είναι η απομυθοποίηση της οργάνωσης που τα δύο τελευταία χρόνια φαντάζει παντοδύναμη, να δείχνει επιδεικτικά τις σχέσεις με την εξουσία και να καλλιεργεί το προφίλ του λαικού τιμωρού, εμφανίζοντας το έγκλημα ως αναγκαιότητα.

Oι Αλχημιστές

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στον Γιάννη Στουρνάρα μπορείς να χρεώσεις πολλά, αλλά όχι έλλειψη στοιχειώδους γνώσης αριθμητικής. Δηλαδή μια πρόσθεση και μια αφαίρεση μπορεί να την κάνει. Άρα αν σε μια απλή αριθμητική πράξη που καταλήγει να είναι αποτέλεσμα στον ίδιο τον προϋπολογισμό υπάρχει λάθος, τότε δεν είναι θέμα αριθμητικής αλλά αλχημείας. Ο κ. Στουρνάρας και η κυβέρνηση, προσπαθούν να παρουσιάσουν την βαριά πέτρα της Οικονομίας που κρέμασαν στο λαιμό της χώρας, ως φιλοσοφική λίθο που παράγει καθαρό χρυσάφι.

Σύμφωνα λοιπόν με όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση, φέτος θα έχουμε ένα πλεόνασμα της τάξης των 2,6 δισ. ευρώ. Δηλαδή, το πολιτικό συμπέρασμα είναι πως η χώρα νοικοκυρεύεται, οι θυσίες αποδίδουν, η κυβέρνηση πέτυχε τον στόχο της. Η αντιπολίτευση-μαζί και ξένοι οικονομολόγοι- υποστηρίζουν πως 3,5 χρόνια λιτότητας αποδεικνύουν πως αυτή η πολιτική ήταν όχι μόνο αναποτελεσματική αλλά και καταστροφική. Βύθισε τη χώρα στην ανεργία, χτύπησε την πραγματική Οικονομία και μείωσε το ΑΕΠ, δημιούργησε ανέργους και ανθρώπους σε απόγνωση .Κι ενώ ο καθένας κοιτάει την τσέπη του και δίπλα του για να συμφωνήσει με όλα αυτά, έρχεται ο Γιάννης Στουρνάρας για να χτυπήσει την πραγματικότητα με τα αμείλικτα νούμερά του. Το πλεόνασμα είναι 2,6 δις πλεόνασμα λοιπόν.

Η τύφλα της Δικαιοσύνης

Tου Κώστα Βαξεβάνη

Ας αφήσουμε τα περί τυφλότητος της Δικαιοσύνης και ας πάμε στο ζητούμενο. Σήμερα, που η χώρα δοκιμάζεται (μαζί της και εισαγγελείς και δικαστικοί), η Δικαιοσύνη παίζει το ρόλο της;

Στα εισαγγελικά και ανακριτικά γραφεία, υπάρχουν υποθέσεις μεγάλης σημασίας, οι οποίες αν προχωρήσουν, αλλάζουν την Ελλάδα. Δεν ικανοποιούν μόνο το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά οδηγούν στη φυλακή αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα. Στις περισσότερες από αυτές, υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία πολύ ισχυρά. Αυτό όμως δεν οδηγεί αυτόματα στην τιμωρία. Αντιθέτως, υπάρχουν ενδείξεις, πως παρά τη συστηματική δουλειά αρκετών εισαγγελέων, η ατιμωρησία θα είναι το success story σε πολλές υποθέσεις.