Οι Ρίζες της Φασιστικής Δικτατορίας

Του Κώστα Λουλουδάκη

Το δόγμα Τρούμαν που αναγγέλθηκε στις 12 Μαρτίου του 1947 ήταν η απόδειξη της σημασίας που έδινε ο Λευκός Οίκος πάνω στην Ελλάδα. Χαρακτηριστική είναι μια έκθεση της αμερικανικής «Υπηρεσίας Πληροφοριών του Ναυτικού», όπου επισημαινόταν πως: «Αν οι κομμουνιστές έπαιρναν τον έλεγχο της Ελλάδας, αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως παράδειγμα της αδυναμίας της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών να ελέγξουν την προώθηση του κομμουνισμού, γεγονός που θα έχει βαθιά επίδραση στον πολιτικό προσανατολισμό των άλλων χωρών της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής» (Φοίβος Οικονομίδης: «Η Ελλάδα Δοκιμαστικός Σωλήνας για τις ΗΠΑ»).

Οπότε δεν θα πρέπει να μας προκαλέσει έκπληξη το γεγονός πως μεταπολεμικά οι αστικές κυβερνήσεις παραχώρησαν ελληνικά εδάφη στις ΗΠΑ τα οποία με επίσημες συμβάσεις χαρακτηρίστηκαν ξένη επικράτεια. Σε όλη την επικράτεια σπάρθηκαν σαν μύκητες, διάφορες και ποικιλόμορφες αμερικανικές υπηρεσίες. Χαρακτηριστικά μερικές ανεξέλεγκτες νησίδες αμερικανικού εδάφους στην ελληνική επικράτεια είναι η πυρηνική βάση της Νέας Μάκρης Usnavcommsta, η μονάδα του λιμένος Πειραιώς USATTU, οι βάσεις στην Σούδα και στο Ηράκλειο, ενώ ο ουσιαστικός αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων του αστικού ελληνικού κράτους ήταν η αμερικανική οργάνωση Jusmag. Η μεταπολεμική Ελλάδα ήταν ένα γνήσιο αμερικανικό προτεκτοράτο.

Ξεχάστε τον Αδόλφο Χίτλερ…

του Κώστα Λουλουδάκη

Το κυνήγι των Εβραίων στην Ευρώπη και τη βιολογική-ρατσιστική  προσέγγιση της ανθρώπινης διαφοράς, κάποιοι, που αξιώνουν αυθεντία για τον εαυτό τους, προσπαθούν να τα παρουσιάσουν ως μεσοπολεμικά φαινόμενα και να τα συνδέσουν αποκλειστικά με την φασιστική ιδεοληψία, η οποία ως  κεντρική θεματική είχε και έχει την ιδέα μιας εξ αίματος ενοποιημένης εθνικής κοινότητας.

Οι παρακάτω σκέψεις, για τις οποίες φέρω την ευθύνη, αντιμάχονται τις αστόχαστες «αυθεντίες», που φτάνουν σε τέτοιο σημείο αλαζονείας, ώστε πιστεύουν ότι επηρεάζουν ή επιβάλουν τη συλλογική συνείδηση με το πανάκι τους.

Είναι αλήθεια, ότι το φασιστικό ιδεώδες παρουσίαζε δυο άξονες: πρώτα-πρώτα τον  φυλετισμό, την λατρεία δηλαδή της ανώτερης άριας τευτονικής φυλής που είναι προορισμένη να κυριαρχήσει στον κόσμο, και δεύτερο την επιβαλλόμενη κοινωνική υγιεινή με μορφή βάρβαρου αντισημιτισμού.

Κοινωνική Υγιεινή στην Ευρώπη

Του Κώστα Λουλουδάκη

Πολλοί είναι αυτοί που  δείχνουν αιφνιδιασμένοι και μουδιασμένοι από την απήχηση που έχουν αποκτήσει οι φασιστικές, ρατσιστικές και εθνικιστικές ιδέες στις ευρωπαϊκές χώρες, πόσο μάλλον που η απήχηση αυτή είναι μεγαλύτερη από τα πολιτικά μορφώματα που τις επικαλούνται!

Βέβαια, όλοι αυτοί που σήμερα κάνουν τους έκπληκτους, ποτέ δεν θα εκλάβουν την νέα άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη ως απάντηση σε μια συγκυρία που αποκάλυψε αστικούς ιδεολογικούς μηχανισμούς υπό κατάρρευση και ανίκανους να διαχειριστούν τις συνέπειες των πολιτικών βίαιης οικονομικής αναδιάρθρωσης του καπιταλιστικού συστήματος που προκάλεσε η κρίση, ο εμφύλιος δηλαδή των αστικών ελίτ. Άλλωστε, αποτελεί ιστορική νομοτέλεια το γεγονός πως όταν η αστική τάξη κινδυνεύει από καταστάσεις όπου επικρατούν πολιτικά αδιέξοδα, άρα και επικείμενη απειλή εξεγέρσεων ή επαναστάσεων, τότε ο φασισμός μπορεί να προσφέρει την απαραίτητη κοινωνική εξομάλυνση στους κλονισμένους αστούς.

Κάπου εδώ θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε: ο ρατσισμός και η βιολογική βάση της φυλής, ο εθνοφυλετισμός, ο φασισμός και ο κοινωνικός δαρβινισμός ήταν ιδεολογίες δημιουργημένες από το μουσολινικό ή το χιτλερικό καθεστώς και εμπεδωμένες μόνο στα χρόνια του μεσοπολέμου ή μήπως γνώρισαν τεράστια απήχηση και αποδοχή τον καιρό της «φυσικοποίησης» της ευρωπαϊκής κυριαρχίας και ηγεμονίας, ώστε να νομιμοποιηθεί η βίαιη αποικιοκρατία(;)

Το πεπρωμένο του μυθικού Μακόντο…

Του Κώστα Λουλουδάκη

Τον 20ο αιώνα, με την επέκταση των ιμπεριαλιστικών κατακτήσεων των ΗΠΑ ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική, υιοθετηθήκαν διάφορα ιδεολογήματα για να δικαιολογήσουν αυτήν την επέκταση: το ηθικό δικαίωμα της «ανώτερης λευκής ράτσας», το προνόμιο της «προάσπισης της τάξης και της σταθερότητας», για να στηριχτούν οι τραπεζίτες, τα πετρελαϊκά μονοπώλια και οι εταιρείες εμπορίας μπανάνας, και αργότερα η πρόφαση της «κομμουνιστικής απειλής». Μετά το τέλος του «ψυχρού πολέμου», η Ουάσιγκτον, για να δικαιολογεί τις επεμβάσεις της για τον έλεγχο και την διαμόρφωση κυβερνήσεων και πολιτικών στην Λατινική Αμερική, ανακάλυψε τη μάστιγα των ναρκωτικών «που απειλεί την εσωτερική ασφάλεια των ΗΠΑ», και γι’ αυτό επέβαλε την δική της λύση: τον «πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών», έξω όμως από τα σύνορα της. Έτσι, λοιπόν, ένα παγκόσμιο κοινωνικό πρόβλημα με σχεδόν 200 εκατομμύρια καταναλωτές και με εκτιμώμενο ετήσιο τζίρο 320 δισ. δολ.,  μετατράπηκε σε «πρόβλημα ασφαλείας» για τις ΗΠΑ.

Ωστόσο, μόνο το 1,5% των κερδών από την πώληση της κοκαΐνης στις Ηνωμένες Πολιτείες έφτανε στους αγρότες, παραγωγούς κόκας, ενώ τα δίκτυα που οργάνωναν τη διακίνηση στο αμερικανικό έδαφος καρπώνονταν το 70%.(Διάβασε: Office des Nations unies contre la drogue et le crime: Rapport mondial sur les drogues 2010 https://www.unodc.org/documents/wdr/WDR_2010/WDR2010-PR-French.pdf)

Η Εθνική Χύτρα και η αναβίωση του σκοταδισμού

Του Κώστα Λουλουδάκη/ Ιουλιανού

Πολύμορφες μεθοδεύσεις, μακροχρόνια χειραγώγηση και κατεργασία εξοβελίζουν και αχρηστεύουν τη σκέψη του τηλεθεατή, μετατρέποντάς τον σε παθητικό δέκτη που «γεμίζει» τη ζωή του με μια εικονική πραγματικότητα, όπου αναφύεται ο εθνικισμός.

Δηλώνει –καβάλα σε ένα άλογο σαν τον Βουκεφάλα– ότι «Η Μακεδονία είναι Ελλάδα», αλλά αδιαφορεί που πουλήθηκε το αεροδρόμιο με το όνομα «Μακεδονία» στους Γερμανούς της Fraport-Slentel Ltd.

Ασφαλώς θα Αστειεύομαι…

Του Κώστα Λουλουδάκη

Πρόσφατα θεσπίστηκε  περιβαλλοντικό τέλος για κάθε αγορά πλαστικής σακούλας, το οποίο θα εισπράττεται από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) και θα αποδίδεται στον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ), προκειμένου  τα χρήματα να διατεθούν σε  περιβαλλοντικές δράσεις. Το τέλος, λέει, είναι χρήσιμο γιατί έτσι θα συνειδητοποιήσουμε πως  η αλόγιστη εξάπλωση της πλαστικής σακούλας έχει βάλει «βόμβα» στα θεμέλια του παγκόσμιου οικοσυστήματος και της ζωής μας, μετατρέποντας μια σημαντική ανακάλυψη σε εφιάλτη.

Άλλωστε, σύμφωνα με διάφορες περιβαλλοντικές μελέτες, ο πλανήτης βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω της υπερθέρμανσης. Η αλλαγή της θερμοκρασίας θα επηρεάσει όλη τη ζωή της Γης. Από τις καταστροφικές πυρκαγιές που επιβαρύνουν την βιόσφαιρα, τις  ξηρασίες μεγάλης κλίμακας που βρίσκονται στο ένα άκρο μιας «τραμπάλας» και τις κολοσσιαίες πλημμύρες στο άλλο, ως  το τρομακτικό λιώσιμο των παγετώνων και τη μόλυνση των θαλασσών, όλα αυτά και πολλά άλλα συμβαίνουν εξαιτίας των ανθρώπινων απαιτήσεων στη Γη, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε άμεσα από την οικολογική «νέμεση» .

Πωλούνται οι Νεκροί;

του Κώστα Λουλουδάκη

Όταν τελειώσεις την ανάγνωση αυτού του κειμένου, θα έχεις ένα διαπεραστικό αίσθημα ενοχής γιατί θα έχεις καταλάβει την βαθιά αλλοίωση της ζωής σου.

Μεγαλοστομίες θα πεις…

Καλά, θα περιμένω να φτάσεις στην τελευταία λέξη.

Όταν αποδέχτηκες τις καπιταλιστικές συνθήκες ζωής, φαντάστηκες ποτέ ότι θα υπήρχαν εταιρείες θα εμπορευόταν τον θάνατο και θα εξασφάλιζαν ικανοποιητική κερδοφορία;

Όχι, θα απαντήσεις.

Είναι Φασισμός Ηλίθιε…

του Κώστα Λουλουδάκη

Είναι προδιαγεγραμμένη από τον θεό, ως ενδέκατη εντολή του, πως πρέπει «να υπακούμε στις εντολές και στους κανόνες των αγορών». Για να πειστούμε πως πρέπει με ευλάβεια να κλείνουμε το γόνυ ενώπιόν τους, μια μικρή ομάδα πανίσχυρων οικονομικά και πολιτικά ανθρώπων, επιστρατεύουν πολλούς άπληστους και γλοιώδεις παρατρεχάμενους, που με την υποστήριξή τους μετατρέπουν την θεϊκή ενδεκάτη εντολή σε κάτι σαν πραγματικότητα.

Για την ακρίβεια των λεγομένων μου, θα ζητήσω να με υποστηρίξει ο πρόεδρος (το 1825) του «Αγγλοελληνικού κομιτάτου του Λονδίνου» , Sir John Bowring ο οποίος, με την χάρη της θείας φώτισης, είχε γράψει: : «Ο Χριστός είναι το ελεύθερο εμπόριο και το ελεύθερο εμπόριο είναι ο Χριστός». (Huffingtonpost :God’s Masterpiece or the Devil’s Bad Joke?  http://www.huffingtonpost.com/eduardo-galeano/gods-masterpiece-or-the-d_b_7878916.html)

Βέβαια, ο θεοσεβούμενος  Sir John Bowring είχε την δυνατότητα να βγάζει από τις τσέπες του πουγκιά με ολότελα δικά του χρήματα άπαξ δημιουργημένα από την θεϊκή αγορά.

Περί Φασισμού και Δυσάρεστων Υπενθυμίσεων

Του Κώστα Λουλουδάκη ( Ιουλιανού)

Τι είναι φασισμός; Αυτό το ερώτημα τέθηκε στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Από το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Είναι εύκολο ιστορικά να εξακριβώσουμε, ότι όσο διευρύνεται το βαθύτατο χάσμα ανάμεσα στην καπιταλιστική εξουσία και στην κοινωνική πραγματικότητα τόσο ο ολοκληρωτισμός του κεφαλαίου θα απλώνει την σκιά του όλο και περισσότερο. Για τον γράφοντα, καπιταλισμός και φασισμός (ένα στάδιο όπου έχουν σαπίσει οι παραγωγικές σχέσεις) είναι ταυτολογία, και αυτό προσπαθώ να εξηγήσω στο βιβλίο.

Επιπρόσθετα, όταν ο δημοσιογράφος Δημήτρης Κούλαλης, με αφορμή το άρθρο του με τίτλο Βιομηχανία θανάτου ή, αλλιώς, ιμπεριαλισμός και φασισμός, μου ζήτησε την γνώμη μου για τον φασισμό έγραψα: «Όταν μιλάμε για τα αίτια που οδηγούν στην ανάπτυξη ή ακόμα στην αποσύνθεση και στην πτώση ενός συστήματος, πρέπει να έχουμε κατά νου πολλά δεδομένα και πολλούς παράγοντες για να κατανοήσουμε τους κοινωνικούς μηχανισμούς αναπαραγωγής ή λειτουργίας αυτού του συστήματος°όπως: Ιδεολογία, κοινωνικοί πολιτικοί, οικονομικοί, θρησκευτικοί και στρατιωτικοί θεσμοί, παραγωγικές σχέσεις και κοινωνικές τάξεις.

Κώστας Λουλουδάκης/Ιουλιανός: Η λυκοσυμμαχία της ΕΕ δεν μπορεί να είναι ανθρώπινη!

Συνέντευξη στον Ηλία Κορδαλή

Μόλις κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Κώστα Λουλουδάκη/Ιουλιανού με τίτλο Από το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Τον πρόλογο κάνει ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος, ενώ το επίμετρο γράφει ο Δημήτρης Γκόβας. Στις σελίδες του ξεδιπλώνεται η διαδικασία της «ευρωπαϊκής ενοποίησης», ενώ ανάγλυφα παρουσιάζονται οι ανταγωνισμοί, οι συμμαχίες και οι αντιπαραθέσεις που οδηγούν μέχρι σήμερα στην βαθιά κρίση της ΕΕ.

Κώστα, ο τίτλος του πρώτου σου βιβλίου ήταν Άσπρα μαντίλια στην Plaza de Mayo και κάποιος έπρεπε να ψάξει διεξοδικά το τι σημαίνουν τα «συμφραζόμενα». Το δεύτερο βιβλίο σου έχει τον σαφέστατο πολιτικό τίτλο Από το Τρίτο Ράιχ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πες μας συνοπτικά για την κεντρική του ιδέα;

Η κοινωνία, με αυξανόμενη ταχύτητα, θυμάται όλο και λιγότερα. Το βιβλίο λοιπόν είναι ένα εργαλείο κατά της λήθης και πραγματεύεται ζητήματα όπως τα προβλήματα της αποκατάστασης της ισορροπίας ανάμεσα στις μεγάλες δυτικές δυνάμεις, καθώς και την εκ νέου αναδιανομή των αποικιών μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα διαβάσουμε αλλιώς τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος δεν είναι μια επανάληψη του Πρώτου, διότι μεσολάβησε μια εποχή που έφερε σημαντικές αλλαγές. Θα ανακαλύψουμε συγκλονιστικά ιστορικά γεγονότα και στοιχεία για την άμεση σχέση του φασισμού, της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, των καπιταλιστικών χωρών με τη διαδικασία της «ευρωπαϊκής ενοποίησης». Και βέβαια, η θεματική του βιβλίου δεν παραλείπει: τα διάφορα αντικομμουνιστικά Μνημόνια της ΕΕ, την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου, ημέρας που υπογράφηκε το «Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ», ως «Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης κατά του κομμουνισμού και του ναζισμού», μα ούτε τους απογόνους του Γκέμπελς. Ακόμα, στο βιβλίο αναδύονται διάφορα ευτράπελα γεγονότα που αφορούν τη σύνδεση και την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ.