μικρό update για τον αλεξ-κωλοτούμπα και τους θεσμούς

Τις τελευταίες μέρες όλος ο κόσμος έχει ηλεκτριστεί μετά τις “νέες εξελίξεις” των διαπραγματεύσεων. Οι συριζαίοι (τουλάχιστον οι αριστεροί που γνωρίζω) έχουν αρχίσει να αναθαρρούν από εκεί που είχαν φορέσει τις πλερέζες, οι υπόλοιποι έχουν στήσει αφτί και περιμένουν τις εξελίξεις και γενικά όλοι ξανακαρφώνονται στις οθόνες τους.

Αφορμή για αυτή την αλλαγή, είναι δύο “δραματικά” γεγονότα τα όποια “διέρρευσαν” κι ένα το οποίο συνέβη. Αυτό που συνέβη ήταν η καθυστέρηση πληρωμής του ΔΝΤ για τον ιούνη. Αντί για 3 δόσεις θα έχουμε να δώσουμε μόνο μία στο τέλος. Αυτή η κίνηση ήταν τόσο προ-ανακοινωμένη που σχεδόν πέρασε στα ψιλά. Η ελληνική κυβέρνηση είχε παίξει το ίδιο χαρτί 2 φορές τους τελευταίους 2 μήνες και τις 2 φορές υποχώρησε και πλήρωσε το ΔΝΤ στην ώρα του. Τώρα λοιπόν αποφάσισε να μην πληρώσει και να αφήσει το ρολόι της στάσης των 30 ημερών να γυρίζει. Το θερμόμετρο ανεβαίνει.

Catch 22, ή το πιο γρήγορο πιστόλι της δύσης

Τα υπο-κεφάλαια 1-4 του παρακάτω κείμενου είναι λίγο πολύ μια γρήγορη ανακεφαλαίωση όλων αυτών που ειπώθηκαν στα τελευταία IRC. Το βάζω μόνο και μόνο επειδή υποσχέθηκα να γράψω μόνο όταν υπάρχουν νέα, και σε κάποιο κόσμο η συζητήση στο irc φαίνεται δύσκολη. Τα υποκεφάλαια 5 και 6 είναι στην ουσία μια επέκταση των πορισμάτων.

Το catch 22 είναι μια έκφραση που στα αμερικάνικα σημαίνει μια κατάσταση όπου η λύση της είναι πρακτικά αδύνατη. Ή όπως κάποιος είχε πει, είναι σαν να έχεις ένα κλειδωμένο μπαούλο, που το μοναδικό του κλειδί βρίσκεται μέσα στο μπαούλο. Ποιο είναι το catch 22 της κυβέρνησης λοιπόν?

 Λίγη προϊστορία

Στις 20 φλεβάρη η θέση βαρουφάκη (που έλεγε σύγκρουση για να διεκδικήσουμε την πολιτική μας αυτονομία) παραγκωνίστηκε και ο αλεξικέραυνος είπε στις απειλές των ευρωπαίων “ζήσε για να πολεμήσεις μια άλλη στιγμή”. Κι έτσι ξεκίνησε το γαϊτανάκι περί δημιουργικής ασάφειας, με μόνο ζητούμενο να μάθουμε κι εμείς πότε θα ήταν αυτή η άλλη στιγμή.

O μεγάλoς κωλοτούμπας

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Άθλιον εστί το γινάτι. Άξιον εστί η πρόληψις». Με αυτήν τη… λόγια – και σχεδόν… αυτοκριτική – κατακλίδα ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης έκλεινε τη Δευτέρα 18 Αυγούστου το άρθρο του στο «Έθνος» με τον τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κακός Λύκος και η Κοκκινοσκουφίτσα», με το οποίο επιχείρησε να δικαιολογήσει την απόφασή του να «συμπορευθεί» με τη Ν.Δ. στην προσπάθεια να μην κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ομολογουμένως ο Καρατζαφέρης δεν ήταν σε ιδιαίτερη φόρμα. Η άκεφη προσπάθειά του να περιγράψει την κατάσταση της χώρας χαρακτηρίστηκε από ανεπιτυχή σχήματα λόγου όπως το κάτωθι:

Καταγγέλλω το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ»

Διά της παρούσης θέλω να καταγγείλω το κίνημα «Δεν πληρώνουν», που με την υπονομευτική του δράση επιδεινώνει έτι περαιτέρω τα δημοσιονομικά χάλια της χώρας, εκθέτοντάς την στο εξωτερικό και θέτοντας σε κίνδυνο τη συστημική ευστάθεια της Ε.Ε. και κατ’ επέκτασιν ολόκληρου του πλανήτη.