Τουρκικές εργολαβίες για ΗΠΑ και ΝΑΤΟ

του Δημήτρη Μηλάκα

Μπορεί εδώ στην Ελλάδα, πολιτική ηγεσία (και media) να προβάλλουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν στις σχέσεις του με την νέα αμερικανική διοίκηση ωστόσο το συμπέρασμα (ότι η Ουάσιγκτον προτιμά την Αθήνα έναντι της Άγκυρας) στο οποίο καταλήγουν απέχει από την πραγματικότητα.

Η πραγματικότητα άλλωστε δεν διαμορφώνεται από επιθυμίες και ευσεβείς πόθους των Αθηνών αλλά από το απτό συμφέρον των μεγάλων παικτών στη διεθνή σκακιέρα.

Μπορεί να ενοχλεί και να προκαλεί δυσφορία στην Αθήνα το γεγονός ότι οι ΗΠΑ (και λοιποί ευρωπαίοι φίλοι) αντιμετωπίζουν τον Ερντογάν ως παίκτη στην περιοχή. Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα, καθώς ο τούρκος ηγέτης, σε αντίθεση με τους εγχώριους δικούς μας, αποδεικνύει ότι έχει τη δυνατότητα να παζαρέψει σκληρά τα ανταλλάγματα των προσφορών του.

Θέλετε μια γεύση από φιλό- Αμερικανό Ερντογάν και (συν)ομοσπονδία;

Του Θέμη Τζήμα

Αναρωτιέμαι αν ο ελληνισμός θα ξυπνήσει έστω σήμερα από τον λήθαργο και την ψευδαίσθηση της “παγωμένης” σύγκρουσης του Κυπριακού, κατανοώντας ότι η σύγκρουση “ξεπάγωσε”.

«Νταήδες» σε Κύπρο και Αιγαίο

Του Δημήτρη Μηλάκα

Το καλοκαιρινό «μορατόριουμ» που συμφωνήθηκε κατά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ τον περασμένο Ιούνιο δεν εμπόδισε την Άγκυρα να υπενθυμίσει και να υπογραμμίσει τις πάγιες θέσεις της για το Αιγαίο, την Κύπρο και γενικότερα την ανατολική Μεσόγειο.

Φτάνοντας στη μέση του καλοκαιριού, πράγματι η τουρκική κυβέρνηση συγκράτησε την ορμή με την οποία 12 μήνες πριν «όργωσε» ερευνώντας τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ρόδου – Καστελλόριζου – Κρήτης με το «Ορούτς Ρέις» και τον πολεμικό στολίσκο που το συνόδευε, φτάνοντας μέχρι και 6,5 μίλια από τις ακτές των ελληνικών νησιών.

Κύπρος: Μια καταστροφή μπορεί ακόμα να αποφευχθεί. Σταματήστε την τώρα!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Το Πακιστάν και άλλα κράτη ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος. Αθήνα και Λευκωσία μπορούν να αποτρέψουν αναγνωρίσεις. Δεν ξέρουμε όμως αν θα το κάνουν!

Δεν τους προλαβαίνουμε: Από τη Γάζα στο Μινσκ, απανωτοί διπλωματικοί θρίαμβοι…

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η φρενήρης προσπάθεια “διεθνούς αναβάθμισης” της πατρίδας συνεχίζεται σχεδόν με κάθε αφορμή…

Κυπριακό: «ζέσταμα» πριν απ’ τον… αγώνα

Του Δημήτρη Μηλάκα

Στις άτυπες συνομιλίες της πενταμερούς για το Κυπριακό την περασμένη εβδομάδα στη Γενεύη δεν πέρασαν οι τουρκικές θέσεις για την αναγνώριση του ψευδοκράτους ως ισότιμου με την Κυπριακή Δημοκρατία μέρους του διαλόγου.

Αλλά κατεγράφησαν… Η προσπάθεια της Άγκυρας, την οποία έχει αναλάβει να προωθήσει χωρίς περιστροφές ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, είναι ξεκάθαρη: Στην Κύπρο υπάρχουν είτε δύο ισότιμες κοινότητες είτε δύο κράτη, τα οποία συνομιλούν προκειμένου να υπάρξει κάποια διευθέτηση.

Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση για το Κυπριακό;

Η αλήθεια είναι ότι, κατά την τελευταία τριαντακονταετία, δηλαδή με τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και την πτώση της ΕΣΣΔ, τα Ηνωμένα Έθνη αποτελούν τον μοναδικό μας αξιόπιστο σύμμαχο, καθώς δίνουν δυσανάλογη βαρύτητα στο κυπριακό ζήτημα σε σύγκριση με άλλες αντιπαραθέσεις.

Παράλληλα, επιθυμούν διαχρονικά την επίλυση του Κυπριακού μέσω μίας λύσης δίκαιης και βιώσιμης χωρίς καθόλου ανταλλάγματα, παρά μόνο ίσως την περαιτέρω αίγλη που θα προσδώσει στον Οργανισμό μία ενδεχόμενη θεμελίωση της ειρήνης. Παρόμοιες απόψεις έχουν πολλοί στην Κύπρο.

Αποτυχημένες συνταγές

Του Δημήτρη Μηλάκα

Σε αναποτελεσματικές μεθόδους αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας καταφεύγει η κυβέρνηση

Ακούγοντας όσα είπαν, μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν την περασμένη εβδομάδα στη Νέα Υόρκη, κυβερνητικοί παράγοντες και φερέφωνα στα ΜΜΕ, θα περίμενε κάποιος την έναρξη μιας άλλης, «ανέφελης» εποχής στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Είναι, ωστόσο, προφανές ότι σπανίζουν πια οι αφελείς που θα μπορούσαν να πειστούν ότι αρκεί ένας Κυριάκος Μητσοτάκης για να επιλυθεί ο γόρδιος (ελληνοτουρκικός) δεσμός. Προφανές επίσης είναι ότι και η νέα ελληνική κυβέρνηση των τεχνοκρατών της Ν.Δ. βρίσκεται αντιμέτωπη με το αδιέξοδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και αναζητεί λύσεις σε (Αμερικανούς) προστάτες και συνεκμεταλλεύσεις…

Πρώτα Κυπριακό, μετά Αιγαίο – Οι ρεαλιστές της ΝΔ και η συνδιαχείριση στο Αιγαίο

Του Δημήτρη Μηλάκα

Aντιμέτωπη με την έξαρση των τουρκικών πιέσεων και τη σκληρή πραγματικότητα που δημιουργεί η οδυνηρή για την Ελλάδα σύγκριση ελληνικών και τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ρυμουλκείτε στη λογική του συμβιβασμού.

Η αντίληψη που διαμορφώνεται στο ΥΠΕΞ συνοψίζεται ως εξής:

Η Τουρκία είναι πανίσχυρη σε σύγκριση με την Ελλάδα. Διαθέτει στρατιωτική υπεροπλία, τεράστιο δημογραφικό δυναμικό και βρίσκεται σε τέτοια γεωγραφική θέση που της επιτρέπει να παζαρεύει ως ίση προς ίσους με τις μεγάλες δυνάμεις.

Παράλληλα, η χώρα αυτή αποτελεί τεράστια και δυναμικά εξελισσόμενη αγορά, γεγονός που την κάνει σπουδαίο εμπορικό εταίρο για κάθε χώρα που παίζει κάποιον ρόλο στην περιοχή.

Κυπριακό σε νέο πλαίσιο

Του Δημήτρη Μηλάκα

Την Παρασκευή 9 Αυγούστου πραγματοποιείται η συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη και του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί. Όπως συνηθίζεται να λέγεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, «στόχος της συνάντησης είναι το ξεπάγωμα των συνομιλιών για την αναζήτηση μια δίκαιης και βιώσιμης λύσης για το Κυπριακό».

Κοιτάζοντας, ωστόσο, τους όρους υπό τους οποίους πραγματοποιείται η επαφή Αναστασιάδη – Ακιντζί είναι αδύνατον να διακρίνει κάποιος κάτι που να μπορεί να οδηγήσει το Κυπριακό σε «δίκαιη και βιώσιμη λύση». Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια ματιά στο πλαίσιο μέσα στο οποίο πραγματοποιείται η συνάντηση:

Δημοκρατία 45 ετών…

του Δημήτρη Μηλάκα

Η επέτειος για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα γιορτάστηκε ως συνήθως: με την απουσία κάθε είδους στοχασμού και προσπάθειας άντλησης διδαγμάτων από το παρελθόν. Περίσσεψαν όπως πάντα τα ωραία λόγια, αλλά απουσίασε η οποιαδήποτε απόπειρα αναζήτησης ιστορικών αναλογιών που θα μπορούσαν ίσως να βοηθήσουν την αποτροπή της επανάληψης συμφορών του παρελθόντος.

Δεν θα έπρεπε να ξεχνάμε ότι η αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας εθνικής καταστροφής, με την τουρκική εισβολή και κατοχή ενός μεγάλου τμήματος στον βορρά της Κύπρου.

Τοπίο στην ομίχλη για το Κυπριακό στη Νέα Υόρκη

του Κώστα Βενιζέλου*

Κλειστά τα χαρτιά του γ.γ. του ΟΗΕ – Πιέσεις εντός και εκτός Κύπρου στον Αναστασιάδη και αντιφατική πολιτική από την Λευκωσία

Σε ομιχλώδες τοπίο προσέρχονται στη Νέα Υόρκη για επαφές οι εμπλεκόμενοι στο Κυπριακό. Την ερχόμενη εβδομάδα αναμένονται στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών έντονες διεργασίες και αλλεπάλληλες επαφές, η μπάλα ωστόσο βρίσκεται στα πόδια του γενικού γραμματέα του Διεθνούς Οργανισμού, Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος θα καθορίσει τα επόμενα βήματα. Ενώπιον του γενικού γραμματέα, που μέχρι στιγμής έχει προγραμματισμένες μόνο χωριστές συναντήσεις με τους Αναστασιάδη και Ακιντζί, θα υποβληθεί και η έκθεση της απεσταλμένης του, Τζέιν Χολ Λουτ, που ολοκλήρωσε τις επαφές της με όλους τους εμπλεκόμενους, σε Αθήνα, Λευκωσία, Άγκυρα, Βρυξέλλες και Λονδίνο.

Ο γενικός γραμματέας του Διεθνούς Οργανισμού θα αποφασίσει κατά πόσο θα συγκαλέσει συνομιλίες ή θα παραπέμψει τους εμπλεκόμενους σε μια περίοδο προετοιμασίας. Είναι, πάντως, ξεκάθαρο πως εάν και εφόσον ξεκινήσουν συζητήσεις, είτε αμέσως είτε αργότερα, η βάση θα είναι το γνωστό πλαίσιο Γκουτέρες. Ένα πλαίσιο το οποίο, πέραν από τα κενά και τις ασάφειές του, περιέχει και ρυθμίσεις άκρως δυσλειτουργικές.

Το Μακρόν χέρι της Γαλλίας στο Κυπριακό

Του Κώστα Μπουγιούκου

Γράμμα από Γαλλία

Ο τζουπιτεριανός πρόεδρος της Γαλλικής δημοκρατίας Ε. Μακρόν ετοιμάζεται να επισκεφτεί την Κύπρο τον Νοέμβριο, ανταποδίδοντας την επίσκεψη του προέδρου Αναστασιάδη πέρσι στο Παρίσι. Αφορμή είναι τα εγκαίνια ενός κτηρίου του πανεπιστημίου σχεδιασμένου από έναν φίλο αρχιτέκτονα του Μακρόν, αλλά οι λόγοι είναι η επικύρωση πολλών διμερών συμφωνιών στο πολιτικό, ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο.

Σε πρώτο πλάνο, αυτό που επιδιώκει η κυπριακή δημοκρατία είναι στήριξη της Γαλλίας στο μονομερές άνοιγμα των διακοινοτικών διαπραγματεύσεων που επιχειρεί, έτσι ώστε να έχει το πάνω χέρι στην όποια μελλοντική λύση του Κυπριακού. Το γεωπολιτικό ενδιαφέρον των Γάλλων στην περιοχή, από την εποχή των σταυροφοριών μέχρι σήμερα, είναι συνεχές και στην τρέχουσα ιστορική καμπή η γαλλική αστική τάξη επιθυμεί μια ποιοτική αναβάθμιση του ρόλου της.

Υπόγειες διεργασίες για το Κυπριακό

Εν αναμονή των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία βρίσκονται όλες οι πλευρές για να καθορίσουν τη θέση τους, ενόψει της πιθανολογούμενης επανέναρξης των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Η κυπριακή πλευρά, δια στόματος Αναστασιάδη, φαίνεται να αναγνωρίζει τις δυσκολίες αλλά δείχνει αισιοδοξία, παρά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, πριν έναν χρόνο, και τη διαρκή αδιαλλαξία της τούρκικης πλευράς. Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος Αναστασιάδης, δέχεται και πιέσεις στο εσωτερικό. Απ’ τη μια πλευρά από το ΑΚΕΛ, που εμφανιζόμενο βασιλικότερο του βασιλέως, τον κατηγορεί ότι φέρει κι αυτός ευθύνες για την κατάρρευση των συνομιλιών και την μη πρόοδο απ’ το Κραν Μοντανα μέχρι και σήμερα. Στην αντίθετη κατεύθυνση κινούνται οι τοποθετήσεις των υπολοίπων κομμάτων, με χαρακτηριστικότερη την καταγγελία του προέδρου του ΔΗΚΟ, Νικόλα Παπαδόπουλου, για την εν κρυπτώ προετοιμασία, από επιτροπή ειδικών, των νομοσχεδίων που θα διέπουν την, μετά μιας κάποιας «λύσης», κυπριακή ομοσπονδία. Νομοσχέδια για τα οποία η ενημέρωση που έχει η Βουλή αφορά μόνο τα κονδύλια που θα απαιτήσει η προετοιμασία τους και όχι το περιεχόμενο τους, γεγονός που σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο γεννά πολλές ανησυχίες.

Κι ενώ το πολιτικό σκηνικό στην Κυπριακή Δημοκρατία δείχνει ανίκανο να παράξει κάποια θετική διέξοδο, η Τουρκία όλο και περισσότερο δένει στο άρμα των γεωπολιτικών της επιδιώξεων τα ψευδοκράτος του Ακιντζί, παρά τις αντιδράσεις μιας σημαντικής μεν, μειοψηφίας δε, των τουρκοκυπρίων. Η Τουρκία ανακοίνωσε τη χρηματοδότηση του ψευδοκράτους με πάνω από 2 δισ. τουρκικές λίρες, με σκοπό να ενισχυθεί η εσωτερική οικονομία και να γίνουν επενδύσεις σε υποδομές και στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Την ίδια στιγμή το γεωτρύπανο «Πορθητής» έχει ήδη καταπλεύσει στην Αττάλεια για γεωτρήσεις στην περιοχή μεταξύ Κύπρου και Καστελόριζου, ενώ ο στρατός της Τουρκίας θα πραγματοποιήσει την επόμενη βδομάδα άσκηση στην περιοχή της Αμμοχώστου. Όλα αυτά, ενώ τα δύο μεγάλα κόμματα και οι υποψήφιοι τους για τις προεδρικές εκλογές, δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει τα ζωτικά της συμφέροντα στην Κύπρο, απειλώντας με οριστική διχοτόμηση, με σκοπό να επιβάλλουν μια «λύση» συνομοσπονδίας που θα τους δίνει την ευκαιρία να ελέγχουν το νησί.

Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα η Κυπριακή Δημοκρατία δέχεται άλλο ένα πισώπλατο χτύπημα απ’ τους, κατά τα άλλα, συμμάχους της στην ΕΕ, αφού παρά τις αντιδράσεις της κυπριακής πλευράς, η Κομισιόν επικύρωσε συμφωνία της Europol με την Τουρκία (μεταξύ των άλλων) για ανταλλαγή προσωπικών πληροφοριών για λόγους ασφάλειας.

Δρόμος της Αριστεράς

Η Τουρκία, οι απειλές και ο θησαυρός

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Ένα κείμενο πού γράφτηκε προ επταετίας, στις 11/9/2011

Ο κ. Ερντογάν δήλωσε ότι δεν τίθεται «ακόμα» ζήτημα πολεμικής ενέργειας εκ μέρους της Τουρκίας με αφορμή τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Αναβλητικός, παρά τις απειλές, δεν επιχειρεί, ως αυτή τη στιγμή, έρευνες στην ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή του Καστελλόριζου. Δηλώνει, σε μια κίνηση εντυπωσιασμού, ότι πολεμικά πλοία θα προστατεύουν τις γεωτρήσεις που θα πραγματοποιήσει η Τουρκία στη συμφωνημένη με τους τουρκοκύπριους περιοχή. Ουδείς, όμως, απειλεί τις γεωτρήσεις αυτές αν και παραβιάζουν κατάφορα κάθε έννοια νομιμότητας, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.

Η Τουρκία είχε το χρόνο αλλά δεν έκανε καμία προετοιμασία ώστε να περάσει αμέσως από τα λόγια στην πράξη μόλις άρχισαν οι γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Προφανώς δεν είχε εξ αρχής σκοπό να προκαλέσει την οποιαδήποτε ένοπλη σύγκρουση. Η Τουρκία φάνηκε τελείως απροετοίμαστη και στο διπλωματικό πεδίο. Εξαπέλυσε απειλές, αγνοώντας, δήθεν, τη δημόσια υποστήριξη των ΗΠΑ, Ε.Ε. και Ρωσίας στις κυπριακές ενέργειες. Η απειλητική ρητορική της κατέληξε σε διπλωματική ήττα που ίσως δεν της κοστίσει άμεσα, αλλά αποκαλύπτει σοβαρές αδυναμίες της κυβέρνησης Ερντογάν. Ίσως οι αραβικοί λαοί να μην αντιληφθούν αμέσως την άτακτη υποχώρηση της Τουρκίας, αλλά ασφαλώς οι ηγεσίες των αραβικών χωρών θα της χρεώσουν την επιπόλαιη και αποτυχημένη μπλόφα. Δεν μπορεί να γίνεις περιφερειακή δύναμη με αποτυχημένες μπλόφες. Η Κύπρος ζύγισε σωστά τα δεδομένα, είδε ότι οι διπλωματικές ισορροπίες και όχι η στρατιωτική ισχύς, θα ήταν ο αποφασιστικός παράγων.

Στις «Ναυτικές Δυνάμεις» (ΗΠΑ, Βρετανία, Ισραήλ) δίνουν την Κύπρο Τσίπρας και Κοτζιάς

Του Δημήτρη Γεωργόπουλου

Την οργανική ενότητα της επίθεσης κατά, και του προγράμματος καταστροφής/υποδούλωσης του ελληνικού λαού και στην Ελλάδα (με οικονομικά μέσα) και στην Κύπρο (με γεωπολιτικά), επιχειρεί να αναδείξει το νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου «Η Κύπρος στο Στόχαστρο» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ινφογνώμων.

Ο συγγραφέας υπογραμμίζει μάλιστα ότι, τόσο το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο (βάση των συνομιλιών της Γενεύης για το Κυπριακό), όσο και η Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδας συνετάγησαν από το ίδιο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου! Κάνει,δε, λόγο για «κυπριακό γεωπολιτικό πείραμα» που έρχεται ως συνέχεια και ολοκλήρωση του «ελληνικού οικονομικού πειράματος».

Το βιβλίο προλογίζουν ο Μίκης Θεοδωράκης (που κάνει και μια δραματική, προσωπική έκκληση στον Τσίπρα να μην κάνει πράξεις που κινδυνεύουν να θεωρηθούν προδοτικές) και ο πρέσβης Θέμος Στοφορόπουλος. Το βιβλίο αρχίζει με μια γνωμάτευση του διαπρεπούς συνταγματολόγου Γιώργου Κασιμάτη για τον παράνομο και πραξικοπηματικό χαρακτήρα της Διάσκεψης της Γενεύης που δεν τερματίσθηκε οριστικά, αλλά μόνο προσωρινά (και με «απώλειες» για την κρατική υπόσταση της Κύπρου), και παραμένει ως Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από το κυπριακό κράτος.

Οι «ξένες πλάτες» δεν φέρνουν «ασφάλεια»

Του Κώστα Μάρκου

Τα ανταλλάγματα δεν θα είναι μόνον η Σούδα και οι βάσεις

To ρεπορτάζ της Κα­θημερινής, την πε­ρασμένη Δευτέρα για την ένοπλη αμε­ρικανική και γαλλι­κή εμπλοκή στις γεωτρήσεις που ξεκίνησαν εντός της κυπριακής ΑΟΖ, αποδίδει σε κυβερνητικούς κύκλους την εκτίμηση ότι «στους σχεδιασμούς του Μαξίμου φαίνε­ται ότι έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι οι Ελληνες πολίτες αι­σθάνονται πως, σε αυτή την κρίσι­μη διεθνή συγκυρία, η σύσφιγξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ αυξάνει το αίσθημα ασφάλειας».

Η αναγκαιότητα να τονιστεί το «αίσθημα ασφάλειας» από την κυβέρνηση και την συγκεκριμέ­νη εφημερίδα απηχεί τις καθόλου αβάσιμες, λαϊκές αλλά και ευρύτε­ρες ανησυχίες για την πιθανότητα ανεξέλεγκτης πορείας στον ελληνο­τουρκικό ανταγωνισμό. Και πώς να μην είναι έτσι;

Ο Τσε και η Κύπρος

Ο Τσε Γκεβάρα εκφωνεί μια ιστορική ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 11 Δεκεμβρίου 1964. Κατά την διάρκειά της μάλιστα, Κουβανοί φυγάδες έβαλλαν κατά του κτιρίου του διεθνούς οργανισμού με μπαζούκας!

Κυπριακό …«κλειδί» στο γεωπολιτικό μπρα-ντε-φερ της ΝΑ Μεσογείου

του Γιώργου Παυλόπουλου

Ιμπεριαλιστές και πολυεθνικές λύνουν βίαια τις διαφορές τους στην περιοχή

Ο νέος γύρος αντιπαράθεσης γύρω από την Κύπρο και ο υπαρκτός κίνδυνος ενός «θερμού επεισοδίου» στην περιοχή, με την εμπλοκή Ελλάδας και Τουρκίας (και όχι μόνο…), συμπίπτει με τη συμπλήρωση 43 χρόνων από το πραξικόπημα της χούντας κατά του τότε προέδρου Μακαρίου. Ήταν μια επιχείρηση που εκδηλώθηκε στις 15 Ιουλίου και έδωσε την αναγκαία αφορμή για τη διπλή τουρκική στρατιωτική εισβολή, στις 20 Ιουλίου και στις 14 Αυγούστου, που σφραγίστηκε από κάπου 6.000 νεκρούς και 1.500 αγνοούμενους, καθώς και από σχεδόν 250.000 πρόσφυγες — δηλαδή, πάνω από το 40% των συνολικών κατοίκων του νησιού. Από αυτούς, οι 150-200.000 ήταν Ελληνοκύπριοι που έφυγαν υπό την απειλή των όπλων του Αττίλα και οι υπόλοιποι Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι μετακινήθηκαν υποχρεωτικά στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα και προστέθηκαν στους περίπου 25.000 ομοεθνείς τους που είχαν μετακινηθεί βίαια κατά τις «εθνικές εκκαθαρίσεις» του 1963-64.

Το καλοκαίρι του 1974 έχει καταγραφεί, λοιπόν, με δραματικό τρόπο, ως ο δεύτερος σημαντικός σταθμός στην ιστορία της Κύπρου, μαζί με την ανεξαρτητοποίησή της από τους Βρετανούς, με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου το 1959. Συμφωνίες οι οποίες θέσπισαν το απαράδεκτο καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων, αποτυπώνοντας τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις (τηρουμένων των αναλογιών, πάντοτε…) Ελλάδας, Τουρκίας και Βρετανίας.

Κυπριακό: Αναμενόμενο αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις

του Δημήτρη Γκάζη

Αβέβαιο το μέλλον μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντάνα

«Ό,τι καλό στους Κύπριους, στον βορρά και τον νότο» ευχήθηκε ο Αντόνιο Γκουτέρες, σε μια λιτή δήλωση τα ξημερώματα της Παρασκευής, στην οποία ανακοίνωσε πως «μια συμφωνία δεν ήταν δυνατή και η σύνοδος έκλεισε χωρίς τη δυνατότητα να επιτευχθεί μια λύση σ’ αυτό το δραματικό και μακροχρόνιο πρόβλημα».

Και κάπως έτσι μετά από εννέα μέρες συνομιλιών στην πενταμερή σύνοδο του Κραν Μοντάνα, είχαμε την ίδια κατάληξη με την προ μηνών σύνοδο στο Μοντ Πελεράν. Δεν έφταναν οι δηλώσεις αισιοδοξίας απ’ όλες τις πλευρές. Δεν έφταναν οι εκκλήσεις της πρωτοβουλίας «Unite Cyprus Now». Δεν έφταναν οι διευκολύνσεις και οι έμμεσοι εκβιασμοί του Γ.Γ. του ΟΗΕ. Η αδιαλλαξία της Τουρκικής πλευράς σχετικά με το ζήτημα των εγγυήσεων και της απόσυρσης των στρατευμάτων δεν άφησε κανένα περιθώριο να υπάρξει κοινό έδαφος στις διαπραγματεύσεις. Ο Τσαβούσογλου εκ μέρους της Τουρκίας ήταν σαφής απ’ την αρχή δηλώνοντας ρητά ότι «δεν είναι καν σημεία έναρξης τα μηδέν στρατός, μηδέν εγγυήσεις» ενώ προκλητικά προέτρεψε την Ελληνοκυπριακή πλευρά να «ξυπνήσει απ’ το όνειρο». Αυτό που μένει μετά απ’ την σύνοδο είναι πως έστω και για τους λάθος λόγους, αποφεύχθηκε η επιβολή των διχοτομικών σχεδίων για διζωνική και δικοινοτική ομοσπονδία. Βέβαια ο κίνδυνος δεν έχει παρέλθει καθώς τόσο οι ΗΠΑ όσο και οι Βρετανοί θα συνεχίσουν να ασκούν πιέσεις για επίλυση του κυπριακού σύμφωνα με τις γεωπολιτικές τους επιδιώξεις. Η προετοιμασία των όρων μια μεγάλης σύγκρουσης με τους Ρώσους στη Μέση Ανατολή έχει ως προϋπόθεση την μετατροπή της Κύπρου σε προτεκτοράτο ενεργούμενου των συμφερόντων τους.

Κυπριακό: Η Τουρκία δεν κάνει πίσω ούτε… ένα ρούπι

Του Δημήτρη Μήλακα

Αν κάποιοι έτρεφαν – και ακόμη χειρότερα καλλιεργούσαν – ελπίδες για μια «δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού», βρίσκονται για μια ακόμη φορά αντιμέτωποι με την οδυνηρή πραγματικότητα, την οποία συνέπτυξε με δηλώσεις του ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου: «Mηδέν εγγυήσεις, μηδέν στρατεύματα, είναι ένα όνειρο»!

Οι δηλώσεις του Τούρκου ΥΠΕΞ έγιναν από τον τόπο των διαβουλεύσεων, το Κραν Μοντανά της Ελβετίας, και περιγράφουν το αδιέξοδο ή, με άλλα λόγια, τη σταθερή βούληση της Τουρκίας να μην χάσει τίποτε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Για την ελληνική πλευρά η βάση ενός συμβιβασμού θα έπρεπε να περιλαμβάνει κάποια αυτονόητα: την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από τη βόρεια Κύπρο και το τέλος του καθεστώτος των εγγυήσεων που παρέχουν οι τρεις δυνάμεις (Βρετανία, Τουρκία και Ελλάδα), το οποίο επιτρέπει ανάμειξη στα εσωτερικά της Κύπρου. Με βάση αυτό το καθεστώς των εγγυήσεων η Τουρκία απέστειλε στρατό το 1974 για να «προστατέψει» την τουρκοκυπριακή κοινότητα, καταλαμβάνοντας τελικά το μισό νησί.

Σχέδιο Αυνάν

Πολύ καλά είναι τα νέα που έρχονται από τη Γενεύη, αφού οι συζητήσεις για το Κυπριακό δεν οδήγησαν πουθενά, όπως δηλαδή συμβαίνει τα τελευταία 40 χρόνια και θα συμβαίνει για τα επόμενα 400, μέχρι να υψωθεί το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα και να γιορτάσουμε τη λήξη της Τουρκοκρατίας στο νησί.

Το Κυπριακό – όπως και μια σειρά άλλων θεμάτων – χαρακτηρίζεται ως εθνικό θέμα, ενώ, ας πούμε, η ανεργία και η μαζική μετανάστευση των νέων Ελλήνων δεν είναι εθνικά θέματα και χαρακτηρίζονται ως απλά συμπτώματα της κρίσης που δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι στους εαυτούς μας. Πολύ λογικό αυτό.

Το Κυπριακό χαρακτηρίζεται επίσης κι ως κρίσιμο θέμα, αν και κρατάει πάνω από 40 χρόνια, αλλά αυτό δεν είναι περιέργο αφού ως κρίσιμη χαρακτηρίζεται και η οικονομική κρίση, αν και δεν είναι κρίση γιατί θα κρατήσει για πάντα.

Καμία Γενεύη δεν μπορεί να λύσει το Κυπριακό

του Γιώργου Παυλόπουλου

Χαμηλώνει ο πήχης για το νέο γύρο συνομιλιών

Ελάχιστες είναι οι πι­θανότητες να υπάρ­ξει σημαντική εξέλι­ξη γύρω από το Κυ­πριακό την ερχόμε­νη εβδομάδα, η οποία σφραγίζε­ται από τις διαπραγματεύσεις της Γενεύης. Ήδη, άλλωστε, όλες οι πλευρές έχουν χαμηλώσει τον πή­χη, ενώ ούτε ΗΠΑ και ΕΕ δείχνουν να «καίγονται» ιδιαιτέρως σε αυτή τη φάση. Αποκορύφωμα ήταν οι δη­λώσεις του έλληνα υπουργού Εξω­τερικών, ο οποίος προανήγγειλε ου­σιαστικά παράταση, μέχρι το ερχό­μενο καλοκαίρι στην καλύτερη πε­ρίπτωση. «Δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχει η διαπραγμάτευση. Αυ­τό που μπορεί να γίνει είναι να ανα­βληθεί ή να καθυστερήσει (…) Απο­τυχία σημαίνει ότι μια διαπραγμά­τευση σταματάει χωρίς αποτελέσμα­τα», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Κο­τζιάς, μετά τη συνάντησή του με τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ.

Πρακτικά, λοιπόν, ο στόχος που τίθεται πλέον ενόψει Γενεύης είναι να μην εκδηλωθεί κάποια έντονη διαφωνία ή σύγκρουση, η οποία θα μπορούσε να τινάξει πρόωρα στον αέρα την όλη διαδικασία. Σημειώ­νεται ότι οι συνομιλίες προβλέπεται να ξεκινήσουν τη Δευτέρα, με τις επαφές σε διμερές επίπεδο ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύ­πριους. Η κατάληξη, βάσει του αρ­χικού προγραμματισμού, είναι μια διεθνής διάσκεψη κορυφής που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 12 Ιανουαρίου, στην οποία –θεω­ρητικά τουλάχιστον– θα έπρεπε να σφραγιστεί η όποια συμφωνία.

Το Κυπριακό στη θηλιά της Διεθνούς Συνόδου

Του Σπύρου Παναγιώτου

Προκύπτει ερώτημα αν καλείται επίσημα η Κυπριακή Δημοκρατία ή αν ο Αναστασιάδης θα παραστεί σαν εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς, ισότιμος δηλαδή του Τουρκοκύπριου εκπροσώπου Ακιντζί

Οι επικίνδυνοι εφησυχασμοί που γέννησε η «κατάρρευση» του κύκλου των συνομιλιών Αναστασιάδη – Ακιντζί στην Ελβετία δεν κράτησαν πολύ, παρά τις προθέσεις των κατ’ επάγγελμα και συνήθεια εφησυχαζόντων. Όλοι τώρα προετοιμάζονται για έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού στα πλαίσια μιας διεθνούς συνάντησης, αυτή τη φορά στη Γενεύη στις 12 Γενάρη.

Η σύνθεση της Διεθνούς Συνόδου ακόμα και η ημερήσια διάταξη, δεν έχουν ακριβώς καθοριστεί και συμφωνηθεί. Έχει καθοριστεί, με ασφυκτική πίεση της τουρκικής πλευράς και της εκπροσώπου των ΗΠΑ, μόνο η ημερομηνία. Είναι και αυτό ενδεικτικό της «σπουδής» με την οποία εξωθείται η Κυπριακή Δημοκρατία, και αποδέχεται ο Κύπριος πρόεδρος Αναστασιάδης, να κλείσει άρον – άρον το Κυπριακό το συντομότερο δυνατόν.

«Κράτος-γέφυρα» η νέα φόρμουλα για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας

Έντονη είναι η κινητικότητα γύρω από το Κυπριακό. Φαίνεται πως όλοι βιάζονται να προχωρήσουν σχεδιασμοί και μεθοδεύσεις ώστε να φθάσουν σε μια «λύση». Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν και η Βικτόρια Νούλαντ υπεύθυνη για τις σχέσεις με την περιοχή έχουν δραστηριοποιηθεί έντονα, ενώ στο Μον Πελεράν της Ελβετίας θα συναντηθούν για δεύτερη φορά οι Αναστασιάδης – Ακιντζί και ο Μπαν Κι Μουν. Ο νέος κίνδυνος για το Κυπριακό είναι η φόρμουλα «κράτος – γέφυρα», ένα μεταβατικό υβρίδιο, χωρίς επιστροφή, με άμεσο αποτέλεσμα την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για πληρέστερη ενημέρωση των αναγνωστών δημοσιεύουμε και 4 σημειώματα κομμάτων, σχολιαστών, δημοσιογράφων και του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών για να φανεί καλύτερα η συνολική εικόνα.

Ο κίνδυνος που ελλοχεύει σήμερα είναι η συμφωνία για ένα μεταβατικό υβρίδιο, προτεκτοράτο των μεγάλων δυνάμεων και της Τουρκίας