«Πάντοτε θα κάνουμε κάποια θυσία, γιατί ο τουρίστας φέρνει χρήματα» μας νουθετεί η Βούλτεψη

Η Σοφία Βούλτεψη ερωτώμενη σχετικά με τις δύο ταχύτητες πολιτών που έχουν προκύψει στην χώρα -τουρίστες και μόνιμοι κάτοικοι- , απάντησε ότι οι τουρίστες φέρνουν χρήματα στη χώρα. Συγκεκριμένα, σημείωσε πως «ο τουρίστας δεν είναι απλός τουρίστας. Ο τουρίστας είναι αυτός που φέρνει χρήματα στην χώρα. Άρα πάντοτε θα κάνουμε κάποια θυσία. Δεν το κάνει για τον εαυτό του. Το κάνει γιατί ο τουρίστας που θα’ ρθει, θα ξοδέψει χρήματα», ενώ δήλωσε πως «δε μπορούμε να συγκρίνουμε τους νεκρούς στη χώρα μας με άλλες». Η κυβέρνηση πολλές φορές ωστόσο το έχει κάνει.

Ο αυτοσεβασμός, διαρκής προϋπόθεση

Η παραίτηση του Ελληνα πρεσβευτή στο Βερολίνο, αμέσως μετά την επίσημη επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στη Γερμανίδα καγκελάριο, δεν είναι σύμπτωμα ευρωστίας του ελληνικού κράτους. Δεν γνωρίζουμε τι αναφέρει στην επιστολή του προς την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών ο παραιτηθείς πρέσβης, μπορούμε όμως να εικάσουμε ότι θα συντρέχει σοβαρότατος λόγος για να καταφύγει σε μια πράξη με τόσο βαρύ πολιτικό συμβολισμό. Μαθαίνουμε πάντως ότι ο πρέσβης δεν συμπεριελήφθη στην ελληνική αντιπροσωπεία που συνάντησε την καγκελάριο, κατά παράβασιν του πάγιου διπλωματικού ειωθότος, γεγονός που συνιστά απομείωση του κύρους του ως εκπροσώπου της Ελληνικής Δημοκρατίας στη γερμανική πρωτεύουσα εφεξής. Η λόγω ή έργω ταπείνωση ενός πρεσβευτή είναι ταπείνωση του ελληνικού κράτους. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι το κράτος δεν σέβεται τον πρεσβευτή που έχει ορίσει το ίδιο, πώς να τον σεβαστούν οι ξένοι;

ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ 1943, ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ 2013

Η χώρα που έχει επιλέξει συνειδητά να πέφτει από τα σύννεφα 24 ώρες το 24ωρο και 365 μέρες το χρόνο σοκαρίστηκε ακόμα μία φορά από τις πρόσφατες δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα της Γαλλίδας διευθύντριας του ΔΝΤ “όλοι πανηγυρίζουμε το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας, το πρώτο αν δεν κάνω λάθος από το 1943”. Το γεγονός ότι το 1943 η χώρα ήταν υπό γερμανική κατοχή δεν έχει καμία σημασία στη σημερινή αποπολιτικοποιημένη πολιτική, όπου το μόνο πράγμα που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι τα νούμερα και η κυρία Λαγκάρντ το ξέρει καλά.

Κυνισμός, αφέλεια και τηλεοπτικό bullying

Η πιο πικρή γνώση που αποκομίζουμε από την πολυετή κρίση είναι η διαλυτική επίδραση από τη χρόνια απουσία ή την απίσχνανση των θεσμών και από την πνευματική ή και ηθική ανεπάρκεια της πολιτικής τάξης. Πολύ πικρή γνώση πράγματι: αποκτάται με πόνο και δάκρυα, στο έδαφος ενός πολυεπίπεδου μετασχηματισμού με δυστοπικά χαρακτηριστικά.

H αυτο-αναπαραγόμενη γλώσσα του οικονομικού κυνισμού

Tου system failure

Παρά το γεγονός ότι η στάση των ανθρώπων σε Ελλάδα και Ευρώπη φαίνεται ότι αλλάζει, έστω αργά, απέναντι σε έννοιες που στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν θεωρούνταν σχεδόν ταμπού, όπως οι έννοιες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, το συστημικό κατεστημένο χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα μέσα, προκειμένου να διατηρήσει αλώβητη την κουλτούρα του ακραίου ατομικισμού και του ωμού οικονομικού πραγματισμού.

Η κουλτούρα αυτή εξαπλώθηκε ταχύτατα τις τελευταίες τουλάχιστον δύο δεκαετίες στην Ελλάδα και γενικότερα στον Δυτικό κόσμο – ίσως με διαφορετική μορφή από χώρα σε χώρα λόγω τοπικών ιδιομορφιών – εξυπηρετώντας στο ακέραιο τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ. Ο ακραίος ατομικισμός και ο οικονομικός πραγματισμός, δεν αποτέλεσαν απλώς τα κύρια συστατικά μιας ιδιότυπης κουλτούρας, αλλά κατέληξαν να αποτελούν τα βασικά δομικά στοιχεία του σύγχρονου ορθολογισμού των Δυτικών κοινωνιών, κάτι που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ως Δυτικό νεο-ορθολογισμό.