Η μόνη λογική εξήγηση

Το κυρίαρχο σκεπτικό από τη στιγμή που ο Αλέξης επέστρεψε από τις Βρυξέλλες με το τρίτο μνημόνιο στις αποσκευές του, είναι πως η κυβέρνηση θα πρέπει να παραμείνει, να στηριχτεί και να μην πέσει, γιατί έτσι θα έχουμε παίξει το παιχνίδι όσων επιχειρούν την ανατροπή της.

Εντάξει, ας ξεπεράσουμε το γεγονός πως άνθρωποι που έχουν φέρει τον κόσμο άνω κάτω τα τελευταία χρόνια αντιτιθέμενοι στα μνημόνια, προετοιμάζονται σήμερα να επιβάλλουν και να εφαρμόσουν ένα τρίτο, δυνατότερο.

Το κόνσεπτ είναι πως εμείς κάναμε τα πάντα για να ανατρέψουμε την λιτότητα και τα μνημόνια, κι αυτοί στο τέλος μας απείλησαν με τέτοια καταστροφή που δεν είχαμε φανταστεί, γι’ αυτό και την ύστατη στιγμή κάναμε πίσω.

Μνημόνιο στη γάστρα

Βρισκόμαστε στην Ελλάδα, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με τους περισσότερους να έχουν βρεθεί ή να βρίσκονται καθοδόν, σε ολιγοήμερες διακοπές στο χωριό ή κάποιον φθηνό προορισμό. Η ειδησιογραφία λέει πως η ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με τους θεσμούς έχει ήδη μαγειρέψει ένα καταπληκτικό μνημόνιο για να φάμε από Σεπτέμβριο. Προς το παρόν το έχουν αφήσει σε σιγανή φωτιά να πιει τα ζουμιά του, αλλά αναμένεται να το σερβίρουν μέσα στην εβδομάδα.

Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, στο τραπέζι βρίσκονται η επιβολή ΦΠΑ 23% σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την εκπαίδευση, οι αλλαγές στην ρύθμιση των 100 δόσεων (θίγοντας σχεδόν ένα εκατομμύριο πολίτες), η κατάργηση της επιδότησης πετρελαίου στους αγρότες, η κατάργηση των υψηλών συντελεστών της εισφοράς αλληλεγγύης από τους πολύ πλούσιους, καθώς και η πτώση του ΦΠΑ στο μοσχαράκι στο 13%.

Πρώτη φορά (χωρίς) Αριστερά

Το μνημόνιο έχει σχεδόν ψηθεί και θα μείνει στη φωτιά για λίγες ημέρες ακόμα για να πάρει χρώμα. Είτε είναι «προϊόν εκβιασμού», είτε «ελληνικής ιδιοκτησίας», όλα δείχνουν πως βρίσκεται καθ’ οδόν, με τις χειρότερες πρακτικές των τελευταίων χρόνων, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με δαιμονοποίηση οποιασδήποτε άλλης εναλλακτικής. Αυτό που συντελείται από τον περασμένο Ιανουάριο, όντως συμβαίνει για πρώτη φορά.

Τόσα χρόνια, ούτε ένας, ούτε δύο, ούτε τρεις πρωθυπουργοί, με άλλο πρόγραμμα έχουν εκλεγεί, και άλλο καταλήγουν να εφαρμόζουν. Η ίδια ιστορία για πολλά χρόνια. Δεκαετίες ολόκληρες.

Μερικές τελευταίες πινελιές

Και να που βάλαμε μυαλό. Και μετά από πεντέμισι μήνες νάζια και υπεκφυγές, παραδεχτήκαμε πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Υπάρχουν μερικές προσθήκες, λίγες προσθαφαιρέσεις. Μερικές πινελιές. Εναλλακτική όμως, δεν υπάρχει.

Έτσι, επιτέλους, σήμερα η συμφωνία είναι έτοιμη, γραμμένη, στοιχισμένη και απεσταλμένοι από τους αγαπητούς εταίρους για μερικές τελευταίες πινελιές.

Κι εμείς, καταλάβαμε επιτέλους πως σήμερα ένας άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαπραγματευτεί τη ζωή του μόνος του, να παλέψει για να αντιμετωπίσει την αγορά ως ίσο προς ίσο απέναντι στους υπόλοιπους, πως για όλα στη ζωή το σημαντικό είναι η προσφορά και η ζήτηση. Έτσι, χωρίς αντίδραση.

Μαύρη πέτρα

Η διαδήλωση που έπνιξε την πλατεία Συντάγματος το βράδυ της Παρασκευής ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Το τσουνάμι αυτό ερχότανε εδώ και χρόνια. Όσοι το παρακολουθούσαμε να κάνει τα παιδικά του βήματα στις πλατείες όλα αυτά τα χρόνια περιμέναμε πως και πως να πει την πρώτη του λέξη. Την είπε. «ΌΧΙ».

Ο δρόμος το βράδυ της Παρασκευής τα είχε όλα. Είχε τον κόσμο να έχει πλέον πλήρη συνείδηση για το πρόσωπο και τα όπλα του εχθρού.

Δεν γιουχαΐστηκε μόνο το πολιτικό προσωπικό που τα τελευταία πέντε χρόνια βαράει καθημερινά μεροκάματα για τα μάτια των δανειστών.

Εξ ίσου απαράδεκτες με των δανειστών οι προτάσεις της κυβέρνησης

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Το πρώτο σοκ της προηγούμενης εβδομάδας προήλθε από τους δανειστές. Οι προτάσεις που περιλαμβάνονταν στο πεντασέλιδο κείμενό τους (εδώ μπορείτε να τις διαβάσετε) δικαίως έκαναν ακόμη και τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να φρίξουν, καθώς ανέτρεπαν κάθε κεκτημένο των διαπραγματεύσεων: από την υποβολή συμπληρωματικού προϋπολογισμού που θα περιλαμβάνει στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 1, 2, 3 και 3,5% του ΑΕΠ για τα έτη 2015, 2016, 2017 και 2018, μέχρι τον ΦΠΑ του 23%, όπου θα ενταχθούν όλα σχεδόν τα είδη πλην τροφίμων, φαρμάκων και ξενοδοχείων που θα φορολογούνται με 11% και την επαναφορά των δύο εργαλειοθηκών του ΟΟΣΑ, όλες οι προτάσεις τους πρόδιδαν διάθεση ρεβανσισμού και παντελούς αδιαφορίας για το εκλογικό αποτέλεσμα της 25^ης Ιανουαρίου. Νέα πολιτικά ήθη επίσης εγκαινίασε κι η παντελώς εξωθεσμική 5μερής που συνεδρίασε στο Βερολίνο, παρουσία Μέρκελ, Ολάντ, Λαγκάρντ, Ντράγκι και Γιουνκέρ, παραπέμποντας στο πάλαι ποτέ διευθυντήριο.

Άνοιξε η αντιμεταναστευτική περίοδος

Οι προσδοκίες όλων ευοδώθηκαν και η Ανάσταση συντελέστηκε για ακόμα μία φορά όπως αναμενόταν. Ακριβώς μέσα σε αυτό το κλίμα κατάνυξης και συναδέλφωσης, τα τηλεοπτικά κανάλια παρέδωσαν μαθήματα ανθρωπιάς αλλά και δεοντολογίας.  Πενήντα μετανάστες από ‘δω, εκατό από κει, διακόσιοι παραπέρα. Όλη η Ελλάδα γέμισε μετανάστες στα δελτία των ειδήσεων τη Δευτέρα του Πάσχα.

Η συγκίνηση που προσέφερε η ανθρωπιά και η αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισαν οι κάτοικοι της Γαύδου τους περίπου 150 μετανάστες από την Αφρική που βρέθηκαν στο νησί τους δεν μπορούσε να περάσει αναπάντητη από τους ασβούς της ενημέρωσης.

(Υπέρ)Έκθεση ιδεών

Είναι γεγονός πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία με τη φόρα μίας δύναμης που εδώ και χρόνια δεχόταν συνεχείς επιθέσεις από κέντρα και παράκεντρα εξουσίας. Προφανώς, υπήρχε τεράστια ανάγκη πλέον, και με τη βούλα της εξουσίας, να κοινωνήσει από πρώτο χέρι τις προθέσεις και τα σχέδιά της για την διακυβέρνηση της χώρας.

Έτσι, υπουργοί, αναπληρωτές, υφυπουργοί, στελέχη και μέλη πλημύρισαν τα τηλεοπτικά πλατό. Για πρώτη φορά, οι απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ ακούγονται με προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης. Εάν μπορούσαν ας έκαναν κι αλλιώς.

Σήμερα όμως συμπληρώνονται οι πρώτες σαράντα ημέρες της νέας κυβέρνησης. Παράλληλα, θα μπορούσαμε να πούμε πως γιορτάζουμε και τα… σαράντα της Νέας Δημοκρατίας και του Αντώνη Σαμαρά.

Τελεία και Παυλόπουλος

Σκέφτομαι. Υπό κανονικές πολιτικές συνθήκες, η επιλογή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας θα ήθελα να είναι ένα πρόσωπο ευρείας αποδοχής, έξω από κόμματα ή με αισθητή απόσταση από αυτά, διεθνούς φήμης και με κοινωνικό έργο, κοσμοπολίτης, που να κουβαλά έναν αέρα που θα φυσήξει μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και θα δώσει στον θεσμό του Προέδρου την αίγλη που αξίζει σε μία ευνομούμενη Δημοκρατία. Είναι όμως κανονικές οι συνθήκες;

Προφανώς και δεν είναι. Διαφορετικά, δεν θα κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνασπισμό με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, όσα όνειρα και να δει ο Καμμένος με την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.

Διαφορετικά δεν θα ξεροσταλιάζαμε στα Eurogroup για να δούμε τι θα πουν οι Ευρωπαίοι και πως θα γίνει να μας αφήσουν να αναπνεύσουμε λίγο χωρίς να λάβουμε πιο δραστικά μέτρα και να μας αφήσουν να εφαρμόσουμε εθνική πολιτική.

Διαφορετικά… πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Το στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ

Από το βράδυ το βράδυ των εκλογών, ή μάλλον από τις ημέρες που προηγήθηκαν αυτών, με περιτριγυρίζει μία βασανιστική σκέψη. Μετά από πέντε χρόνια κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, βίαιης αποκτήνωσης και φιλελευθεροποίησης της δημόσιας σφαίρας, οι κυβερνήσεις που τη εξέθρεψαν θα πάνε στο σπίτι τους. Στη θέση τους θα ανέβει μία κυβέρνηση της Αριστεράς. Ή τουλάχιστον, προερχόμενη από την Αριστερά, (εντάξει, αυτή ήταν η σκέψη, δεν πίστευα πως τελικά θα χρειαστεί η τσόντα των ΑΝΕΛ!). Και τώρα, τι κάνουμε;

Τα χρόνια που προηγήθηκαν πέρασαν από επάνω μας σαν οδοστρωτήρες. Και δεν μιλάω αποκλειστικά για τον αντίκτυπο της λιτότητας στην τσέπη και την καθημερινότητά μας.

Άνοιξη μέσα στο καταχείμωνο

Η εμφατική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ερμηνεύεται με διάφορους τρόπους, όμως ένα γεγονός δεν επιδέχεται ερμηνείας. Το εκλογικό σώμα του έδωσε την εντολή να οδηγήσει τη χώρα σε άλλο μονοπάτι. Έξω από τα αδιέξοδα των προηγούμενων κυβερνήσεων και μέσα στο πνεύμα της ισότητας και της αλληλεγγύης που έχει ανάγκη τόσο η Ελλάδα, όσο και η Ευρώπη. Αυτή είναι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και με αυτό θα πρέπει να πορεύεται.

Ο σχηματισμός κυβέρνησης με τον Καμμένο δεν συμβολίζει τίποτε άλλο παρά αυτό. Τα όσα προτάσσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αποτελούν τη βάση για την επόμενη ημέρα. Η ουσιαστική διαπραγμάτευση για την ελάφρυνση του χρέους και του ρυθμού αποπληρωμής του αποτελούν τα θεμέλια.