Η κυβερνητική ρελάνς

Του Σπύρου Παναγιώτου

Προεκλογικές μεθοδεύσεις εξαπάτησης των πολιτών

Και ενώ οι αντεγκλήσεις μεταξύ των Βρυξελλών-ΔΝΤ και κυβέρνησης συνεχίζουν να ρίχνουν σκιές στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για αναβολή της περικοπής των συντάξεων η κυβέρνηση επιχειρεί να αλλάξει το τοξικό σε βάρος της κλίμα όπως διαμορφώνεται από την συνεχιζόμενη οικονομική δυσπραγία, τις αναταράξεις από την Συμφωνία των Πρεσπών και την ιδιότυπη ομηρία της από τον Π. Καμμένο.

Η φυγή προς τις κάλπες και η επιχείρηση διάσωσης του κυβερνητικού κόμματος απαιτεί μια σχεδιασμένη απόπειρα εξαπάτησης των πολιτών, μια στροφή σε μια εικονική πραγματικότητα. Από την κυβερνητική φαρέτρα επιστρατεύονται η συζήτηση περί συνταγματικών αλλαγών, η νομοθέτηση των εξαγγελιών στη ΔΕΘ και η συνέχιση της αντιδεξιάς ρητορικής συνδυασμένης τώρα με ένα νέο κύκλο ποινικών διώξεων και ψευδεπίγραφης «κάθαρσης» του πολιτικού συστήματος.

Κυβερνητικοί αντιπερισπασμοί σε κλίμα γενικευμένης δυσαρέσκειας

Του Σπύρου Παναγιώτου

Τη στιγμή που η δημόσια συζήτηση στρέφεται γύρω από τις συνέπειες της σαραντάχρονης παράτασης της λιτότητας και της επιτροπείας της χώρας με το 4^ο μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., αλλά και τις εμπλοκές μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, με την κυβερνητική πλειοψηφία να δείχνει ανησυχητικά σημάδια αποσάθρωσης, ανακοινώθηκε η πρόθεση Τσίπρα να ανοίξει το κεφάλαιο της συνταγματικής αναθεώρησης και του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε το Σύνταγμα σε «κουρελόχαρτο» δεν απασχολεί την παρέα του Μαξίμου.

Πρόκειται για μια απελπισμένη προσπάθεια αλλαγής της πολιτικής ατζέντας και παραπλάνησης των πολιτών από τα μεγάλα προβλήματα και τις αναστατώσεις που γεννούν οι κυβερνητικοί χειρισμοί.

Εντελώς άσχετοι ή μεγάλοι ψεύτες;

Ένας απολαυστικός διάλογος μεταξύ Συριζαίων στο διαδίκτυο:

Συριζαίος Α: Ο Νεφελούδης είπε στην ΕΡΤ: επί της προσωπικής διαφοράς οι περικοπές στις συντάξεις και όχι στο σύνολο της σύνταξης. Βγαίνει η Αχτσιόγλου και τον διορθώνει: επί του συνόλου της σύνταξης η περικοπή…
Επειδή υποθέτω γνωρίζετε τι έχει ψηφιστεί (ή όχι;), παρακαλώ σταματήστε τη σαπουνόπερα με τις συντάξεις. Από την οργή που προκαλεί ο εμπαιγμός κινδυνεύουμε περισσότερο…

Αυτό-εξευτελισμός και καρέκλες

του Παύλου Δερμενάκη

«Υποχρεωθήκαμε να υλοποιούμε μια πολιτική που δεν είναι δική μας», «εμείς δεν είμαστε το ίδιο με τους προηγούμενους», «εμείς φροντίζουμε έμπρακτα για τα φτωχότερα στρώματα»… και άλλα σχετικά ακούμε από τα κυβερνητικά στελέχη και τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του γνωστού τους επικοινωνιακού παιγνιδιού σε βάρος του λαού. Όσο καταλαβαίνουν ότι πιάνουν «πάτο» στην πρόθεση ψήφου του λαού, τόσο περισσότερο εντείνουν τις προπαγανδιστικές προσπάθειες. Όμως τα λόγια από τα έργα απέχουν όσο η μέρα με τη νύχτα.

ΣΥΡΙΖΑ: Η πιο φιλοαμερικάνικη κυβέρνηση

Του Σπύρου Παναγιώτου

Όταν ο υποτακτικός κοσμοπολιτισμός συναντά τον κυνισμό

«America is back»
Τζέφρι Πάϊατ, πρέσβης ΗΠΑ στην Αθήνα

Είναι παροιμιώδης η αποστροφή της πλειοψηφίας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική, τις ελληνοτουρκικές αντιθέσεις, τα θέματα της αμφισβήτησης των συνόρων και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Ο «πατροπαράδοτος» κοσμοπολίτικος φιλοευρωπαϊσμός του πάλαι ποτέ ΣΥΝ συνδυάστηκε αρμονικά με όλο το οπλοστάσιο της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης για «υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων» ως τον αναγκαίο φερετζέ μιας κάλπικης Αριστεράς, πρόθυμης να κάνει και να δικαιολογήσει την πιο απίθανη κωλοτούμπα προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Και όλα αυτά μαζί δυνάμωσαν υπό την επίδραση του ιστορικού αναθεωρητισμού, αγαπημένη ιστορική μεθοδολογία όσων αρνούνται την ίδια την ιστορία και τα συμπεράσματα της, για να παράξουν το πιο επικίνδυνο μείγμα άγνοιας, κυνισμού, φιλαρέσκειας, ψευδαίσθησης και λατρείας της εξουσίας.

Πρόκειται για το πιο επικίνδυνο μείγμα κυβερνητικής πολιτικής στις πιο κρίσιμες στιγμές που γνώρισε ο τόπος. Ο Αλ. Τσίπρας με την ίδια ευκολία που χαρακτήρισε τη Μέρκελ «ανοιχτόμυαλη με συναίσθηση της ευθύνης», τον Σόιμπλε «σοβαρό και συνετό πολιτικό» και τη Λαγκάρντ «φίλη της Ελλάδας», με την ίδια ευκολία είδε στο πρόσωπο του Τραμπ τον «συνεχιστή των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας», τον «υπέρμαχο της
σταθερότητας και της ειρήνης».

Τα κανίς των δανειστών

του Παύλου Δερμενάκη

«Η τρίτη αξιολόγηση θα κλείσει χωρίς κανένα πρόσθετο μέτρο», είπε στις 8/11, ο πρωθυπουργός Πινόκιο. Μόλις πέντε ώρες μετά, η κυβέρνησή Τσίπρα, ανακοίνωσε το πρώτο νέο μέτρο σύμφωνα με τις απαιτήσεις των δανειστών. Όποιος παρεμποδίζει τους πλειστηριασμούς θα συλλαμβάνεται άμεσα και θα του απαγγέλλονται κατηγορίες, χωρίς να χρειάζεται ο συμβολαιογράφος ή η ενδιαφερόμενη τράπεζα να υποβάλει μήνυση για να του ασκηθεί ποινική δίωξη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, που έγιναν κυβέρνηση υποσχόμενοι σεισάχθεια από τα δάνεια και τον τερματισμό των πλειστηριασμών της λαϊκής περιουσίας, αυτοί που μέχρι να γίνουν κυβέρνηση πρωτοστατούσαν στις κινητοποιήσεις στα ειρηνοδικεία ενάντια στους πλειστηριασμούς, σήμερα «εξαργυρώνουν» την εμπιστοσύνη του κόσμου με την άμεση ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Οι εκλογές αργούν…

Του Αποστόλη Αποστολόπουλου

Σύσσωμο το ευρωιερατείο, Βρυξέλλες και Βερολίνο, αλλά και η Ουάσιγκτον, ο Τραμπ αυτοπροσώπως, τρέχουν να σώσουν ό,τι μπορούν κι ό,τι προλάβουν από την καταρρακωμένη, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον Τσίπρα επικεφαλής. Να τον σώσουν μεν, αλλά αφού εφαρμόσει κατά γράμμα όσα έχει υπογράψει. Σωσίβιο με τόσα βαρίδια μοιάζει «δηλητηριασμένο δώρο» όπως λέει γαλλικό ρητό. Το Μνημόνιο θα εφαρμοστεί ως την τελευταία σταγόνα, ως το ύστατο κόμμα, μέχρι την ακροτελεύτια αράδα. Όχι μόνο η Λαγκάρντ αλλά και ο ίδιος Τραμπ το επανέλαβε («η Ελλάδα να είναι συνεπής») έχοντας τον Τσίπρα δίπλα του, στον Λευκό Οίκο. Και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε με το χρέος, πρόσθεσε αορίστως, χωρίς εννοείται να αναλάβει κάποια δέσμευση. Αφού, βεβαίως, είχε ήδη «εισπράξει» περί τα 2,5 δισ. για να ανακαινιστούν τα πεπαλαιωμένα F16. Ακόμα και ο πιο βλαξ καταλαβαίνει: Και θα τηρήσουμε τις υποχρεώσεις, και πληρώσαμε από πάνω 2,5 δισ., και δεν εξασφαλίσαμε κάτι χειροπιαστό για τη μείωση του χρέους. Τότε, θα πείτε, γιατί λέμε ότι τρέχει το ευρωιερατείο να σώσει την κυβέρνηση; Απάντηση: Από τότε που οι κυρίαρχοι ανακάλυψαν ότι οι ιθαγενείς ενθουσιάζονται με τα καθρεφτάκια, τα ‘χουν πρόχειρα στην τσέπη και τα μοιράζουν αφειδώς. Οι ιθαγενείς τηρούν τις υποχρεώσεις τους και παίρνουν καθρεφτάκια για το σπίτι.

Αμερικανική… υπερπτήση πάνω από την αξιολόγηση

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Πώς επηρεάζει η εξοπλιστική συμφωνία την ατμόσφαιρα εντός του κουαρτέτου – Οι τριβές με την Ευρωπαϊκή Αμυντική Ένωση και η επιστροφή της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» μέσω Βερολίνου

Από τη Δευτέρα τίθεται σε δοκιμασία η αξιοπιστία των διαβεβαιώσεων που παρέχουν εδώ και εβδομάδες οι δανειστές και το ΔΝΤ ότι επιθυμούν ταχεία και «αναίμακτη» ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης. Φτάνουν οι επικεφαλής του κουαρτέτου για μια ολιγοήμερη «επιθεώρηση λόχου». Θα βάλουν στην κυβέρνηση μερικές ασκήσεις εφαρμογής των δεκάδων προαπαιτουμένων και θα αναχωρήσουν για να επανέλθουν τον Νοέμβριο, για τον δεύτερο γύρο «επιθεώρησης» που είναι ασαφές αν θα είναι και ο τελικός, με φιλοδοξία το τυπικό της κλείσιμο στο Eurogroup του Δεκεμβρίου.

Αναμφισβήτητα, το ταξίδι του πρωθυπουργού και του υπόλοιπου κυβερνητικού κλιμακίου στις ΗΠΑ, με όλη την πολιτική φόρτιση που προκαλεί η συμφωνία «αναβάθμισης» των F16 και η σοκαριστική δήλωση αφοσίωσης στο ΝΑΤΟ και τις εξοπλιστικές του απαιτήσεις, φωτίζει και σκιάζει ταυτόχρονα τη ρουτίνα της αξιολόγησης. Η κυβέρνηση έσπευσε να διευκρινίσει ότι η συμφωνία των 2,4 δισ. ευρώ (για την οποία ο Τραμπ «τρολάρισε» ότι δημιουργεί νέες αμερικανικές θέσεις εργασίας!) αφορά την μετά το μνημόνιο περίοδο, έχει κόστος μόνο 1,1 δισ. και θα εφαρμοστεί σε βάθος 10ετίας, με «μικρή» ετήσια δαπάνη 110 εκατ. ευρώ. Αλλά το κουαρτέτο των δανειστών δεν είναι καθόλου αδιάφορο για τη δημοσιονομική κατάσταση μετά το 2018, αφού η επιτήρηση θα συνεχιστεί για πολλές δεκαετίες, συνδεδεμένη ενδεχομένως και με την πολυαναμενόμενη «ελάφρυνση» του χρέους.

Ένας νόμος για τον «αυτοπροσδιορισμό» της κυβέρνησης…

Του Γιώργου Παπαιωάννου

Η αντιπαράθεση για το «φύλο» και οι χειρισμοί του Μαξίμου

«Είναι ένα αμιγώς φιλελεύθερο νομοσχέδιο (…) Είναι από τα νομοσχέδια που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση μπορεί να διαχειριστεί το μνημόνιο, αφήνοντας συγχρόνως προοδευτικό αποτύπωμα»

Ευκλείδης Τσακαλώτος (άρθρο στην Καθημερινή, 8/10/2017)

Πέρα από τις βαθύτερες αντιλήψεις τις οποίες υποκρύπτει η συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις μέρες για τον νόμο περί «προσδιορισμού της ταυτότητας φύλου», ένα ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Γιατί η κυβέρνηση επέλεξε να δώσει τόση έκταση σε αυτή την αντιπαράθεση;

Οι κυβερνητικοί απαντούν ότι δεν το επέλεξαν οι ίδιοι, αλλά οι υπέρμετρες αντιδράσεις που έριξαν λάδι στη φωτιά. Μια ματιά, όμως, στα «φιλικά» Μέσα και τους χειρισμούς στη Βουλή, αποδεικνύει ότι η αναβάθμιση του θέματος αποτέλεσε κυβερνητική επιλογή.

Ο Τσίπρας στις ΗΠΑ: Η σύγχρονη εκδοχή του «Ανήκομεν εις την Δύσιν»

Του Σπύρου Παναγιώτου

Η προδιαγεγραμμένη τύχη των φτωχών συγγενών του μνημονιακού προτεκτοράτου

Το ταξίδι του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του μισού υπουργικού συμβουλίου στις ΗΠΑ αποτελεί μοναδική επικοινωνιακή ευκαιρία για την κυβέρνηση, στην μακρά προσπάθεια αντιστροφής του αρνητικού κλίματος στο εσωτερικό της χώρας και προβολής του μύθου για την επερχόμενη διέξοδο της οικονομίας και της κοινωνίας από το μαύρο πέπλο των μνημονίων. Ίσως είναι και ο μοναδικός στόχος, το μοναδικό ζητούμενο.

Δεν ισχύει το ίδιο για την αμερικανική πλευρά. Πίσω από τα καλά λόγια, που θα περισσέψουν, και τις διαβεβαιώσεις για «συμπαράσταση» στο κυβερνητικό έργο κρύβονται απαιτήσεις για νέες παραχωρήσεις. Ωμά, κυνικά ζητείται η χωρίς όρους παράδοση της χώρας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ στη Ν. Α Μεσόγειο και η συνδρομή της στην περικύκλωση της Ρωσίας. Παράλληλα απαιτείται η απρόσκοπτη συμμετοχή των αμερικάνικων εταιρειών στο πλιάτσικο της ελληνικής οικονομίας στους στρατηγικούς τομείς της ενέργειας και των υποδομών. Τα ανταλλάγματα; Πέρα από τις πιθανές χάντρες προς του «ιθαγενείς» δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από την εκδήλωση ανοχής των ΗΠΑ στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όσο αυτή, πειθήνια και αποτελεσματικά, εκτελεί το συμβόλαιο που έχει προσυπογράψει. Πέραν τούτου ουδέν.

Τι ενώνει τον Αλέξη και τον Πάνο;

του Σπύρου Παναγιώτου

Δύο πολιτικοί τυχοδιώκτες στην ίδια κυβέρνηση

Οι καλοκαιρινοί καύσωνες πυροδοτούν και την πολιτική ζωή του τόπου. Αίφνης, όλα περιστρέφονται γύρω από το οζώδες θέμα της διαπλοκής. Εξεταστική για τον Καμμένο, διορισμός Θάνου, δικαστική διερεύνηση Γιάννου Παπαντωνίου, δηλώσεις Μαρινάκη, αποκαλύψεις κατάδικων, είναι όσα κυριαρχούν στα ΜΜΕ. Δεν πρόκειται απλά για απόπειρα παραπλάνησης των πολιτών.

Πρόκειται για κάτι βαθύτερο. Η πολιτική ζωή του τόπου και η πολιτική αντιπαράθεση των καθεστωτικών κομμάτων όλο και πιο πολύ βυθίζεται στην επιρροή του εσμού των επιχειρηματιών που παίζουν πλέον ρόλο στη νέα κατάσταση. Και όλο και πιο πολύ δανείζονται από τις μεθόδους τους…

Εκείνο που έχει ενδιαφέρον, ως γενικό ερώτημα, είναι γιατί ο Αλ. Τσίπρας επιλέγει να υποστηρίξει χωρίς επιφυλάξεις τον υπουργό του και διακινδυνεύει να υποστεί και ο ίδιος φθορά βάζοντας στο επίκεντρο του κάδρου το πρόσωπο του. Κάτι μάλιστα που δεν συνήθιζε για πολύ πιο ανώδυνα πράγματα.

Διάλογος για τα μάτια του κόσμου ή συνταγματικό δημοψήφισμα

Του Βασίλη Ξυδιά

Το αίτημα ενός νέου, δημοκρατικού Συντάγματος, που θα προέκυπτε από την ενεργό συμμετοχή πολιτών, ήταν ένα από τα ζητήματα αιχμής που αναδείχθηκαν μετά το 2011 στην προοπτική της ανατροπής του σημερινού πολιτικού συστήματος και της διεξόδου από την κρίση. Η πλήρης όμως απόσυρση του λαϊκού παράγοντα και το πέρασμα της πρωτοβουλίας στην κυβέρνηση φέρνει τις ομάδες πολιτών που αγωνίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια για την προώθηση αυτού του αιτήματος αντιμέτωπες με ένα δύσκολο ερώτημα: Μπορεί μέσα από τη διαδικασία για τη συνταγματική αναθεώρηση να βγει κάτι καλό ή όχι; Έτσι όπως είναι σήμερα τα πράγματα μοιάζει σαν ένα αδιέξοδο δίλημμα ανάμεσα σε μια ανώφελη και ηττοπαθή κατ’ ουσίαν καταγγελία του κυβερνητικού εγχειρήματος και σε μια εξίσου ανώφελη και εξίσου ηττοπαθή προσπάθεια ρεαλιστικής επίτευξης κάποιων ελάχιστων εφικτών στόχων από την άλλη. Τι μπορεί να κάνει κανείς σε μια τέτοια κατάσταση;

Η κεντροαριστερή κοροϊδία σε νέα επεισόδια

 του Ρούντι Ρινάλντι

Προφάσεις και πλασαρίσματα στο φόντο της «αξιολόγησης»

Αυτό που ζούμε, ως φαρσοκωμωδία αλλά με τραγικά αποτελέσματα, είναι δυστυχώς πραγματικό. Η «κεντροαριστερή διαχείριση» αποκτά διαστάσεις παραποίησης της πραγματικότητας με κυρίαρχο το διαρκές ψέμα και τη συστηματική προσπάθεια να λειανθεί το έδαφος για να επιβληθούν τα πιο επώδυνα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί από το 2010 μέχρι σήμερα.

Η παράταση μιας δήθεν σκληρής «διαπραγμάτευσης», το κέρδισμα χρόνου δηλαδή, αποτελεί το μοναδικό εργαλείο για την κυβέρνηση, η οποία βολεύεται έτσι μια χαρά (σαν τους πρώτους μήνες του ΓΑΠ), ενώ και οι δανειστές δεν φαίνεται να βιάζονται τόσο. Η γραμμή με λίγα λόγια είναι «κερδίζουμε χρόνο όσο μπορούμε, κι ας βουλιάζει το καράβι», αδιαφορούμε αν κρίσιμες αποφάσεις και επιλογές μετατίθενται στο προσεχές μέλλον, υποθηκεύοντάς το.

Ο «αριστερός λόγος» της κυβέρνησης είναι απλά «φερετζές» της μνημονιακής δουλοπρέπειας, της εμμονικής εξουσιομανίας κεντροαριστερών (κι όχι μόνο) αιλουροειδών. Φερετζές και όχι πρόσωπο καθαρό και τίμιο, αφού το μυαλό και η καρδιά έχουν εθιστεί στο να υπηρετούν αφεντάδες και να παραπλανούν το «πόπολο».

Η Ροζ Βίβλος του ΣΥΡΙΖΑ

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Πρέπει, επιτέλους, κάποιος να φτιάξει τη μαύρη «Ροζ Βίβλο του ΣΥΡΙΖΑ»! Κάθε μέρα γίνονται σημεία και τέρατα. Όχι μόνο τα πολύ χοντρά που έχουν καθολική εφαρμογή και διαδίδονται αστραπιαία στόμα με στόμα, όπως το κόψιμο του ΕΚΑΣ, αλλά και τα ειδικότερα, τα επιμέρους, που πλήττουν συγκεκριμένες ομάδες ή περιοχές, θεσμούς και κατακτήσεις δεκαετιών και αιώνων, όπως το ξεπούλημα των αεροδρομίων και των τρένων, το γήπεδο του Μελισσανίδη στη Φιλαδέλφεια, η εξωφρενική «απελευθέρωση» των κατασχέσεων -μέχρι τα στέφανα από το εικονοστάσι- και αμέτρητα άλλα σκανδαλώδη και απάνθρωπα. Μία «Βίβλο» που να περιλαμβάνει όχι μόνο τα προαπαιτούμενα, τους νόμους, τις ρυθμίσεις και τα μέτρα, αλλά και τα παρεπόμενα και τα παραλειπόμενα.

Γιατί σίγουρα δεν υπαγόρευσε η κυβέρνηση την απόφαση για το Βατοπέδι, αλλά εξίσου σίγουρα η κυβέρνηση δεν άγγιξε ούτε μια παρανυχίδα της «δικαιοσύνης» την οποία μόνο εκθειάζει σαν «ανεξάρτητη», όπως έκανε ο υπουργός Δικαιοσύνης Κοντονής, ο οποίος προηγουμένως εξυγίανε το ποδόσφαιρο δίνοντας τα πάντα στους οσίους Μαρινάκη και Μελισσανίδη (στη συνέχεια ο πρωθυπουργός εξήγγειλε και γήπεδο για την ανώνυμη εταιρία της ομάδας του Αλαφούζου σε δημόσια γη).

Οι πρόσφυγες χαλάνε το Ελληνικό. Ο Λάτσης το απολυμαίνει

Πρόσφατα, το πανελλήνιο συγκινήθηκε με το σκίτσο-μνημείο νεοναζισμού του Ηλία Μακρή για τους πρόσφυγες που «χαλάνε το Ελληνικό». Ως γνωστόν, από τα μέσα του 2014, η έκταση του πρώην αεροδρομίου έχει παραχωρηθεί στην Lamda Development του Ομίλου Λάτση. Πριν λίγες ημέρες, στην δημοσιότητα δόθηκαν δύο οικονομικά πορίσματα και μία έκθεση για την ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού. Στην Καθημερινή όμως δεν έχουν βρει ακόμα ούτε χρόνο για να την διαβάσουν, ούτε χώρο για να αφιερώσουν ένα σχόλιο, ή έστω ένα σκίτσο. Άλλωστε, για αυτή τη σαπίλα δεν είναι υπεύθυνοι οι μετανάστες για να τους νοιάζει. Εγώ πάντως, βρήκα και χρόνο και χώρο.

Αρχικά βέβαια, καλό θα είναι όταν μιλάμε για το Ελληνικό να ξέρουμε σε τι αναφερόμαστε. Μπορεί να σε κουράσω λίγο, όμως πίστεψέ με, αξίζει τον κόπο.

Στο ΔΝΤ το «μονοπώλιο» της αξιολόγησης

 Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Κυβερνητικές υποχωρήσεις σε όλα τα μέτωπα, σιωπητήριο στους Ευρωπαίους δανειστές και μια διεθνής παρανομία εις βάρος των προσφύγων στις πλάτες της χώρας

Αυτό που συμβαίνει στο Χίλτον, το εμβληματικό αρχηγείο της αξιολόγησης του 3oυ Μνημονίου, ούτε συμβολικά μπορεί να χαρακτηριστεί διαπραγμάτευση. Είναι μια βήμα-βήμα προσέγγιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στις θέσεις του κουαρτέτου. Ο μόνος που αληθινά διαπραγματεύεται σε αυτές τις συναντήσεις είναι το ΔΝΤ, το οποίο έχει επιβάλει ένα ιδιότυπο σιωπητήριο στις ευρωπαϊκές συνιστώσες του κουαρτέτου (Κομισιόν, ESM και ΕΚΤ) και αναδεικνύεται σχεδόν σε μονοπωλιακό συνομιλητή της κυβέρνησης.

Ακόμα πιο κοντά με το κράτος-τρομοκράτη

Του Γιώργου Τζαφέρη

Η επίσκεψη της κυβερνητικής κουστωδίας στο Ισραήλ και οι… «δύο αληθινές δημοκρατίες στην περιοχή»

Σταθερή στη στρατηγική της για εμβάθυνση των σχέσεων με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πραγματοποίησε ένα ακόμη σημαντικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Στις 27/1 κουστωδία 9 υπουργών συνόδευσε τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα στην Ιερουσαλήμ για την συνεδρίαση του 2ου Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας (το 1ο είχε λάβει χώρα το 2013) και στις 28/1 δύο κουστωδίες υπουργών μαζί με Νετανιάχου και Τσίπρα πήγαν στην Κύπρο για την τριμερή συνάντηση Ελλάδας-Κύπρου- Ισραήλ.

Τέσσερα χαμηλά βαρομετρικά για το 2016

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Τα πεδία στα οποία θα δοκιμαστεί η σχέση κυβέρνησης και δανειστών – Στην ημερήσια διάταξη παλιοί και νέοι ακραίοι γερμανικοί πειραματισμοί

Στις 8 Ιανουαρίου, όταν πια οι συμπαθείς καλικάντζαροι θα έχουν αποσυρθεί πάλι στα έγκατα της γης, για να συνεχίσουν να πριονίζουν το Δέντρο της Ζωής, στην Αθήνα θα αναμένονται οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου. Θα κάνουν περίπου τη δουλειά των καλικάντζαρων, αλλά χωρίς το σκανταλιάρικο στυλ τους. Θα μελετήσουν εξονυχιστικά το κυβερνητικό σχέδιο για το Ασφαλιστικό, θα ζητήσουν ανάλογα σχέδια για τα κόκκινα δάνεια και τους όρους πώλησής τους και θα απαιτήσουν να προσδιοριστούν μέτρα ύψους 2,9 δισ. ευρώ για την τριετία 2016-2018. Τα οποία θα πρέπει να αποτυπωθούν στο νέο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (2016-2019) που θα τεθεί με άλλα μνημονιακά νομοθετήματα στη δοκιμασία της κοινοβουλευτικής έγκρισης.

Θεωρητικά, αυτή η «επιθεώρηση λόχου» θα αποτελέσει το εισιτήριο για την έναρξη της πρώτης αξιολόγησης του 3ου Μνημονίου, από την οποία εξαρτάται η εκταμίευση δανειακών δόσεων άνω των 10 δισ. μέσα στο πρώτο τρίμηνο του έτους. Και η υποδοχή που θα επιφυλάξουν οι εκπρόσωποι των δανειστών ειδικά στο κυβερνητικό σχέδιο για το Ασφαλιστικό θα αποτελέσει τεστ για το πολιτικό κλίμα στις σχέσεις της κυβέρνησης με το κουαρτέτο και, κατ’ επέκταση, με την ευρωπαϊκή και ειδικά τη γερμανική ηγεσία.

Οδοιπορικό στη μνημονιακή πορεία της κυβέρνησης Τσίπρα

Του Παύλου Δερμενάκη*

Η απόσταση από τη διαπραγμάτευση ώς τη θρησκευτική προσήλωση στις απαιτήσεις των δανειστών

Το 2015 ήταν μια χρονιά με πολύ πυκνά, κυρίως εσωτερικά, πολιτικά γεγονότα. Το βασικότερο στοιχείο του, η σταδιακή και με επιταχυνόμενους ρυθμούς μετάλλαξη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του σε ένα πολιτικό οργανισμό που υπηρετεί τα μνημόνια και επιχειρηματολογεί για την εφαρμογή τους με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ότι, δηλαδή, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, συνεπώς ας τα εφαρμόσουμε για να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα, για να πάμε μετά σε άλλες πολιτικές, για να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ, επιτέλους(!), το πρόγραμμά του. Μέχρι τότε, όμως, μνημόνια.

Το μέγεθος της μνημονιακής μετάλλαξης της κυβέρνησης διαπιστώνεται καθημερινά, τόσο με τα μέτρα και τον τρόπο που τα εγκρίνουν όσο και με τα όσα τους «ξεφεύγουν», κάνοντας δηλώσεις όλοι τους, όταν ξεχνούν ότι πρέπει να «κάνουν αντιπολίτευση» στον εαυτό τους.

Το «παράλληλο πρόγραμμα» Σόιμπλε

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ο τσαμπουκάς των δανειστών, η πολιορκία από τη νέα Frontex και το γερμανικό σενάριο ανώδυνης αποχώρησης του ΔΝΤ από το 3ο Μνημόνιο

Είτε αποσύρθηκε είτε απλώς αναβλήθηκε η συζήτησή του στη Βουλή, είτε το κουαρτέτο το πήρε είδηση μόνο του είτε του το «κάρφωσε» η «τρόικα εσωτερικού» (δηλαδή, η αντιπολίτευση), η περιπέτεια του νομοσχεδίου με το περίφημο Παράλληλο Πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποκαλύπτει τη θλιβερή συνθήκη πραγματικής διακυβέρνησης της χώρας από τους δανειστές. Φυσικά, ουδείς δικαιούται να εκπλήσσεται, αφού αυτός υπήρξε ο κανόνας και με τα δυο προηγούμενα μνημόνια. Απλώς, στο 3ο Μνημόνιο υπήρξε μια πολύ ευρύτερη ρήτρα «προέγκρισης» κάθε νομοθετικής δραστηριότητας από το κουαρτέτο, που περιλαμβάνει πεδία πολύ πέραν αυτών που έχουν δημοσιονομικό κόστος.

Την τύχη του Παράλληλου Προγράμματος φαίνεται ότι ακολουθεί και το κυβερνητικό σχέδιο για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Οι εκπρόσωποι των δανειστών απαίτησαν, και κατά τα φαινόμενα έγινε δεκτό από την κυβέρνηση, να δουν και να εγκρίνουν οι ίδιοι το νομοσχέδιο πριν τεθεί στη διαδικασία διαλόγου στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), τον μόνο φορέα που θα έσωζε τα προσχήματα ενός στοιχειώδους κοινωνικού διαλόγου για μια κεφαλαιώδη μεταρρύθμιση.

Κυβέρνηση αντιλαϊκών επιτυχιών

του Σπύρου Παναγιώτου

Απ’ το παράλληλο πρόγραμμα στην ένταση της επίθεσης εναντίον της κοινωνίας

Με τη φράση «είμαστε θύματα των επιτυχιών μας» υποδέχτηκε ο υπ. Οικονομίας, Ε. Τσακαλώτος, την προ του αναμενομένου επίτευξη συμφωνίας για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Η επιτυχία, βέβαια, δεν είναι άλλη από την εκμηδένιση της δημόσιας συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών, παρά τα περίπου 50 δισ. που φορτώθηκαν στο δημόσιο χρέος, για να διασωθούν Διοικήσεις τραπεζών που βαρύνονται για την χρεοκοπία τους.

Τελικά, με τι πήγε ο Τσίπρας στη Μήλο;

Τελικά τι έγινε; Πήγε ο Τσίπρας στη Μήλο; Ή δεν πήγε; Κι εάν πήγε, τελικά πήγε καβάλα σε ιδιωτική θαλαμηγό ή στο φουσκωτό του Πολάκη; Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Γιατί πολλοί λένε πως όσοι γυρνάνε το Αιγαίο με φουσκωτό πνίγονται, αλλά είναι και κάτι άλλοι που λένε ότι έχουν διασχίσει με φουσκωτό τον μισό Ατλαντικό. Πόσο καλός καπετάνιος είναι ο Πολάκης; Κι αν τελικά δεν ήταν το φουσκωτό του Πολάκη, μήπως ήταν αυτοί οι μασόνοι τύπου που λέει ο Λιακόπουλος πως κάνουν κρουαζιέρα στο Αιγαίο; Τι δουλειά έχεις Αλέξη με τους μασόνους;

Η είδηση που μονοπώλησε την επικαιρότητα της προηγούμενης Δευτέρας (και λίγο από της Τρίτης), αναδεικνύει το επίπεδο στο οποίο σύρεται η πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης, συστημικών και νεοσυστημικών. Παράλληλα, αποτυπώνει  και το σημείο αγανάκτησης που έχει φτάσει το αναγνωστικό, τηλεοπτικό και σοσιαλμιντιακό κοινό.

Ιδιωτικοποιούνται και τα οικόπεδα στα σύννεφα

Όσο περνά ο καιρός και το τρίτο μνημόνιο, η Πρώτη Φορά Αριστερά ξεπερνάει και τις τελευταίες της ντροπές. Επιτέλους, ετοιμάζεται να κυβερνήσει. Η είδηση πως ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να κλείσει τη βουλή για να περάσει τους εφαρμοστικούς νόμους με βουλευτές της αρεσκείας του σκορπά αισιοδοξία στους κατά τόπους ολιγάρχες και λοιπούς ενσυνείδητους πολίτες.

Το κλείσιμο της βουλής για καλοκαίρι, μέχρι τα βάθη του φθινοπώρου, είναι το κερασάκι σε μία τούρτα που στα χαμηλότερα στρώματα έχει Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο, υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης με σκοτεινό (ή όχι και τόσο) πασοκικό παρελθόν, ψήφιση μνημονιακών υποχρεώσεων με την μορφή του κατεπείγοντος, τροπολογίες της μαύρης νύχτας και της τελευταίας στιγμής, και μια σειρά από άλλες εκπλήξεις.

Επιτέλους, ας πάρουν τον λόγο οι γνωρίζοντες

Από την ψήφιση του τρίτου μνημονίου παραμονές Δεκαπενταύγουστου, έχουν περάσει ήδη πέντε ημέρες. Κρίνοντας από τα αποτελέσματα, η Παναγία δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα για να ανατρέψει αυτή την εξέλιξη, παρά το γεγονός πως συνέβη παραμονές της γιορτής της. Ωστόσο, υπάρχει και η άποψη πως το θαύμα συνέβη τελικά. Και αυτό είναι το μνημόνιο.

Από την ανακούφιση που φαίνεται να έχει φέρει το μνημόνιο στη δημόσια σφαίρα, φαίνεται πως τελικά ίσως λειτούργησε ως λύση. Ο δημόσιος διάλογος επιστρέφει ξανά στην, γνώριμη, επιδερμική του διάσταση. Ταυτόχρονα, όσοι διεκδικούν έναν διαφορετικό δρόμο, θεωρούνται είτε αφελείς, είτε εγκάθετοι του Σόιμπλε.

Εμπλοκή για την τελική συμφωνία- Έξαλλοι επενδυτές με το τρίτο μνημόνιο

Ανησυχία στις αγορές της Ευρώπης, του κόσμου και του Αλ Χαλίλι έσπειρε η πληροφορία για συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές, καθώς ο ένας μετά τον άλλον οι επενδυτές ανά τον κόσμο πέφτουν από τα σύννεφα. Αιτία, το μνημόνιο με την υπογραφή Τσίπρα-Σταθάκη-Τσακαλώτου, που σε τίποτα δεν θυμίζει τις υποσχέσεις που έδινε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση στους επενδυτές.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, το τρίτο μνημόνιο είναι έτοιμο από νωρίς το πρωί, με κάποιες μικρές λεπτομέρειες να μένουν. Ευτυχώς, οι «τελευταίες πινελιές» που έλεγε η κυβέρνηση το βράδυ της Κυριακής, μπήκαν και όλα είναι έτοιμα για να γίνει νόμος του κράτους.