Προσπαθούν να ποινικοποιήσουν την κριτική στο Ισραήλ!

του Μαρουάν Τουμπάσι

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ κ. ΜΑΡΟΥΑΝ ΤΟΥΜΠΑΣΣΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΜΕΝΗ ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Ο αντισημιτισμός είναι φανατισμός εναντίον όλων των σημιτών Αράβων, Χριστιανών Αράβων και Μουσουλμάνων της Μέσης Ανατολής, Κανανιτών, ορισμένων Αιθίοπων, Αραμαΐων και Εβραίων. Ο αντισιωνισμός αντιτίθεται στην πολιτική ιδεολογία του σιωνισμού, ένα κίνημα που επιμένει σε όλες τις πολιτικές του εκφάνσεις να δίνει προτεραιότητα στα δικαιώματα των Εβραίων εις βάρος των Παλαιστινίων που ζουν εκεί, στην πατρίδα τους από αρχαιότατους χρόνους.

Δεν θα μας πείτε εσείς πότε θα σας ασκήσουμε κριτική

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Τις τελευταίες ώρες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κυνήγι μαγισσών από οπαδούς της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης εναντίον όσων ασκούν κριτική στην παρούσα και σε προηγούμενες κυβερνήσεις για την τραγωδία που προκάλεσαν οι πυρκαγιές στην Αττική.

Όποιος τολμήσει να μιλήσει αντιμετωπίζεται λες και προέταξε τα στήθη του για να κλείσει το δρόμο στους πυροσβέστες ή σαν να έκανε σαμποτάζ στα αεροπλάνα της πυροσβεστικής.

Καπιταλισμός, ένα απέραντο “Χοιροστάσιο” δυσωδίας και σήψης

Του Μάκη Γεφυρόπουλου

Ο κινηματογράφος είναι η τέχνη εκείνη που μπορεί να διατηρήσει  αναλλοίωτα στη ζωή τα οράματα ανθρώπων που έχουν  από καιρό αφήσει την εφήμερη επίγεια περιπλάνηση τους, αποτελώντας μία καλλιτεχνική μηχανή του χρόνου, απαράμιλλης αισθητικής αξίας. Τα καρέ κρύβουν μέσα τους ζωντάνια, τις ιδέες των δημιουργών τους, οι οποίες και μεταβιβάζονται στις επόμενες γενιές,  υφαίνοντας  αριστοτεχνικά το συλλογικό ασυνείδητο στην ανώτερη του βαθμίδα.

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι (5 Μαρτίου 1922- 2 Νοεμβρίου 1975) ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, με εξαίσια κριτική ματιά, με έργα που βρίθουν από προβληματισμούς, πολιτικούς συμβολικούς στοχασμούς και μία ευαισθησία που καθηλώνει. Χαρακτηρίστηκε ως ένας αιρετικά εκκεντρικός, μα οι ταινίες του είναι γεμάτες με εικόνες μέγιστης ανθρωπιστικής ευκρίνειας που κεντρίζουν άμεσα την καρδιά του θεατή, μιλώντας  του απευθείας , χωρίς μεσάζοντες στο νου, θέτοντας προβληματικές, ενεργοποιώντας δράσεις, «δολοφονώντας» την απάθεια.

Η πλειοψηφία των ταινιών  (κομψοτεχνήματα όπως το Θεώρημα, Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ή το Σαλό) του γεννημένου στην Μπολόνια, Ιταλού σκηνοθέτη, διακρίνονται από μία κυνική ωμότητα. Μια οργισμένη ωμότητα που κοχλάζει, όμοια με την ομορφιά της Φύσης, που για τον Μαρξιστή διανοούμενο είναι ιερή, η αυθεντική πηγή των ανθρώπινων συναισθημάτων.

V for Vendetta. V for Victory

του Abraham Gefuropoulos

Υπάρχει φως στο σκοτάδι; Μπορούν οι αχτίδες της αλλαγής και της επαναστατικής αντίστασης να διαπεράσουν το ζοφερό σκότος της κατασταλτικής μανίας ενός αντιδραστικού, σκληροπυρηνικού καθεστώτος; Σε  συνθήκες απόλυτης απάθειας και υποταγής, υπάρχει χώρος για δράση, για εξέγερση;

Και με τους επαναστάτες τι γίνεται; Εκείνοι οι λιγοστοί, ξεχωριστοί άνθρωποι που ενσαρκώνουν τα όνειρα των συμπολιτών τους για ένα καλύτερο αύριο, εκείνοι οι Άτλαντες που κουβαλούν στις πλάτες τους την ιστορική ευθύνη ανατροπής του συφιλιδικού  status quo και δε διστάζουν να παίξουν τις ζωές τους κορώνα γράμματα, με μοναδικό κέρδος πολλές φορές την απομόνωση και τη δυσπιστία των ίδιου του λαού για τον οποίο μάχονται. Τι συμβαίνει με αυτούς, ποιοι είναι;

Ο Τζέιμς ΜακΤιγκ σκηνοθετεί τη ταινία «V FOR VENETTA» (2005), παρουσιάζοντας  στο κοινό μία από τις σημαντικότερες κινηματογραφικές στιγμές στην ιστορία της μεγάλης οθόνης. Ένα από τα πιο επαναστατικά φιλμ, το V FOR VENETTA είναι γεμάτο με προβληματισμούς, αντίδραση, λυρισμό, καθώς η επανάσταση δεν είναι τίποτα άλλο από μία μορφή Τέχνης και μάλιστα τη ύψιστης, του χορού. Ο επαναστάτης είναι ένας χορευτής που με το ρυθμό του ξεσηκώνει και αφυπνίζει την από καιρό ναρκωμένη κοινωνία.

Ξεσπιτώνουν τους χρεωμένους μικροϊδιοκτήτες

1933-1935 /  1941-1944 – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Ανάλογες πρακτικές μ’ αυτές που σχεδιάζει σήμερα η κυβέρνηση μαζί με τους «εταίρους» της κατά των μικροϊδιοκτητών εφάρμοζε και η κυβέρνηση του Λαϊκού κόμματος το 1933. Ήδη από τα τέλη του 1931 η χώρα αντιμετώπιζε οικονομική κρίση με συνέπεια την αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας. Έτσι χιλιάδες βιοπαλαιστές, οι οποίοι είχαν δανειστεί με επαχθείς όρους για να φτιάξουν ένα σπιτάκι να στεγάσουν την οικογένειά τους, αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, με αποτέλεσμα να είναι συνήθη τα φαινόμενα των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών ακινήτων. Η κυβέρνηση κώφευε στις εκκλήσεις τους για λήψη μέτρων με σκοπό την προστασία τους από τους τοκογλύφους δανειστές. Ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Σπ. Ταλιαδούρος απάντησε σε διάβημα που του επέδωσε η νεοϊδρυθείσα «Ένωση χρεωμένων μικροϊδιοκτητών» ότι δεν επρόκειτο να τους δοθεί καμιά διευκόλυνση για την πληρωμή των χρεών τους (εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φύλλο της 6ης Αυγούστου 1933).

Η αποσύνθεση της σοσιαλδημοκρατίας

Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ*

Τι κάνει ένας ηγέτης που η πολιτική του μόλις έχει μαζικά αποδοκιμαστεί σε ενδιάμεσες εκλογές (π.χ. δημοτικές); Τι κάνει ειδικότερα όταν αυτή η πολιτική μόνο αρνητικά αποτελέσματα έχει επιφέρει (οικονομική στασιμότητα, αύξηση της ανεργίας και της ανισότητας κ.λπ.), προκαλώντας τεράστια απογοήτευση, ακόμη και οργή, στις κοινωνικές δυνάμεις που τον ανέδειξαν στην εξουσία;

Η απάντηση είναι η ακόλουθη.

Πρώτον, σε μια επίδειξη ρεαλισμού δέχεται ότι πρόκειται περί ήττας και, κυρίως, διαβεβαιώνει ότι «το μήνυμα ελήφθη».

σκόρπια για την κριτική μας

Πώς το λέει ο paul mason; Όπως λίγο πριν το τέλος της δημοκρατίας της Βαΐμάρης, μοιάζει να περνάμε από την αντίσταση στην (ας την πούμε) ανημπόρια (ή και παραίτηση).

Τόσα χρόνια με σχολεία, συμβουλές και ένα σωρό φροντιστήρια, της γειτονιάς ή της πανεπιστημιούπολης, κι όμως δεν μάθαμε να επιβιώνουμε. Κυρίως μάθαμε να ελισσόμαστε. Να ξεφεύγουμε με τακτικισμούς από τις δυσάρεστες καταστάσεις. Μην τσακωθείς με τον προϊστάμενο. Να τα ‘χεις καλά, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Μην παρατήσεις τη δουλειά που δε θες. Να είσαι υπεύθυνος. Αν σε απολύσουν μην κάνεις φασαρίες. Πες έληξε η συνεργασία μας και προχώρα. Καλύτερα να σε συμπαθούν και να σου χρωστάνε.

Τώρα που χρειάζεται να επιβιώσουμε, να φανούμε δυνατοί, να τα καταφέρουμε ενάντια στις πιθανότητες, μοιάζει να μας παγώνει ο φόβος. Δεν ξέρουμε πώς να διεκδικούμε κάτι περισσότερο απ’ το ποσοστό μας στις δημόσιες σχέσεις.

Το τρίο μούντζες

Πηγή : Βαθύ Κόκκινο

Tελικά, ρε Μπενύτο, έχω μπερδευτεί λιγάκι. Ποιος είναι πιο γελοίος εσύ, ο Σαμαράς, ή ο Κουνέλης; Ο κόρακας, η ύαινα και ο ασβός. Ποιος είναι ποιος; Διαλέξτε μεταξύ σας.

Ο μεν «καταλληλότερος» κάνει γαργάρα τα όσα είπε προεκλογικά. Πoια επαναδιαπραγμάτευση; Σταθερός στα χαράτσια που έρχονται. Τον παίρνει να κάνει κωλοτούμπες στην Τρόικα; Ρε γαλάζια ζωντανά, όταν τα αφεντικά του, αυτοί που τον στηρίζουν, τον βάζουν και υπογράφει, δεν καταλαβαίνετε, ότι έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη σε ένα πεινασμένο πάνθηρα, παρά στον Αντωνάκη; Φάτε τώρα αύξηση πετρελαίου για αρχή. Ποιο αφορολόγητο όριο θα αυξηθεί ρε γίδια; Για να γίνει αυτό, πρέπει να συμφωνήσει η τρόικα. Τέτοια διαπραγμάτευση μόνο οι δουλοπάροικοι με τους ευγενείς το Mεσαίωνα έκαναν.