Τα πιο σοβαρά από τα λάθη της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Από την αρχή της πανδημίας ξέραμε ότι στη χώρα μας υπήρχαν κάμποσα σοβαρά προβλήματα, τα οποία αργά ή γρήγορα θα τα βρίσκαμε μπροστά μας.

Στην πορεία προστέθηκαν κι άλλα, με αποτέλεσμα η διαχείριση της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης να αφήσει πίσω της περισσότερα συντρίμμια απ’ όσα θα άφηνε είτε εάν ήμασταν μια πιο «κανονική» χώρα είτε εάν η κυβέρνηση φρόντιζε να εκπονήσει ένα πιο ορθολογικό, ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο σχέδιο με ξεκάθαρους στόχους.

Ελλείψεις και λάθη επιδείνωσαν μια κατάσταση που θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί πιο ομαλά δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει μια οικονομία που τους χειμερινούς μήνες είναι κλειστή, χωρίς μεγάλες αλληλεπιδράσεις με το εξωτερικό.

Ο Γιάννης Αγιάννης είναι Έλληνας

Του Δημήτρη Κωστάκου

Οι πολιτικές επιλογές και η υγειονομική κρίση έχουν φέρει μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ελλάδας αντιμέτωπο με το φάσμα της φτώχειας.

Όταν ο Γάλλος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ, στο έργο του “Οι Άθλιοι”, το 1862, περιέγραφε την φτώχεια στη Γαλλία, σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι σχεδόν δύο αιώνες μετά, οι πολιτικές επιλογές και μια υγειονομική κρίση στην Ελλάδα, θα δημιουργούσαν ένα εκρηκτικό οικονομικό κοκτέϊλ, το οποίο θα έφερνε μεγάλο μέρος του πληθυσμού αντιμέτωπο με το φάσμα της φτώχειας.

Υπερβολές;

Aνεργία, παραδοτέα επί τη εμφανίσει

Του Δημήτρη Κούλαλη

ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (ΠΟΦ) το 2016, με τίτλο «The future of jobs: employment, skills and work strategy for the fourth Industrial Revolution», διαπίστωνε -σε αδρές γραμμές- ότι η επέλαση των ρομπότ στην αγορά εργασίας θα έχει ως αποτέλεσμα, σε βάθος δεκαπενταετίας να χαθούν ως πλεονασματικές περίπου 7,1 εκατ. θέσεις απασχόλησης, ενώ, αντισταθμιστικά, θα δημιουργηθούν 2,1 εκατ. Θέσεις.

Ο ΙΔΙΟΣ ο Κλάους Σβαμπ, ιδρυτής και πρόεδρος του ΠΟΦ παραδεχόταν τότε πως ” χωρίς επείγουσα και στοχευμένη δράση σήμερα για τη διαχείριση της κοντινής αυτής μετάβασης (…) οι κυβερνήσεις θα (…) αντιμετωπίσουν αυξανόμενη ανεργία και ανισότητες”.

ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ: Τι πας και θυμάσαι, εδώ ο κόσμος καίγεται!

Απ’ τον Μπρζίνσκυ στον Σάντερς: Μπούστο και θεάματα

Του Δημήτρη Κούλαλη

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΑΝΟΙΞΗ, κι ενώ η ανθρωπότητα βρισκόταν κλειδαμπαρωμένη στα σπίτια της, κάποιοι έκαναν χοντρές μπίζνες που τους απέφερα πολλά, μα, πάρα πολλά κέρδη…

Πρόσφατα, η Έκθεση της ελβετικής τράπεζας UBS και του κολοσσού ορκωτών λογιστών PwC αποκάλυπτε ότι από τα μέσα της περασμένης άνοιξης (Απρίλιος) έως τα τέλη Ιουλίου οι 2.189 δισεκατομμυριούχοι του κόσμου είδαν τις περιουσίες τους να αυξάνονται κατά 27,5%. Πράγμα που σημαίνει ότι τα θησαυροφυλάκια τους γέμισαν με άλλα 8 τρισ. δολάρια: από 2,2 τρισ. δολάρια, στα 10,2 τρισ. δολάρια που αποτελεί νέο ρεκόρ.

Πτωχοί πλην απασχολούμενοι (στην… εργασιακή φορμόλη)

Του Δημήτρη Κωστάκου

Αντιμέτωποι με…πανδημία φτώχειας βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στη χώρα μας.
Πρόκειται για το προσωπικό επιχειρήσεων από διάφορους κλάδους της οικονομίας, που μήνες τώρα είναι εγκλωβισμένοι στην “γκρίζα περιοχή”, μεταξύ απασχόλησης και ανεργίας.

Σύμφωνα με τους επιστημονικούς συνεργάτες των συνδικάτων (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ), σχεδόν ένας στους δύο εργαζόμενους διαπιστώνει μείωση του εισοδήματος του, ενώ περισσότεροι από έξι στους δέκα απασχολούνται σε τομείς πολύ υψηλού ή υψηλού εισοδηματικού κινδύνου.

Τα μοντέλα απασχόλησης με την απειλητική ονομασία “αναστολή σύμβασης εργασίας” και την πολλά υποσχόμενη επωνυμία “ΣΥΝ- ΕΡΓΑΣΙΑ” που εφαρμόζονται κατά κόρον από την κυβέρνηση, αποδεικνύονται …εργασιακή φορμόλη, στην οποία συντηρούνται μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων με δραστικά μειωμένες αποδοχές, απλώς και μόνο για να μην προστεθούν στα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ.

Ανακεφαλαίωση ενός φιάσκου

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Οχι, δεν είναι για πέταμα η έκθεση της επιτροπής Πισσαρίδη. Είναι μεν έκθεση κακών ιδεών, κατά το εύστοχο πρωτοσέλιδο της χθεσινής «Εφ.Συν.», αλλά δεν είναι και για πέταμα. Για την ακρίβεια, στις 122 σελίδες της ενδιάμεσης εκδοχής της (μας προδιαθέτει για μια πιο πλούσια τελική) βρίσκει κανείς χρήσιμα στοιχεία.

Βεβαίως, δεν έκανε και κανέναν τεράστιο κόπο η επιτροπή. Τα στοιχεία είναι της Eurostat, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΟΟΣΑ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, επεξεργασίες επιστημόνων, ερευνητών και διεθνών δεξαμενών σκέψης που η επιτροπή είχε την ευγενή καλοσύνη να συγκεντρώσει σε ένα μικρό στατιστικό πανόραμα της ελληνικής οικονομίας. Φυσικά, τη δουλειά μπορούσαν να την κάνουν και μεταπτυχιακοί φοιτητές, αλλά ας μην είμαστε μεμψίμοιροι.

Η μεγάλη «αρπαχτή» της κρίσης

Του Μπάμπη Μιχάλη

Αποκαλυπτική έρευνα της UBS: Οι πλουσιότερες οικογένειες του κόσμου, με μέση περιουσία 1,6 δισ. δολάρια, στη διάρκεια της πανδημίας αύξησαν τις αποδόσεις τους αγοράζοντας μετοχές, αλλά σε ποσοστό 54% ανησυχούν μήπως δεν αφήσουν αρκετά λεφτά στην επόμενη γενιά, αποκαλύπτοντας την ψυχοπαθολογία της υπερσυσσώρευσης…

Eυκαιρία «αρπαχτής» αποτέλεσε για τις πιο πλούσιες οικογένειες του κόσμου η πανδημία του κορονοϊού και η επιβολή των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης στη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου. Ενώ εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο έχαναν τη δουλειά τους και έβλεπαν την αξία των αποταμιεύσεων και των συντάξεών τους να καταρρέει από το οικονομικό σοκ που προκάλεσε η πανδημία, η παγκόσμια ελίτ του πλούτου άρπαζε μια ακόμη ευκαιρία προκειμένου να βγάλει κέρδη και να αυξήσει την ήδη τεράστια περιουσία της.

Κορωνοιός: Τραγική η κατάσταση – Η επιδημία επιταχύνεται…

Η επιδημία Covid-19 «επιταχύνεται» και προκάλεσε 400.000 νέα κρούσματα κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου που πέρασε, δήλωσε ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), επισημαίνοντας πως δεν έχουμε φθάσει ακόμη στην κορύφωση.

«Αν και ο αριθμός των θανάτων μοιάζει να έχει σταθεροποιηθεί σε διεθνές επίπεδο, στην πραγματικότητα, ορισμένες χώρες έχουν καταγράψει σημαντική πρόοδο στη μείωση του αριθμού των θανάτων, ωστόσο σε άλλες χώρες, οι θάνατοι συνεχίζουν να αυξάνονται», είπε ο Τέντρος Αντάνομ Γκεμπρεγέσους.

Εκατομμύρια Αμερικανοί δεν θα έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό στα επόμενα 10 χρόνια

Εκατομμύρια πολίτες των ΗΠΑ βρίσκονται αντιμέτωποι με όλο και μεγαλύτερες αυξήσεις στους λογαριασμούς του νερού, τους οποίους πλέον αδυνατούν να πληρώσουν, με κίνδυνο να χάσουν ακόμα και τα σπίτια τους.

Το μείζον κοινωνικό θέμα που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ αναλύει η αποκλειστική έρευνα του Guardian σε 12 διαφορετικές πόλεις σε όλη την επικράτεια της χώρας.

Σε πολλές περιπτώσεις, η αύξηση στην τιμή του νερού και στα πάγια της αποχέτευσης αγγίζει το 80%. Πρόκειται για αυξήσεις που σημειώθηκαν μέσα στην τελευταία δεκαετία και εκθέτουν τη σοβαρή κρίση που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ στον τομέα της διαχείρισης, εκμετάλλευσης και διανομής των υδάτων. Οι απαρχαιωμένες υποδομές σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή και τον πολλαπλασιασμό του πληθυσμού έχουν καταστήσει την πρόσβαση σε καθαρό, πόσιμο νερό μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση για τους κατοίκους αρκετών πόλεων σε διάφορες πολιτείες της χώρας.

Ποιες είναι οι επενδυτικές προτεραιότητες της Ευρώπης

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Στο έγγραφο εργασίας του επιτελείου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που συνοδεύει τις προχθεσινές ανακοινώσεις της για το Ταμείο Ανάπτυξης περιλαμβάνεται και ο πίνακας που παραθέτουμε, στον οποίο προσδιορίζονται οι βασικές επενδυτικές ανάγκες της οικονομίας της Ε.Ε. κατά κλάδο δραστηριότητας και ουσιαστικά απεικονίζεται πώς θέλει η Επιτροπή να κατανεμηθούν οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης.

Οι επενδυτικές αυτές ανάγκες δεν ενσωματώνουν μόνο τη ζημιά που υπέστησαν οι επιχειρηματικοί κλάδοι, ούτε κυρίως το ειδικό βάρος που σήμερα έχουν στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ, αλλά τις στρατηγικές προτεραιότητες της Επιτροπής και των ισχυρότερων χωρών.

Προτιμούν να απολύσουν παρά να επιδοτηθούν – Χιλιάδες επιχειρήσεις αρνούνται να λάβουν την επιστρεπτέα προκαταβολή

Ανησυχητικά είναι τα πρώτα στοιχεία αποδοχής της επιστρεπτέας προκαταβολής που θέσπισε το υπουργείο Οικονομικών προκειμένου να αποκτήσουν οι επιχειρήσεις την απαιτούμενη ρευστότητα που χρειάζονται για να επαναλειτουργήσουν μετά το δίμηνο «λουκέτο» εξαιτίας του κορωνοϊού.

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, μία στις τρεις επιχειρήσεις αρνήθηκε να λάβει την ενίσχυση παρά το γεγονός ότι οι όροι ήταν ιδιαίτερα δελεαστικοί. Συγκεκριμένα το επιτόκιο του δανείου είναι κάτω από το 1%, ενώ οι επιχειρήσεις θα επέστρεφαν μόνο το 60% του ποσού της ενίσχυσης.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το υπουργείο Οικονομικών ο κύριος λόγος που χιλιάδες εταιρείες διστάζουν να λάβουν τα οφέλη της επιστρεπτέας προκαταβολής είναι ένας από τους όρους που τις δεσμεύει να μην προχωρήσουν σε καμία απόλυση του προσωπικού τους μέχρι και τον Οκτώβριο.

ΗΠΑ: η κρατικά εγγυημένη απασχόληση και ο παλαιάς κοπής καπιταλισμός

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Πώς λειτουργεί το αμερικανικό «Πρόγραμμα Προστασίας Αμοιβών» 350 δισ. δολαρίων για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της υπερδύναμης.

«[…] Για μένα αυτό είναι καλός, παλαιάς κοπής καπιταλισμός. Σήμερα, αντιμετωπίζουμε μια μοναδική κατάσταση. Πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι. Δεν ανησυχείς για τις “ταμπέλες”. Κάνεις ό,τι θα έκανε ο οποιοσδήποτε έξυπνος επιχειρηματίας, βρίσκεις τη λύση στο πρόβλημα και την εκτελείς».

Τάδε έφη ο Μαρκ Κιούμπαν, Aμερικανός μεγιστάνας με επενδύσεις στα ΜΜΕ, την ψυχαγωγία, το μπάσκετ, με προσωπική περιουσία άνω των 4,3 δισ. δολαρίων. Ο Κιούμπαν, αν και θαυμαστής της ιέρειας του αμερικανικού φιλελευθερισμού Αϊν Ραντ, έγινε πρόσφατα «κήρυκας» της κεϊνσιανής κρατικά εγγυημένης απασχόλησης.

Τα βαμπίρ και η πανδημία

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Το 2007 το παγκόσμιο χρέος ήταν 142 τρις δολάρια και 2,5 φορές μεγαλύτερο από το παγκόσμιο ΑΕΠ. Το 2020 το παγκόσμιο χρεος κινείται στα 257 τρις δολάρια και είναι 3,2 φορές μεγαλύτερο από το παγκόσμιο ΑΕΠ. Μεγαλύτερο δηλαδή απ’ όταν ξέσπασε η προ δεκαετίας κρίση.

Το 2008 υπολογιζόταν ότι η «φούσκα» των λεγόμενων «παραγώγων» ξεπερνούσε έως και 10 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Σήμερα, επισήμως (γιατί οι τράπεζες μαγειρεύουν τα στοιχεία) η «φούσκα» των παραγώγων ανέρχεται στα 640 τρις (δηλαδή 800% πάνω από το παγκόσμιο ΑΕΠ). Στην καλύτερη περίπτωση, λοιπόν, και χωρίς να προσμετράμε τα συμβόλαια προεξόφλησης μελλοντικής απόδοσης, τον χρηματιστηριακό τζόγο κτλ, ο πλανήτης θα πρέπει τα επόμενα 8-10 χρόνια ό,τι παράγει να το διαθέτει αποκλειστικά στην αποπληρωμή της “φούσκας” των παραγώγων του σήμερα.

Χθες ήταν τα μνημόνια, τώρα η πανδημία Δεν θα λεηλατήσετε πάλι τη ζωή μας

Η υγειονομική κρίση εξελίσσεται και σε οικονομική κρίση. Όπως και στην περίοδο των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ διαπιστώνεται πως η κυβέρνηση θα φορτώσει τα βάρη στους εργαζομένους με μια σειρά οικονομικών και θεσμικών αντεργατικών μέτρων.

Κάθε μέρα που περνάει, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης μετατρέπουν σε κοινωνικό ερείπιο το εργασιακό τοπίο, δίνοντας τη μερίδα του λέοντος στις μεγάλες επιχειρήσεις και στους οικονομικά ισχυρούς αφήνοντας τα ψίχουλα για εργαζόμενους, απολυμένους, ανέργους.

Ο κορονοϊός θα περάσει, η οικονομική κρίση, όχι

Του Κ. Καλλωνιάτη

Το 2019 σημειώθηκε μεγάλη επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας, με τη βιομηχανία να βρίσκεται ήδη σε ύφεση. Με την κρίση του κορονοϊού στις αρχές του 2020 και το συνακόλουθο λουκέτο σε πολλούς κλάδους της οικονομίας, η γενικευμένη ύφεση αποτελεί γεγονός αδιαμφισβήτητο, παρά τα πρωτοφανή πυροσβεστικά μέτρα κεντρικών τραπεζών και κυβερνήσεων. Αυτό που δεν είναι βέβαιο είναι η ένταση και η έκτασή της.

Μόνο σίγουρο είναι ότι ο κορονοϊός θα περάσει, αλλά η παγκόσμια οικονομική κρίση που ο κορονοϊός επέτεινε στο έπακρο θα συνεχιστεί. Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί δείκτες, οι οποίοι υποδηλώνουν, μάλιστα, πως πρόκειται για τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση του τελευταίου τουλάχιστον αιώνα, δηλαδή είναι μεγαλύτερη αυτής του 2008-2009.

ΣΕΒ για εργαζόμενους: Στα κέρδη χώρια, στον κορωνοϊό μαζί!

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Κατευθύνσεις για εργασία – λάστιχο, εταιρική κουλτούρα συνυπευθυνότητας, μείωση κόστους και διασφάλιση της παραγωγής δίνει ενημερωτικό σημείωμα που εξέδωσε για τα μέλη του ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών.

Αναλυτικό οδηγό, ώστε να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες στα εργοστάσια, προκειμένου οι εργαζόμενοι να ενσωματωθούν με τον καλύτερο τρόπο στις …ανάγκες της παραγωγής έστειλε στα μέλη του ο ΣΕΒ.

Όπως προκύπτει από το ενημερωτικό σημείωμα του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, αν και στην διανομή των κερδών της επιχείρησης τα συμφέροντα των βιομηχάνων και των εργαζομένων είναι …χωριστά,  τώρα στην κρίση της πανδημίας τα πράγματα αλλάζουν. Έτσι, λοιπόν, ο ΣΕΒ καλεί τα μέλη του να κάνουν

«ενημέρωση των εργαζομένων για τις ενέργειες της επιχείρηση.Είναι αναγκαίο να γίνει αντιληπτό από όλους ότι επιχειρήσεις και εργαζόμενοι έχουν αμοιβαία συμφέροντα και στην κρίση αυτή λειτουργούν ΜΑΖΙ».

Βαθιά κρίση στο προσκήνιο

Του Αλέξανδου Καπακτσή

Ακούγεται εκφοβιστικός και κινδυνολόγος, αλλά πώς γίνεται να μην παίρνεις τοις μετρητοίς τα λόγια του κορυφαίου τραπεζίτη της Ινδίας, διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Ινδίας και κορυφαίου οικονομολόγου, Raghuram Rajan, όταν λέει πως ρισκάρουμε να πέσουμε στη μέγγενη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που θα μοιάζει με την Μεγάλη Ύφεση του 1930;

Και αν αυτοί οι φόβοι εκφράζονται τώρα, η αλήθεια είναι ότι κορυφαίοι οικονομικοί οργανισμοί και οικονομολόγοι εδώ και έναν χρόνο κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.

“Την παντελή αποτυχία των μονομερών πολιτικών οι οποίες υιοθετήθηκαν για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης και της βαθιάς ύφεσης που ακολούθησε …

Τύπος σε ακμή

του Περικλή Κοροβέση

Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, άρχισε αμέσως ένας άλλος πόλεμος που στρεφόταν εναντίον των νικητών. Οι αποικίες των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εξεγέρθηκαν δίκαια γιατί έπεσαν θύματα μιας μεγάλης απάτης για δεύτερη φορά στον ίδιο αιώνα.

Η Αγγλία και η Γαλλία και στους δύο παγκόσμιους πολέμους είχαν στρατολογήσει από τις αποικίες τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους, κανονική επιστράτευση δηλαδή, όπως με τους νέους της Αγγλίας και της Γαλλίας. Αλλά υπήρχε μια μικρή διαφορά. Οι Αγγλογάλλοι πολεμούσαν για την πατρίδα τους, οι ιθαγενείς για τους δυνάστες τους. Εντούτοις δεν είχαμε κανένα δείγμα μαζικής ανυπακοής.

Συζητώντας για την επόμενη μέρα της νέας ύφεσης

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Κάθε μέρα που περνάει πυκνώνουν τα σημάδια της επερχόμενης ύφεσης. Δεν μιλάμε μάλιστα πλέον για ενδείξεις. Ας κρατήσουμε τι είναι μέχρι τώρα γνωστό μένοντας μόνο στα πολύ πρόσφατα.

Στη Γερμανία η βιομηχανική παραγωγή τον Ιούλιο μειώθηκε κατά 0,6% σε σχέση με τον Ιούνιο και 4,2% σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Το Ινστιτούτο IFO μείωσε τις προσδοκίες για τους φετινούς ρυθμούς μεγέθυνσης στο 0,5%. Η επισήμανση δε, του επικεφαλής προβλέψεων του έστειλε σήματα κινδύνου σε όλη την γηραιά ήπειρο: «η γερμανική οικονομία κινδυνεύει να πέσει σε ύφεση. Σαν πετρελαιοκηλίδα η αδυναμία της βιομηχανίας εξαπλώνεται σε άλλους τομείς της οικονομίας, όπως logistics, παροχή υπηρεσιών, κ.λπ.

Η Γερμανία προτιμά την κρίση από το χρέος

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πληθαίνουν οι ενδείξεις πώς η Γερμανία είναι στο μέσο ή τις απαρχές μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης που σύντομα θα πλήξει παραγωγή και εισοδήματα, αυξάνοντας την ανεργία που σήμερα βρίσκεται στα χαμηλότερο επίπεδα μετά την επανένωση και πολύ περισσότερο τις ανισότητες που κυμαίνονται σε επίπεδα ρεκόρ. Είναι ενδεικτικό πώς, σύμφωνα μ έρευνα της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, το 10% των πιο πλούσιων νοικοκυριών διαθέτει πάνω από το 50% των συνολικών περιουσιών, ενώ το 50% των νοικοκυριών διαθέτει το 3% του συνόλου!

Το Φεβρουάριο ο δείκτης νέων παραγγελιών έπεσε κατά 4,2% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα, καταγράφοντας την μεγαλύτερη πτώση από τον Ιανουάριο του 2017. Σε ετήσια βάση η πτώση άγγιξε το 8,4%, καταγράφοντας την μεγαλύτερη συρρίκνωση από το 2009. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η μείωση στις νέες παραγγελίες εξαγωγών που έφτασε σε διψήφια ποσοστά.

Χάθηκε εισόδημα 27 δισ. ευρώ την περίοδο της κρίσης

Δραστικό πλήγμα στο σύνολο του λαού έφερε η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα και από το 2010 μέχρι το 2017 χάθηκε συνολικά εισόδημα ύψους 27 δισ. ευρώ! Σύμφωνα με στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων,  στην συγκεκριμένη οκταετία:

Ο αριθμός των ελεύθερων επαγγελματιών και επιτηδευματιών μειώθηκε κατά 40% και συγκεκριμένα από 1 εκατομμύριο σε 610.000. Αντίστοιχα τα εισοδήματα που δηλώνουν μειώθηκαν κατά 60%. Δηλαδή από 24 δισεκατομμύρια στις αρχές της 10ετίας υποχώρησαν στα 10 δισ. Πλην της οικονομικής κρίσης, η αύξηση των φόρων και των εισφορών επέδρασε καθοριστικά στη διαμόρφωση αυτής της εικόνας.

Δική τους η κρίση, δικά μας τα κόκκινα δάνεια…

Του Διονύση Μαλαπέτσα

Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια από την περίφημη πτώση της Lehman Brothers, δέκα χρόνια οικονομικής ύφεσης, παγκόσμιας και ελληνικής. Δέκα χρόνια κολυμπάμε μισοπνιγμένοι κόντρα στα μανιασμένα κύματα ανέχειας. Πιαστήκαμε από τα μαλλιά μας και φτάσαμε εξουθενωμένοι σε μια βραχώδη ακτή ίσα να πάρουμε μια ανάσα. Και πριν καλά-καλά εκπνεύσουμε βρεθήκαμε ενώπιων μιας νέας θύελλας.

Είμαστε λοιπόν επίσημα στο Φλεβάρη του 2019 και στα πρόθυρα μιας νέας οικονομικής ύφεσης, μιας νέας κρίσης. Αυτά προβλέπουν μεταξύ άλλων το ΔΝΤ, ο οίκος Fitch, το Economist, ο καθηγητής Rogoff του Harvard και πολλοί άλλοι. Ευάλωτο τραπεζικό σύστημα, πετρελαϊκή κρίση, έλλειψη ρευστότητας, απρόθυμοι επενδυτές, πολιτικές ταραχές και άτακτο Brexit με ανυπολόγιστα ωστικά κύματα και φαινόμενα ντόμινο.

Εγκλήματα χωρίς ενόχους

Για τα ΜΜΕ δεν έχει όνομα. Προσδιορίζεται σαν «67χρονος άστεγος άντρας». Οι «λειτουργοί της ενημέρωσης» που μας παρουσιάζουν την είδηση του θανάτου του, μας γράφουν ότι αναμένουν τα αποτελέσματα  «νεκροψίας-νεκροτομής, η οποία θα δώσει και τις απαντήσεις από τι προήλθε ο θάνατος του 67χρονου».

Προφανώς, γι’ αυτούς τους δημοσιολόγους  δεν τους αρκεί η εξήγηση που αναγράφουν οι ίδιοι και αναφέρει ότι ο ηλικιωμένος άντρας ήταν άνεργος, άστεγος –το πώς επιβίωνε μόνο αυτός το γνωρίζει- πιθανόν και νηστικός έχοντας να αντιμετωπίσει εκτός των άλλων και ένα κρύο που περονιάζει.

Η ΕΕ του κεφαλαίου τρέμει τις εξεγέρσεις

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Ο Γιούνκερ υμνεί την ευρωπαϊκή ενοποίηση, αλλά η Κομισιόν του παίζει τον ρόλο Ευρωπαίου χωροφύλακα. Το δε όραμα του Μακρόν μάλλον ξέμεινε στην… Πνύκα, καθώς ο Γάλλος πρόεδρος παλεύει πλέον για την πολιτική του επιβίωση. Ανησυχία και συναγερμός για το βαθύ ρήγμα ανάμεσα στους «ξεχασμένους» των ευρωπαϊκών κοινωνιών και την «οικονομική και πολιτική ελίτ».

Μία, δύο, τρεις, πολλές κρίσεις…

Η Γαλλία ζει τα Δεκεμβριανά της, μισό αιώνα μετά τον Μάη του ’68. Το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων», όπως θα μείνει στην ιστορία, ανάγκασε τον Μακρόν να κινητοποιήσει το σύνολο του κρατικού μηχανισμού καταστολής, αλλά και να δώσει πίσω κάτι τις, ψίχουλα έστω, από όσα το κεφάλαιο έχει αρπάξει από τον λαό. Στην απέναντι πλευρά της Μάγχης, η Βρετανία βιώνει τη δική της κρίση, τη χειρότερη μεταπολεμικά, με αφορμή το Brexit, η οποία στην κυριολεξία ξεγυμνώνει ένα πολιτικό σύστημα που είχε περιβληθεί με πολλούς μύθους από την αστική τάξη της χώρας — και όχι μόνο.

Ελληνική νιρβάνα στην εποχή της οργής

Του Δημήτρη Μηλάκα

Μπορούμε να πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα ακούμε από την κυβέρνηση για το τέλος της κρίσης, την έξοδο από τα μνημόνια και τους λαμπρούς δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας. Μπορούμε να φανταστούμε τη χώρα υπό τη σοφή διακυβέρνηση της Αριστεράς ως απάνεμο λιμάνι, το μόνο ασφαλές σ’ έναν κόσμο ο οποίος διαλύεται. Μπορούμε, μάλιστα, αναπαυτικά στον καναπέ μας να αλλάξουμε πλευρό και κανάλι στον δέκτη της τηλεόρασης…

Επάνω στο ζάπινγκ, κοιτώντας τις εικόνες από τη Γαλλία, μπορεί, μακαρίζοντας την τύχη μας που εμείς τα καταφέραμε και πάμε για την ανάπτυξη, να απορήσουμε γιατί οι Γάλλοι, με 1.500 κατώτερο μισθό, δεν άντεξαν την αύξηση στις τιμές των καυσίμων που έφτασαν στα 1,40 ευρώ! Αφού αισθανθούμε υπερήφανοι για την αντοχή και τις θυσίες μας (που έπιασαν τόπο) θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η ακροδεξιά επελαύνει στη Γαλλία, που δεν είχε την τύχη ενός ισχυρού κυβερνητικού αριστερού αναχώματος όπως εμείς…