ΗΠΑ – Τουρκία: Παζάρια δολοφόνων της Συρίας

Μετά από τέσσερις ώρες παζάρια ανακοινώθηκε μια «συμφωνία». Αυτοί που συνομίλησαν για να καταλήξουν στη «συμφωνία» ήταν ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Μάικ Πενς και ο Τούρκος προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Για να αντιληφθούμε το είδος αυτών των παζαριών δεν χρειάζεται παρά να διευκρινίσουμε ότι το ένα μέρος, η Τουρκία, είναι αυτό που κάνει την επιδρομή στη Συρία και το άλλο, οι ΗΠΑ, (τυπικά…) δεν εμπλέκεται άμεσα στον πόλεμο και ούτε καν βρίσκεται στην περιοχή.  Είναι όμως οι ΗΠΑ με τα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα, είναι οι ΗΠΑ, δηλαδή οι δολοφόνοι της ευρύτερης περιοχής.

Τι συμφωνία είναι αυτή;

Αυτοί διαφεντεύουν!

του Νίκου Μπογιόπουλου

«Ας βρούμε μια καλή συμφωνία!». «Μην είσαι σκληρός τύπος». «Μην είσαι βλάκας».
Από την επιστολή του Τραμπ στον Ερντογάν.

Η Τουρκία χρησιμοποιεί το νερό ως υπερόπλο ενάντια στους λαούς της Βόρειας Συρίας

Η κοίτη του ποταμού Balikh (Belîx), όπως είναι σήμερα, παρά το γεγονός ότι ο Χειμώνας μόλις έχει τελειώσει και αναμένεται, όπως συνήθως, ένα ιδιαίτερα θερμό καλοκαίρι.

Tου Ανδρέα Δενεζάκη

Το τουρκικό κράτος συνεχίζει τις επιθέσεις του στον άμαχο πληθυσμό της βόρειας Συρίας συστηματικά και με διάφορες μορφές. Ο έλεγχος της ροής των ποταμών που πηγάζουν από την Τουρκία και διαρρέουν τη Συρία και το Ιράκ και η πρόκληση εκτεταμένης ξηρασίας είναι μία από τις εγκληματικές μεθόδους που χρησιμοποιεί.

Η συστηματική κατακράτηση των νερών του Ευφράτη στα φράγματα της Τουρκίας, έχει ήδη προκαλέσει μεγάλες ζημιές στη γεωργία της Βόρειας Συρίας και έχει περιορίσει μαζικά την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στην περιοχή.

Τις τελευταίες μέρες το τουρκικό κράτος έχει σταματήσει την τροφοδότηση του ποταμού Balikh (Belîx) με νερά, κλείνοντας τα φράγματα μέσα στη Τουρκία, καταδικάζοντας χιλιάδες εκτάρια γεωργικής γης σε ξηρασία.

Απίστευτη βαρβαρότητα από το τουρκικό κράτος

του Ανδρέα Δενεζάκη

Κάτου απ’ το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους
κρατάνε της καμπάνας το σκοινί – περμένουνε την ώρα, δεν κοιμούνται,
περμένουν να σημάνουν την ανάσταση. Τούτο το χώμα
είναι δικό τους και δικό μας – δε μπορεί κανείς να μας το πάρει.
…
Θα βρει λοιπόν το φως τα δέντρα του,
θα βρει μία μέρα και το δέντρο τον καρπό του.
Του σκοτωμένου το παγούρι έχει νερό και φως ακόμα.

Η τουρκική κυβέρνηση, στα πλαίσια της πολιτικής της εθνοκάθαρσης και του βίαιου εκτουρκισμού των κουρδικών πληθυσμών, έχει καταντήσει να χρησιμοποιεί τις πιο απάνθρωπες, τις πιο βάρβαρες  πρακτικές,  κατευθείαν από τις πιο άγριες και μαύρες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας.

Η κυβέρνηση απαιτεί, οι εισαγγελείς διατάζουν, οι Διευθύνσεις Ασφαλείας αποστέλλουν ανακοινώσεις και οδηγίες και οι διορισμένες Τοπικές Αρχές, η Χωροφυλακή και ο τουρκικός στρατός εκτελούν:  «Ταφόπλακες με σύμβολα, γράμματα, εισαγωγικά ή σημαίες και χρώματα που συμβολίζουν ή υπονοούν το ΡΚΚ ή έχουν τη λέξη ‘‘μάρτυρας’’ να καταστραφούν και να αλλάξουν».

Η Κύπρος, το Αιγαίο, οι Κούρδοι και ο Ερντογάν

Του Δημήτρη Μήλακα

Το γεγονός ότι ο ελληνικός Τύπος (και οι πολιτικές δυνάμεις) αναζητεί ψυχολογικές παραμέτρους στην ερμηνεία των κινήσεων του Ερντογάν υποκρύπτει μια αδυναμία κατανόησης (και αξιολόγησης) των σχεδίων και των κινήτρων του. Η απόδοση στη «μεγαλομανία του σουλτάνου» για μια σειρά από τοποθετήσεις και κινήσεις του τουρκικού κράτους υποκρύπτουν επικίνδυνη άγνοια και αδυναμία αντίληψης των τουρκικών σχεδιασμών. Γιατί το τουρκικό κράτος έχει σχέδιο επιβίωσης…

Πράγματι, η Τουρκία βρίσκεται αντιμέτωπη με τον εφιάλτη της: τη δημιουργία κουρδικού κράτους. Οι εξελίξεις στα νότιά της μοιάζουν δρομολογημένες και χωρίς επιστροφή. Ωστόσο, η δημιουργία κουρδικού κράτους εμφανίζει ολοφάνερο το ενδεχόμενο του ακρωτηριασμού της Τουρκίας. Αυτός είναι ο εφιάλτης της Τουρκίας και θα δώσει κάθε δυνατή μάχη προκειμένου να τον αποτρέψει, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται συγκρούσεις με τους ισχυρούς του κόσμου.

Kobani: Αναβίωση από τα ερείπια …

της Manisha Ganguly

Έχουν περάσει δύο χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης του Αΐν αλ-Αράμπ (Κομπάνι) στη Συρία από το Daesh (ISIS). Η περιοχή, που βρίσκεται στα τουρκο-συριακά σύνορα, ήταν στρατηγικής σημασίας για το Daesh, λόγω της άμεσης πρόσβασης που παρέχει προς την ηπειρωτική Ευρώπη. Τον Σεπτέμβριο του 2014, το Daesh είχε περικυκλώσει το  Κομπάνι, αναγκάζοντας χιλιάδες αμάχους να φύγουν προς την Τουρκία. Με τον αριθμό των νεκρών άμαχων πολιτών να αυξάνετε, η κουρδική αντίσταση είχε καταφέρει να ανταπαντήσει και να ανακτήσει το κατεκτημένο έδαφος. Στις 27 Σεπτεμβρίου, το 2014,  άρχισαν στην περιοχή αεροπορικές επιδρομές από την υπό αμερικανική ηγεσία συμμαχία, η οποίες συνοδεύτηκαν από την προώθηση των Κούρδων μαχητών. Τέλος, στο 26 του Ιανουαρίου 2015, ο διοικητής των YPG, Polat Can ανακοίνωσε: «Συγχαρητήρια για την ανθρωπότητα, στο Κουρδιστάν, και τους ανθρώπους του Κομπάνι για την απελευθέρωση της πόλης του Κομπάνι!»

Από τότε, όμως, ο αγώνας στο Κομπάνι, ένα από τα τρία καντόνια στην αυτόνομη περιφέρεια της Rojava, συνεχίζει σε μια νέα γραμμή. Μετά την ήττα του Daesh, η δουλειά της ανοικοδόμησης ανατέθηκε στο νεοσύστατο Διοικητικό Συμβούλιο Ανασυγκρότησης του Κομπάνι. Το Διοικητικό Συμβούλιο βρέθηκε αντιμέτωπο με το ανυπέρβλητο έργο όχι μόνο της εκκαθάρισης των τόνων από μπάζα από  τα κατεστραμμένα κτίρια, αλλά και την εκκαθάριση των ναρκών και των παγίδων που άφησαν πίσω τους δυνάμεις κατοχής του Daesh. Πρόσθετα σε αυτό ήταν η αυξανόμενη ανάγκη για την αποκατάσταση του 80% των υποδομών της πόλης που καταστράφηκαν από τις αεροπορικές επιδρομές και τις μάχες, καθώς οι πολίτες οι οποίοι έμειναν χωρίς πρόσβαση σε τροφή, νερό, υγειονομική περίθαλψη, επέστρεφαν  στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο πόλη. Αλλά πρώτα, ήταν αναγκαίο να εκτιμηθεί το επίπεδο των ζημιών πριν από την έναρξη της ανοικοδόμησης

Koμπάνι: Τέσσερα διδάγματα για την Aριστερά

 του Historythree

μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης

KΟΜΠΑΝΙ, ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ-1

1.Ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε για την εμμονή της Δύσης για το ISIS

Αν πιστέψουμε τα λόγια του Μπαράκ Ομπάμα, του Ντέιβιντ Κάμερον και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, oι «θηριωδίες του φονταμενταλισμού», είναι ο πρωταρχικός λόγος της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στη Συρία. Αξίζει να σημειωθεί ότι, πολλοί αριστεροί σχολιαστές αναπαράγουν ακριβώς την ίδια εμμονή σχετικά με το ISIS, στη συζήτηση για τα συμφέροντα της Δύσης. Ωστόσο, το ΝΑΤΟ, παρόλο που είναι ένας πανίσχυρος ιμπεριαλιστικός οργανισμός, υποτίθεται αποφασισμένος να σταματήσει τον «ισλαμικό εξτρεμισμό», αποδείχθηκε πολύ αναποτελεσματικό. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ είναι έμμεσα υπεύθυνες για τον εξοπλισμό του ISIS και εντελώς ανίκανες και/ή απρόθυμες να εξοπλίσουν την αναμφισβήτητα μη θρησκευτική κουρδική αντίσταση. Οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας ήταν εφήμερες, και στην καλύτερη περίπτωση συμβολικές, έχοντας μικρό αντίκτυπο στην προέλαση του ISIS. Επιπλέον, η Τουρκία έκανε επανειλημμένα τα στραβά μάτια στη χρήση των εδαφών και των συνόρων της από το ISIS, για την εκπαίδευση των μαχητών του και τις γραμμές τροφοδοσίας του, αντίστοιχα. Πιο πρόσφατα, καθώς το Κομπάνι έφτασε στο χείλος της κατάκτησης, η Τουρκία επέμεινε ότι συναρτά οποιαδήποτε στρατιωτική βοήθεια με την εγκατάλειψη από το κουρδικό Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) της ιδέας της αυτοδιάθεσης και των αυτοδιοικούμενων καντονιών, ζητώντας του να συμφωνήσει σε μια τουρκική ουδέτερη ζώνη στις ελεγχόμενες από Κούρδους περιοχές στη Βόρεια Συρία. Τώρα, λαμβάνοντας υπόψη ότι ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία ήταν πρόθυμες να παρέμβουν πολύ προτού το ISIS θεωρηθεί απειλή, και λαμβάνοντας επίσης υπόψη την μακροχρόνια εχθρότητα της Τουρκίας προς το PKK και το PUD, δεν μπορούμε να αρκούμαστε σε αναλύσεις περί επεμβάσεων που αρχίζουν και τελειώνουν με το ISIS. Εν ολίγοις, γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι το ISIS αποτελεί ουσιαστικά ένα πρόσχημα για το ΝΑΤΟ στην επιδίωξη άλλων γεωπολιτικών στόχων — δηλαδή της καθαίρεσης Άσαντ και της ακύρωση της αυτονομίας του Κουρδιστάν.

Το Κομπάνι, η Γκουέρνικα των Κούρδων

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Μια μικρή πόλη περίπου 50.000 κατοίκων στα σύνορα Συρίας και Τουρκίας έγινε παγκοσμίως διάσημη, τον τελευταίο μήνα, χάρη στην πεισματική αντίσταση των Κούρδων υπερασπιστών της απέναντι στις κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις των φανατικών ισλαμιστών. Στη συλλογική συνείδηση των Κούρδων έχει ήδη πολιτογραφηθεί ως η δική τους «Γκουέρνικα», κατ’ αναλογία προς τη μαρτυρική πόλη του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, που ενέπνευσε τον Πικάσο: σύμβολο ηρωισμού, αλλά και προδοσίας από την πλευρά των γειτόνων και συμμάχων που θα έπρεπε, θεωρητικά, να την προστατεύσουν. Εκείνο που δεν γνωρίζει το ευρύ κοινό είναι ότι η μικρή αυτή πόλη αποτελεί λίκνο μιας σιωπηλής, αλλά πολύ ελπιδοφόρας επανάστασης, που κινδυνεύει να συντριβεί από τη βαρβαρότητα των τζιχαντιστών.