ΟΧΙ

Όχι  δεν είναι μια ανάρτηση για το ΟΧΙ του 1940. Ένα όχι που είπε ο Μεταξάς (στην πραγματικότητα είπε “Τότε έχουμε πόλεμο”) για πολιτικούς λόγους (με τις δυνάμεις των Άγγλων να σταθμεύουν στην Ελλάδα δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς) αλλά με το λαό να στηρίζει με το αίμα και τη ζωή του ένα ηχηρό χαστούκι στου φασίστες και στους ναζί. (Τώρα γιατί υπάρχει η ΧΑχαχα ε! πάντα υπήρχαν δωσίλογοι και κουκουλοφόρα καθάρματα).

Το σημερινό όχι έχει να κάνει με κάποιες σκέψεις που γράφω και ξαναγράφω.
Θα ήθελα να είναι ΟΧΙ δεν θα σας περάσει αλητήριοι, απευθυνόμενος σε όσους έχουν υπογράψει και στηρίζουν τα μνημόνια και κυρίως στους Τσίπρα, Σαμαρά ,Βενιζέλο, Παπανδρέου, και στις πατερίτσες τους Καμμένο, Παπαδήμιο, Καρατζαφύρερ , Κουρέλη.

Κουβέλης: Κάποτε για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν “χρήσιμος ηλίθιος” και η νεολαία του τον έστελνε “να πάει να γαμ…”. Σήμερα πιθανόν να τον δούμε υπουργό.

Του Γ.Γ 

Ο Φ. Κουβέλης ένα πρεζόνι της εξουσίας, ένας τύπος με τόνους αναλγησίας, και σάπιος μέχρι το μεδούλι, βρισκόμενος σήμερα στα αζήτητα της πολιτικής ζωής, βάζει πλώρη για να εξαγνιστεί κι αυτός στην κολυμπήθρα του  Σιλωάμ που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ. (Φυσικά ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος).

Δεν είναι δυνατόν, θα σκέφτηκε, όλα τα «μπουμπούκια» που ανέδειξα από τον Πανούση μέχρι τον Νεφελούδη να έχουν παρουσία στην πολιτική πιάτσα και εγώ να είμαι στα αζήτητα.

Μεγάλη μπουκιά φάε…

… μεγάλη κουβέντα μη λες. Οι παροιμίες δε βγήκαν από τον κώλο, από το μυαλό και την πείρα βγήκαν, γι’ αυτό είναι σοφές. Γελούσαμε με τη ΔΗΜΑΡ και τον Φώτη Κουβέλη. Γελούσαμε επειδή αυτοχαρακτηρίζονταν «αριστεροί». Γελούσαμε. Και μας βγήκε ξινό. Διαβάστε τι έλεγε ο Κουβέλης στην ομιλία του κατά την έναρξη τού 3ου συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ:

Το badass αποχαιρετιστήριο status του Φώτη Κουβέλη

 

Τον Φώτη τον γνώρισα πριν από περίπου τριανταφεύγα χρόνια.

Τριανταφεύγα και ο ίδιος τότε,  ήταν πάνω στα φόρτε του. Εκείνο τον καιρό ηγούνταν μιας συμορίας μηχανόβιων που λέγονταν Μπαντ Μαδαφούκας.

Δεν ήταν πολύ γνωστοί γιατί κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει γι’ αυτούς, κι όταν κάποιοι τόλμησαν, μια δυο φορές, κατέληξαν τσιμεντάτοι στο λιμάνι.

ΔΗΜΑΡτον

Του Κώστα Βαξεβάνη

Είναι τελικώς ο Λυκούδης της ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ; Είναι ο Βασίλης Οικονόμου ΕΛΙΑ; Είναι ο Ψαριανός το κουκούτσι της; Ποιο κομμάτι της Δημοκρατικής Αριστεράς θα βουτήξει στο ΠΟΤΑΜΙ και ποιο θα στεγνώσει στον δύοντα ήλιο του Βενιζέλου και του Ευαγγελικού ΠΑΣΟΚ; Ανάμεσα σε όσα συμβαίνουν ή βαφτίζονται ως πολιτικές εξελίξεις, η ΔΗΜΑΡ έχει δυσανάλογα μεγάλο, για τα ποσοστά της, κομμάτι.

Ο ίδιος ο Πρόεδρός της, διεκδικεί την μερίδα του λέοντος στις εξελίξεις που σχετίζονται με την πιθανή εκλογή του ως Προέδρου της Δημοκρατίας, αν και πολιτικά από τα αιλουροειδή συνήθιζε να παίζει το ρόλο της γατούλας που ξάπλωνε νωχελικά μπροστά στις κυβερνητικές καρέκλες, δίπλα ακριβώς στα πόδια του Σαμαρά και του Βενιζέλου.

Το σουβέρ της συγκυβέρνησης

«Η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές, χρειάζεται αλλαγή πολιτικής» επανέλαβε για μία ακόμη φορά ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής». Δεν ξέρω πώς το φαντάζεται αυτό. Πώς, δηλαδή, μπορεί αυτή η κυβέρνηση να ακυρώσει τη μέχρι σήμερα πολιτική της και να ακολουθήσει μία άλλη, εντελώς διαφορετική.

Όμως, αλήθεια, ποια πολιτική είναι αυτή που προτείνει ο κ. Κουβέλης; Τι ακριβώς τον ενοχλεί στην πολιτική που ασκεί σήμερα η συγκυβέρνηση; Το κόμμα του έχει ψηφίσει στη Βουλή κάθε μνημονιακή υποχρέωση που τώρα εφαρμόζεται. Αυτή είναι η κυρίαρχη κυβερνητική πολιτική. Η εφαρμογή των Μνημονίων την οποία μέλη της συγκυβέρνησης αλλά και οι αρχηγοί της, την έχουν χαρακτηρίσει «μονόδρομο», «σωτηρία», «ευλογία». Πώς είναι δυνατόν να αυτοακυρωθεί η κυβέρνηση και να πει «συγγνώμη, λάθος, τα μνημόνια δεν είναι ευλογία, σωτηρία, μονόδρομος»;

Το κλάμα της ΔΗΜΑΡ

Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ως γραμματέας της ΔΗΜΑΡ, ο Σπύρος Λυκούδης δάκρυσε εξαιτίας της αριστερής στροφής που κάνει το κόμμα του από τη στιγμή που αποφάσισε να μην συμμετέχει στην κυβέρνηση και να δηλώνει παρών σε κάθε κρίσιμη πολιτική στροφή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Ο Σπύρος Λυκούδης και οι σύντροφοί του αισθάνονται πνιγμένοι από την αδιαλλαξία του προέδρου μπροστά στα καλέσματα των “58” του ΔΟΛ και του σημιτικού ΠΑΣΟΚ για μια Ελλάδα σοσιαλιστική – όπως λέει και ο ύμνος.

Ο αβάσταχτος λαϊκισμός της ΔΗΜ.ΑΡ.

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Η Αριστερά είναι διαρκής ευαισθησία, έλεγε ο Γιώργος Ιωάννου. Και όντως, η Αριστερά της Ευθύνης είναι διαρκώς ευαίσθητη για τη γνώμη των συστημικών μίντια.

Της αρέσει να την επαινούν, να την κανακεύουν, να την αντιδιαστέλλουν με το καφριλίκι του ΣΥΡΙΖΑ κι όταν πέφτει στα νύχια της κριτικής και του θυμού τους, ταράζεται σφόδρα και αντιδρά σπασμωδικά. Δεν είναι διαπλεκόμενη με τα συστημικά μίντια η ΔΗΜ.ΑΡ., είναι ψυχικά εξαρτημένη από αυτά, τρέμει μη χάσει την εύνοιά τους, διότι χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει στο κέντρο της πολιτικής ζωής. Εκεί όπου έχει ταχθεί.

ΔΗΜΑΡ: Ο Γενίτσαρος που έγινε Γιουσουφάκι και θέλει να γίνει Δραγάτης

Του Χρίστου Κατσούλα

Η ΔΗΜΑΡ μετά την απόσχισή της από τον ΣΥΡΙΖΑ διένυσε μια ταχύτατη πορεία. Σαν να απελευθερώθηκε μετά από χρόνια σκληρής καταπίεσης από ένα αριστερό περίβλημα, και φανέρωσε αυτό που ακριβώς είναι: Έκφραση ενός ευρωπαϊστικού, φιλελεύθερου, πολιτικού χώρου. Τα περί Αριστεράς (υπεύθυνης και δημοκρατικής) είναι φληναφήματα. Το κόμμα του κ.Κουβέλη κινείται πολύ δεξιότερα των κλασικών ορισμών της σοσιαλδημοκρατίας, αποδεχόμενο τον βασικό αν όχι ολόκληρο τον όγκο των νεοφιλελεύθερων δογμάτων και ορίων.

Υψηλή πολιτική ανάλυση

Τέσσερις όμορφες μέρες συμπληρώθηκαν μέχρι να αποφασίσει ο Φώτης Κουβέλης ότι δεν είναι πλέον ένας υπεύθυνος αριστερός, αλλά ένας ανεύθυνος συμφεροντολόγος που ξεκολλάει το ένα μετά το άλλο τα παράσημα του “βρώμικου ’89”. Δεν συνηθίζω να κάνω υποθετικές πολιτικές αναλύσεις του ποδιού, τουλάχιστον όχι σε αυτό το μπλογκ. Από κοντά λέγονται όλα πιο εύκολα, όμως κάποιες φορές πρέπει να τα γράφεις για να μένουν.

Έχουμε και λέμε. Ο Σαμαράς θέλει να φύγει. Η ιστορία της ΕΡΤ είναι απλά η αφορμή. Πήγε να την κάνει και μάλιστα με τρόπο που μόνο αυτός έχει μάθει. Το χάος και την ψευτομαγκιά.

Καταστροφή: Αποχώρησε η ΔημΑρ από την κυβέρνηση!

Ήταν να μη τραβήξει κόκκινες γραμμές. Άπαξ και ο αριστερός δημοκράτης Φωτάκιας τραβήξει τις κόκκινες γραμμές του, δεν κάνει πίσω με τίποτε. Πόσα να καταπιεί ο άνθρωπος πια; Έκανε το ένα γαργάρα… έκανε το άλλο μαστίχα… αλλά φτάσαμε στο μη περαιτέρω. Το κακό παράγινε.

Τώρα, βέβαια, μη με ρωτήσετε τι ακριβώς είναι αυτό που παράγινε, επειδή δεν έχω καλοκαταλάβει. Μάλλον, ο πολύπειρος Καρατζαβέλης (μη ξεχνάμε ότι είχε κάνει και υπουργός δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, το 1989, επί 100 ολόκληρες ημέρες!) διαπίστωσε (μετά από έναν ολόκληρο χρόνο ακριβώς, παρακαλώ!) ότι η κυβέρνηση τα έχει κάνει σκατά εν γένει.

Υπάρχει και κάτι ακόμη στην μεγαλειώδη πολιτική θέση τής ΔημΑρ, το οποίο δεν καταλαβαίνω. Για να αποχωρεί από την κυβέρνηση, παναπεί είτε ότι διαφωνεί με κάποια μέτρα ή κάποιες αποφάσεις που πάρθηκαν είτε ότι διαπιστώνει πως η κυβερνητική γραμμή πάει ντουγρού στην μάντρα, όπου θα τσακιστούμε. Ό,τι κι αν συμβαίνει, όμως, είναι αδιανόητη η επίσημη ανακοίνωση του κόμματος, σύμφωνα με την οποία “η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές”.

Η ακροδεξιά κάνει τα τρία κόμματα δύο

Του Στέλιου Κούλογλου

Στις σχολές πολιτικών επιστημών, το λουκέτο στην ΕΡΤ θα διδάσκεται σε λίγα χρόνια ως κλασσικό παράδειγμα απόπειρας πολιτικής αυτοκτονίας. Μια κυβέρνηση που είχε καταφέρει να κατασκευάσει μια τεχνητή αισιοδοξία γύρω από το περιβόητο success story και να κερδίσει την ικανοποίηση των ξένων δανειστών για τον σχετικά αναίμακτο τρόπο με το οποίο εφάρμοζε τις οδηγίες τους, ανέτρεψε τα πάντα με μια λαθεμένη κίνηση.

Για την ίδια κυβέρνηση, το τοπίο μοιάζει τώρα όπως μετά από έναν καταστροφικό σεισμό: μαζικά κινήματα αλληλεγγύης με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ στο εσωτερικό, πρωτοφανείς διεθνείς εκδηλώσεις συμπαράστασης που θυμίζουν αυτές που γίνονταν στο Παρίσι ή το Λονδίνο τα χρόνια της χούντας. Σκεπτικισμός στις εγχώριες οικονομικές ελίτ για την ικανότητα της κυβέρνησης να εξασφαλίσει κοινωνική ειρήνη, στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο για την ικανότητα του εκλεκτού πρωθυπουργού να εξασφαλίσει την αποπληρωμή των δόσεων. Και το κυριότερο, ένα κόμμα λιγότερο να συμμετέχει και να υποστηρίζει σθεναρά την κυβέρνηση. Και τι κόμμα! Χωρίς το ειδικό βάρος της ΔΗΜΑΡ, η συμμαχία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μοιάζει σαν flash back στα χρόνια του αλησμόνητου δικομματισμού που κατέστρεψε την χώρα. Δεν έχει δηλαδή καμία πολιτική ή κοινωνική συναίνεση.

Ο Κουβέλης και ο σκορπιός

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ο Φώτης Κουβέλης,θα κριθεί από την ιστορία και για τη στάση του να συμετάσχει στην τρικομματική κυβέρνηση που έριξε τη χώρα στην απύθμενη λιτότητα και για τη στάση του να εγκαταλείψει αυτή την κυβέρνηση,όπως την εγκαταλείπει.Είναι δύσκολο πάντως,να προφασιστεί πως το κίνητρό του ήταν η σωτηρία της χώρας και τις δύο φορές,αφού όλη η αναγκαιότητα της “σωτηρίας” που επικαλέστηκε παραμένει,αλλά ο ίδιος αποχωρεί.

Η απλή μέθοδος των τριών

Tου Κώστα Βαξεβάνη

Επί τρεις μέρες, οι τρεις, συνεδριάζουν για την ΕΡΤ. Έτσι λένε τουλάχιστον. Δεν αποκλείω να πίνουν απλώς καφέ δεχόμενοι τις υπηρεσίες ψυχολογικού μασάζ από τον κύριο Μουρούτη, αλλά ας υποθέσουμε πως έτσι είναι τα πράγματα. Πως συνεδριάζουν επί τρεις μέρες, οι τρεις, για να δουν τι θα γίνει με την ΕΡΤ.

Προσπαθώ να θυμηθώ κάποιο άλλο θέμα για το οποίο οι τρεις αφιέρωσαν τόσες μέρες για να το συζητήσουν, ανταλλάσοντας μάλιστα σκληρές κουβέντες, αντεγκλήσεις και απειλές. Δεν νομίζω ότι υπάρχει. Ούτε τα μέτρα λιτότητας, ούτε οι περικοπές, ούτε οτιδήποτε άλλο από αυτά που εφάρμοσαν, συζητήθηκαν επί μέρες, για να έχουν εξασφαλίσει έστω ότι καλώς έκαναν αφού εξέτασαν όλα τα ενδεχόμενα.

Η κυριαρχία του ακαταδιώκτου

Δεν υπάρχει πλέον άλλη εξήγηση, ούτε περιθώρια για απορίες. Βενιζέλος και Κουβέλης ξετρελαίνονται να τους ταπεινώνει ο Σαμαράς. Θέλουν να τους εξευτελίζει. Τον παρακαλάνε να τους κάνει ρόμπες. Είτε πάνε σήμερα στη συνάντηση στο Μαξίμου είτε δεν πάνε, είτε πάει μόνο ο ένας, οι άνθρωποι απέδειξαν ότι τους αρέσει να ξεβρακώνονται.

Δεν ξέρω γιατί, ούτε μ’ ενδιαφέρει. Ξέρω μόνο ότι όταν συνεχίζεις να στηρίζεις την κυβέρνηση ενός πρωθυπουργού που εσύ ο ίδιος έχεις κατηγορήσει για αντιδημοκρατικές και αντισυνταγματικές πρακτικές, τότε είσαι διπλά φασίστας. Ο άλλος, ο πρωθυπουργός, είναι μονά φασίστας. Αναλαμβάνει το κόστος. Ή τα κέρδη του (σε αυτή την Ελλάδα όλα είναι πιθανά, ακόμη και να αποκτάς ψηφοφόρους όσο πιο φασίστας αποδεικνύεσαι).

Σπάει η τρικομματική ομΕΡΤά

Του Κώστα Βαξεβάνη

Κανένας δεν πίστευε πως το θέμα της ΕΡΤ θα προκαλούσε μια τέτοια πολιτική κρίση. Αυτοί, που με μεγάλη ευκολία έδωσαν εντολή «μαύρου», υπέθεταν πως το κλείσιμο της ΕΡΤ θα ήταν μια πολύ εύκολη υπόθεση. Στη δική τους πολιτική ανάλυση, κανένας δεν έβλεπε ΕΡΤ, όλοι ήταν αγανακτισμένοι από τη λειτουργία της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης ως κυβερνητικό παραμάγαζο και η απόφαση να μπει λουκέτο απλώς θα έδινε την εντύπωση ενός ισχυρού και αποφασιστικού Σαμαρά.

Όταν όμως ο Μουρούτης σχεδιάζει, η ζωή γελάει και η τρικομματική καταλήγει να κλαίει. Ικανοί στον παλαιοκομματισμό, αλλά ανίκανοι στην διαλεκτική ανάλυση, δεν περίμεναν πως όπως ακριβώς στην Πλατεία Ταξίμ, έτσι και στην Μεσογείων, μια απλή αφορμή, όπως το καπάκι της κατσαρόλας, όταν σηκώνεται, αποκαλύπτει το βρασμό. Δεν υπολόγισαν ούτε τον συμβολισμό της ΕΡΤ, ούτε το δικαίωμα που ένιωθε ο καθε πολίτης πως έχει σε σχέση με τη Δημόσια ΕΡΤ, ούτε τη θύελλα που θα προκαλούσε η βαρβαρότητα και οι αντισυνταγματικοί νομικισμοί των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.

Ώρσε

Αυτός ο τύπος, ο Σαμαράς, το 2011 έλεγε στο συνέδριο του Economist: «Η χώρα έχει και Σύνταγμα και θεσμούς και Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση και Αξιοπρέπεια. Και, εν πάση περιπτώσει, τη Συνταγματική τάξη της χώρας μας, ούτε τη διαπραγματευόμαστε, ούτε καν τη συζητάμε. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να φορτώνει σε άλλον την αποτυχία του. Διαφωνήσαμε με την κυβερνητική πολιτική από πέρσι. Προειδοποιήσαμε για την αποτυχία της. Και τώρα που αποδείχθηκε ότι η κριτική μας ήταν σωστή, τώρα που ομολογούν την αποτυχία αυτή όλο και περισσότεροι, τώρα θα πούμε «ναι» στην συνέχιση ενός λάθους; Έχω υποχρέωση, ως αντιπολίτευση, να συναινώ στο λάθος; Από πού κι ως πού;».

Ψόφησε το γομάρι και μας έμεινε το… σαμάρι

Αντώνη, σε έχω χάσει! Πού είναι εκείνη η εποχή που έτρεχες στα Ζάππεια και μας έδινες ελπίδα και προοπτική για ν’ αντέξουμε τα υφεσιακά μέτρα της τρόικας και να πειστούμε για τη σωτηρία της πατρίδας. Πού είναι εκείνη η εποχή, Αντώνη, που πήγαινες πάνω κάτω και ζητούσες εκλογές και αυτοδυναμία ώστε εφαρμόσεις απερίσπαστος το αναπτυξιακό σου πρόγραμμα, να μειώσεις τη φορολογία των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, τους άμεσους και τους έμμεσους φόρους, με δέσμες μέτρων και με συνταγές σίγουρες.

Κύπρος, μια τέλεια ιστορία…

Μέσα στις επόμενες ώρες θα μάθουμε τον τρόπο με τον οποίο Ευρώπη και Ρωσία σχεδιάζουν να σκοτώσουν την Κύπρο. Είτε από την τρόικα είτε από την εξαγριωμένη Μόσχα, στα χαρτιά τους οι Κύπριοι είναι ξεγραμμένοι.

Η ελληνική κυβέρνηση έκανε ότι χρειαζόταν για να μην στεναχωρηθεί η Γερμανία. Πάει μία βδομάδα που ο Αντώνης Σαμαράς είναι εξαφανισμένος. Η μόνη πράξη των Ελλαδιτών κυβερνούντων τις κρίσιμες αυτές ώρες, περιλαμβάνει το ξεπούλημα των εν Ελλάδει Κυπριακών τραπεζικών παραρτημάτων.

Ο μυστικός Ύμνος του Φώτη Κουβέλη

Του Νίκου Κουνενή

Με μεγάλη μου χαρά βρίσκομαι επιτέλους στη θέση να ανακοινώσω στους πολυάριθμους οπαδούς του Φώτη Κουβέλη τους στίχους τού- πολυθρύλητου αλλά απόρρητου μέχρι χθες- αυτοδοξαστικού άσματος, το οποίο ο ηγέτης της Δημοκρατικής Αριστεράς τραγουδά κάθε πρωί μπροστά στον καθρέφτη του. Οι στίχοι περιήλθαν στην κατοχή μου από πηγή η οποία επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία της. Η ίδια πηγή μου αποκάλυψε κάτι εντυπωσιακό: Το τραγούδι (οι στίχοι του οποίου έχουν γραφτεί πάνω στη μουσική γνωστού ρεμπέτικου του Δημήτρη Γκόγκου- Μπαγιαντέρα) πρόκειται σύντομα να ερμηνευτεί δημοσίως σε Παγκόσμια Πρώτη, κατόπιν σχετικής άδειας την οποία παραχώρησε μετά από πολύμηνους δισταγμούς ο ίδιος ο Φώτης Κουβέλης. Μη θέλοντας να παίξω με την αγωνία των αναγνωστών, προχωρώ πρώτα στη δημοσίευση των στίχων και εν συνεχεία θα παραθέσω τις σχετικές λεπτομέρειες. Επισημαίνω ότι μέχρι στιγμής παραμένει άγνωστο αν οι στίχοι έχουν γραφτεί από τον ίδιο τον Πρόεδρο ή από επαγγελματία στιχουργό, κατόπιν σχετικής αναθέσεως.

Κουβέλειος Ύμνος

 

Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει,

κι ο στοχασμός μου σε οφίκια τριγυρίζει,

δεν ησυχάζω και στον ύπνο που κοιμάμαι,

και τι δεν κάνω στα κογκλάβια πάντα νάμαι.

Ο μύθος του τριτοκοσμικού

Σοκάρουν οι μελέτες σχετικά με την εκτόξευση της ανεργίας που θέλουν την Ελλάδα να μην μπορεί, πλέον, να συγκριθεί ούτε με οργανωμένα κράτη σαν αυτά της Νιγηρίας, του Τσαντ, του Κονγκό, της Ναμίμπια και του Τζιμπουτί.

Όπως αναφέρει πρόσφατη έρευνα, οι παραπάνω χώρες, αλλά και η Παλαιστίνη, το Κονγκό και η Αϊτή, δεν έχουν απλά χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας, αλλά οι προοπτικές ενός ανέργου για να βρει δουλειά εκεί είναι πολύ πιο αυξημένες.

Ανάμεσα σε 184 χώρες η Ελλάδα βρίσκεται στη 13η θέση των μεγαλύτερων αριθμών ανέργων, στοιχείο που συζητήθηκε έντονα στη χθεσινοβραδινή σύσκεψη των Σαμαρά, Κουβέλη, Βενιζέλου γι’ αυτό το θέμα.

Να λοιπόν, να λοιπόν γιατί σ’ αγάπησα

Όλοι με ρωτάνε να τους πω, άραγε γιατί να σ’ αγαπώ. Κι όλοι απορούν γιατί να είσ’ εσύ, σώμα μου μυαλό μου και ψυχή.

Να λοιπόν γιατί  σ’ αγάπησα, σ’ όλο τον κόσμο θα το πω: Σ’ αγάπησα γιατί «άνοιξες το δρόμο της ανάπτυξης». «Γιατί αναθεώρησες όρους της δανειακής σύμβασης (μνημονίου)». Γιατί επανέφερες «τη συλλογική αυτονομία και την ισχύ των συλλογικών συμβάσεων στο επίπεδο που προσδιορίζουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Ρε Φώτη…

Πας καλά ρε Κουβέλη;;
Αποδέχτηκες την οριστική εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας
και περιμένεις να σε πω…πατριώτη;;
  Εφιάλτης είσαι, Φώτη μου.

 Ρε Φώτη…
Κυβερνάτε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και περιμένεις
να σε πω πως υπηρετείς τη…δημοκρατία;;
  Μιά κοινοβουλευτική ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ υπηρετείς…

Κουβελισμός, η αριστερή εκδοχή του Καρατζαφερισμού

Η παράλληλη πορεία των δεκανικιών

Σε εκπομπή πριν μερικές μέρες στην ΕΤ3 έγινε παρέμβαση στελέχους του αριστερόστροφου δεκανικιού της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας που εκφράζεται με την τρικομματική τρόικα, όπου διαβεβαίωνε προσκεκλημένους και πόπολο ότι η ΜΝΗΜονιακή Αριστερά (ΜΝΗΜΑ) θα επέβαλε τις αναγκαίες τροποποιήσεις ως προς τη φορολογία πετρελαίου για την προμήθεια φτηνότερου πετρελαίου έστω και μέσα στην κακοκαιρία. Τέσσερις μέρες μετά και ενώ το κύμα κακοκαιρίας έχει καλύψει ολόκληρη τη χώρα, οι εκπρόσωποι του ΜΝΗΜΑ ασχολούνται με την αμνήστευση του πολιτικού τους συμμάχου Βενιζέλου για το ζήτημα της λίστας Λαγκάρντ και τη διαγραφή βουλευτών τους από την κοινοβουλευτική ομάδα καθώς απείλησαν να ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής και του αρχιτέκτονα πλήθους νόμων της διαφθοράς των πολιτικών ελίτ, προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλου.

Ο Βαγγέλης κι ο Κουβέλης

Του Θανάση Καρτερού

Από το Hot Doc που κυκλοφορεί

 

Ο Βαγγέλης έχει το χούι να θυμώνει συχνά, κι όταν θυμώνει να βγάζει σε κοινή θέα το περιεχόμενο του πανταλονιού του – μέχρι στιγμής με λέξεις, αλλά άκρως παραστατικές. Ο Κουβέλης δεν θυμώνει ποτέ και είναι βέβαιο ότι θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να ξεκουμπώσει έστω κι ένα κουμπί του παντελονιού του δημοσίως.

Ο Βαγγέλης είναι ένα παιδί της αγνής δεξιάς του Ευάγγελου Αβέρωφ, που μεγάλωσε σε κλίμα Κενταύρων και δίνει την εντύπωση ότι άμα λάχει είναι έτοιμος να ρίξει και καμιά σφαλιάρα στους ανεπίδεκτους. Ο Κουβέλης είναι ένα παιδί της ανιδιοτελούς αριστεράς του Λεωνίδα Κύρκου και ως εκ τούτου γνωρίζει τις σφαλιάρες μόνο ως λήπτης και ποτέ ως δότης.