Πηγή : Debtocracy.gr
Ούγκο Αρίας
Ισημερινός του ’80 η Ελλάδα
Τόσο από την ακαδημαϊκή του εμπειρία όσο και από την κινηματική του δράση, ο ιστορικός και οικονομολόγος Ούγκο Αρίας αποκόμισε βαθιά γνώση για τα ζητήματα του χρέους. Στον Ισημερινό, τη γνώση αυτή την έθεσε προς το συμφέρον των πολιτών, ως επικεφαλής της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του δημοσίου χρέους της χώρας. Στο Debtocracy, τη γνώση αυτή τη μεταλαμπαδεύει στο ελληνικό κοινό, το οποίο προτρέπει να ευαισθητοποιηθεί και να κατεβεί στο δρόμο απαιτώντας λογιστικό έλεγχο.
– Πώς έπεσε ο Ισημερινός στην παγίδα του χρέους;
Κατά τη δικτατορία της δεκαετίας του ’70, μέσα σε τρία χρόνια η χώρα χρεώθηκε πάνω από 3 δισ. δολάρια – ποσό τεράστιο για τα δεδομένα της. Από αυτά, το 1 δισ. προοριζόταν για στρατιωτικές δαπάνες, άλλο 1 δισ. για έργα υποδομής που δεν ολοκληρώθηκαν και το υπόλοιπο για την αποπληρωμή χρεών. Η εγγύηση του Ισημερινού ήταν το πετρέλαιο, και προφανώς είχε αρκετό για να πληρώσει. Άρχισαν, λοιπόν, να φτάνουν κεφάλαια με χαμηλό κόστος από το Βορρά. Στη χώρα έφτασαν τόσο μεγάλα ποσά δολαρίων, ώστε οι τράπεζες έλεγαν ότι πλέον δεν έχουμε τοπικό νόμισμα, αλλά δολάρια σε πολύ καλές τιμές. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και το κράτος, δρώντας εντελώς ανεύθυνα, έπεσαν στην παγίδα. Έτσι, τη δεκαετία του ’80, όταν τα επιτόκια ανέβηκαν από το 6% στο 21%, επήλθε τρομερό πλήγμα στην οικονομία. Το χρέος διογκώθηκε ενώ η τιμή του πετρελαίου έπεσε, και το 1982 ο Ισημερινός δεν μπορούσε να το αποπληρώσει.
Το 1982 εμφανίστηκε το ΔΝΤ. Δημιουργήθηκε μια επιτροπή διαχείρισης του χρέους, που εκπροσωπούσε 400 τράπεζες –πιστωτές μας από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη–, στην οποία συμμετείχε κι ένας εκπρόσωπος από τη Λέσχη του Παρισιού. Ήθελαν να μας υποδείξουν τρόπους αποπληρωμής του χρέους, το οποίο δεν μπορούσαμε να εξοφλήσουμε. More