ΔΝΤ: “Ενδο-προλεταριακές” διενέξεις, ιθαγενείς και ο Σύριζα ως διαφημιστής συσκευασίας

Το πρώην καλό ΔΝΤ, ξαναγίνεται κακό και έτσι με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο, συνεχίζουν να μας δουλεύουν όλοι, μαζί με τη κυβέρνηση του Συριζα. Θα μας σώσουν όμως οι “φίλοι του Τσίπρα”, ο Ρέντσι, Ολάντ και οι υπόλοιποι αψβούργοι του νότου που είναι έτοιμοι για τη μεγάλη μάχη με το προτεσταντικό βορά (μιλάμε για παραμύθια για μικρά παιδιά).

Η τελευταία ανακοίνωση του ΔΝΤ, είχε διάφορες ανέξοδες ευχές περί μείωσης χρέους και δημοσιονομικών πλεονασμάτων και βοήθειας στην Ελλάδα για το προσφυγικό, για τα οποία ούτως ή άλλως το ΔΝΤ δεν έχει καμμιά απολύτως θεσμική επιρροή και είναι αποκλειστικά υποθέσεις της Ε.Ε.
Είχε όμως και προτάσεις που αποτελούν το πραγματικό σχέδιο του ΔΝΤ για τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά ταμεία και τη φορολογία, με το οποίο στην ουσία δεν διαφωνεί και η Ε.Ε. πουθενά.

Ολοφάνερα δεν θέλουν μικρομεσαία τάξη, λίγοι πλούσιοι και πολλοί φτωχοί στη γραμμή για τα κουπόνια και τα γεμιστά της Θεανώς Φωτίου. Και αυτό φυσικά το παρουσιάζουν κάπως σαν “ενδο-προλεταριακή” διένεξη. Όπου οι προς προλεταριοποίηση μικρομεσαίοι “πνίγουν και αδικούν” την φτωχολογία, που αλλιώς θα “μπορούσε να βοηθηθεί”. Ότι λένε και τα πολυάριθμα οικόσιτα του Σύριζα και τα προβεβλημένα στελέχη του, που στην ουσία είναι πια κλητήρες και διανομείς διαφημιστικών φυλλαδίων του ΔΝΤ και της Ε.Ε. όταν μιλάνε για τις “δικές μας μεταρρυθμίσεις”, “εξορθολογισμό” και “κανόνες και νόμοι για όλους παντού”-πλην φυσικά της καπιταλιστικής ελίτ, των τραπεζών, του μεγάλου κεφαλαίου κτλ. Λειτουργώντας, σε συγχορδία με την ΝΔ και τα “φιλοευρωπαικά” λιμά όπως Λεβέντης/ΠΑΣΟΚ/Ποτάμι, ως ξεπλένηδες και διαφημιστές εξωραισμού των πολιτικών Ε.Ε. και ΔΝΤ. Και το κυριότερο ως οι πιο αποτελεσματικοί εκτελεστές αυτών των πολιτικών, φροντίζοντας απλώς για το κατάλληλο επικοινωνιακό packaging. Αυτό και για όσους μικρομεσαίους βαστάνε ακόμα με νύχια και δόντια και επιλέγουν την “ασφάλεια, σοβαρότητα και ρεαλισμό” της ΝΔ, Σύριζα και λοιπών παρακλαδιών και παραφυάδων του καθεστώτος της ΕΕ.

Οι συνειδητά τσαρλατάνοι του ΔΝΤ(εφόσον είναι γνωστές οι αποτυχίες του από όλες τις απόψεις σε όλο το κόσμο και επιμένουν στις ίδιες συνταγές, κάτι φυσικό ως υπερασπιστές κυρίως του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου) αναφέρουν κάπου και για “φοροδιαφυγή των πλουσίων και των αυτοαπασχολούμενων” (sic), λες και αυτοί ταυτίζονται, που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ενώ φυσικά γνωρίζουν ότι από την ίδια την ΕΕ αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν γίνει ανεκτά αν δεν έχουν θεσμισθεί επίσημα, τόσα παραθυράκια και κόλπα για νόμιμη ή άτυπη ή παράνομη αλλά “άπιαστη” φοροαποφυγή ή φοροδιαφυγή, των αληθινά πλουσίων και του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι βουλιαγμένοι είναι αόρατοι

Πολλά ανέδειξε η κρίση, κρυμμένα, λανθάνοντα, αποσιωπημένα μες στο σώμα της κοινωνίας. Στοιχεία θαμμένα ή οιονεί λησμονημένα, ξεπερασμένα τάχα από τη διαρκή πρόοδο, αναδύθηκαν δείχνοντας το τρομακτικό τους πρόσωπο. Η φτώχεια, η ανημπόρια, η καταφρόνια, η ταπείνωση, οι ταξικές διακρίσεις, που χωρίζουν σαν χαράδρα τους έχοντες από τους μη έχοντες, τους δυνάμενους από τους αδύναμους, τους επιπλέοντες από τους βουλιαγμένους. Αυτά τα στοιχεία, αυτές οι συνθήκες ζωής, αιφνιδίασαν νοητικά τους ανθρώπους της κρίσης, καθώς άλλαζαν βιαίως πίστα ή ετίθεντο εκτός πεδίου, εκτός δήμου, εκτός κοινωνίας. Και σταδιακά άλλαξε ο λόγος, το discours περί συνεπειών της κρίσης πάνω στις ζωές των ανθρώπων, παραμερίστηκαν οποιαδήποτε επιχειρήματα περί κοινωνικής συνοχής, κράτους πρόνοιας, κοινωνικού συμβολαίου, θεμελιωδών δικαιωμάτων που εγγυάται η δημοκρατία. Ολα υποσκελίστηκαν από ένα είδος εμμονικού, μνησίκακου κοινωνικού δαρβινισμού, που ενοχοποιεί τους αδύναμους και τη δίκαιη οργή τους.