Ποντίκια στο τρόλει αρ. 12

Σαν σήμερα, πριν 7 χρόνια, επί μνημονιακής διακυβέρνησης Σαμαρά ένο νέο παιδί χάνει τη ζωή του εξαιτίας ενός εισητηρίου ΜΜΜ αξίας 1.20 Ευρώ.
Οι λόγοι που έστειλαν μια φαμίλια στο πένθος, οι αδικίες που συνέβησαν είναι ακόμα εδώ, τα μνημόνια είναι ακόμα εδώ.

Του Γιάννη Μακριδάκη

Μια ολόκληρη μέρα ανεβοκατέβαινα σε λεωφορεία και τρόλει. Δίχως εισιτήριο. Γιατί να βγάλω εισιτήριο; Αφού έκανα βόλτες φαινομενικά άσκοπες, έτσι θα λεγε κάποιος νοικοκυραίος, “συγγραφέας” ίσως, αν ήταν σε θέση να με παρακολουθεί ολημερίς αλλά ποιος νοικοκυραίος, “συγγραφέας” ίσως, θα το κανε αυτό, να παρακολουθεί δηλαδή όλη μέρα άσκοπα έναν που μπαινοβγαίνει άσκοπα μες στα λεωφορεία.

Εγώ είχα όμως τον σκοπό μου. Μόνο που δεν ήτανε σκοπός οικονομικός. Γι αυτό ήτανε άσκοπος για τον κάθε νοικοκυραίο, “συγγραφέα” ίσως. Διότι, δεν έφτανε που κάνοντας άσκοπες βόλτες όλη μέρα, κατεβαίνοντας από το ένα λεωφορείο και ανεβαίνοντας στο επόμενο, δεν κέρδιζα χρήματα, ούτε είχα ως σκοπό μου να κερδίσω, δεν έφτανε λέω αυτό αλλά ξόδευα κι από πάνω ασκόπως και τον χρόνο μου, και όπως είναι πασίγνωστο εδώ και πολλά χρόνια σε κάθε νοικοκυραίο, “συγγραφέα” ίσως, ο χρόνος είναι χρήμα, άρα με τις άσκοπες βόλτες μου όχι μόνο δεν κέρδιζα ή δεν στόχευα να κερδίσω χρήμα αλλά έχανα κιόλας. Σπαταλούσα τη μέρα μου διπλά άσκοπα δηλαδή, δίχως κέρδος κέρατα, κι ας μην είχα φαινομενικά οικονομική χασούρα αφού δεν είχα πληρώσει κανένα εισιτήριο όλη μέρα, ούτε και σκόπευα να πληρώσω.

Λούης Τίκας: Ο Έλληνας που μνημονεύεται καθε Πρωτομαγιά στις ΗΠΑ

Mε αφορμή την Εργατική Πρωτομαγιά, που φέτος λόγω των γνωστών εξελίξεων και παρεμβάσεων με την αφαίρεση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν μέσα από αγώνες και αίμα, αποκτά ιδιαίτερη φόρτιση, θέλω με την παρούσα ανάρτηση να αποτίσω ένα φόρο τιμής σε έναν μεγάλο αγωνιστή και δικό μας άνθρωπο τον Έλληνα μετανάστη Λούη Τίκα που ηγήθηκε της μεγαλύτερης απεργίας στην ιστορία των ΗΠΑ και δολοφονήθηκε με άγριο τρόπο στο Κολοράντο.

Στη μεγάλη εκείνη Σφαγή του Λάντλοου (Ludlow Massacre) της 20ης Απριλίου 1914, που αποτελεί ακόμη και σήμερα: ημέρα μνήμης για τα αμερικάνικα συνδικάτα.

Δεκεμβριανά 1944 – Η Μάχη της Αθήνας (ΒΙΝΤΕΟ)

Πηγή : radiobubble

Αναδημοσίευση : Αδέσποτος

Αν θέλουμε πραγματικά κάποια στιγμή να δούμε το γιατί έχουμε φτάσει ως εδώ, πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Να δούμε τα ιστορικά γεγονότα. Είναι εύκολο να καταλάβουμε, ότι η σημερινή κατάσταση, είναι η προβολή στο σήμερα, των εθνικών λαθών του Δεκεμβρίου του 1944. 

Το παρακάτω κείμενο είναι από το αφιέρωμα για τα Δεκεμβριανά του 1944, του Γιαννη Νικολόπουλου στο radiobubble.

Αντί προλόγου

«Ενεργήστε σαν να επρόκειτο για κατακτημένη πόλη, στην οποία έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση» (5 Δεκεμβρίου 1944, τηλεγράφημα. Ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ στον υποστράτηγο και διοικητή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, Ρόναλντ Σκόμπυ).

«Κρατήστε τους γιους σας στο σπίτι, μανάδες της Αθήνας. Ή, ανάψτε για αυτούς, τις λαμπάδες, απόψε τη νύχτα. Ο γέρος της Ντάουνιγκ Στριτ φέρνει πίσω το βασιλιά σας». (Μπέρτολτ Μπρεχτ). 

Προσεχώς – Ελλάδα η χώρα κατοικίας των Ευρωπαίων συνταξιούχων

Το πρόσφατο Red Business Forum της Αθήνας ήταν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ευκαιρία (για όλους έχουν τον χρόνο και την όρεξη) να πληροφορηθεί κανείς τα όσα ΘΑ γίνουν επιχειρηματικά στο κοντινό μέλλον στην χώρα μας.
Πέραν των ήδη γνωστών (δηλ. του πάρτυ ξεπουλήματος που συνεχίζεται με νέο στοκ από την κυβέρνηση), αυτό που μάθαμε (ευτυχώς) ήταν και ο σχεδιασμός της Ν.Δ. για την αγορά ακινήτων στην χώρα μας.

Ένα σχόλιο για την κατάργηση της καταβολής των εξόδων κηδείας από τον ΕΦΚΑ

Τελικά οι παροχές του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα θυμίζουν τους “10 μικρούς νέγρους” της Αγκάθας Κρίστι – μία-μία εξαφανίζονται από προσώπου γης…Η πιο πρόσφατη απώλεια ήταν ταέξοδα κηδείας και τα επιδόματα απολύτου αναπηρίας, τα οποία καταργούνται για όσους τα έχουν υποβάλλει από 12.5.2016 και εντεύθεν.

Το ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ζητήσει εδώ και 2 χρόνια (!!!) έξοδα κηδείας και δεν τα έχουν πάρει (ή ακόμα χειρότερα θα τους ζητηθούν αναδρομικά) το αφήνουμε ασχολίαστο: είναι τουλάχιστον τραγικό και απάνθρωπο, ακόμα και από μια δήθεν “αριστερή” κυβέρνηση.

Συνελεύσεις, κοινωνία και Δημοκρατία (Β΄ Μέρος)

Τι είναι μια συνέλευση;

Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε πως η συνέλευση είναι μια παλιά συνταγή. Γίνεται το εργαλείο (εθνοσυνέλευση) για την συγκρότηση θεσμών και μηχανισμών, όπως αυτοί που προκύψαν μετά την Γαλλική Επανάσταση και -για να αναφερθούμε στα δικά μας- για την συγκρότηση κράτους στον ελλαδικό χώρο μετά την επανάσταση του 1821, όπως και για την διευθέτηση της διαχείρισης των συμφερόντων της κυριαρχίας για περισσότερο από έναν αιώνα (κατάργηση και επαναφορά της βασιλείας ή καθιέρωση Συνταγμάτων). Η ονομασία Εθνοσυνέλευση ή Συντακτική συνέλευση προσδίδει και το ανάλογο κύρος για την αποδοχή των ψηφισμάτων (νομοθετημάτων) που θα εκδώσει ή θα επικυρώσει. Η χρήση τους γίνεται σε σημεία καμπής για την πορεία της εξουσίας και της κυριαρχίας γενικότερα.

Αυτές οι συνελεύσεις ήσαν ανέκαθεν εργαλεία για την εδραίωση των εξουσιαστικών συμφερόντων.

Τι έχουμε, όμως, να πούμε σε σχέση με αυτό που ονομάζεται λαϊκή συνέλευση;

Θα πρέπει να διευκρινιστεί πως για την καλύτερη κατανόηση του θέματος χρειάζεται να γίνει μια προσπάθεια ώστε να αναζητηθούν οι όροι που το αναδεικνύουν.

Συνελεύσεις, κοινωνία και Δημοκρατία (A΄ Μέρος)

Ο ορισμός

Αρχικά χρειάζεται να γίνει κάποια διερεύνηση σχετικά με την προέλευση και την σημασία που υπάρχει ή που αποδίδεται με τη χρήση του όρου συνέλευση.

Η συνηθέστερη και πλέον γνωστή διατύπωση αυτού του όρου τον συνδέει με την εκ των προτέρων καθορισμένη συγκέντρωση εργαζομένων, μελών συλλόγων, κομμάτων, σωματείων κ.λπ. Δεν συνδέεται με την σύσκεψη, ούτε με κάποια συζήτηση παρ’ ότι και σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει συγκέντρωση ενός αριθμού ατόμων. Εν τούτοις, κάθε συγκέντρωση ενός ορισμένου αριθμού ατόμων μπορεί να συστήσει μία συνέλευση. Συνεπώς ο όρος είναι ευρύς αλλά και συσταλτικός, χωρά δηλαδή συσταλτική ή διασταλτική ερμηνεία και αποκτά χαρακτηριστικά που ορίζονται είτε εκ των προτέρων (π.χ. σωματείο), είτε κατά την πραγματοποίηση μιας συγκέντρωσης.

Στην πολιτική ορολογία η συνέλευση ταυτίζεται σε πολλές περιπτώσεις με την βουλή, το νομοθετικό σώμα που συνέρχεται και αποφασίζει με προσδιορισμένες πλειοψηφικές διαδικασίες και σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Ισημερινός: Ένας Λενίν κι ένας τραπεζίτης αντιμέτωποι στην πιο κρίσιμη εκλογική μάχη των τελευταίων δέκα ετών…

Του Λεωνίδα Οικονομάκη*

Ο Ισημερινός (Ecuador), είναι μια χώρα για την οποία δε γνωρίζουμε πολλά στην Ελλάδα, παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια αναφέρεται συχνά ως παράδειγμα, κυρίως λόγω της κόντρας του -απερχόμενου πλέον- Ραφαέλ Κορέα με το ΔΝΤ κατά τα πρώτα χρόνια της Προεδρίας του (εξελέγη για πρώτη φορά το 2006) η οποία και οδήγησε στην αποπληρωμή περίπου του 40% του χρέους της χώρας και στη διαγραφή του υπολοίπου ως απεχθούς. Ο Κορέα, ήταν ένας σχετικά άγνωστος στον Ισημερινό καθηγητής οικονομικών του πανάκριβου και ελιτίστικου Πανεπιστημίου Σαν Φρανσίσκο του Κίτο, μέχρι που διετέλεσε για σύντομο χρονικό διάστημα Υπουργός Οικονομικών σε μεταβατική Κυβέρνηση λίγο πριν τις εκλογές του 2006. Η κριτική του στάση απέναντι στη Συμφωνία Ελευθέρου Εμπορίου με τις Η.Π.Α. και η αντιπρόταση για στενότερες σχέσεις με άλλες χώρες της περιοχής, τον οδήγησε τελικά να παραιτηθεί από τη μεταβατική Κυβέρνηση, βλέποντας όμως τη δημοτικότητά του να εκτοξεύεται. Λίγους μήνες αργότερα θα ορκιζόταν Πρόεδρος της χώρας.

Θα φοβούνται ακόμα και νεκρό τον Ούγκο Τσάβες

4 χρόνια μετά την απώλεια του κομαντάντε Ούγκο Τσάβες…..

Του Γιώργου Χελάκη

Η μάχη με τον καρκίνο χάθηκε και για τον ηγέτη της Βενεζουέλας. Στο άκουσμα της είδησης εκατοντάδες κάτοικοι των αριστοκρατικών συνοικιών του Καράκας, βγήκαν στους δρόμους. Βγήκαν για να πανηγυρίσουν το θάνατο του.

Γι’ αυτούς δεν ήταν απλά ένας πρόεδρος της χώρας με την πολιτική του οποίου διαφωνούσαν. Ηταν ένας κίνδυνος. Στα δεκατρία χρόνια της προεδρίας του αφαιρούσε από τους πλούσιους και έδινε στους φτωχούς.

Οχι, ο Ούγκο Τσάβες δεν ήταν αιμοσταγής κομμουνιστής που τους άρπαζε με το ζόρι τις περιουσίες και τις μοίραζε στα εκατομμύρια των πεινασμένων της χώρας του.

Οι συμπατριώτες του τον εξέλεγαν πρόεδρο της χώρας εγκρίνοντας το πρόγραμμα του κόντρα σε μια δυνατή αντιπολίτευση που είχε στη διάθεση της τα ΜΜΕ και τον πλούτο.

To σχέδιο του αιώνα: Ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σε όλη την Ευρώπη

Tης Κρυσταλίας Πατούλη

«Οι σημαντικότερες πολιτικές αλλαγές, κρύβονται καμιά φορά στη λεπτομέρεια. Μυστικά, κρυμμένα σε μια οδηγία, που προσπαθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να περάσει το σχέδιο του αιώνα. Δεν πρόκειται για τίποτε λιγότερο από την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σε όλη την Ευρώπη.

Εάν περάσει το σχέδιο της Επιτροπής, το νερό από ένα συλλογικό αγαθό θα μετατραπεί σε αντικείμενο κερδοσκοπίας με το οποίο μπορούν να κερδηθούν και στη Γερμανία δισεκατομμύρια.

Τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες: Όχι, κύριε πρωθυπουργέ!

Του Michel Collon

(δημοσιογράφου και ιδρυτή της ανεξάρτητης on line εφημερίδας Investig’Action)

Την ημέρα της τρομοκρατικής επίθεσης στις Βρυξέλλες πέρασα κάποιες ώρες προσπαθώντας να δω πού βρίσκονταν οι δικοί μου. Ποιος κακότυχος μπορεί να είχε βρεθεί σ’ αυτό το καταραμένο μετρό που παίρνω κι εγώ όταν πηγαίνω στα γραφεία του Investig’Action; Ποιος κακότυχος μπορεί να είχε βρεθεί κοντά στo Starbucks του αεροδρομίου, όπου κι εγώ παίρνω συχνά ένα τσάι περιμένοντας το αεροπλάνο; Εναγώνιες ώρες, καθότι όλα τα δίκτυα ήταν παραφορτωμένα.

Τέλος πάντων, όπως τόσοι άλλοι κάτοικοι των Βρυξελλών, έζησα για μια μέρα ό,τι ζουν εδώ και τόσα χρόνια οι Ιρακινοί, οι Λίβυοι, οι Σύριοι και, πριν από αυτούς, οι Αλγερινοί. Επειδή τυχαίνει να έχω βρεθεί πολλές φορές σε μέρη που έχουν βομβαρδίσει οι Δυτικοί, ξέρω με τι μοιάζουν αυτά τα κομματιασμένα σώματα που κανείς ποτέ πια δεν θα μπορέσει να ξαναγκαλιάσει. Έχω δει με τα μάτια μου τον πόνο εκείνων που τους έχουν στερήσει για πάντα το σύζυγο, την γυναίκα ή το παιδί τους.

Το ύφος του κυρίου Μάρδα

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Θα συμφωνήσω με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι «οι δηλώσεις Μάρδα δεν απέχουν από τη ναζιστικής αναφοράς πολιτική της Δανίας να αφαιρεί τιμαλφή από τους πρόσφυγες».

Να θες να βάλεις νερό στο κρασί σου και να σ’ το απαγορεύουν τα στελέχη του κυβερνητικού αριστεροδεξιού συνασπισμού.

Γιατί; Διότι, προφανώς, τόσο κόβει η γκλάβα τους· ξεφουρνίζουν ό,τι τους καπνίσει, ό,τι νομίζουν ότι μπορεί να περισώσει τη θεσούλα τους, θεωρώντας ταυτόχρονα ότι υπηρετούν το φιλελεύθερο δόγμα των δανειστών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Φιλανθρωπία ή αλληλεγγύη;

Tου Περικλή Κοροβέση

Αυτός είναι καλός άνθρωπος και πολύ φιλάνθρωπος

Είναι μια φράση που την ακούμε συχνά χωρίς να μας κάνει καμιά ιδιαίτερη εντύπωση. Συνήθως πάει το μυαλό μας σε κάποιο ευσεβή νοικοκύρη που κάνει αγαθοεργίες και δίνει ελεημοσύνες. Δεν βλέπουμε τίποτε το παράξενο.

Οπως δεν μας ξενίζει όταν κάποιος είναι φιλόζωος, φίλαθλος, φιλόκαλος, φιλόλογος, φιλόσοφος, φιλόμουσος ή φιλομαθής. Ολες αυτές οι ιδιότητες προσδιορίζουν κάποιους ανθρώπους που έχουν αγάπη και πάθος για κάποιο αντικείμενο της αρεσκείας τους.

Αλλος την μπάλα, έτερος τη μουσική ή το βιβλίο ή ακόμα τα σκυλιά ή τις γάτες, που είναι ζωντανά όντα και δέχονται τον άνθρωπο ως κυρίαρχό τους. Σε όλες τις περιπτώσεις ο άνθρωπος είναι υποκείμενο που έχει ένα αντικείμενο της αρεσκείας του.

Χρυσή Αυγή – Προσωπική Υπόθεση (όλων μας)

Την Angelique την γνώρισα τον Σεπτέμβριο του 2012 στις Σκουριές. Είχε ανέβει στο βουνό να καλύψει τις κινητοποιήσεις των κατοίκων ενάντια στα μεταλλεία χρύσού της Ελληνικός Χρυσός για λογαριασμό ξένου ειδησεογραφικού πρακτορείου, πράγμα πού είχα κάνει και εγώ για λογαριασμό δικό μου, του Όμνια καθώς και όλων αυτών των χρήστών κοινωνικών δικτύων και φίλων που ακόμα δεν ήξεραν το έγκλημα που συντελείται εκεί πάνω.

Μαχητική, αντιδραστική και ξεροκέφαλη την θυμάμαι να αρπάζει μια κάμερα, να χάνεται μεσα στο δάσος και να εμφανίζεται μετά από ώρα λέγοντας οτι την κυνήγησαν τα ΥΑΤ που είχαν παραταχθεί ως άλλοι λεγεωνάριοι απέναντι στους κατοίκους της περιοχής διότι είχε φτάσει πολύ κοντά τους. Τα πλάνα που μας έδειξε μετά ήταν ξεκαρδιστικά.

Ο πολιτισμός των πρωτόγονων

Του Περικλή Κοροβέση

Στο Μουσείο Πολέμου του Παρισιού υπάρχει μια έκθεση με κούκλες, στο μέγεθος του ανθρώπου, όλες ντυμένες πολεμιστές όλων των εποχών, που αρχίζει από τους προϊστορικούς και πρωτοϊστορικούς χρόνους, περνάει από την αρχαιότητα και από ‘κεί στην Ιστορία.

Στα εκθέματα έχουμε και τους πολεμιστές των λεγόμενων «άγριων φυλών» και έτσι η εθνολογία, άθελά της, προσφέρει και τα δικά της φώτα στη φυσιολογικότητα του πολέμου, που είναι συνυφασμένη με το ανθρώπινο είδος.

Και αν είχαμε όλοι μια καραμπίνα;

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι εργάτες πρέπει να είναι ένοπλοι και οργανωμένοι […] και να μην παραδίδουν ποτέ τα όπλα και τα πυρομαχικά τους

Κάρολος Μαρξ

«Είναι ρουτίνα για τους δημοσιογράφους που το καλύπτουν και είναι ρουτίνα για μένα που το σχολιάζω».

Ο Αμερικανός πρόεδρος έδειχνε κουρασμένος και εκνευρισμένος καθώς καλούνταν να εκφράσει τη θλίψη του για ακόμη ένα μακελειό – αυτή τη φορά σε σχολείο του Ορεγκον.

Η προοδευτική (liberal) Αμερική ένιπτε τας χείρας της, δείχνοντας και πάλι ως μοναδικό υπαίτιο την Εθνική Ενωση Οπλων (NRA) και τους συντηρητικούς και ακροδεξιούς πολιτικούς που μπλοκάρουν κάθε προσπάθεια περιορισμού της οπλοκατοχής.

Ελπίδα R.I.P.

Σήμερα το πρωί κατάλαβα πως το χειρότερο πράγμα, πολύ λίγες θέσεις μετά από το να μην ξυπνήσεις καθόλου, και τότε να μην μπορείς να γράψεις γι’αυτό, είναι να ξυπνήσεις και να δεις τον Σόιμπλε στην τηλεόραση της χώρας σου να μιλάει για την χώρα σου σαν να μιλάει για πράγμα, για αντικείμενο, για κάτι που εναπόκειται στην κρίση άλλων με ποιούς όρους και προϋποθέσεις θα συνεχίσει να υπάρχει.

Μπορώ να αραδιάσω μια σειρά συναισθημάτων, μαζί τους όμως λέω να αραδιάσω μερικές από τις σκέψεις συσσωρεύονται τις τελευταίες μέρες στο κεφάλι μου και, ακόμα μια φορά, με δυσκολεύουν να εκφραστώ.

Μοιάζουν με ένα σύννεφο από το οποίο πρέπει να απομονώσεις αρκετές σταγόνες νερού για να ξεδιψάσεις, για να ποτίσεις ή για να πλυθείς -mission impossible.

Με τόλμη για το μέτωπο του «όχι»

Το εκρηκτικό «όχι» του δημοψηφίσματος μπορεί να στηρίξει την επιλογή ενός άλλου δρόμου | ICON PRESS/ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΟΥΝΤΟΥΜΗΣ

Του Παναγιώτη Σωτήρη*

Σε πείσμα των δηλώσεων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, το νέο μνημόνιο δεν είναι τακτική αναδίπλωση, αλλά σημείο χωρίς επιστροφή. Πλέον, η «κανονικότητα» της κοινωνικής καταστροφής θα έχει για διαχειριστή τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα μετασχηματιστεί σε σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα. Η φαντασίωση περί της εκ των υστέρων απεμπλοκής παραπέμπει σε μηχανισμούς ψυχολογικής άμυνας, παρά σε πολιτική στρατηγική.

Η τρομακτική ικανότητα εκβιασμού που διαθέτει η Ε.Ε. απέναντι σε όποιον διαλέγει το ευρώ ως αναπόδραστο ορίζοντα σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί πια να έχει αυταπάτες για τον «ευρωπαϊκό δρόμο». Η ρήξη μαζί του είναι ένα υπαρκτό ιστορικό ενδεχόμενο.

Αλλαγές στην αστυνομία τώρα!

Image Credits: Plasticobilism

του Γιώργου Κυρίτση

“Γιατί δεν μπαίνουν τα ΜΑΤ στην Πρυτανεία;” κραυγάζουν με οργή και αγωνία η αντιπολίτευση και τα κανάλια, συμπληρώνοντας την ατζέντα “νόμος και τάξις” ύστερα από τα επεισόδια στα Εξάρχεια, που είδαμε σε συνεχείς επαναλήψεις ολόκληρη τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά και την αντιμετώπιση του νομοσχεδίου για τις φυλακές ως “απελευθέρωση τρομοκρατών”.

Είναι προφανές ότι αντιπολίτευση και διαπλεκόμενα ΜΜΕ εκμεταλλεύονται τη δυσκολία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να χειριστεί τα ζητήματα αυτά έξω και πέρα από την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων. Και είναι επίσης σαφές πως ο αρμόδιος υπουργός κάθε άλλο παρά βοηθάει στην κατεύθυνση αυτή. Η περίοδος την οποία διάγουμε δεν χαρακτηρίζεται από ένταση της βίας ή της παραβατικότητας τομείς στους οποίους ποντάρει επικοινωνιακά η αντιπολίτευση.

Επανασύνδεση μόνο σε λίγους

Του Στέργιου Ζιαμπάκα

«Φως» σε μόλις 98 νοικοκυριά πρόσφερε το πρόγραμμα «Ηλεκτρικό Ρεύμα για Ολους» που έθεσε σε εφαρμογή η Περιφέρεια Αττικής πριν από τα περασμένα Χριστούγεννα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ενημέρωση που παρείχε στη διάρκεια του χθεσινού περιφερειακού συμβουλίου ο αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών, Χρ. Καραμάνος, υποβλήθηκαν συνολικά 325 αιτήσεις, από τις οποίες οι 98 ήταν σε καθεστώς διακοπής, συνθήκη απαραίτητη για την παρέμβαση της Περιφέρειας και την αποκατάσταση των συνδέσεων, σε συνεργασία με τη ΔΕΗ.

Το «Κίνημα των επανασυνδέσεων» φαίνεται ότι αποδεικνύεται με τεράστια διαφορά αποτελεσματικότερο. Σε έναν αριθμό 7.000-10.000 «παράτυπων επανασυνδέσεων» αναφέρθηκε ο κ. Καραμάνος, συμπληρώνοντας ότι «σε συνεννόηση με τη ΔΕΗ οι περιπτώσεις αυτές μπήκαν σε συνθήκες προστασίας».

Μαλάκες

Χήρα, ετών ογδόντα εφτά. Ολογράφως. Φύρα για το κράτος. Ντρέπεται, γιατί ξεπέρασε το προσδόκιμο. Και είναι βάρος, για όλους. Λέει.

Σύνταξη 894 ευρώ. Οκτακόσια ενενήντα τέσσερα. Ολογράφως κι αυτό. Άλλοι -λέει- δεν παίρνουν ούτε τετρακόσια. Μερικοί ούτε καν σύνταξη. Μερικοί δεν έχουν καν δουλειά. Κάποιες μέρες ούτε γάλα για το παιδί παίρνουν. Την κάναν να ντρέπεται και γι αυτό. «Επειδή το βάλατε γινάτι να ζείτε εσείς και να ζείτε με οκτακόσια ευρώ, εσείς που ανάγκες δεν έχετε, δεν περισσεύει τίποτε για τους νέους, ένα βαρίδιο είστε».

Μια κραυγή σε μια λίμνη

.

.

Βρέθηκε ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ ο νεαρός φοιτητής στα Γιάννενα.

Δολοφονημένος ούτως ή άλλως. Δολοφονημένος πριν καν εξαφανιστεί.

Το έγκλημα αυτό έχει ενόχους. Και πρέπει να τιμωρηθούν σκληρά.

Όμως, η περιρρέουσα νοοτροπία πίσω από αυτό το έγκλημα κυοφορήθηκε, γεννήθηκε και γαλουχήθηκε σε δεδομένο πολιτισμικό περιβάλλον. Και το περιβάλλον αυτό έχει συγκεκριμένη περιγραφή.

Δεν λέγεται απλά “κλειστή συντηρητική κοινωνία” ή “παλαιών αρχών οικογένεια” ή “νεανική συμπλεγματική ομήγυρη”.

Λέγεται διαρκής κτηνωδία.

Οι ιεραπόστολοι του «λιτού βίου»

 

του Κώστα Λαπαβίτσα

Διαβάζω τακτικά δηλώσεις «πνευματικών ανθρώπων», για την ανάγκη να γίνουμε πιο ολιγαρκείς, να καταλάβουμε ότι πέρασε ο καιρός των παχιών αγελάδων, να δεχτούμε ότι θα είμαστε όλοι φτωχότεροι. Συχνά συνοδεύονται από διάφορα δακρύβρεχτα για το τέρας του καταναλωτισμού, την αλλοτρίωση της σύγχρονης ζωής, τη χυδαιότητα της βουλιμίας. Είναι, λένε, προσωπική, οικογενειακή και εν τέλει εθνική ανάγκη να ξαναβρούμε το μετρημένο παρελθόν μας.

Μου θυμίζουν πολύ εκείνα που γράφονται στον επίσημο τύπο από περιώνυμους δημοσιογράφους και πολιτικούς. Ότι πρέπει να φτωχύνουμε για να μην πτωχεύσουμε. Ότι υπήρξε φούσκα στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία. Ότι ξεσαλώσαμε και τώρα πληρώνουμε τα επίχειρα. Ότι δεν μπορεί να υπάρχει ευμάρεια με δανεικά. Ότι, ακόμη, ο ‘λιτός βίος’ είναι πηγή ψυχικής ηρεμίας και αρετής.

Τι λένε κάθε βράδυ στις 8; Αναλύοντας τα κεντρικά δελτία ειδήσεων.

Έρευνα: Ζαΐρα Κωνσταντοπούλου, Pen Tri, Μαριάννα Ρουμελιώτη | Κείμενο: Μαριάννα Ρουμελιώτη |Γράφημα: apophenia_2

Πηγή – thecricket

Για ένα διάστημα τριών εβδομάδων (5-20 Ιανουαρίου – εξαιρούνται τα Σαββατοκύριακα) παρακολουθήσαμε τα κεντρικά δελτία τριών μεγάλων ελληνικών καναλιών. Του MEGA, του ANTENNA και του ΣΚΑΪ. Ήταν κυριολεκτικά μια πρόκληση μιας και οι τρεις άνθρωποι που παρακολουθήσαμε και καταγράψαμε αναλυτικά τα κεντρικά δελτία, δεν επιλέγουμε την τηλεόραση ούτε ως μέσο ενημέρωσης ούτε ως ψυχαγωγίας. Συνεπώς είχε ένα παραπάνω ενδιαφέρον αυτή η κίνηση γιατί έτσι θα μπορούσαμε να καταγράψουμε τι πληροφορίες φτάνουν στους ανθρώπους που ενημερώνονται από το συγκεκριμένο μέσο και ειδικά από τα δελτία των 8. Η πραγματικότητα ήταν δυστυχώς αναμενόμενή και αποκαρδιωτική. Από την πρώτη κιόλας μέρα ξεκίνησαν τα τηλέφωνα μεταξύ μας προκειμένου να σχολιάσουμε τον λαϊκισμό με τον οποίο περιέγραφαν είτε τις εκλογές είτε τα διεθνή θέματα όπως αυτό της επίθεσης στο Παρίσι. Θα ήταν φυσικά μια υπεραπλούστευση να μιλήσουμε μόνο για λαϊκισμό.

Θέμος, Τράγκας, Βορίδης: Το απεχθές πρόσωπο της Δεξιάς

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Το ξέρατε ότι το Παγκράτι, εκτός από το Άλσος και τον «Λέντζο», έχει και τζιχαντιστές; Αν δεν το ξέρατε, το μάθατε το βράδυ του Σαββάτου από τα κανάλια που είχαν ημίωρο αφιέρωμα στους τζιχαντιστές του Παγκρατίου. Δεν είναι φολκλορικό συγκρότημα χορών και ασμάτων, είναι φονική ομάδα τεσσάρων ισλαμιστών, που μέσα από ένα διαμέρισμα του Παγκρατίου οργάνωνε, κατηύθυνε και χρηματοδοτούσε την αποτραπείσα επίθεση των τζιχαντιστών στις Βρυξέλλες. Λίγες ώρες μετά το τηλεοπτικό κρεσέντο, ο αρχηγός της Αστυνομίας του Βελγίου διέψευσε κατηγορηματικά ότι οι τέσσερις του Παγκρατίου έχουν οποιαδήποτε σχέση με την επίθεση στις Βρυξέλλες, δυστυχώς όμως οι περισσότεροι τηλεθεατές δεν τον άκουσαν, γιατί είχαν κρυφτεί ήδη κάτω από το τραπέζι, μπας και γλιτώσουν από τις ισλαμικές βόμβες που διασχίζουν σφυρίζοντας την ιστορική διαδρομή Κολιάτσου – Παγκράτι.