Η συγκλονιστική επιστολή της κόρης του Δ. Χριστούλα

Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου (Δημήτρη Χριστούλα), δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.

Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.

Για κάποιους, για “τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας”, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.

Η επανάσταση της μπαγκέτας

Του Περικλή Κοροβέση

Κάνοντας ζάπινγκ για να βρω το κανάλι της Βουλής -το μόνο κανάλι που παρακολουθώ με ενδιαφέρον- έπεσα σε ένα πάνελ και από αρρωστημένη περιέργεια θέλησα να δοκιμάσω τα νεύρα μου. Κάποιοι κύριοι βρίζονταν ή μιλούσαν όλοι μαζί χωρίς να ακούγεται κανένας. Κάποια στιγμή έγινε ησυχία και έτσι άκουσα κάποιον κύριο, προφανώς βουλευτή, να λέει την άποψή του για το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων». Δεν ξέρω σε ποιο κόμμα ανήκε.

Τώρα όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, έχουν τον ίδιο πολιτικό λόγο (ας το πούμε κατ’ ευφημισμόν έτσι). Αν από κάτω δεν πέσει λεζάντα, δεν αναγνωρίζεις την ταυτότητα του ομιλητή. Μόνο τα χοντρά καταλαβαίνεις. Αν κάποιος προπαγανδίζει τις κυβερνητικές θέσεις, σημαίνει ότι έχει κάποια οργανική σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τούμπαλιν με την αντιπολίτευση. Αποχρώσεις μηδέν οι επαγγελματίες πανελίστες.

Η κατανάλωση ως υποταγή

Του Περικλή Κοροβέση

Η ιστορία της εξουσίας είναι και η ιστορία της υποταγής των ανθρώπων. Το ανθρώπινο είδος, όταν εγκατέλειψε την οικογένειά του και άφησε πίσω του τα ξαδέρφια του τους χιμπατζήδες, για να εξελιχθεί στον Homo Sapiens, μαζί με τον πολιτισμό που δημιούργησε, έχτισε παράλληλα και τη βαρβαρότητα. Εννοια άγνωστη στο ζωικό βασίλειο.

Οι άνθρωποι κάνουν πόλεμο μεταξύ τους. Ενας άνθρωπος μπορεί να έχει έναν άλλο άνθρωπο σκλάβο του. Μπορεί να τον εκμεταλλεύεται, να τον βασανίζει ή ακόμα να τον σφάξει σαν πρόβατο, δικαιώματα που αποκτά λόγω ιδιοκτησίας. Και η ιδιοκτησία είναι ιερή και προστατεύεται.

Ο καθένας την κάνει ό,τι θέλει. (Εκτός βέβαια από το να τη χάσει.) Ο άνθρωπος μπορεί να καταστρέψει το φυσικό του σπίτι, τον χώρο που γεννήθηκε και μεγάλωσε -και είναι εξαρτημένος από αυτόν-, τη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη μας. Και ακόμα να δηλητηριάσει τον αέρα που αναπνέει. Ολα αυτά στα ζώα είναι άγνωστα.

Το μουνί με τη βεντάλια

Toυ Περικλή Κοροβέση

Αυτός ο Αύγουστος έλιωνε την άσφαλτο. Στο δώμα της καλλίπυγου Αντιγόνης η θερμοκρασία είχε ανέβει ψηλά και το θερμόμετρο κινδύνευε να σπάσει. Η νεαρή Αντιγόνη δεν είχε λεφτά για διακοπές και έμεινε στην Αθήνα που έβραζε μαζί με το κορμί της που βρισκόταν σε έξαψη. Πήρε μια μεγάλη βεντάλια που είχε αγοράσει από έναν πλανόδιο Κινέζο, έτσι, για διακόσμηση, και να που τώρα φάνηκε χρήσιμη. Και άρχισε να κάνει αέρα σε όλο της το σώμα και έφτασε στο μουνί της που άχνιζε.

»Είδε πως άρχισε να δροσίζεται. Και όσο επιτάχυνε την κίνηση του ριπιδίου ο αέρας γινόταν μπάτης πάνω από το Αιγαίο. Και έφτασε σε έναν τέτοιο οργασμό που έτριξαν τα τζάμια

Διεθνείς σχέσεις για μικρές οθόνες

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η πολιτική και η γεωπολιτική επιστρέφει δυναμικά σε σειρά ξένων τηλεοπτικών παραγωγών που τολμούν να ασχοληθούν με τα πιο φλέγοντα διεθνή ζητήματα. Αλλη μια φορά, όμως, απλώς αναπαράγουν την κυρίαρχη αφήγηση στις διεθνείς ισορροπίες δυνάμεων.

Εξι έως δέκα εκατομμύρια Βρετανοί καθηλώνονται κάθε Τετάρτη μπροστά στις τηλεοράσεις τους για να παρακολουθήσουν την τηλεοπτική σειρά του BBC, με τίτλο Bodyguard. Ενας βετεράνος στρατιώτης που έχει επιστρέψει με συμπτώματα μετατραυματικού στρες από το Ιράκ αναλαμβάνει την προστασία της υπουργού Εσωτερικών – μιας από τους πολιτικούς που τον έστειλαν στον πόλεμο με την ψήφο τους στο Κοινοβούλιο.

Είναι οι Εβραίοι η ρίζα του κακού;*

Του Περικλή Κοροβέση

Οι Εβραίοι διοικούν τον κόσμο; Εχουν ένα τόσο ισχυρό παγκόσμιο συνωμοτικό δίκτυο και βρίσκονται πίσω από κάθε κυβέρνηση ώστε στα χέρια τους οι πολιτικοί γίνονται ανδρείκελα; Το παγκόσμιο αρπαχτικό κεφάλαιο που σήμερα κυριαρχεί στον κόσμο είναι στα χέρια των Εβραίων;

Είναι όντως μια γάγγραινα για την ανθρωπότητα, που θέλει να διαβρώσει τον χριστιανισμό και να φέρει το βασίλειο του Σατανά; (Εμείς δεν καίμε τον Εβραίο στην Ανάσταση;) Είναι αλήθεια πως σκοτώνουν μικρά παιδιά μέσα σε ένα βαρέλι με καρφιά; Μήπως είχαν δίκιο φωτεινά μυαλά της ανθρωπότητας, όπως Βολτέρος, Βάγκνερ, Νίτσε και πάρα πολλοί άλλοι, που ήταν φανατικά αντισημίτες; Πώς είναι δυνατόν να συμπέσουν οι αντιλήψεις του Χίτλερ και του Στάλιν σχετικά με τους Εβραίους;

Ο πρώτος με την τελική λύση, δηλαδή την εξόντωση όλων των Εβραίων, και ο δεύτερος με τη συνωμοσία των Εβραίων γιατρών που ήθελαν να ανατρέψουν την ΕΣΣΔ. (Ευτυχώς αυτοί δεν κατέληξαν στην τελική λύση, γιατί πέθανε ο Στάλιν. Αλλά φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν απάνθρωπα.) Η λίστα των «εγκλημάτων» των Εβραίων είναι ατελείωτη.

Μπορεί…

Αυτή η -αυτοαποκαλούμενη – Αριστερά που ξαπλώνει πότε με τη ΝΔ, πότε με το ΠΑΣΟΚ, πότε με τους δυο και εντέλει με όποιον βρει μπροστά της, με όποια αστική πολιτική δύναμη προλάβει, αυτό το ρετάλι του χτες, το χρησιμοποιεί η αστική πολιτική για «πλύνε, σκούπισε να τελειώνουμε».

Πάνω της συγκροτείται μια κανιβαλική επίθεση σε βάρος των σύγχρονων κολασμένων στην εποχή ακριβώς που παράγεται αμύθητος πλούτος, τρόφιμα  ικανά να θρέψουν δυο φορές τον πληθυσμό της γης, τεχνολογίες που μπορεί να μετατρέπουν την εργασία σε δημιουργία.

Καζίνο και «κοινωνική συνοχή»

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Με αφορμή τη γνωμοδότηση του ΣτΕ για το Ελληνικό

Ίσως η γνωμοδότηση του ΣτΕ για το Ελληνικό να δώσει ιδέες στην Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων. Φέτος το θέμα της έκθεσης θα μπορούσε να είναι «Τζόγος και κοινωνική συνοχή» ή «Ληστές με το Ένα Χέρι και ευδοκίμηση» ή «Ρουλέτα και αρωγή στην ανάταξη της οικονομίας» (Να θυμίσουμε ότι οι λέξεις «αρωγή» και «ευδοκίμηση» είχαν προκαλέσει πανικό στους υποψήφιους που εξετάστηκαν στην Έκθεση το 1985).

Για τους μαθητές που προετοιμάζονται στο μάθημα της Έκθεσης για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις η «κοινωνική συνοχή» είναι ένας όρος SOS,  πάει με όλα ή έστω με πολλά. Τώρα, μετά τη δημοσιοποίηση της γνωμοδότησης του ΣτΕ για την επένδυση στο Ελληνικό, το περιεχόμενο της κοινωνικής συνοχής εμπλουτίζεται, αφού στο κείμενο του ΣτΕ αναφέρεται ότι μεταξύ των στόχων του «μητροπολιτικού πόλου πολλαπλών λειτουργιών και διεθνούς εμβέλειας» συγκαταλέγονται η «καταπολέμηση της φτώχειας» και η «ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής». Το πώς ένα καζίνο, ένα γιγάντιο μολ, μια ημιφραγμένη παραλία κι έξι ουρανοξύστες θα συμβάλουν στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής είναι ένα ζήτημα για δυνατούς λύτες. 

Ο Μαδούρο κέρδισε τις εκλογές κι έχασε τον κόσμο

του Άρη Χατζηστεφάνου

ΑΠΟΣΤΟΛΗ στη ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

Είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί κάποιος να θέλει να τορπιλίσει ένα πλοίο το οποίο βυθίζεται από μόνο του – ιδιαίτερα αν μια τέτοια κίνηση θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την εικόνα του σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας όμως τα κατάφερε αυτή την Κυριακή όταν ανακοίνωσε ότι τα κόμματα που μποϊκοτάρισαν τις δημοτικές εκλογές χάνουν το δικαίωμα συμμετοχής στις προεδρικές εκλογές του 2018.

Τη στιγμή λοιπόν που η δεξιά αντιπολίτευση βρισκόταν αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της, οι δηλώσεις Μαδούρο την έφεραν και πάλι στο προσκήνιο. Η λέξη «δικτατορία» γέμισε και πάλι τους τίτλους των διεθνών μέσων ενημέρωσης, για μια χώρα που έχει πραγματοποιήσει 23 εκλογικές αναμετρήσεις σε διάστημα 18 χρόνων – τις τρεις τελευταίες μέσα σε λιγότερο από 12 μήνες.

Η θρησκεία ως κρατική υπηρεσία

Του Περικλή Κοροβέση

Ολα τα παιδιά, σε κάποιο στάδιο της ανάπτυξής τους, θέτουν στους γονείς τους αλλεπάλληλα ερωτήματα. Αλλα μπορούν να απαντηθούν και άλλα όχι. Και σε κάποια στιγμή μπαίνει το ερώτημα, συνήθως στον μπαμπά -παραδοσιακά αυτός είναι ο σοφός αρχηγός-, για το ποιος έφτιαξε τον κόσμο. Και η πιο συνηθισμένη απάντηση είναι: ο Θεός.

Μετά ακολουθεί ένα ακόμα πιο σύνθετο ερώτημα: «Και τον Θεό ποιος τον έκανε;». Η σίγουρη απάντηση είναι πως τον Θεό δεν τον έφτιαξε κανείς. Υπήρχε πάντα από μόνος του. Αλλά αυτή η απάντηση δεν μοιάζει να ικανοποιεί το παιδί. Και συνεχίζει να ταλαιπωρεί τον μπαμπά του, μέχρι να επέμβει κατασταλτικά η μαμά νουθετώντας το βλαστάρι της, πως αυτά δεν είναι πράγματα για την ηλικία του.

Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια

του Περικλή Κοροβέση

Μπορούμε να μιλήσουμε για φασισμό του 21ου αιώνα; Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος ή απλά είναι μια υπερβολή που μας χρειάζεται για να δικαιολογήσουμε τον επαναστατικό μας ζήλο; Μελετώντας τον χιτλερισμό και τον μουσολινισμό είναι για να διευρύνουμε τις ιστορικές μας γνώσεις ή για να καταλάβουμε τον σημερινό κόσμο;

Ο φασισμός με την ευρεία έννοια του όρου έχει μια ενιαία πολιτική έκφραση ή μπορεί να υπάρξει ένας «πλουραλισμός» του φασισμού με ποικίλες εκφράσεις; ‘Η ακόμα, αυτό το πολιτικό φαινόμενο ευδοκιμεί μόνο σε κάποια κόμματα και στη μηχανή του κράτους ή είναι και διάχυτος στην κοινωνία;

Μπορεί κάποιος να έχει δημοκρατικές ιδέες και η κοινωνική συμπεριφορά και πρακτική του να είναι φασιστική; Τα φασιστικά κράτη της Ευρώπης του Μεσοπολέμου, που ήταν περισσότερα από τα δημοκρατικά, ήταν προϊόντα χαρισματικών παρανοϊκών ηγετών ή ήταν αυθεντικά τέκνα του δυτικού πολιτισμού;

Θάτσερ: η ιδρύτρια της Ε.Ε.

Του Περικλή Κοροβέση

Το 1987, η Μάργκαρετ Θάτσερ, ήδη οκτώ χρόνια στην εξουσία, σε μια συνέντευξή της στο περιοδικό «Woman’s own», εξηγούσε τη φιλοσοφία της όπως την είχε πραγματώσει στο κυβερνητικό της έργο.

«Τι είναι η κοινωνία; Δεν υπάρχει. Υπάρχουν άντρες, γυναίκες και οικογένειες. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτούς. Αυτό είναι έργο δικό τους». Και λιγάκι πιο κάτω εξηγούσε γιατί διέλυσε το κράτος πρόνοιας.

«Ερχεται ο άλλος και σου λέει: “Και σε τι μου χρησιμεύει να εργαστώ; Τα ίδια παίρνω από το ταμείο ανεργίας”. Δηλαδή η κοινωνία αποτελείται από μεμονωμένα άτομα. Επιβιώνουν αυτοί που το αξίζουν και οι άλλοι είναι άξιοι της τύχης τους». Η γυναίκα που εφάρμοσε πρώτη στην Ευρώπη το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού (μετά τον δικτάτορα Πινοσέτ και τον Ρίγκαν) είναι αξιοθαύμαστη για τον κυνισμό της.

Η διαφορά ως ισότητα

Του Περικλή Κοροβέση

Κάποια παιδιά γεννιούνται διαφορετικά. Και δεν εννοώ τα παιδιά που εκ γενετής έχουν κάποια αναπηρία ή δυσπλασία. Μιλάω για υγιέστατα μωρά που από τα πρώτα τους βήματα διαφέρουν από τα άλλα. Το τι τα κάνει διαφορετικά ένας θεός το ξέρει.

Για μας τους θνητούς πρέπει να επιλέξουμε κάποια εξήγηση είτε από τους γενετιστές (DNA) είτε από τους κοινωνιστές (περιβάλλον). Αυτά τα παιδιά δεν προσαρμόζονται εύκολα στον κοινωνικό τους χώρο και συχνά χαρακτηρίζονται προβληματικά, ενώ μπορεί να είναι ιδιαίτερα ταλαντούχα και να μην αισθάνονται καμιά διαφορά με τα άλλα.

Και εδώ με σιγουριά μπορούμε να πούμε πως αυτό το «διαφορετικό» είναι ένας αυθαίρετος χαρακτηρισμός που ξεκινάει από την οικογένεια, διαμορφώνεται στο σχολείο και εμπεδώνεται στην κοινωνία. Στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί, αλλά η κοινωνία μάς θέλει ομοιόμορφους. Και εδώ έχουμε φασισμό, ακόμα και σε κοινωνίες που θέλουν να λέγονται δημοκρατικές.

Κλοπή: ένα σίγουρο επάγγελμα

Του Περικλή Κοροβέση

Οταν σου κλέβουν το σπίτι είναι ένα πολλαπλό σοκ. Το πρώτο που βιώνεις είναι ένα αίσθημα καταστροφής. Κάποιος τυφώνας φάνηκε από το πουθενά και δεν άφησε τίποτα όρθιο. Μέχρι να ξαναμπούν τα πράγματα στη θέση τους, παίρνει καιρό.

Αθελά του ο κλέφτης σού προσφέρει μια θέση εργασίας, άμισθη φυσικά, για να οργανώσεις ξανά το σπίτι. Τότε καταλαβαίνεις πόσα άχρηστα πράγματα έχεις. Και μετά ψάχνεις να δεις τι λείπει.

Αν έχεις κρυμμένα χρήματα ή αν υπάρχουν κοσμήματα, αν κι είσαι σίγουρος πως αυτά θα είναι τα πρώτα που θα λείπουν, κρατάς πάντα την ψευδαίσθηση πως ίσως να μην τα έχουν βρει. Στα συνηθισμένα σπίτια των πολλών, κατά κανόνα, δεν υπάρχει τίποτα πολύτιμο.

Προγραμματισμένη Βραχυβιότητα: Το Πραγματικό Πρόσωπο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης

Στην οροφή ενός πυροσβεστικού σταθμού, στο Λάιβερμορ της Καλιφόρνιας των ΗΠΑ, ανάβει μια λάμπα συνεχώς από το 1901 μέχρι σήμερα

Του Χάρη Ναξάκη*

Ενα προϊόν που αρνείται να πεθάνει είναι καταστροφή για την επιχειρηματική τάξη

Στο θαυμάσιο ντοκιμαντέρ «Οι πυραμίδες της σπατάλης», τρία παραδείγματα προγραμματισμένου θανάτου των προϊόντων προκαλούν εντύπωση. Ο εκτυπωτής του Μάρκου, ο λαμπτήρας του Λάιβερμορ και οι γυναικείες κάλτσες.

Ο Μάρκος από τη Βαρκελώνη, που δεν έχει πολύ καιρό από τότε που αγόρασε τον εκτυπωτή του και αυτός χάλασε, απευθυνόμενος στο κατάστημα από τον οποίο τον αγόρασε παίρνει την απάντηση ότι δεν υπάρχουν ανταλλακτικά, η δε επιδιόρθωσή του θα κοστίσει 120 ευρώ, όταν ένας καινούργιος κάνει μόλις 39 ευρώ.

Ο Μάρκος, ξεφυλλίζοντας το εγχειρίδιο του εκτυπωτή, παρατηρεί έκπληκτος ότι η διάρκεια ζωής του είναι για 18.000 αντίτυπα, μόλις 5 χρόνια, ενώ στη συνέχεια, αποσυναρμολογώντας τον, διαπιστώνει ότι διαθέτει ένα τσιπάκι που μετρά τον αριθμό των σελίδων και δίνει εντολή για μπλοκάρισμα του εκτυπωτή όταν αυτές υπερβούν τις 18.000.

Το αδύνατον μπορεί να γίνει εφικτό

Του Περικλή Κοροβέση

Ακόμα ένας καινούργιος χρόνος-κλώνος των προηγούμενων μνημονιακών χρόνων. Οσα λαμπιόνια και να ανάψουν οι δήμοι, όσα «καλές γιορτές και καλή χρονιά» να μας ευχηθούν οι φωτεινές επιγραφές και τα τηλεοπτικά σποτάκια, μοιάζουν μάλλον σαν χλευασμός προς τους άστεγους, τους άνεργους και σε αυτούς που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας ή κάτω από αυτό.

Σίγουρα υπάρχουν και αυτοί που θα περάσουν καλές γιορτές και θα έχουν καλή χρονιά. Οπως εξάλλου είχαν πάντα. Και αν πεις πως αυτές οι γιορτές είναι ταξικές, τότε θα ανατρέψουν το επιχείρημά σου ως παλαιοκομμουνιστικό.

Σε αυτές τις γιορτινές μέρες οι αυτοκτονίες αυξάνονται (και όχι μόνο στην Ελλάδα). Αυτές οι επίσημες και επιβεβλημένες γιορτές είναι γιορτές της κατανάλωσης και για αυτούς που θα εισπράξουν κέρδη. Για τους υπόλοιπους είναι γιορτές αποκλεισμού και επιβεβαίωσης του περιθωρίου τους.

Σας παρακαλώ βάλτε με στη φυλακή

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η είδηση ότι ένας 47χρονος άστεγος από τον Βόλο έκλεψε ένα αυτοκίνητο προκειμένου να φυλακιστεί και να σωθεί από το κρύο ξάφνιασε αρκετούς.

Πρόκειται όμως για μια συνήθη πρακτική που ακολουθείται εδώ και αιώνες, όταν κυβερνήσεις φροντίζουν οι συνθήκες στον δρόμο να είναι χειρότερες από αυτές στη φυλακή.

Ενα από τα πράγματα που μαθαίνεις στη φυλακή είναι ότι τα πράγματα είναι όπως είναι και θα είναι όπως θα είναι

Οσκαρ Ουάιλντ

Μπαίνοντας στις φυλακές του Κιλμέινχαμ στο Δουβλίνο, που σήμερα λειτουργούν ως μουσείο, σου έρχεται αυτομάτως ένα ισχυρό συναίσθημα deja vu. Είσαι σίγουρος ότι έχεις ξαναδεί αυτή την αρχετυπική πτέρυγα με τους τρεις ορόφους κελιών που κοιτάζουν σε έναν κεντρικό διάδρομο.

Μεγαλολογήματα και κενολογήματα

Του Περικλή Κοροβέση

Εχθρός του κάθε παραδοσιακού γραφιά που δεν έχει ενδώσει στις νέες τεχνολογίες είναι το αρχείο του. Με τον καιρό μαζεύει χιλιάδες αποκόμματα που του χρησιμεύουν ελάχιστα έως καθόλου.

Και φτάνει κάποια στιγμή που πια δεν υπάρχει χώρος να τα αποθηκεύσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία. Κατά κανόνα οι γραφιάδες δεν έχουν μεγάλο σπίτι.

Και έρχεται κάποια στιγμή που η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο. Και φτάνει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Αλλά μέχρι να εκτελεστεί η απόφαση περνάει καιρός.

Στηριζόμασταν σε ώμους πολιτικών νάνων…

Του Αποστόλη Φωτιάδη

Είναι μια καλή στιγμή αυτή να θυμηθεί κανείς μια λεπτομέρεια της ιστορίας. Την δημόσια υποστήριξη της Μερκελ προς τον Ερντογαν μέρες πριν τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 2015. Ήταν οι δεύτερες εκλογές μετά τον Ιούνιο και την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης και καθοριστικές για το εάν το μέτωπο Κούρδων, κοσμικών, αριστερών εκφραζόμενο κυρίως με το σημαντικό ποσοστό του HDP στις πρώτες εκλογές, θα μπορούσε να προβάλει σημαντικό ανάχωμα στις φιλοδοξίες του για Προεδρικό σύστημα με υπερ-συσσώρευση εξουσιών στα χέρια του.

Τα ρομπότ ως άνθρωποι

Του Περικλή Κοροβέση

Στη μακρινή Ιαπωνία ο πληθυσμός γερνάει ραγδαία. Το 26% είναι πάνω από 65 χρόνων και αυτό το ποσοστό στα επόμενα χρόνια μπορεί να φτάσει το 40%. Να σημειώσουμε πως στην Αφρική αντιθέτως το σύνολο των γέρων είναι λιγότερο από το 3%, ενώ στην Ιαπωνία στο μέλλον περίπου ένας στους δύο θα είναι γέρος.

Και αυτό σημαίνει έλλειψη εργατικών χεριών. Μέχρι τώρα οι χώρες που είχαν ανάγκη από εργατικό δυναμικό έκαναν, στο μέτρο του δυνατού, μια ελεγχόμενη «εισαγωγή» ανθρώπων από άλλες χώρες που σιγά σιγά αφομοιώνονταν από τον ντόπιο πληθυσμό. Καμιά χώρα εισαγωγής ανθρώπινου δυναμικού δεν έχασε τον χαρακτήρα της ή την εθνική της ταυτότητα, όποια κι αν ήταν αυτή.

Από το Περού ως την Χαλκιδική!

Από το μακρινό Εσπινάρ, εκεί στις πλαγιές των Άνδεων του Περού, η δική μας Χαλκιδική πήρε το μήνυμα του αποφασιστικού αγώνα. «¡Hasta la victoria siempre!»Μέχρι την παντοτινή νίκη, οι κολασμένοι της Γης αντιστέκονται. Τούτο το χώμα, τούτο το τοπίο, τούτη η πατρίδα μας, δεν μπορεί να γίνει σπέκουλα κανενός, στο βωμό του κέρδους, στην καταστροφή του περιβάλλοντος!

Το παραμύθι της ανάπτυξης

του Γιάννη Μακριδάκη

Ήτανε μια φορά κι έναν καιρό μια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια που ζούσε σε ένα όμορφο σπίτι στην ύπαιθρο και είχε ένα εύφορο κτήμα ολόγυρα, είχε πηγάδι, στέρνα, περιβόλι και ζώα διάφορα. Πολλές γενιές έζησαν και έθρεψαν τα παιδιά τους μέσα σε αυτό το κτήμα, αλλά έφτασε κάποτε η ώρα, εντός της δεκαετίας του 1980, κατά την οποία ο πατέρας, που είχε μεγαλώσει δουλεύοντας στη γη και μπούχτισε, πήρε τη μεγάλη απόφαση. Να λάβει δάνειο από την τράπεζα και να χτίσει μες στο κτήμα ενοικιαζόμενα δωμάτια για να φιλοξενεί τουρίστες, να συμβαδίσει με την εποχή του και να αναπτυχθεί. Έχτισε λοιπόν ένα μεγάλο κομμάτι γης που το χρησιμοποιούσαν μέχρι πρότινος για την παραγωγή των αναγκαίων προϊόντων της διατροφής τους αλλά δεν τον πείραξε και πολύ διότι, όπως τα υπολόγισε, με τα λεφτά που κέρδιζε από τον τουρισμό μπορούσε όλα αυτά που δεν παρήγαγε πλέον να τα αγοράζει και να είναι και πιο ξεκούραστος- πέταξε σιχτιρίζοντας και τους παλιούς σπόρους που είχε κρατημένους στο κελάρι ο μακαρίτης ο πατέρας του, ως άχρηστους πλέον.

Οι δουλειές πήγαιναν αρκετά καλά, ξεπλήρωνε τις δόσεις του δανείου κανονικότατα και έτριβε τα χέρια του, ήτανε περήφανος για την απόφασή του και κορδωνότανε κάθε τόσο στη γυναίκα του που έπλενε σεντόνια γελώντας κι αυτή.

Δουλεύω 25 χρόνια κι έχω πληρώσει το ταμείο μου μέχρι τη τελευταία δεκάρα που όφειλα. Εχω πληρώσει από το μισθό μου ανελειπώς ότι όφειλα.
Το ίδιο κι οι γονείς μου που ζουν με μια φτωχοσύνταξη.

Δεν έκλεψα, δεν πήρα ποτέ μίζα ή φακελλάκι για τίποτα, δεν μπήκα σε καμιά δουλειά με μέσον.
Δούλεψα σαν το σκυλί για να τα βγάλω πέρα.

ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ …………………………. (βίντεο)

Αναδημοσιεύουμε από το blog ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ:  http://antistasitora.blogspot.com/2012/04/blog-post_07.html

Βίντεο με την εντολή προς την αστυνομία για την διάλυση της συγκέντρωσης της 5-4-12 στο Σύνταγμα !

Ακούστε στο 1:11 πως δίνεται εντολή από τους ασυρμάτους των μπάτσων να διαλύσουν τη συγκέντρωση έτσι απλά. Χωρίς να συμβαίνει κάτι πάνω στην πλατεία Η χούντα της γενιάς μας