Ξορκίζουν τον Τραμπ που επώασαν

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, στις 8 Νοεμβρίου 2016, αποκάλυψαν πόσο κίβδηλη και κενή περιεχομένου είναι η αστική δημοκρατία. Δημοκρατία κατ’ ευφημισμόν!

Αρχικά αξίζει να δούμε ότι πρόεδρος δεν θα εκλεγεί αυτός που συγκέντρωσε τις περισσότερους ψήφους! Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής 61.201.031 ψήφους (47% του εκλογικού σώματος) και με βάση τις προβολές 306 εκλέκτορες (ή 56,88% του σώματος των εκλεκτόρων που αποτελείται από 538 μέλη). Η Χίλαρι Κλίντον συγκέντρωσε 62.523.126 ψήφους (48% του εκλογικού σώματος), αλλά σε επίπεδο εκλεκτόρων, με βάση τις προβολές, 232 εκλέκτορες (ή 43,12% του σώματος των εκλεκτόρων).

Το πρώτο λοιπόν που παρατηρούμε είναι ότι αντίθετα με τη …δημοκρατική Ευρώπη, όπου συνήθως μια μικρή διαφορά 1 ποσοστιαίας μονάδας στις ψήφους οδηγεί σε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες 5 ή και 10 ποσοστιαίων μονάδων, στις ΗΠΑ κερδίζει ο …χαμένος. Η Κλίντον συγκέντρωσε 1.322.095 ψήφους περισσότερους από τον Τραμπ και παρ’ όλ’ αυτά θα μπαίνει στον Λευκό Οίκο μόνο κατόπιν πρόσκλησης.

Νίκη της Χίλαρι σε καμένη πολιτική γη

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολιτικό πτώμα θεωρείται πλέον από τον αμερικανικό Τύπο ο δισεκατομμυριούχος Ντόναλντ Τραμπ αφού το επιτελείο της Χίλαρι Κλίντον λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές έστρεψε εναντίον του το φονικό όπλο των κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση. Έτσι, οι ευθύνες της Χίλαρι Κλίντον για την εγκληματική πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και πολύ συγκεκριμένα για την επέμβαση στη Λιβύη και τη δολοφονία του Καντάφι τον Οκτώβριο του 2011 που επισημοποίησε τη διάλυση της Λιβύης τέθηκαν αυτομάτως σε δεύτερη μοίρα, αν δεν παραγράφηκαν κιόλας, υπό το βάρος μιας «πολιτικώς ορθής» ιεράρχησης η οποία δεν θεωρεί καν παραπτώματα τις επεμβάσεις σε τρίτες χώρες και την περίφημη αλλαγή καθεστώτος, που εγκαινίασε ο Μπους ο νεώτερος για να συνεχίσει ο Ομπάμα.

Επίδειξη αμερικανοδουλείας από Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ακόμη και μέχρι πριν λίγες ημέρες ο κανόνας ήθελε τους πιστωτές να πιέζουν για μεταρρυθμίσεις, δηλαδή να εφαρμοστούν τάχιστα και άνευ αντιρρήσεων τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει το Μνημόνιο, κι η κυβέρνηση να εμφανίζεται διστακτική, να διαφωνεί με το ρυθμό, να ζητάει την παράλληλη εφαρμογή αντίρροπων μέτρων που θα περιορίσουν το κοινωνικό κόστος των Μνημονίων, κ.α. Παρότι προφανώς κι όλα γίνονταν προς άγρα εντυπώσεων, η επικοινωνιακή αυτή διαφωνία διέθετε το δικό της συμβολισμό.

Έρωτας με τη σοσιαλδημοκρατία

Του Γιώργου Δελαστίκ

Μα στο Ίδρυμα Κλίντον βρήκε να πάει να μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας! Ξέχασε τι είχε γίνει στην Αθήνα – κόλαση δακρυγόνων! – όταν ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ είχε έρθει στην Ελλάδα, το 1999; Όταν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές είχαν ορμήσει στα ΜΑΤ στην πλατεία Συντάγματος, προσπαθώντας να κατευθυνθούν στο Μέγαρο Μαξίμου για να εκφράσουν την οργή τους εναντίον της αμερικανικής πολιτικής που ασκούσε απέναντι στην Ελλάδα ο Μπιλ Κλίντον; Ξέχασε ο Τσίπρας την εντελώς αστυνομοκρατούμενη Αθήνα, με χιλιάδες αστυνομικούς παραταγμένους από το Ελληνικό ως το Σύνταγμα;