Σταγιάτες: Νέες χυδαιότητες Μπέου κατά κατοίκων – «15 μ@λ@κ€ς είστε»

Νέες αθλιότητες από τον δήμαρχο Βόλου Αχιλλέα Μπέου για μια ακόμα φορά την Πέμπτη στις Σταγιάτες.

Αφρομή στάθηκε η νέα επίσκεψή του στο χωριό, όπου έχει χαρακτηριστεί ανεπιθύμητος, με τους κατοίκους να αντιστέκονται στα σχέδια ιδιωτικοποίησης του νερού.

Γυναίκες των Σταγιατών προστατεύουν την πηγή απ’ τον Μπέο και τους ανθρώπους του

επιμέλεια: Χρήστος Αβραμίδης

Νέα «επίσκεψη» του Αχιλλέα Μπέου είχαμε στις Σταγιάτες σήμερα το πρωί (Πέμπτη). Ο δήμαρχος Βόλου, έφτασε μαζί με αστυνομικούς και τους ανθρώπους του, άλλαξε την κλειδαριά στο πολιτιστικό κέντρο και κλείδωσε απ’έξω τους κατοίκους του χωριού που διοργανώνουν πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες. Οι καμπάνες του χωριού χτύπησαν ξανά και ο κόσμος συγκεντρώθηκε προκειμένου να αποτρέψει ανεπιθύμητες ενέργειες από την πλευρά του Μπέου.

Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για την χρηματοδότηση «αυθόρμητων» κινημάτων “πέμπτη φάλαγγα” των Αμερικανών

Ένας μηχανισμός αποσταθεροποίησης και παρέμβασης σε κάθε γωνιά του κόσμου. Νέα αποκαλυπτικά στοιχεία για την οργάνωση – πυλώνα, “πέμπτη φάλαγγα”, της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και τα παρακλάδια της και πως παρεμβαίνουν στις κινητοποιήσεις του λαού για να τις εκτρέψουν για ίδιο όφελος

Σε προηγούμενο δημοσίευμα (28 – 29/12/2019), αναφερθήκαμε στο ρόλο της οργάνωσης «National Endowment for Democracy» (NED – «Εθνική Επιχορήγηση για τη Δημοκρατία»), ως βραχίονα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Η οργάνωση αυτή, στην πολυετή της θητεία, επιχορηγεί με εκατοντάδες εκατ. δολάρια και παρέχει τεχνογνωσία σε «κινήματα» που πρωτοστατούν σε «πολύχρωμες επαναστάσεις» και κινητοποιήσεις ενάντια σε κυβερνήσεις και καθεστώτα ανά τον κόσμο που δεν ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Ο πόλεμος των γραμματοσειρών

infowar

Tου Άρη Χατζηστεφάνου

Στα δεκάδες αφιερώματα που γίνονται φέτος για τα εκατό χρόνια από τη δημιουργία της σχολής του Μπάουχαους, αρκετοί ξεχνούν μια από τις μεγαλύτερες μάχες που έδωσε το καλλιτεχνικό κίνημα: την προσπάθεια να αλλάξει τη γραμματοσειρά που χρησιμοποιούσε η ναζιστική Γερμανία

«Σε εκατό χρόνια η Ευρώπη θα μιλάει τη γλώσσα μας… αρκεί να αντικαταστήσουμε τη γραμματοσειρά Gothic με αυτήν που αποκαλούμε Latin»

Αδόλφος Χίτλερ

Oταν ο Γουτεμβέργιος ανακάλυψε την τυπογραφία δεν είχε ιδιαίτερες επιλογές για τη γραμματοσειρά που θα χρησιμοποιούσε H λεγόμενη Blackletter (γνωστή και σαν Gothic script ή Textura) είχε κυριαρχήσει ήδη από τον 12ο αιώνα αντικαθιστώντας την Carolingian minuscule, η οποία λόγω του καλλιγραφικού χαρακτήρα της ήταν πιο δύσκολο να αναπαραχθεί και έτσι καθυστερούσε την παραγωγή βιβλίων που ζητούσε η Δυτική Ευρώπη.

Νεανικές φωνές ελπίδας στη γερασμένη Ευρώπη

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Αν η συκοφαντία από τη Δεξιά ήταν αναμενόμενη, η Γκρέτα δεν γλίτωσε ούτε από την «αριστερή» λοιδορία. Στο «Δρόμο της Αριστεράς» διάβασα το κείμενο του Γάλλου φιλόσοφου Μισέλ Ονφρέ ο οποίος αποκαλεί την Γκρέτα Τούνμπεργκ «cyborg», δηλαδή ένα μηχανοποιημένο και τηλεκατευθυνόμενο ον, που «έχει ένα πρόσωπο που αγνοεί κάθε συναίσθημα», «δεν γελάει», «μοιάζει με αυτές τις κούκλες με σιλικόνη που προαναγγέλλουν το τέλος του ανθρώπου και την έλευση του μετα-ανθρώπου», «δεν πάει στο σχολείο της τις Παρασκευές, θυσιάζοντας αυτά που θα μπορούσε να μάθει, για να σώσει τον πλανήτη» και «όταν μιλάει λέει ‘‘εμείς τα παιδιά’’, αλλά ποιος πολιτισμός οικοδομήθηκε ποτέ από παιδιά; Ο κόσμος ανάποδα! Και μάλιστα από παιδιά που δηλώνουν ότι δεν δίνουν δεκάρα για το σχολείο και ότι έχουν το δικαίωμα να το εγκαταλείψουν για ένα χρόνο, πριν ακόμα πάρουν απολυτήριο γυμνασίου»!

Τι διαφορά έχει η χολή του Ονφρέ από τη χολή του Maxime Bernier του Λαϊκού Κόμματος του Καναδά που έλουσε την Γκρέτα με τους χαρακτηρισμούς «διανοητικά ασταθής», «αυτιστική», «βασανιστική-καταπιεστική», που πάσχει από διατροφικές ανωμαλίες, κατάθλιψη και λήθαργο;

«Για να επιβιώσει η ανθρωπότητα στον πλανήτη πρέπει τώρα να αλλάξουμε το σύστημα» – Συνέντευξη με συλληφθείσα του Extinction Rebellion

Των Τζένη Τσιροπούλου & Κ.Πουλή

Η Tessie Humble είναι 33 χρονών και κατάγεται από τη Σκωτία. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στο Μπρίστολ και ήταν διευθύντρια σε μια οργάνωση για πρόσφυγες, την Borderlands. Πριν από ένα μήνα αποφάσισε να αφήσει τη δουλειά της και να εργαστεί για την κλιματική κρίση και την «κλιματική επανάσταση» προκειμένου να γίνει μέρος αυτής της μετάβασης που βλέπει να συμβαίνει. Αποφάσισε να ενταχθεί στο κίνημα Extinction Rebellion – εξέγερση κατά του αφανισμού. Η Humble συνελήφθη τον περασμένο Απρίλιο από την αγγλική αστυνομία όταν μέλη του κινήματος είχαν καταλάβει τέσσερα σημεία στο Λονδίνο και η αστυνομία επεδίωξε να τους μετακινήσει όλους σε ένα από αυτά, το Marble Arch, καθώς εκεί θα προκαλούσαν τη μικρότερη δυνατή αναστάτωση στην πόλη. Στη συνέντευξη μας μιλάει για το κίνημα στο οποίο συμμετέχει, για τη σύλληψή της αλλά και για τη δίκη της, που έγινε την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου.

Το κίνημα Extinction Rebellion, ή  XR, γεννήθηκε το φθινόπωρο του 2018 στην Αγγλία από μια μικρή ομάδα επιστημόνων, ερευνητών και ανήσυχων πολιτών με στόχο να φέρουν για τα καλά στο προσκήνιο την κλιματική και οικολογική κρίση. Το σύμβολο του είναι μια κλεψύδρα, σύμβολο του χρόνου που ο πλανήτης μετράει αντίστροφα αν δεν ληφθούν δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα για το περιβάλλον παγκοσμίως.

Κινήματα που αμφισβητούν το μη-αμφισβητήσιμο της καθημερινής ζωής

της Αλεξάνδρας Πολιτάκη

Οι μεγάλες κρίσεις άλλοτε μεταβάλλουν την κυρίαρχη αντίληψη για τον κόσμο ως ενός, ενιαίου και συμπαγούς και άλλοτε, όπως στην περίπτωση της ελληνικής κρίσης, την εδραιώνουν. Κι αυτό επιτυγχάνεται διευρύνοντας από τη μία τον ορίζοντα του υποκειμενικού και των ερμηνειών του μέχρι να μετατραπεί σε μια αντικειμενική πραγματικότητα (χαρακτηριστικό παράδειγμα σήμερα η Ιταλία και οι θέσεις της κυβέρνησης για τον προϋπολογισμό της, για το χρέος της, για το προσφυγικό, κτλ) και περιορίζοντας από την άλλη το πολιτικό, ως μέρος μιας συνολικότερης ευταξίας από την οποία κανείς δεν μπορεί ή δεν πρέπει να αποδράσει (χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΕΕ).

Redneck Revolt USA: Αντιφασίστες στα όπλα!

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Στο φετινό 7^ο φεστιβάλ του περιοδικού Βαβυλωνία, οι καλεσμένοι από το εξωτερικό μετέφεραν στο εντόπιο ακροατήριο απόψεις και πληροφορίες για τις ιδέες που κυκλοφορούν και για τη φύση των κινημάτων που δραστηριοποιούνται σε άλλες χώρες.

Παρακολουθώντας συστηματικά το B-Fest μέσα στα χρόνια, είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να συνομιλήσω με σημαντικούς διανοητές απ’ όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων ο Howard Zinn, η Naomi Klein και ο Michael Albert. Συνυπολογίζοντάς τους με αξιόλογους καλεσμένους του Resistance Festival, όπως ο Tariq Ali, ο Samir Amin και ο Alvaro Garcia Linera, καθώς και ο Alain Badiou τον οποίο συχνά προσκαλεί ο Δημήτρις Βεργέτης, αλλά και με άλλους που συμμετείχαν σε ανάλογες διοργανώσεις, όπως την Helena Sheehan, την Tamara Ehs και τον Leo Panitch στο Democracy Rising, αποκτά κανείς μια από πρώτο χέρι γνώση για τα ρεύματα σκέψης που κυκλοφορούν διεθνώς. Και είναι κρίμα που η Αριστερά δεν ιεράρχησε σωστά και δεν επιδίωξε να καλλιεργήσει μια πιο στενή, πιο σταθερή και πιο παραγωγική σχέση με όλους αυτούς τους διανοούμενους, να φτιάξει ένα ενεργό δίκτυο διευρύνοντάς το συνεχώς με καλεσμένους από την Κίνα, την Ιαπωνία, το Βιετνάμ, το Ιράν, τη Ρωσία, τη Νότια Αφρική, την Ινδία, το Νεπάλ, το Λίβανο και από άλλες χώρες που είναι στην πρώτη γραμμή των ανοιχτών μετώπων. Αλλά να ήταν αυτή η μόνη παράλειψή της…

Οι πλειστηριασμοί (κι ένας υπόδικος)

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Η τύχη μου το έφερε να βρεθώ πριν από μία εβδομάδα στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών -ένα ραντεβού με πολυάσχολο δικηγόρο. Περίμενα και περίμενα. Αρχισα να χαζεύω το πινάκιο στη δίκη για το παραδικαστικό, που δικάζεται από τον Φλεβάρη του 2017.

Αίφνης το μάτι μου έπεσε σε ένα πολύ γνωστό (ειδικά τον τελευταίο καιρό) όνομα και αναρωτήθηκα εάν αφορούσε αυτό το πρόσωπο· ήταν το όνομα Γεώργιος Ρούσκας. Ρώτησα και με διαβεβαίωσαν ότι, πράγματι, πρόκειται για ένα και το αυτό πρόσωπο, που είναι ο πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Αθηνών, αυτός, καλέ, που έχει αναλάβει την ιερή (;) υποχρέωση να φέρει εις πέρας τους ανάλγητους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς -αναμένεται «τσουνάμι» τους επόμενους μήνες (και ο θεός βοηθός).

Μούδιασα όταν διάβασα γιατί κατηγορείται -για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν -άρχισα να αναρωτιέμαι-, ένας υπόδικος, εξακολουθεί να κινεί τα νήματα ώστε να εκτελεστούν οι επιταγές των περίφημων δανειστών μας; Και, μάλιστα, όχι δημοσιότητα πλέον· ποια διαφάνεια και ποια -τέλος- τήρηση του Συντάγματος.

Κάρλος Ταΐμπο: Να μπει τέλος στον φιλελεύθερο μηχανισμό αποβλάκωσης

Συνέντευξη στους Ορέστη Βέλμαχο και Δημήτρη Λαμπρόπουλο

Ο Κάρλος Ταΐμπο (που βρέθηκε στην Ελλάδα στα πλαίσια του #5 ορεινού φεστιβάλ «γη & ελευθερία», στα Βέρροια του Πάρνωνα) είναι συγγραφέας και καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και Διοίκησης στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης και ένας από τους βασικούς θεωρητικούς της Αποανάπτυξης. Μιλά στο TPP για τα ελευθεριακά κινήματα, τον αναρχικό χώρο και τα αναχώματα που στήνει ο καπιταλισμός μέσω των δήθεν αριστερών κομμάτων. Εκτιμά πως βιώνουμε μια «περίοδο ανασύνταξης» και δεν δέχεται ότι το λαϊκό κίνημα μπορεί να ηττηθεί από τις νεοφιλελεύθερες συνταγές και την ατζέντα της ακροδεξιάς.

Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από είκοσι βιβλία στα ισπανικά σχετικά με τις μεταβάσεις της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στο υπάρχον σύστημα διαχείρισης του καπιταλισμού. Έχει ταχθεί  υπέρ του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης.  Έχει επικρίνει τον τρόπο με τον οποίο η οικονομική ανάπτυξη λειτουργεί ως ξεχωριστή διαδικασία για την επίτευξη προόδου και ευημερίας.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, το καπιταλιστικό σύστημα έπαιξε όλα του τα χαρτιά και πλέον στέρεψε, προσπαθώντας να κρατηθεί από την ατζέντα της ακροδεξιάς που επανέρχεται στο προσκήνιο. Βάλλει κατά των εφεδρειών του συστήματος που παίρνουν μορφή κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι Podemos και υπογραμμίζει πως οι λαοί έχουν την ευθύνη για το μέλλον τους.

Οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός και η προπαγάνδα της μετριοπάθειας …

Γράφει ο Θανάσης Μπαντές

Αναφορικά με τη φούσκα των στεγαστικών δανείων, που οδήγησε στην κατάρρευση του 2008, ο Paul Jorion στο βιβλίο του «Όταν η οικονομική σκέψη δεν αρκεί» είναι καταγγελτικός: «Από τη στιγμή που είχε καταστεί φανερό ότι ο τομέας της τιτλοποίησης των επισφαλών ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων κατέρρεε, η Goldman Sachs, που ήταν ακόμη τότε μια τράπεζα που συναλλασσόταν με επιχειρήσεις, κανόνισε να οργανώσει στοιχήματα ποντάροντας στην κατάρρευση αυτού του τομέα του χρηματοπιστωτικού συστήματος· και ρίχτηκε στην αναζήτηση πελατών της που θα επιδείκνυαν περισσότερη αισιοδοξία από την ίδια, θεωρώντας ότι η κατάσταση δεν ήταν δα και τόσο απελπιστική, και θα ποντάριζαν στη μη κατάρρευσή του». (σελ. 306).

Με άλλα λόγια, ενώ ήταν βέβαιο ότι τα τιτλοποιημένα ομόλογα των στεγαστικών στην Αμερική θα έχαναν κάθε αξία, η Goldman Sachs μυρίστηκε το κέρδος και επιδόθηκε στην ανίχνευση των «αισιόδοξων» προκειμένου να πουλήσει τέτοια ομόλογα και μετά να στοιχηματίσει εναντίον τους. Κι εδώ βέβαια δε μιλάμε για απλούς επενδυτές που είχαν τη διάθεση να ρισκάρουν τις οικονομίες τους, αλλά για διαχειριστές εκατομμυρίων, που πιστεύοντας τα περί σταθερότητας και ανοδικής πορείας των αγορών στο στεγαστικό τομέα, αγόραζαν αυτά τα ομόλογα ρισκάροντας τραπεζικά κεφάλαια και συνταξιοδοτικά ταμεία. Ο Jorion θα γίνει πιο διαφωτιστικός: «Οι υπάλληλοι της Goldman Sachs είχαν […] κατασκευάσει χρηματοπιστωτικά προϊόντα για στοιχήματα, κατά τρόπον που, ποντάροντας στην απώλεια αξίας αυτών των προϊόντων, να βγάλουν κέρδος. Και δεν αρκούνταν στο να το κάνουν αυτό παθητικά: τα κανόνιζαν, με τη συνενοχή ορισμένων hedge funds, ώστε αυτά τα προϊόντα να είναι τα χειρότερα που θα μπορούσαν να υπάρξουν, επιλέγοντας δάνεια που είχαν τις περισσότερες πιθανότητες να μην αποπληρωθούν, και πολλαπλασίαζαν, έτσι, το ρίσκο». (σελ. 306 – 307).

Για τον κ. Πιτσιόρλα, το ΤΑΙΠΕΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το Ελληνικό

Του Πάνου Τότσικα*

Στις 8.12.2015, ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιος Πιτσιόρλας, σε ενημερωτική συνάντηση με τους δημοσιογράφους εκτίμησε ότι το πρώτο εξάμηνο του 2016 θα έχει σχεδόν ολοκληρωθεί το εν εξελίξει πρόγραμμα των εννέα ιδιωτικοποιήσεων, μεταξύ των οποίων και του Ελληνικού, που περιλαμβάνονται στο 3ο μνημόνιο που υπέγραψε τον περασμένο Ιούλιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους δανειστές μας.

Σύμφωνα με τον Πιτσιόρλα, «…έχει ξεκινήσει η διαδικασία για την υλοποίηση του μεγάλου έργου του Ελληνικού… και θα ολοκληρωθεί στο πρώτο τρίμηνο του 2016 η διαδικασία συζήτησης για βελτιώσεις επί της σύμβασης με τους επενδυτές. Έχουν ενεργοποιηθεί οι δήμοι πέριξ του Ελληνικού, η Περιφέρεια, η Γ.Γ Δημόσιας Περιουσίας και οι επενδυτές από δική τους πλευρά και θα ξεκινήσουν άμεσα συζητήσεις για τη βελτίωση της υφιστάμενης Σύμβασης με στόχο μέσα στην άνοιξη να έχει τροποποιηθεί όσο δυνατόν και όπου πρέπει για να ξεκινήσει η διαδικασία αδειοδότησης..»

Η κρίση των ιδιωτικών τραπεζών και το ιστορικό μιας απάτης

Του Γιώργου Παπανικολάου

Η απάτη της παρουσίασης της κρίσης των ιδιωτικών τραπεζών σαν κρίσης δημόσιου χρέους της Ελλάδας και το φόρτωμα των χρεών τους στις πλάτες των πολιτών.

Πολίτη! (Εσύ συγκεκριμένα): ΓΙΑ ΣΕΝΑ μιλάει ο μύθος.

Εδώ δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω απ το πλήθος. Το χρέος σε βαραίνει. Κι εσένα και τα παιδιά σου και τα παιδιά των παιδιών σου. Με 40.000 ευρώ τον καθένα. Τι θα κάνεις; Κάτι δεν πρέπει να κάνεις;…

Το 2009 η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου διογκώνοντας παράνομα το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος και υπερτονίζοντας τη σημασία τους, σε συνεργασία με τα ιδιωτικά ΜΜΕ, παρουσίασαν την τότε εξελισσόμενη τραπεζική κρίση, σαν κρίση δημόσιου χρέους. Είχε προηγηθεί η χορήγηση απ την κυβέρνηση Καραμανλή ενός «πακέτου διάσωσης» των τραπεζών ύψους 25 δις.

Η συρρίκνωση της δημόσιας σφαίρας και οι αναπόφευκτες συνέπειες

Του Ευθύμη Τσιλικίδη

Οι χλιαρές αντιδράσεις στην πολυετή επίθεση των ξένων και εγχώριων ελίτ στους δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους των Ελλήνων πολιτών μπορούν σε κάποιο βαθμό να αποδοθούν και στον περιορισμό του ενδιαφέροντος και των συζητήσεων για τα δημόσια ζητήματα, στη συρρίκνωση αυτού που αποκαλούμε δημόσια σφαίρα, που είχε προηγηθεί.  Σε όλο το διάστημα της ύστερης  μεταπολίτευσης  το φαινόμενο αυτό εξαπλώνεται για μια σειρά από λόγους όπως:

-η μετεξέλιξη των δυτικών δημοκρατιών (και της ελληνικής) σε μεταδημοκρατίες, με την επιφανειακή μεν διατήρηση των χαρακτηριστικών του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, αλλά στην πράξη την αποδυνάμωση της λαϊκής βάσης των κομμάτων εξουσίας και την υποταγή-διαπλοκή των ηγεσιών τους με τις επιχειρηματικές ελίτ, που διαμορφώνουν με τη βοήθεια τεχνοκρατών-στελεχών και των ΜΜΕ την πολιτική ατζέντα, ώστε να εξυπηρετούν τους σκοπούς τους. Η πολιτική μετατρέπεται από πεδίο συγκρούσεων σε πεδίο κυριαρχίας των ελίτ και φοβικής συναίνεσης των κυριαρχούμενων. Σε μια τέτοια κατάσταση η δημόσια σφαίρα χάνει το νόημά της για τους πολίτες-υπηκόους αφού η παραγωγή πολιτικής έχει απομακρυνθεί από τους ίδιους.

Ο Χάγιεκ, ο Φρίντμαν και τα μονοπώλια

Του Ευθύμη Φρεντζαλά

Η συγκέντρωση της οικονομικής εξουσίας σε χέρια λίγων δεν είναι βέβαια σημερινό μόνο φαινόμενο. Η τάση προς το μονοπώλιο υπήρχε και παλαιότερα και οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι ένιωθαν πως όφειλαν μία απάντηση στις κατηγορίες των σοσιαλιστών πως ο καπιταλισμός ευνοεί την ύπαρξη μονοπωλίων γιατί λόγου χάρη οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις αρέσκονται στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Άλλοι σοσιαλιστές, αλλά σαφώς λιγότεροι, ισχυρίζονταν πως ο ανταγωνισμός εξαλειφόταν σταδιακά και αυθόρμητα από τις τεχνολογικές αλλαγές.  Δύο από τους πιο φημισμένους φιλελεύθερους οικονομολόγους ο Χάγιεκ  και ο μαθητής του Φρίντμαν μετά από αυτόν ανέλαβαν  κι αυτοί το δύσκολο καθήκον να διαλύσουν και αυτούς τους «σοσιαλιστικούς μύθους».

ΜΑΤ και προσωπικό της Eldorado Gold χτυπούν, μαζί, διαδηλωτές!

Σοβαρότατα επεισόδια σημειώθηκαν το πρωί της Κυριακής στο Χονδρό Δέντρο Χαλκιδικής, όταν ο κόσμος που συγκεντρωνόταν για να διαδηλώσει εναντίον της εξόρυξης της Eldorado Gold, στις Σκουριές, δέχθηκε επίθεση από τα ΜΑΤ και μεταλλωρύχους. Τέσσερις διαδηλωτές τραυματίστηκαν.

Ξύλα και πέτρες επιστράτευσαν οι … «αγανακτισμένοι» μεταλλωρύχοι εναντίον των κατοίκων – διαδηλωτών, στους οποίους οι αστυνομικές δυνάμεις έριχναν, ταυτοχρόνως, χημικά. Σημειώνεται πως το συλλαλητήριο εναντίον της κατ’ ευφημισμόν επένδυσης είχε εξαγγελθεί εδώ και πολλές μέρες, καθώς και ότι οι κάτοικοι συγκεντρώνονταν ήδη στο χώρο, όταν κατέφθασαν εκεί οι «αγανακτισμένοι».

Ποιος εκβιάζει ποιον… : εκείνη απειλεί & αυτοί την «κρατάνε στο χέρι»;

(DEVELOPMENT>ανάπτυξη / DEBT>χρέος)

Δείτε τα 2 ακόλουθα άρθρα (+άρθρο-φωτο) & συνδυάστε τα με τα γεγονότα.

Μήπως οφείλονται σε ότι αναφέρει το 2ο άρθρο οι εναλλαγές πανικού, ξαφνικής «φιλικότητας» & θυμού-εκβιασμού της;

Αν είναι έτσι όπως τα λέει, θα έχει πολύ γέλιο (για μας) & πολύ κλάμα (για κάποιους/ες) η συνέχεια…

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μανώλης Γλέζος στην Ευρωβουλή είχε & έχει την αμέριστη συμπαράσταση της Die Linke (Γερμανική Αριστερά) & της προέδρου τους Gabi Zimmer. 

1. Τελεσίγραφο, άρτι αφιχθέν> Αποκάλυψη βόμβα από το Reuters: Η Γερμανία ζητάει από τον Τσίπρα να πάρει πίσω όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις του!

(Απορία: Με ποιό δικαίωμα επεμβαίνουν οι γερμαναράδες στα εθνικά & κρατικά μας θέματα;)

2. ΣΟΚ στην Γερμανία από τις δηλώσεις του Τσίπρα για την Μέρκελ

*Άραγε, να περιμένουμε ότι, την κατάλληλη στιγμή, θα βγει «άσος απ΄το μανίκι»;

κλικ και στη φωτο (το επίμαχο άρθρο μεταφρασμένο)>>>

το γνήσιο άρθρο εδώ

Πηγή – Σχολιαστές χωρίς σύνορα

Κούρδοι, ένα έθνος χωρίς κράτος

Ο ιστορικός ηγέτης του PKK Αμπντουλάχ Οτσαλάν

Του Μανόλη Πλούσου

Οι Κούρδοι είναι εγκατεστημένοι εδώ και χιλιάδες χρόνια στην περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στον Καύκασο και τον Αραβο-περσικό κόλπο. Ο Ξενοφώντας στο έργο του «Η κάθοδος των μυρίων» είναι από τους πρώτους που περιγράφει αυτόν τον ορεσίβιο και ατίθασο πολεμικό λαό, αναφέροντας τους ως Καρδούχους. «Ο δρόμος που περνούσε μέσ” από τα βουνά και προς βορρά οδηγούσε στην χώρα των Καρδούχων. Γι” αυτούς, έλεγαν οι αιχμάλωτοι πως κατοικούσαν επάνω στα βουνά και ήταν πολεμιστές ικανοί και πως δεν υπάκουαν στις διαταγές του βασιλιά, κάποτε μάλιστα που έκανε εισβολή στη χώρα τους μια στρατιά του βασιλιά από είκοσι χιλιάδες άνδρες, κανένας δεν γύρισε πίσω, μα χάθηκαν όλοι μέσα στις κακοτοπιές της χώρας» (Βιβλίο Γ, κεφ. V, 15-16). Πολλοί σύγχρονοι εθνολόγοι τους συνδέουν με τους Μήδους, που ήταν και παραδοσιακοί εχθροί των Περσών. Η περιοχή των Κούρδων, αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν «Κουρδιστάν», μοιράζεται μεταξύ της Τουρκίας (νοτιοανατολικές επαρχίες), του Ιράκ (βόρειες επαρχίες), του Ιράν (βορειοδυτικές επαρχίες) και της Συρίας (βορειοανατολικές επαρχίες). Τον 11^ο αιώνα η περιοχή περνάει στους Σελτζούκους και τον 14^ο αιώνα στους Οθωμανούς. Μέχρι και τον 19^ο αιώνα πάντως οι Κούρδοι απολάμβαναν σημαντικής αυτονομίας στα πλαίσια της Οθωμανικής και της Περσικής αυτοκρατορίας.

Τι είναι κίνημα;

του Τζόρτζιο Αγκάμπεν

Οι σκέψεις που ακολουθούν πηγάζουν από μια δυσφορία και προέκυψαν από μια σειρά ερωτήματα που μου δημιουργήθηκαν πρόσφατα όταν βρέθηκα σε μία συνάντηση στη Βενετία με τον Tόνι [Νέγκρι], τον Καζαρίνι κ.λπ. Μια λέξη επανερχόταν διαρκώς σε αυτή τη συνάντηση: κίνημα. Πρόκειται για μια λέξη με μακρά ιστορία στην παράδοσή μας. Στο βιβλίο του Tόνι για παράδειγμα αυτή η λέξη ξεπηδά στρατηγικά κάθε φορά που το πλήθος χρειάζεται έναν ορισμό, για παράδειγμα όταν η έννοια του πλήθους πρέπει να αποσυνδεθεί από το ψευδοδίλημμα μεταξύ κυριαρχίας και αναρχίας.

Η δυσφορία μου οφειλόταν στο ότι πρώτη φορά συνειδητοποίησα πως, όσοι χρησιμοποιούν αυτή η λέξη, δεν την ορίζουν ποτέ.

Θα μπορούσα να μην την ορίσω ούτε εγώ. Στο παρελθόν χρησιμοποίησα ως άρρητο κανόνα της πρακτικής σκέψης μου τη φόρμουλα: «όταν το κίνημα υπάρχει, κάνε σαν να μην υπάρχει, και όταν δεν υπάρχει κάνε σαν να υπάρχει». Δεν ήξερα όμως τι σήμαινε αυτή η λέξη. Όλοι μοιάζουν να την κατανοούν, αλλά κανένας δεν την ορίζει.

Λαϊκές εξεγέρσεις, ολιγαρχικά πραξικοπήματα

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Οι πρόσφατες εμπειρίες από την Ουκρανία, τη Βενεζουέλα και τις  χώρες  της  λεγόμενης «αραβικής άνοιξης» μαρτυρούν πως ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός… 

Ακόμη κι αν δεν το γνωρίζαμε από την Ιστορία, η άνοδος των κινημάτων διαμαρτυρίας σε διεθνές επίπεδο κατά την τελευταία τριετία μάς δίδαξε ότι οι μαζικές διαδηλώσεις μπορεί να είναι φορείς εντελώς διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών μηνυμάτων. Από μόνο του το γεγονός ότι οι διαδηλωτές φορούν μάσκες, φτιάχνουν οδοφράγματα και υποφέρουν από πραγματικά προβλήματα δεν σημαίνει αυτόματα ότι αγωνίζονται για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη». Με αυτές τις εύστοχες διατυπώσεις ξεκινούσε ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας Guardian Σέιμας  Μάιλν την ανάλυσή του για τις εν εξελίξει ταραχές στη Βενεζουέλα στο φύλλο της 9ης Απριλίου. Ωστόσο, οι διαπιστώσεις του θίγουν ένα γενικότερο ζήτημα καίριας σημασίας, που υπερβαίνει κατά πολύ τα τεκταινόμενα στη συγκεκριμένη χώρα.

Ο Αντόνιο Γκράμσι, η ανάπτυξη της προσωπικότητας και η κουλτούρα

Ο Αντόνιο Γκράμσι θεωρεί ότι η εκπαίδευση έχει να κάνει μ’ έναν μηχανισμό κουλτούρας μέσα από τον οποίο η παλιά γενιά δίνει στη νέα γενιά όλη την εμπειρία του παρελθόντος, προκαθορισμένες κλίσεις και συνήθειες

Η εκπαίδευση 

Κείμενο: ομάδα εργασίας*

Ο Αντόνιο Γκράμσι θεωρεί ότι η εκπαίδευση έχει να κάνει μ’ έναν μηχανισμό κουλτούρας μέσα από τον οποίο η παλιά γενιά δίνει στη νέα γενιά όλη την εμπειρία του παρελθόντος, προκαθορισμένες κλίσεις και συνήθειες. Ο ιταλός στοχαστής εξετάζει τον άνθρωπο, συνεπώς και το μαθητή, ως δημιούργημά ιστορικό. Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, δεν μπορούμε με κανένα τρόπο να μιλήσουμε για μια a priori φύση του παιδιού, και του ανθρώπου γενικά, που προϋπάρχει και η οποία μένει μόνο να εκδηλωθεί. Κατακρίνει μάλιστα  εκείνη την παιδαγωγική η οποία θεωρεί την εκπαίδευση σαν το «ξεκουβάριασμα» κάποιου πράγματος, το οποίο ήδη υπάρχει υπό μορφή λανθάνουσας και πρωτότυπης «δύναμης». Η «δύναμη» αυτή δεν είναι παρά ένα ασαφές και άμορφο σύνολο αισθήσεων και εικόνων που συλλαμβάνεται από το παιδί  στις πρώτες μέρες της ζωής του.

παρέμβαση στην Ερμού: κάτω τα χέρια από το σουρεαλιστή κοινωνικό αγωνιστή Μιχάλη Λιάπη

Το κείμενο στάλθηκε με e-mail . Οι φωτογραφίες της παρέμβασης είναι από twitter

***

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΗ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΙΧΑΛΗ ΛΙΑΠΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΜΙΑ ΜΠΑΤΑΡΙΑ ΑΦΟΡΤΙΣΤΗ!

Την Τρίτη 17/12 τα μαντρόσκυλα της Τροχαίας Πόρτο Ράφτη(PR) σταματούν σε τυχαίο έλεγχο τον κοινωνικό αγωνιστή Μιχάλη Λιάπη. Ο σύντροφος Μ.Λ., αποδεικνύοντας την αυταπάρνηση με την οποία είναι δοσμένος στις αρχές της σουρεαλιστικής παράνομης άμεσης επαναστατικής δράσης, οδηγεί χωρίς δίπλωμα ένα ανασφάλιστο όχημα με πλαστές πινακίδες. Συλλαμβάνεται από τις δυνάμεις καταστολής και οδηγείται στα κελιά της δημοκρατίας, όπου παρά τις συνεχείς παραινέσεις του για ίση αντιμετώπιση ΔΕ βασανίζεται άμεσα, όπως αρμόζει σε κάθε αγωνιστή. Αντίθετα, κατά τη βίαιη προσαγωγή του σιδηρο- δέσμιος στον ανακριτή, ο ΜΛ υφίσταται στοχευμένη καταστολή καθώς η κομψή εικόνα που είχε χτίσει τόσα χρόνια υπουργός αποδομείται βάναυσα με το μαύρο φουσκωτό μπουφάν απαίσιας αισθητικής με το οποίο διαπομπεύεται στο πανελλήνιο. Από τη ντροπή του μάλιστα ο ΜΛ ξέχασε να φωνάξει το καθιερω- μένο σινιάλο αλληλεγγύης «Ζήτω η υπουργία κουφάλες!»

ΙΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Της Κατερίνα Μάτσα

Στην Ελλάδα της κρίσης συντελείται σήμερα μια ανθρωπιστική καταστροφή τρομακτικών διαστάσεων. Περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι πλέον ανασφάλιστο. Τρία εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, δεν έχουν το δικαίωμα να νοσηλευθούν δωρεάν σε δημόσια νοσοκομεία και να πάρουν τα φάρμακα που χρειάζονται, χιλιάδες άνθρωποι με προβλήματα υγείας εγκαταλείπονται από την Πολιτεία στη μοίρα τους. Καταδικάζονται στον πόνο, τη δυστυχία, την αναπηρία, το θάνατο. Ζουν και πεθαίνουν αβοήθητοι. Το ΕΣΥ κατεδαφίζεται. Ο Υπουργός Υγείας Γεωργιάδης κλείνει νοσοκομεία, θέτει σε διαθεσιμότητα, απολύει εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας, επιβάλλει άγριες περικοπές στους προϋπολογισμούς των δημόσιων νοσοκομείων, τα στραγγαλίζει οικονομικά και στη συνέχεια εξυμνεί τα πλεονεκτήματα του ιδιωτικού τομέα. Έτσι, όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα οδηγούνται στο να αγοράσουν από τον ιδιωτικό τομέα τις υπηρεσίες υγείας που χρειάζονται. Όμως αυτοί όλο και λιγοστεύουν, καθώς ο πληθυσμός φτωχαίνει συνεχώς, θύμα της μνημονιακής πολιτικής που τον καταδικάζει στην ανεργία, την ελαστική και μαύρη εργασία, τις διαρκείς περικοπές του μισθού του, την κινητικότητα, τη διαθεσιμότητα, την απόλυση. Μέσα σε συνθήκες γενικευμένης ύφεσης η χρεοκοπία των μικρομεσαίων νοικοκυριών γίνεται καθημερινό φαινόμενο και το δικαίωμα στην Υγεία γίνεται άπιαστο όνειρο.

Ούτε πολίτες ούτε άνθρωποι: φορολογούμενοι

Γελοιογραφία του Γιάννη Καλαϊτζή από την Εφημερίδα των συντακτών

Του Ευθύμη Τσιλικίδη

Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το ενδεχόμενο νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο απάντησε ότι «αυτό θα έφερνε αναστάτωση στην ευρωζώνη και ανασφάλεια στους επενδυτές. Πέραν αυτού, δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ενδεχόμενο, γιατί οι φορολογούμενοι των χωρών που στηρίζουν οικονομικά την Ελλάδα δεν θα το δέχονταν»[1]. Αν και πρόκειται -με βάση τις τρέχουσες εξελίξεις- για μία μάλλον τυπική τοποθέτηση του αξιωματούχου της Ε.Ε., μια σύντομη ανάλυση των χρησιμοποιούμενων όρων και του περιεχομένου της μπορεί να μας οδηγήσει σε κάποια πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Ευτυχώς τα παιδιά δεν ξεχνούν

του Mind the Gap

Οι καλοί σου τρόποι δε σου επέτρεπαν να μιλήσεις με γεμάτο το στόμα. Είχες μπουκώσει από τη μάσα και έμεινες μουγγός όταν σκότωσαν τον Μιχάλη. Κολύμπαγες στα σάλια σου, έγλυφες τα κόκαλα της  “αλλαγής” και ρούφαγες τον καταπραϋντικό χυλό της μεταπολίτευσης. Δεν άκουσες ποτέ τον πυροβολισμό.  Χόρευες καρβελοτσιφτετέλια στα ορθάδικα της “γαλάζιας γενειάς” και ψάρευες κουμπαριές στη Μύκονο. Δε σε ένοιαξε. Εσύ δεν ήσουν αλήτης, δεν ήσουν περιθωριακός. Εσύ ήσουν νέος σοβαρός κομουνιστής, ήσουν περιφρουρητής του κόμματος, ήσουν πρώτος στα μαθήματα – ήσουνα πρώτος στον “αγώνα”, ήσουνα πλέον νόμιμος “επαναστάτης”. Δεν μύρισες ποτέ το αίμα. Φορούσες τόνους ινδικό πατσουλί και πολυλογάδικη  θεωρία και μόστραρες τη φάτσα σου στα in κουλτουροποτεία του Κολωνακίου. Δεν είδες τίποτα.