Ο Θανάσης Καρτερός είναι μπουζούκι

Του Κώστα Εφήμερου

Με την ευκαιρία της επετείου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία επιτρέψτε μου ένα σχόλιο για την εφημερίδα ΑΥΓΗ και για την επαναφορά της μεταλλαγμένη θεωρίας των δύο άκρων όπως αυτή εκφράζεται κυρίως στα κείμενα του Θανάση Καρτερού.

Στο τελευταίο κείμενο Είναι ο Τσίπρας, μπουμπούνα , ο Θανάσης Καρτερός γράφει: «Γιατί έκατσε και “τον έσκισε σαν κότα ο Γερμαναράς”, λέει ο αριστερός Δελαστίκ. Γιατί αποδείχτηκε “παιδί της καρπαζιάς”, λέει η Χρυσή Αυγή”» και παρακάτω «Σαν να ακούω την πληρωμένη, χρυσαυγίτικη το γένος, απάντηση: Γιατί έτσι κάνουν στους υπηρέτες τα αφεντικά».

Το γενικότερο πνεύμα της αρθογραφίας του Καρτερού εδώ και περίπου έξι μήνες εκφράζεται από μια επιθετικότητα σε οποιονδήποτε ασκεί κριτική στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, στην «εσωτερική Τρόικα» όπως χαρακτηρίζει συχνά. Ωστόσο, ο όρος αυτός -πριν ο πρωθυπουργός υποκύψει στους εκβιασμούς των πιστωτών τουλάχιστον- αφορούσε τα εγχώρια συμφέροντα της διαπλοκής και του παλαιοκομματικού συστήματος που είχαν κοινά συμφέροντα με τους δανειστές και όχι τους δανειολήπτες.

Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΚΥΚΛΑ

Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ

Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Κυριακή 9 /9/12.

Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε: Η ΝΔ και οι εντιμότατοι φίλοι της στα ΜΜΕ έχουν το ταλέντο να την πηγαίνουν την ατζέντα και την κουβέντα παντού, εκτός από την ταμπακιέρα που άνοιξαν για να μας χώσουν μέσα και να μας φουμάρουν με την άνεσή τους οι δανειστές. Μέχρι την Αργεντινή που λέει ο λόγος –και η πράξη…- μπορούν να φτάσουν, αρκεί να ξεφύγουν από τους «κακόμοιρους» τους Έλληνες, τους κάδους σκουπιδιών της πρωτεύουσας και των περιχώρων, τους αριθμούς της φρίκης για την ανεργία και την ύφεση και φυσικά την επερχόμενη νέα και μεγαλύτερη απ’ όλες επέλαση σωτηρίας των ιθαγενών.

Το παράδοξο του ευρώ

Του Θανάση Καρτερού

Όταν ο Σαρκοζί, η Μέρκελ και οι Ευρωπαίοι παρατρεχάμενοι ξετίναξαν στις Κάννες τον Παπανδρέου, του άφησαν το περιθώριο να το κάνει αν το ήθελε τόσο πολύ το δημοψήφισμά του, αλλά με ένα και μόνο ερώτημα: Ναι ή Όχι στο ευρώ. Πράγμα που ακόμα κι ο τότε πρωθυπουργός, που είχε χρησιμοποιήσει για την επιβολή του Μνημονίου τον εκβιασμό του ευρώ, το θεώρησε τόσο βλακώδες, προσχηματικό και εκτός τόπου και χρόνου, ώστε ούτε καν το συζήτησε.

Ήξεραν τι έλεγαν ωστόσο, όπως αποδείχτηκε, οι δυο πρωτεργάτες της ελληνικής τραγωδίας. Γιατί έκτοτε το ευρώ της υποτιθέμενης ευημερίας συνδέθηκε αδιάρρηκτα στην Ελλάδα με την πιο μεγάλη υπαρκτή δυστυχία. Έτσι ώστε να μπορούμε να μιλήσουμε για το παράδοξο του ευρώ: Προϋπόθεση για να παραμείνουμε στον παράδεισό του κοινού νομίσματος είναι να μεταβούμε οικειοθελώς στην κόλαση που συγκροτούν τα συνεχή καταστροφικά και άδικα μέτρα, τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα, οι ταπεινώσεις.