Αυτοκράτορες: νταβατζήδες και πρεζέμποροι

Του Περικλή Κοροβέση

Η γνωστή περίπτωση της καθαρίστριας από τον Βόλο, που προβίβασε τον εαυτό της από την πέμπτη Δημοτικού στην έκτη τάξη για να βρει μια κοπιαστική χειρωνακτική εργασία, επέφερε δεκάχρονη ειρκτή. Και αυτό δεν είναι το πρώτο εξωφρενικό που ακούμε.

Συλλαμβάνουν κάποιον με δέκα γραμμάρια ηρωίνη για προσωπική χρήση και καταδικάζεται σαν λαθρέμπορος ναρκωτικών. Ο Μαρξ περιγράφοντας τις συνθήκες εργασίας της Γαλλίας στα μέσα του 19ου αιώνα, διαπίστωσε πως κάποιες γυναίκες εργατών εκδίδονταν κατόπιν συμφωνίας με τον σύζυγο.

Εδώ ο Κάρολος δεν βρήκε πορνεία, αλλά «συμπληρωματικές ώρες εργασίας». Αλλά η γαλλική αστυνομία, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, είχε διαφορετική εκτίμηση. Και ο σύζυγος πήγαινε στη στενή για σωματεμπορία. Υπάρχουν χιλιάδες άλλα περιστατικά που η Δικαιοσύνη ακολουθεί αυτόν τον κανόνα, που σημαίνει πως δεν είναι τυφλή, αλλά ιδιαίτερα ανοιχτομάτα. Η ποινή είναι πάντα σε συνάρτηση με το ποιος είσαι. Μερικά παραδείγματα.

Ο Μαρξ «αλήτης, ρουφιάνος» δημοσιογράφος

infowar

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η κυκλοφορία για πρώτη φορά στα ελληνικά δεκάδων κειμένων του Καρόλου Μαρξ, από τις εκδόσεις ΚΨΜ, φέρνει μεταξύ άλλων στην επιφάνεια και τον ρόλο του ως ενός από τους σημαντικότερους και πιο συναρπαστικούς ανταποκριτές του 19ου αιώνα. Και δυστυχώς για εμάς τους δημοσιογράφους ο πήχης ανεβαίνει πλέον πολύ ψηλά.

Οι Θεσσαλοί είναι τόσο άψυχο και δειλό σώμα του πληθυσμού που δεν εξεγέρθηκαν ούτε το 1821

Κάρολος Μαρξ

Σε ποιον θα εμπιστευόσασταν την ενημέρωση της νεαρής αστικής τάξης των ΗΠΑ εάν ζούσατε στα μέσα του 19ου αιώνα και ήσασταν εκδότης της μεγαλύτερης εφημερίδας στον κόσμο; Ο Οράτιος Γκρίλι, πάντως, ιδρυτής της New York Tribune, επέλεξε τον Κάρολο Μαρξ ως ανταποκριτή για ολόκληρη την Ευρώπη.

Από τις τουλίπες στα bitcoins: μια φούσκα δρόμος

INFOWAR

του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Ρόμπερτ Σίλερ, που προέβλεψε την κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς ακινήτων, προειδοποίησε την περασμένη εβδομάδα ότι το ηλεκτρονικό νόμισμα bitcoin αποτελεί μια τεράστια φούσκα. Αυτό που ξέχασε να σημειώσει είναι ότι μαζί της θα καταρρεύσει και η απόλυτη ουτοπία των οπαδών του λιγότερου κράτους.

Η αξία του νομίσματος καλύπτεται από ανθρώπους με όπλα, ενώ του bitcoin όχι. Γιατί λοιπόν να έχει κάποια αξία;  

Πολ Κρούγκμαν  

Σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σκηνές τής (μάλλον αδιάφορης) ταινίας «Γουόλ Στριτ: Το χρήμα ποτέ δεν πεθαίνει», ο Μάικλ Ντάγκλας δείχνει μια γκραβούρα με δύο αποξηραμένες τουλίπες, που υποτίθεται προέρχονται από την κατάρρευση της ολλανδικής αγοράς τουλίπας του 1637– «τη μεγαλύτερη οικονομική φούσκα στην Ιστορία», όπως λέει.

Σχεδόν τέσσερις αιώνες αργότερα, καθώς πληθαίνουν τα μαύρα σύννεφα για τη σταθερότητα του bitcoin, αρκετοί ερευνητές και χρηματιστές συνειδητοποιούν ότι δεν θα έχουν ούτε μια ψεύτικη τουλίπα να βάλουν στον τοίχο τους για να θυμούνται τη φούσκα του ψηφιακού νομίσματος.

Καρλ Μαρξ: «Εγώ ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο»

INFOWAR

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η μανία με την οποία επιτίθεται ο φιλελεύθερος αγγλοσαξονικός Τύπος στα fake news, τις ψεύτικες ειδήσεις που υποτίθεται ότι κατακλύζουν το διαδίκτυο, είχε πρόσφατα ακόμη ένα θύμα. Αίφνης όλοι διαπίστωσαν ότι το Ιντερνετ είναι γεμάτο με ψεύτικα αποφθέγματα ιστορικών προσωπικοτήτων. Μόνο που το συγκεκριμένο πρόβλημα έχει ιστορία αρκετών αιώνων

Τα αποφθέγματα είναι το καραόκε των ιδεών

Τζον Ολιβερ

Tην ημέρα των 208ων γενεθλίων του Αβραάμ Λίνκολν ο Ντόναλντ Τραμπ αναπαρήγαγε στο Τwitter μια διάσημη φράση του 16ου προέδρου των ΗΠΑ: «Στο τέλος, σημασία δεν έχουν τα χρόνια που είχε η ζωή σου αλλά η ζωή που είχαν τα χρόνια σου». Το πρόβλημα, όπως σωστά έσπευσε να επισημάνει το BBC, ήταν ότι ο Λίνκολν ουδέποτε είπε κάτι τέτοιο.

Guardian: «Μήπως να επαναφέρουμε και την παιδική εργασία;»

Επιστροφή στα κάτεργα του Μεσαίωνα

Σε ένα καταφανώς ειρωνικό της άρθρο, η βρετανική εφημερίδα Guardian στηλιτεύει την εργασιακή πολιτική των συμβάσεων μηδενικών ωρών (zero-hours contracts) – ένα καθεστώς που έχει επικριθεί επειδή δεν προσφέρει ούτε κανονική εργασία, αλλά ούτε και σταθερό εισόδημα, ενώ είναι σαφώς προς όφελος του εργοδότη κι όχι του εργαζομένου.

Με τον τίτλο «Γιατί να σταματήσουμε τις συμβάσεις μηδενικών ωρών; Ας αναβιώσουμε και την παιδική εργασία», ο τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας Λάρι Έλιοτ σημειώνει πως «είναι κρίμα που ο Καρλ Μαρξ δεν ζει για να σχολιάσει το γεγονός πως το 90% των εργαζομένων της επιχείρησης Sports Direct δουλεύουν υπό καθεστώς εργασιακής σύμβασης μηδενικών ωρών».