Μια τελευταία εκδούλευση του Αλ. Τσίπρα για τις ΗΠΑ

Πριν λίγες μέρες ο Κ. Καραμανλής μίλησε μετά από χρόνια και τόνισε ορισμένα ζητήματα που δεν άρεσαν άμεσα στην αμερικάνικη πλευρά. Ο Αλ. Τσίπρας που δεν είναι πλέον μονάχα εκφραστής μιας κεντροαριστερής πολιτικής, αλλά έχει αγκαλιαστεί στενά από τον αμερικάνικο παράγοντα και επομένως έχει δεσμεύσεις και υποχρεώσεις προς αυτόν. Γι’ αυτό έπρεπε να ακυρωθεί ο αρκετά φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός του Κ. Καραμανλή, όπως και να του σταλούν μηνύματα για την απόρριψη της Συμφωνίας των Πρεσπών. Κυρίως δε να του κοπούν τα «δεν δεχόμαστε υποδείξεις και πιέσεις από κανένα σύμμαχο, εταίρο κ.λπ.». Αυτά δεν επιτρέπονται ούτε ως σκέψη καν. Γι’ αυτό φρόντισαν και έβγαλε ο Αλ. Τσίπρας από το αρχείο της διπλωματικής υπηρεσίας του Μαξίμου αλληλογραφία του Κ. Καραμανλή της εποχής του 2005, ενώ είναι γνωστό πως η στάση της Ελλάδας στο Βουκουρέστι δεν άρεσε στις ΗΠΑ.

«Μια χούντα μας χρειάζεται»…

του Νίκου Μπογιόπουλου

Η ιστορική άγνοια αποτελεί λίπασμα για την πολιτική αφασία. Ο φασισμός γίνεται «ελκυστικός» έτσι: Πατώντας πάντα στο έδαφος της αφασίας και της άγνοιας.

Το κράτος μας με τους θύλακες της αέναης και μηδέποτε συντελούμενης «αποχουντοποίησης», συμπεριλαμβανομένης μερίδας της «τέταρτης εξουσίας» που υπηρετεί τον βούρκο, έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί την αφασία και την άγνοια, ώστε έτσι να κρατά πάντα ζεστό τον κόρφο που επωάζει τα «φίδια» του.

Πάνω σε αυτό το έδαφος, της καλλιεργούμενης άγνοιας και της αφασίας, της ιστορικής παραχάραξης και της μαζικού τύπου πολιτικής λοβοτομής, αναπτύσσονται  οι γνωστές θεωρίες για το «πόσο καλύτερα ήταν τα πράγματα επί χούντας»…

Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΛΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ…

Η πρόσφατη δικαστική απόφαση της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» σχετικά με την περιβόητη υπόθεση Βατοπεδίου άνοιξε τον δρόμο για την «δικαίωση» του Καραμανλή. Δεν πανηγύρισε μόνο ο ίδιος ο Καραμανλής παρ’ ότι τότε είχε σπεύσει να πάρει την πολιτική ευθύνη για το «σκάνδαλο», αλλά και ο επιφανής τοποτηρητής του στην κυβέρνηση Τσίπρα αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος, πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ και πρώην εισαγγελέας μεταξύ άλλων και διώκτης της «τρομοκρατίας».

Δήλωσε, λοιπόν, προ μηνός ο αξιότιμος κ. Παπαγγελόπουλος, στην εφημερίδα Ελευθερία, ότι ο Κώστας Καραμανλής είναι απρόσβλητος από τον ιό της διαπλοκής και ότι: «Τους λαοπρόβλητους ηγέτες τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, οι νταβατζήδες της διαπλοκής, οι λακέδες και τα γιουσουφάκια της ενημέρωσης προσπαθούν να τα εξουδετερώσουν με κάθε τρόπο. Αυτό συνέβη με τον Κώστα Καραμανλή, αυτό συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα».

Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Ένα νέο σύστημα διαπλεκόμενης οικονομικής και πολιτικής εξουσίας ανοικοδομείται ακριβώς πάνω στα ερείπια του παλιού και πίσω από τις πομπώδεις διακηρύξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για αδυσώπητο πόλεμο με τη διαφθορά. Οι μάχες που δίνονται στρέφονται απλώς ενάντια στην «ξεδοντιασμένη» παλιά διαπλοκή, σε μια προσπάθεια του νέου πολιτικοοικονομικού συστήματος να βάλει τις βάσεις της δικής του κυριαρχίας στα πράγματα. Πάντα σε συνεργασία με κάποιους φίλους από τα παλιά…

Μετά τη συμφωνία του Ιουλίου, η χώρα κυβερνάται από το εσωτερικό κουαρτέτο που συγκροτούν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος και ο εκδότης Νίκος Χατζηνικολάου, ως εκπρόσωπος των χρηματοδοτών του, Βαρδή Βαρδινογιάννη και Γιώργου Κουρή. Σε αυτόν τον πυρήνα προσαρτώνται πολιτικές δυνάμεις όπως του Πάνου Καμμένου και του Βασίλη Λεβέντη (ο οποίος, πέρα από τις «γραφικότητες», έχει αναπτύξει τις δικές του σχέσεις με επιχειρηματίες), αλλά και επιχειρηματικών συμφερόντων όπως του Θόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου (που χρόνια αναζητούν αναβαθμισμένο οικονομικό ρόλο, θέση στο μιντιακό σύστημα και πολιτική παρουσία), της οικογένειας Γιαννακόπουλου και του Δημήτρη Μελισσανίδη. Από κοντά και το συγκρότημα Μπόμπολα το οποίο, προκειμένου να εξασφαλίσει κυβερνητική εύνοια, επέλεξε να αφήσει πίσω τη στρατηγική συμμαχία με τον ΔΟΛ που βρίσκεται στο πολεμικό στόχαστρο της κυβέρνησης και ήδη έχει αρχίσει να ανταμείβεται με σκόρπια έργα από δω κι από εκεί.

Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (8)

Παρασκευή 2/12/1960. Ο Καραμανλής, ενώ αφήνει ελεύθερους εγκλημα- τίες πολέμου, παράλληλα πνίγει την απεργία των οικοδόμων στο αίμα. Τα κενά στην εφημερίδα οφείλονται σε “κόψιμο” της λογοκρισίας.

Τελειώνοντας το αφιέρωμά μας στην πολύκροτη υπόθεση Μέρτεν, ας προσθέσουμε μερικές πινελλιές στα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σ’ αυτήν.

Μετά την επίσκεψη Γκέρτσου-Κονιόρδου στην Γερμανία, κανείς δεν ξανάκουσε κάτι για τον Μέρτεν. Ο φάκελλός του, παρ’ ότι σχημάτιζε όγκο δεκάδων τόμων, έμεινε στα συρτάρια της γερμανικής δικαιοσύνης ώσπου μπήκε στο αρχείο λόγω παραγραφής. Ο εγκληματίας ναζί αποσύρθηκε από τα φώτα τής δημοσιότητας και, χάρη στο “δώρο” που του έκαναν οι δυο έλληνες επιχειρηματίες, έζησε ήρεμα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, ώσπου πέθανε το 1971, σε ηλικία 60 ετών (και όχι “πλήρης ημερών”, όπως αναφέρουν πολλοί δικτυακοί ιστοτόποι).

Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (7)

ο περίφημο “λεύκωμα της Δοξούλας” διά χειρός τού αμίμητου Μποστ

Ας αφήσουμε τώρα πίσω μας τα όσα συνταρακτικά συμβαίνουν στην Ελλάδα κι ας μεταφερθούμε στην Γερμανία. Αλλά πριν ξεκινήσουμε, ας θυμηθούμε ότι οι ΗΠΑ είχαν εκδηλώσει ευθύς εξ αρχής στην ελληνική κυβέρνηση την επιθυμία τους να καταδικαστεί ο Μέρτεν αλλά ο Καραμανλής προτίμησε να κάνει το χατήρι των γερμανών. Κατά φυσική συνέπεια, η Ουάσινγκτον θύμωσε και η CIA άρχισε να παρακολουθεί την ιστορία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όσα θα διαβάσετε παρακάτω προέρχονται από έγγραφα της CIA, τα οποία έχουν αποχαρακτηριστεί.

Παρ’ ότι ο Καραμανλής δείχνει να διατηρεί την ψυχραιμία του, στέλνει στην Γερμανία τον φίλο του δημοσιογράφο Βάσο Βασιλείου να μαζέψει όσες πληροφορίες μπορεί. Παράλληλα, στέλνει και τον αρχηγό τής ΚΥΠ στρατηγό Νάτσινα για να συζητήσει με τον δυτικογερμανό ομόλογό του μήπως μπορεί να βρεθεί κάποιο στοιχείο που να σχετίζει τον Μέρτεν είτε με τους κομμουνιστές (!) είτε με κάποιο κόμμα τής αντιπολίτευσης είτε με τους εβραίους (!!).

Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (6)

Δελτίο της Χριστιανοδημοκρατικής-Σοσιαλδημοκρατικής Ένωσης με αναφορά στις καταγγελίες Μέρτεν.

Επειδή στην πολιτική κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει, πρέπει να κρατάει και μια πισινή. Γι’ αυτό και η αντιπολίτευση δεν πήρε κατηγορηματική θέση σχετικά με την ουσία των κατηγοριών που εξαπέλυσε ο Μέρτεν και περιορίστηκε να καλέσει την κυβέρνηση να αποδείξει την αθωότητα των τριών μελών της, τα οποία είχε βάλει στο στόχαστρο ο ναζί εγκληματίας. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Σοφοκλή Βενιζέλου:

“Επί της ουσίας τής υποθέσεως, ουδέν σχόλιον. Όμως, οι ενδιαφερόμενοι οφείλουν εντός της ημέρας να προσφύγουν εις την δικαιοσύνην διά να προστατεύσουν την τιμήν τού αξιώματος το οποίον φέρουν και να περιφρουρήσουν το κύρος τής Ελλάδος εις το εξωτερικόν.”

Στο ίδιο μήκος κύματος ήσαν και οι τοποθετήσεις των Ηλία Τσιριμώκου, Κομνηνού Πυρομάγλου και Ηλία Μπρεδήμα. Οι δυο τελευταίοι κατέθεσαν και σχετικές ερωτήσεις στην βουλή. Στην απάντησή του, ο Μακρής δηλώνει ότι προκαλεί “βδελυγμίαν η εξυφανθείσα εγκληματική συκοφαντία” και ότι θα προσφύγει στην ελληνική δικαιοσύνη.

Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (4)

Βόννη, 13/11/1958: Αντενάουερ και Καραμανλής (υπό το βλέμμα του Αβέρωφ) υπογράφουν την συμφωνία.δανεισμού.

Όπως είπαμε στα προηγούμενα, ο Ν.3933/1959 προέβλεπε την αναστολή τής δίωξης στην Ελλάδα των γερμανών πολιτών που κατηγορούνταν για εγκλήματα πολέμου, υπό την ρητή προϋπόθεση ότι είχε ήδη αρχίσει αντίστοιχη ποινική δίωξη εις βάρος τους από τις αρχές τής χώρας τους. Η συγκεκριμένη προϋπόθεση δημιουργούσε πολλά προβλήματα στους ναζί εγκληματίες, μιας και για ελάχιστους εξ αυτών είχε ασκηθεί δίωξη από την γερμανική δικαιοσύνη. Είδαμε ήδη ότι αυτή η “τρύπα” επέτρεψε στον αντεισαγγελέα Τούση να κυνηγήσει τον Μέρτεν και τον Κάλβες. Βέβαια, ο Κάλβες την γλίτωσε, χάρη σε μια πραξικοπηματική, αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική άνωθεν παρέμβαση στο έργο τής δικαιοσύνης αλλά ο Μέρτεν ήταν ήδη στην φυλακή.

Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (3)

Ο Γκύντερ Κόλβες ήταν γνωστός οδηγός αγώνων ακόμη και πριν από τον πόλεμο. Η παραπάνω -σπάνια- φωτογραφία είναι από το ολλανδικό “Ράλλυ των Τουλιπών” του 1958, το οποίο κέρδισε οδηγώντας ένα Volvo PV444.

Ο Μέρτεν αντιμετώπιζε κατηγορίες για 13 εγκλήματα πολέμου, τα δέκα εκ των οποίων σχετίζονταν με τους εβραίους τής Θεσσαλονίκης (διά της βίας μεταφορά 45.000 εβραίων στο Άουσβιτς για καταναγκαστικά έργα, δημεύσεις εβραϊκών περιουσιών αποτιμώμενων σε 125 εκατ. χρυσά φράγκα, καταστροφή τού εβραϊκού νεκροταφείου, βασανιστήρια, εκτελέσεις κλπ). Παρά ταύτα, παρέμεινε ψύχραιμος και χαμογελαστός καθ’ όλη την διάρκεια της δίκης, δηλώνοντας αθώος σε όλες τις κατηγορίες και τονίζοντας ότι “αγάπησα την Ελλάδα από την πρώτη στιγμή που ήρθα και εβοήθησα τους Έλληνες όσον καιρό υπηρετούσα εδώ”.

Το δικαστήριο δεν επείσθη. Στις 5 Μαρτίου 1959, ο πρόεδρος του δικαστηρίου συνταγματάρχης Κοκορέτσας ανακοίνωσε την απόφαση: ένοχος για όλες τις κατηγορίες. Η συνολική ποινή που επιβλήθηκε στον Μέρτεν ήταν κάθειρξη 162 ετών και κατά συγχώνευση 25. Ο “χασάπης της Θεσσαλονίκης” οδηγήθηκε στην φυλακή δίχως να χάσει το ολύμπιο χαμόγελό του. Ήταν σίγουρος πως δεν θα έμενε μέσα για πολύ…

Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (2)

Όλη η δημοκρατία μαζεμένη. Στο κέντρο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκ δεξιών του ο Παναγιώτης Πιπινέλης (κατοπινός υπουργός εξωτερικών τής χούντας) και εξ ευωνύμων του ο Δημήτρης (Τάκος) Μακρής.

Στο χτεσινό μας σημείωμα, αφήσαμε τον Μαξιμίλιαν Μέρτεν προφυλακισμένο. Από τον Μάιο του 1957 που συνελήφθη μέχρι τον Φεβρουάριο του 1959 που άρχισε η δίκη του, ο Μέρτεν έμεινε στην φυλακή πάνω από 20 μήνες. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα ετοίμασε μεθοδικά την υπεράσπισή του: δεχόταν συχνές επισκέψεις γερμανών αξιωματούχων, παραλάμβανε όσα έγγραφα ζητούσε και πρότεινε ως μάρτυρες υπεράσπισης, μεταξύ άλλων, τον τότε υφυπουργό εθνικής άμυνας  Γεώργιο Θεμελή καθώς και την σύζυγο του τότε υπουργού εσωτερικών Δημητρίου Μακρή, Δοξούλα Λεοντίδου-Μακρή.

Υπόθεση Μαξ Μέρτεν (1)

1957: Ο Άλφρεντ Κρουπ, από τους βασικώτερους στυλοβάτες τού ναζιστικού κόμματος, επισκέπτεται την Ελλάδα. Εδώ συνομιλεί “για δουλειές” με τον Κ. Καραμανλή υπό το βλέμμα τού Πρόδρομου Αθανασιάδη-Μποδοσάκη.

Ομολογώ ότι με παραξένεψε ο ξαφνικός μπουχός που σηκώθηκε αυτές τις ημέρες χάρη σε κάποιο έγγραφο της CIA, σύμφωνα με το οποίο ο “εθνάρχης” Καραμανλής ήταν συνεργάτης των ναζί κατά την διάρκεια της κατοχής. Παραξενεύτηκα γιατί όσα αναφέρονται στο εν λόγω έγγραφο (και πολύ περισσότερα ακόμη) είναι γνωστά εδώ και δεκαετίες. Πού ήσαν τόσον καιρό όλοι αυτοί που σήμερα έπεσαν από τα σύννεφα; Πώς και δεν είχαν ακούσει ποτέ για την πολύκροτη υπόθεση Μαξιμίλιαν Μέρτεν; Έλα ντε!

Επειδή, λοιπόν, κάθε ιστολόγιο που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να βρίσκεται συντονισμένο με την επικαιρότητα, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα στην σειρά, προκειμένου να σχηματίσουμε μια σωστή και ολοκληρωμένη άποψη για τα πραγματικά γεγονότα. Και σ’ αυτή την προσπάθεια δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη εισαγωγή από το παρακάτω απόσπασμα (παρά τις ανακρίβειες που περιέχει), το οποίο προέρχεται από το βιβλίο “Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους” του Βασίλη Ραφαηλίδη:

Ο κόσμος το χει τούμπανο και ο Καραμανλής καμάρι

Του Χάρη Ζάβαλου

Ανακεφαλαίωση

Για τον βίο και την πολιτεία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του γνωστού και ως «Εθνάρχη» ή Τριανταφυλλίδη ή πιο γνωστού ως «Σκατόψυχου», έχουμε γράψει εδώ.

Στο παρόν κείμενο θα επικεντρωθούμε στην δράση του Καραμανλή κατά την περίοδο της Κατοχής και τις κατηγορίες που προέκυψαν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην Κατοχή

Μετά την δικτατορία της 4ης Αυγούστου του 1936 από τον Ιωάννη Μεταξά και σύμφωνα πάντα με το προσωπικό αρχείου του Κ. Καραμανλή, ο βουλευτής Σερρών, σταματάει αναπόφευκτα την ενασχόλησή του με την πολιτική και επιστρέφει στην πρώην εκλογική του περιφέρεια και γενέθλια πόλη του, στις Σέρρες.

Κώστα, προχώρα, σε θέλει όλη η χώρα

by To Skouliki Tom

Σοκ έχει προκαλέσει στην ελληνική κοινή γνώμη η αποκάλυψη ότι ο Κων/νος Καραμανλής πριν γίνει Εθνάρχης των Ελλήνων φιλοδοξούσε να γίνει Φύρερ στη θέση του Φύρερ.

Συγκεκριμένα, απόρρητο έγγραφο της CIA με ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1962 παρουσιάζει τους δύο πρώην πρωθυπουργούς Κων/νο Καραμανλή και Κων/νο Τσαλδάρη ως πράκτορες των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων και συνεργάτες του Μαξ Μέρτεν, σφαγέα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.

(Περισσότερα σχετικά με την υπόθεση Μέρτεν μπορείτε να διαβάσετε στο Wikipedia.)

Μοιρολόι «φιλελέ», άντε χάσου βρε λαέ…

Του Διονύση Ελευθεράτου

To είπες Αντιγόνη μου, γλυκιά μας Λυμπεράκη,
ότι η ψήφος του φτωχού, θολό είναι φαρμάκι.
Φταιει που κάναμε φτωχούς, πολλούς κι αγριεμένους;
Πολύ σφιχτά τους είχαμε, μπρος στην Τι Βι δεμένους,
κι αυτούς, μα και τους άνεργους και κάμποσους μεσαίους;
Φταιμε εμείς που έχασαν την αίσθηση του χρέους;

Ελληνική Μπασταρδοκρατία vol. 3b

 

Του Χάρη Ζάβαλου

Πώς θα μπορούσε να κλείσει το μικρό μας ταξίδι στη χώρα της Μπασταρδοκρατίας, αν δεν αφηγηθούμε την ιστορία της οικογένειας που χάρισε στην δύσμοιρη αυτή χώρα, δύο πρωθυπουργούς, έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έναν πιο χαζό κι από νούφαρο υπουργό (τον οποίο τον τσάκισε και αυτόν η κρίση και μια γκόμενα στη Μαλαισία και κυκλοφορούσε με πλαστές πινακίδες), μια Αθήνα πνιγμένη στο μπετό, έναν Εθνάρχη από τα Lidl, ένα μνημόνιο, μια μερίδα κοντοσούβλι και ένα βουλευτή στο σημερινό κοινοβούλιο, που εξελέγη επειδή απλά είχε το κατάλληλο όνομα;

Πώς θα μπορούσε αυτή η μελέτη στα πιο σκοτεινά μονοπάτια του νεποτισμού στην ελληνική επικράτεια να είναι ολοκληρωμένη χωρίς να αφηγηθούμε το παραμύθι μιας οικογένειας που ξεκίνησε από την Πρώτη Σερρών, με σκοπό να κατακτήσει  για αρχή την Ελλάδα και γιατί όχι τον κόσμο όλο;

Και επειδή οι 2 θείοι του νεοεισερχόμενου στην Ελληνική βουλή, Kωνσταντίνου Καραμανλή (του Αχιλλέως βεβαίως, βεβαίως) δεν κατάφεραν  να κατακτήσουν τον Γαλαξία, είναι η σειρά του ανιψιού που επιλέχθηκε από τον ελληνικό λαό (όχι λόγω ονόματος είμαστε σίγουροι) να ολοκληρώσει το θεάρεστο αυτό κληρονομικό δικαίωμα.

Οι Γλάστρες των Φόβων

 

Του Λάκη Λαζόπουλου

Παρακολουθώ, όχι με κομμένη την ανάσα, τα όσα συμβαίνουν. Με αναμενόμενη την ανάσα. Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης, που έχει υφανθεί από ελληνικά χέρια σε ξένους αργαλειούς.
Πως έγινε ο κόσμος;

Σηκώνουν δέκα τηλέφωνα, αναστατώνουν αγορές, καταρρέουν χρηματιστήρια, ανακοινώσεις τρόμου βγάζουν οι διεθνείς οίκοι τους, αν δεν είμαστε καλά παιδιά, δηλαδή δεξιά παιδιά, η Γερμανία θα μας βγάλει απ’ το Ευρώ. Λες και μπήκαμε στην Δεξιά Νομισματική Ένωση.

Νέα Ελλάδα

by To Skouliki Tom

O κακός χαμός έχει γίνει μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη χρήση του όρου «Νέα Ελλάδα», αν και ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δε χρειάζονται κάποια συγκεκριμένη αφορμή για να μας πρήζουν τα παπάρια με τις μαλακίες τους. Το έχουν αναγάγει σε επιστήμη.

Η Νέα Δημοκρατία λοιπόν κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι της πήρε το σύνθημα «Νέα Ελλάδα» και το έκανε ιστοσελίδα. Σοβαρά τώρα, ρε Αλέξη; Πολλή φαντασία έχετε εκεί στην Κουμουνδούρου.

Η μεγάλη πληγή: Κρατικοδίαιτοι νεοφιλελεύθεροι

Του Κώστα Καπνίση

“ Ζουν ανάμεσά μας. Θέλουν να καταργήσουν το δημόσιο και το απομυζούν επί δεκαετίες ”

Ανοίγοντας ένα λεξικό και ανατρέχοντας στον όρο τεχνοκράτης βλέπουμε ότι έτσι αποκαλούμε αυτό το στέλεχος του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα με ανώτατη κατάρτιση και εμπειρία σε συγκεκριμένο τεχνικό τομέα. Ο συγκεκριμένος συνηθίζεται να ασκεί το λειτούργημά του με βάση τη μελέτη κυρίως των αντικειμενικών δεδομένων και των οικονομικών μηχανισμών χωρίς να λαμβάνεται και τόσο υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας.

Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Παλιά και κλασσική η ατάκα που προσδίδουν στον “εθνάρχη” την εποχή που το ακροδεξιό παρακράτος τού ξέφυγε και φτάσαμε στη δολοφονία Λαμπράκη. Μπορεί εκείνος να το ‘σκασε με ψευδώνυμο για την Γαλλία, όμως οι σημερινοί απόγονοί του έχουν άλλη άποψη για το ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια ο “κυρίαρχος λαός” εκλέγει “κυρίαρχες κυβερνήσεις” οι οποίες αντιγράφουν “κυρίαρχα νομοσχέδια” για να κυβερνήσουν. “Κυρίαρχα”.

Κείμενα από το εξωτερικό, ή παλιοί νόμοι που χάθηκαν σε κάποιο συρτάρι, ανασύρονται κάθε φορά που η ανάγκη επιβάλλει “δραστικές τομές” και “διαρθρωτικές αλλάγές”.

Αστυνομία παντου, δικαιοσύνη πουθενά

Με μία από τις κλασσικές πολιτικές αποφάσεις του τελευταίου χρόνου, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να παύσει την δημοτική αστυνομία και να αναθέσει στην σκέτη αστυνομία όλες τις αρμοδιότητες της πρώτης.

Μέχρι σήμερα, οι δημοτικόμπατσοι ήταν υπεύθυνοι να κόβουν κλήσεις και να κόβουν κλήσεις, εκτός από μερικούς που κυνηγούσαν μικροπωλητές επειδή η πραγματική αστυνομία τούς είχε δώσει εντολή να μην πλησιάζουν τις πιάτσες των ναρκωτικών, γιατί θα τους χαλάσουν τις εισπράξεις.

Μετά κι από το νέο αυτό μέτρο, η ελληνική αστυνομία θα είναι αρμόδια για οτιδήποτε συμβαίνει στους δρόμους, ενώ παράλληλα θα συνεχίσει να εκτελεί και υπηρεσίες κέντρου εξυπηρέτησης πολιτών, όπως κάνει τα τελευταία χρόνια με τα διαβατήρια και πολλές ακόμη μικρο-υπηρεσίες.

Υψηλή πολιτική ανάλυση

Τέσσερις όμορφες μέρες συμπληρώθηκαν μέχρι να αποφασίσει ο Φώτης Κουβέλης ότι δεν είναι πλέον ένας υπεύθυνος αριστερός, αλλά ένας ανεύθυνος συμφεροντολόγος που ξεκολλάει το ένα μετά το άλλο τα παράσημα του “βρώμικου ’89”. Δεν συνηθίζω να κάνω υποθετικές πολιτικές αναλύσεις του ποδιού, τουλάχιστον όχι σε αυτό το μπλογκ. Από κοντά λέγονται όλα πιο εύκολα, όμως κάποιες φορές πρέπει να τα γράφεις για να μένουν.

Έχουμε και λέμε. Ο Σαμαράς θέλει να φύγει. Η ιστορία της ΕΡΤ είναι απλά η αφορμή. Πήγε να την κάνει και μάλιστα με τρόπο που μόνο αυτός έχει μάθει. Το χάος και την ψευτομαγκιά.