Home

Τώρα «κεντροαριστερά» …μετά μνημονιακή «ουρά»

Leave a comment

Του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου

Τον «βάφτισαν» νέο φορέα. Του φόρεσαν την «ταμπέλα» της Κεντροαριστεράς. Απεύθυναν κάλεσμα συσπείρωσης στο λεγόμενο «μεσαίο χώρο» και ξεκίνησαν την κούρσα. Η επιχείρηση για την συγκρότηση «ενιαίου πολιτικού φορέα», που θα συνενώσει τις δυνάμεις της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας – σε όλες τις παραλλαγές της – μπήκε στην τελική ευθεία.

Πρώτος μεγάλος σταθμός η ανάδειξη αρχηγού, που θα ηγηθεί του νέου σχήματος στις εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στις 5 και 12 Νοεμβρίου. Οι «μνηστήρες» πολλοί. Ηδη, την πρόθεσή τους να διεκδικήσουν την ηγεσία, έχουν ανακοινώσει η Φ. Γεννηματά, ο Στ. Θεοδωράκης, ο Γ. Καμίνης, ο Γ. Ραγκούσης και ο Γ. Μανιάτης. Πιθανά τις επόμενες μέρες να ανακοινώσουν την υποψηφιότητά τους και οι Ν. Ανδρουλάκης και Οδ. Κωνσταντινόπουλος.

Όλοι οι υποψήφιοι εμφανίζονται εκφραστές του «προοδευτικού χώρου». Υπόσχονται έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια. Προτάσσουν σχέδια ανάπτυξης προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Στήνουν το «ντεκόρ» της εσωκομματικής προεκλογικής «βιτρίνας». Πίσω, όμως από αυτό προσπαθούν να κρύψουν ότι ο καθένας από το πόστο του, ψήφισε και εφάρμοσε μνημόνια. Επέβαλαν πολιτικές προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων και μονοπωλιακών ομίλων. Ενέκριναν απολύσεις, ξεπούλημα της δημοσίας περιουσίας, περικοπές σε συντάξεις, μισθούς, επιδόματα και κοινωνικές παροχές. More

Το «καθεστώς» της γειτονιάς

Leave a comment

2aaa

Ανρί Ματίς, “Ο παράξενος χορός της φαραντόλα”, 1938

της Όλγας Μπαλαούρα

«Άλλαξε τον κόσμο» είπε ο Μάρξ, «άλλαξε ζωή» είπε ο Ρεμπώ. «Για μας αυτά οι δύο στόχοι είναι ταυτόσημοι»: Αντρέ Μπρετόν. (Σύνθημα ([Γενάρης 2008], στην PlazadelasTresCulturasστην πόλη του Μεξικού, τόπο της σφαγής των φοιτητών από την αστυνομία το 1968)

 

Με αφετηρία την αναγγελία ανάπλασης της Πανεπιστημίου (Rethink Athens) έχουν γραφεί πολλά από ακαδημαϊκούς, διανοούμενους, ανθρώπους της αυτοδιοίκησης κ.ά. Πολλοί τάχθηκαν κατά του έργου για λόγους που σχετίζονται με ζητήματα εγκυρότητας του διαγωνισμού, την προτεραιότητα αναγκών για την πόλη της κρίσης, την απουσία δημόσιας διαβούλευσης και παρέμβασης αρμόδιων φορέων, την αμφισβητούμενη χρησιμότητα και λειτουργικότητα της παρέμβασης, που στοχεύει σε έναν «βιώσιμο» αισθητικό εξωραϊσμό (beautification). More